ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7

دلیل خودکشی نیچه | آیا نیچه واقعا خودکشی کرد؟

دلیل خودکشی نیچه بود؟ اگرچه در فلسفه مورد تایید نیچه و در جای جای نوشته های او سخن از مرگ خودخواسته و تایید خودکشی مشهود است اما نیچه خود برای زندگی و زیستن به هنگام ارزش قایل بود و خود نیز بنا به منابع موثق و یافته ها و شواهد موجود خودکشی نکرده است و بلکه به مرگ طبیعی پس از یک دوره بیماری طولانی که نزد خواهر خود پرستاری می شد از دنیا رفت. این مقاله به بررسی مختصر زندگی و دیدگاه های نیچه پرداخته است. برای آشنایی بیشتر با دیدگاه های او از مشاوره تلفنی روانشناسی مشورت بخواهید.
 

تماس با مشاور


                                            

نیچه که بود؟

با گذشت بیش از صد سال پس از مرگ فردریش نیچه، او همچنان یکی از جنجالی ترین چهره های تاریخ فلسفه باقی مانده است. نوشته‌های نیچه حاوی برخی از عمیق‌ترین اظهارات فلسفی قرن نوزدهم است و به‌ طور استثنایی بر آرا و نظریات بزرگان پس ازخود تأثیرگذار بوده است.
با این حال ابهامات و تناقضاتی را نیز بیان می کند که علما را به حیرت و تعجب وا می دارد و ناگزیرند همچنان در مورد معنا و مقصود آن ها بحث کنند. 
چنین ابهاماتی نه تنها در زندگی نیچه بلکه در بیماری لاعلاج و مرگ او نیز منعکس شده است. عدم اطمینان در مورد عفونت لوتیک اولیه او، طول مدت بیماری و برخی ویژگی های بالینی محققان را به زیر سوال بردن تشخیص جی پی آی سوق می دهد.
برای آشنایی با روش زندگی افراد موفق کلیک کنید. فردریش نیچه متولد 15 اکتبر 1844، روکن آلمان و درگذشته 25 اوت 1900، وایمار، ایالت تورینگن، محقق، فیلسوف و منتقد فرهنگ کلاسیک آلمانی است که به یکی از تأثیرگذارترین افراد دوران خود و پس از آن تبدیل شد. 
همه متفکران مدرن تلاش‌های او برای برملا کردن انگیزه‌هایی که زیربنای دین، اخلاق و فلسفه سنتی غربی هستند و عمیقاً بر نسل‌های متکلم، فیلسوفان، روان‌شناسان، شاعران، رمان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان تأثیر گذاشته است را ارج می نهند. او به پیامدهای پیروزی سکولاریسم روشنگری فکر کرد و در مشاهده خود بیان کرد که "خدا مرده است". 
به گونه ای که دستور کار بسیاری از مشهورترین روشنفکران اروپا را پس از مرگ خود مشخص و تعیین کرد. اگرچه او دشمن سرسخت ناسیونالیسم، یهود ستیزی و سیاست قدرت بود اما بعدها فاشیست ها نام او را برای پیشبرد چیزهایی که از آن نفرت داشت، استفاده کردند.

1-سال های اول

خانه نیچه سنگر تقوای لوتری بود. پدربزرگ پدری او کتاب هایی در دفاع از پروتستانیسم منتشر کرده بود و به مقام سرپرست کلیسایی دست یافته بود. پدربزرگ مادری او یک کشیش روستایی بود. پدرش کارل لودویگ نیچه به دستور فردریش ویلهلم چهارم، پادشاه پروس، به کشیش در روکن منصوب شد که به نام او فردریش نیچه نامگذاری شد. 
پدرش در سال 1849 قبل از پنجمین سالگرد تولد نیچه درگذشت و او بیشتر دوران اولیه زندگی خود را در خانواده‌ای متشکل از پنج زن گذراند؛ مادرش، فرانزیسکا، خواهر کوچک‌ تر خود الیزابت، مادربزرگ مادری‌اش و دو خاله. در سال 1850 خانواده به نائومبورگ در کنار رودخانه سال نقل مکان کردند، جایی که نیچه در یک مدرسه مقدماتی خصوصی مشهور تحصیل کرد.
در سال 1858 در شولپفورتا که مدرسه شبانه روزی پیشرو پروتستان آلمان بود پذیرفته شد. او از نظر وضعیت تحصیلی در آکادمیک عالی بود و در آنجا تحصیلات کلاسیک با نمرات برجسته ای دریافت کرد.
پس از فارغ التحصیلی در سال 1864 برای تحصیل در رشته الهیات و زبان شناسی کلاسیک به دانشگاه بن رفت. در این رابطه مطالعه مقاله نقش تحصیلات در زندگی پیشنهاد می شود. علی‌رغم تلاش‌هایی که برای شرکت در زندگی اجتماعی دانشگاه انجام شد دو ترم تحصیلی در بن با شکست مواجه شد که عمدتاً به دلیل نزاع‌های شدید بین دو استاد برجسته کلاسیک او، اتو جان و فردریش ویلهلم ریچل بود. 
نیچه به موسیقی پناه برد و تعدادی آهنگ نوشت که به شدت تحت تأثیر روبرت شومان، آهنگساز آلمانی رمانتیک بود. در سال 1865 او به دانشگاه لایپزیگ منتقل شد.
خودکشی نیچه
 

2-دهه انزوا و خلاقیت (1879-1889) فردریش نیچه

جدای از کتاب‌هایی که نیچه بین سال‌های 1879 و 1889 نوشت تردید وجود دارد که زندگی او جذابیتی ذاتی داشته باشد. او به شدت بیمار، با بینایی ضعیف و تحمل دردهای تقریباً بی امان در پانسیون هایی در سوئیس، ریویرای فرانسه و ایتالیا زندگی می کرد آن هم تنها با کمترین تماس ممکن با سایرین به زندگی ادامه می داد.
شاهکار ادبی و فلسفی شناخته شده نیچه در قالب روایی-کتاب مقدسی، زرتشت (چنین گفت زرتشت) بین سالهای 1883 و 1885 در چهار بخش منتشر شد که آخرین آن چاپ خصوصی با هزینه شخصی او بود. مانند بسیاری از آثار او توجه کمی دریافت کرد.
تلاش‌های او برای بیان فلسفه‌اش در نثر مستقیم‌تر در انتشارات 1886 Jenseits von Gut und Böse (فراتر از خیر و شر) و در سال 1887 Zur Genealogie der Moral (درباره تبارشناسی اخلاق) مخاطب مناسبی پیدا نکردند و موفقیت آمیز نبودند.

3-دلیل خودکشی نیچه | دهه آخر عمر

آخرین سال روشن نیچه، 1888، دوره ای از بهره وری عالی بود. او کتاب پاییز واگنر (مورد واگنر) را نوشت و منتشر کرد و خلاصه ای از فلسفه خود را نوشت Die Götzen-Dämmerung (گرگ و میش بت ها)، دجال ، نیچه بر خلاف واگنر، و Ecce Homo، تاملی در مورد آثار و اهمیت خودش Twilight of the Idols در سال 1889 ظاهر شد.
دجال و نیچه ضد واگنر تا سال 1895 منتشر نشدند، اولی به اشتباه به عنوان کتاب اول اراده به قدرت. و Ecce Homo تا سال 1908، 20 سال پس از انتشار آن، از انتشار خودداری شد.

4-دلیل خودکشی نیچه | نظر او نسبت به خودکشی

نگرش نیچه به خودکشی موضوعی است که در سال های اخیر مورد توجه آثار افرادی چون جولیان یانگ و پل اس.لوب قرار گرفته است که به دنبال افزودن عناصر جدیدی به بحث مورد نظر بوده اند. برای این منظور  نگرش نیچه به خودکشی از دو دیدگاه متفاوت مورد بررسی قرار می گیرد.
بخش اول بر تمایز بین مرگ ارادی (خودخواسته) و غیرارادی (طبیعی) تمرکز دارد. ارزیابی نیچه از هر دو مورد را بررسی قرار داده اند. از طریق مقایسه با فلسفه کلاسیک و به طور خاص تر با رواقی و از طریق نقد برداشت دینی (به ویژه مسیحی) از مرگ. چرا که هر دوی این رویکردها خودکشی را مذموم می دانستند. یاقته ها از نوشته های نیچه نشان داده می دهد که او از عقلانیت خودکشی دفاع می کند.
دیدگاهی ارائه می کند با این مضمون که مرگ داوطلبانه به عنوان امری تهی شده از اخلاق و مبارزه با غیرطبیعی سازی مسیحیت از خودکشی می باشد. در بخش دوم خودکشی از منظر فلسفی- اگزیستانسیالیستی یعنی پیامد احتمالی بی‌معنای وجودی انسان را مورد بررسی قرار داده اند.  

آغاز فروپاشی  و سواستفاده از اثار او

نیچه در ژانویه 1889 در خیابان های تورین ایتالیا سقوط کرده و زمین خورد. پس از آن کنترل قوای ذهنی خود را به کلی از دست داد. یادداشت‌های عجیب اما پرمعنی که او بلافاصله پس از سقوطش فرستاد دوستش فرانتس اوربیک، الهی‌دان مسیحی را به ایتالیا کشاند تا نیچه را به بازل بازگرداند. نیچه 11 سال آخر زندگی خود را در تاریکی مطلق گذراند.
ابتدا در یک آسایشگاه در بازل سپس در نائومبورگ تحت مراقبت مادر و پس از مرگ مادر در سال 1897 در وایمار تحت مراقبت خواهر خود بود و در نهایت در سال 1900 درگذشت. پس از مرگ نیچه خواهرش الیزابت متصدی و ویراستار دست نوشته های نیچه شد.
او نوشته‌های منتشرنشده‌اش را به گونه‌ای ویرایش می‌کرد که با ایدئولوژی فراملی‌گرای آلمانی‌اش مطابقت داشته باشد، در حالی که اغلب با عقاید اعلام‌شده نیچه، که صریحاً مخالف یهودی‌ستیزی و ناسیونالیسم بود، در تضاد یا مبهم قرار می‌داد. از طریق نسخه های منتشر شده او، آثار نیچه با فاشیسم و نازیسم مرتبط شد.
دانشمندان قرن بیستم مانند والتر کافمن، آر.جی. هولینگدیل و ژرژ باتای از نیچه در برابر این تفسیر دفاع کردند و نسخه های تصحیح شده نوشته های او به زودی در دسترس قرار گرفت. اندیشه نیچه در دهه 1960 از محبوبیت مجددی برخوردار شد و ایده های او از آن زمان تأثیر عمیقی بر متفکران قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم در سراسر فلسفه - به ویژه در مکاتب فلسفه قاره ای مانند اگزیستانسیالیسم، پست مدرنیسم و پسا ساختارگرایی - و همچنین هنر، ادبیات داشته است. ، شعر، سیاست و فرهنگ عامه.

دلیل خودکشی نیچه | وخامت حال و زوال نیچه

وخامت حال او برای مدت طولانی به فلج عمومی غیر معمول ناشی از سیفلیس خفته سوم نسبت داده می شد. تشخیص‌های بعدی شامل دژنراسیون رگ‌های خونی مغز و مننژیوم رترو-اوربیتال، تومور مننژهای مغز در پشت چشم (راست) بود.
برای تشخیص درست بیماری و علت مرگ نیچه از منابع مختلفی کمک گرفته شده است. از جمله نامه های اصلی فردریش نیچه، توضیحات بستگان و دوستان و توضیحات پزشکی. منابع اصلی آلمانی نیز مورد بررسی قرار گرفت. 
مقالات بیوگرافی منتشر شده در مجلات پزشکی نیز مورد مشورت قرار گرفت و استفاده از گزارش‌های تاریخی و مطالب اصلی شامل مکاتبات، داده‌های بیوگرافی و مقالات پزشکی برای مستند کردن ویژگی‌های بالینی بیماری نیچه  برای استفاده در آسیب‌شناسی برای بحث در مورد تشخیص‌های پیشنهادی قبلی و ارائه و حمایت از یک فرضیه تشخیصی جدید همگی به کار گرفته شدند.
به هر صورت علائم خودکشی در زندگی نیچه دیده نشد. اجماع عمومی بر این است که فردریش نیچه در سن 55 سالگی بر اثر سیفلیس عصبی درگذشت. برخی به این بیماری اشاره می کنند و برخی معتقدند که این بیماری نه صرفاً مسئول فلسفه نامتعارف او بلکه ابهامات و تناقضات عجیبی است که فیلسوفان و نیچه دانان را در صد سال گذشته با هم درگیر کرده اند. 
با این حال  یک مقاله جدید نشان می دهد که نیچه در واقع بر اثر نوروسیفلیس که حتی برخی از معاصرانش نیز در آن تردید داشتند از دنیا نرفت بلکه از دمانس یا زوال عقل حاد فرونتومپورال رنج می برد که هنوز یکی از بیماری های روانی شایع است.
دلیل خودکشی نیچه  

دلیل خودکشی نیچه

با توجه به اینکه فردریش نیچه یکی از عمیق ترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان مدرن از همان دوران کودکی از میگرن شدید رنج می برد و در 44 سالگی دچار یک فروپاشی روانی شد شرایط او به زوال عقل با وابستگی کامل فیزیکی به دلیل سکته مغزی ختم شد. از همان ابتدا زوال عقل نیچه به یک عفونت عصبی سیفلیس نسبت داده شد که اخیراً این تشخیص آزمایشی بحث برانگیز شده است.
آنچه از شواهد و یافته ها بر می آید. بیماری فردریش نیچه شامل ترکیبی از عوامل بیماری میگرن، اختلالات روانی، زوال شناختی همراه با زوال عقل و سکته بود. علیرغم این عقیده رایج که نوروسیفلیس باعث بیماری نیچه شده است شواهدی برای حمایت از این تشخیص وجود ندارد. 
آرتریوپاتی اتوزومال غالب مغزی همراه با انفارکتوس زیر قشری و لوکوآنسفالوپاتی (CADASIL) همه علائم و نشانه های بیماری نیچه را به حساب می آورند. این مطالعه عناصر جدیدی را به بحث و مجادله در مورد بیماری نیچه اضافه می کند.

دلیل خودکشی نیچه | شواهد مبنی بر عدم خودکشی

در فلسفه نیچه خودکشی امری بدیهی و انتخابی تلقی می شود و بر خلاف عقاید برخی از هم دوره های او امری مذموم شمرده نمی شود. در نوشته های نیچه به دفعات از عبارت و مفهوم ستزی مرگ خودخواسته سخن به میان آمده است و به وضوح از آن دفاع شده است. 
نیچه معتقد بود هر انسانی چنانچه کار خود در زندگی را تمام شده فرض کند حق این را دارد که به شیوه دلخواه خود مرگ خود را فرا بخواند. نیچه زندگی را بی ارزش نمی دانست اما اعتقادی به زندگی به هر شکلی را نیز نمی پسندید. آنچه او از ابر انسان صحبت به میان می آورد با تکیه بر این باور است که خواست بازگشت به زندگی ابدی در ساختن و به جا گذاشتن خود بهترین روی می دهد. 
با تمام صحبت و تاکیدی که نیچه بر مرگ خودخواسته و خودکشی در میان بوده است در کمترین منابع معتبری خودکشی شخصی نیچه تایید شده است. با توجه به یافته های موجود و مستندات کتبی و عکس هایی که از او در بستر بیماری موجود است چنین بر می آید که نیچه به مرگ طبیعی از دنیا رفته است و خودکشی نکرده است.
او  در ۴۴ سالگی دچار فروپاشی عصبی روانی شد و از آن پس تحت نظر و مراقبت مادر و خواهر خود قرار گرفت و در بسیتر بیماری از دنیا رفت. 
 
 

دلیل خودکشی نیچه | سخن آخر

نوشته‌های نیچه شامل مباحثات فلسفی، شعر، نقد فرهنگی و داستان می‌شود و در عین حال علاقه‌ای به قصیده و کنایه را نشان می‌دهد. از عناصر برجسته فلسفه او می توان به نقد رادیکال او از حقیقت به نفع دیدگاه گرایی اشاره کرد. نقد تبارشناسی دین و اخلاق مسیحی و نظریه مرتبط با اخلاق ارباب-برده؛
تأیید زیبایی شناختی زندگی در پاسخ به «مرگ خدا» و بحران عمیق نیهیلیسم؛ مفهوم نیروهای آپولونی و دیونیزی و توصیف سوژه انسانی به عنوان بیان اراده های رقیب که در مجموع به عنوان اراده به قدرت درک می شود. نیچه همچنین مفاهیم تاثیرگذاری مانند ابر انسان و دکترین بازگشت ابدی خود را شرح و بسط داد.
در کارهای بعدی‌ او به طور فزاینده‌ای درگیر قدرت‌های خلاق فرد برای غلبه بر آداب و رسوم فرهنگی و اخلاقی در جستجوی ارزش‌های جدید و سلامت زیبایی‌شناختی شد. مجموعه آثار او طیف وسیعی از موضوعات از جمله هنر، زبان شناسی، تاریخ، موسیقی، مذهب، تراژدی، فرهنگ و علم را تحت تأثیر قرار می دهد و از تراژدی یونانی و همچنین شخصیت هایی مانند زرتشت، آرتور شوپنهاور، رالف والدو امرسون، واگنر و گوته الهام می گیرد.برای درک بهتر از زندگی و شخصیت او از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.

دیدگاه ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*