سکس با بچه | اختلال میل جنسی به کودکان | علائم، علل و درمان بچه بازی

خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با اختلال میل جنسی به کودکان پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.

اختلال میل جنسی به کودکان یا تمایل به سکس با بچه به چه معناست؟ بچه بازی، کودک آزاری و کودک دوستی معانی یکسانی دارند؟ اختلال میل جنسی به کودک یا آنچه که در سطح جامعه به آن بچه بازی گفته می‌شود، یکی از اختلالات جنسی است که مایه نگرانی بسیاری از افراد، والدین، مراجع قضایی و حامیان کودکان می‌باشد. فرد دارای اختلال میل جنسی به کودک، دارای گرایشات جنسی به کودکان زیر سن قانونی بوده و برای ارضای میل جنسی خود ممکن است از اجبار و زور استفاده کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این اختلال تا پایان مطلب همراه باشید.

اختلال میل جنسی به کودکان یا تمایل به سکس با بچه

پدوفیلیا یا اختلال پدوفیلی، موضوعی است که برای بسیاری بحث دشواری به شمار می رود. همچنین این موضوع تا حدودی اشتباه فهمیده شده است. بیشتر با ایجاد سردرگمی در مورد اینکه دقیقا چیست و چه معنایی دارد. این سردرگمی احتمالاً به دلیل عدم تمایل مردم به صحبت در مورد آن ایجاد شده است. این فقدان وضوح در تعریف و معنا به باورهایی در مورد آنچه که باعث اختلال پدوفیلیک می شود گسترش می یابد. برای مثال، برخی ممکن است بر این باور باشند که آزار جنسی در دوران کودکی می‌تواند عامل ایجاد پدوفیلی باشد. در حالی که این مساله ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد، اما بسیاری از عوامل محیطی و ژنتیکی دیگر نیز می‌توانند دخیل باشند. بررسی علل اختلال پدوفیلیک به درک گزینه های درمانی بیشتری می انجامد. همچنان که گسترش درک پدوفیلی و ریشه های پیچیده آن می تواند افراد بیشتری را قادر سازد تا با درمان ارتباط برقرار کنند. 

میل جنسی به کودکان یا بچه ‌بازی یکی از انحرافات جنسی است که مشخصه آن تخیل یا عمل واقعی در مورد درگیر شدن در فعالیت جنسی با کودکان است. افراد پدوفیل یا بچه باز، فعالیت جنسی با کودکان را یا ترجیح می‌دهند و یا منحصرا از فعالیت جنسی با کودکان به لذت و هیجان جنسی دست پیدا می‌کنند. این گرایش می‌تواند به کودکان همجنس فرد باشد یا به کودکانی از جنس مخالف یا حتی هر دو. فرد دارای اختلال میل جنسی به کودکان می‌تواند پیر یا جوان، مرد یا زن باشد. توصیه می‌کنیم در این زمینه مقاله انحرافات جنسی را مطالعه کنید.

پدوفیلیا چیست؟

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) پدوفیلی را به‌ عنوان یک اختلال پارافیلیک طبقه‌بندی می‌کند که شامل یک علاقه جنسی غیر معمول بوده که باعث ناراحتی یا آسیب به شما یا دیگران می‌شود. اگر فردی اختلال پدوفیلیک داشته باشد ممکن است مواردی از موارد زیر را تجربه کند:
کشش جنسی، خیال‌پردازی‌ها و اغراض نسبت به کودکانی که از نظر جنسی بالغ نیستند.
رفتارهای جنسی با کودکی که از نظر جنسی بالغ نشده است.
احساس پریشانی، شرم و گناه در مورد این تمایلات و فانتزی‌ها، احساس سرخوردگی و انزوای جنسی به دلیل این علاقه‌مندی به پورنوگرافی کودکان.
این علائم باید حداقل به مدت 6 ماه وجود داشته باشد تا معیارهای اختلال پدوفیلی را برآورده کند.

نشانه‌های اختلال پدوفیلیا

اختلال میل جنسی با چند نشانه قابل تشخیص است، این علائم و نشانه‌ها عبارتند از:

_ خیال پردازی‌های برانگیزنده جنسی، امیال جنسی، یا رفتارهای مکرر و شدیدی که فعالیت جنسی با کودکان زیر سن بلوغ را شامل می‌شود.

_ عمل کردن فرد مبتلا به اختلال میل جنسی به کودکان مطابق با این امیال، یا خیال پردازی‌های جنسی درباره آن موجب ناراحتی یا اختلال شدید می‌شود.

_ فرد مبتلا حداقل ۱۶ سال دارد و دست کم ۵ سال بزرگتر از کودک یا کودکان قربانی شده است. 

علت ابتلا به اختلال پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

عوامل زیادی می توانند در ایجاد اختلال پدوفیلیک نقش داشته باشند. مانند: ژنتیک و اپی ژنتیک، تفاوت در ساختار مغز، هورمون ها، تفاوت های رشدی و تجربیات دوران کودکی. طبق یک مطالعه در سال 2015، اگرچه این عوامل مستقیما باعث پدوفیلی نمی شوند، عوامل خاصی می توانند با آن مرتبط باشند. مانند اینکه:
ممکن است احتمال بیشتری برای تشخیص اختلال پدوفیلی در مردان وجود داشته باشد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ممکن است با معیارهای تشخیصی اختلال پدوفیلیک مطابقت داشته باشند.
از آنجایی که بسیاری از مطالعات فقط افرادی را شامل می‌شوند که رفتارهای پدوفیلیا را انجام داده‌اند و در نتیجه در سیستم حقوقی قرار دارند، تحقیقات روی افراد مبتلا به پدوفیلی که بر اساس افکار خود عمل نمی‌کنند هنوز محدود است. این بدان معناست که تحقیقاتی که انجام می‌شود ممکن است همچنان نمایانگر دیدگاهی نادرست از مبتلایان به اختلال پدوفیلیک باشد.

ژنتیک

یک مقاله در 2021 احتمال ابتلا به اختلال پدوفیلی را در خانواده ها برجسته می کند. با این حال، چگونگی تأثیر عوامل محیطی مانند سوء استفاده در دوران کودکی را در نظر نگرفته است. یک بررسی دیگر در سال 2015 همچنین گزارش می‌دهد که طبق مطالعات دوقلوها، پدوفیلی ممکن است ارثی باشد. اما مشخص شده است که حداقل دو برابر کمتر از بسیاری دیگر از بیماری‌های روانی قابل وراثت است. کارشناسان بر این باورند که اگرچه ژن‌ها ممکن است نقش کوچکی در ایجاد اختلال پدوفیلیک داشته باشند، تأثیر عواملی مانند رشد و تربیت می تواند قوی‌تر باشد.

اپی ژنتیک

اپی ژنتیک یا روشی که محیط شما بر روی ژن‌های شما عمل می‌کند نیز از دیگر عواملی است که در بروز این اختلال می تواند نقش داشته باشد. چرا که جنبه‌های رشد مغز و رشد جنسی می‌تواند با اپی ژنتیک مرتبط باشد. طبق یک مطالعه در سال 2022، تغییرات اپی ژنتیکی می‌تواند با تأثیر بر ژن‌های درگیر با سیستم سروتونین، بر ایجاد اختلال پدوفیلیک تأثیر بگذارد. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی یا ماده شیمیایی مغزی است که نقش های کلیدی زیادی در عملکرد بدن ایفا می کند؛ از جمله تنظیم رفتار. سطوح پایین سروتونین می‌تواند با تکانشگری و پرخاشگری مرتبط باشد، اما تحقیقات بیشتری برای تأیید ارتباط بین این تغییرات اپی ژنتیک و پدوفیلی مورد نیاز است.

تفاوت های مغزی | سکس با بچه

تفاوت های مغزی بررسی شده نشان داده است که تفاوت‌های مغزی می‌تواند در ایجاد اختلال پدوفیلی نقش داشته باشد. تفاوت لوب پیشانی پدوفیلی باعث ایجاد تفاوت در عملکرد قشر جلوی مغز، واقع در لوب پیشانی مغز می شود. بخش‌هایی از لوب فرونتال و قشر جلوی مغز کنترل تکانه و رفتار جنسی را تنظیم می‌کنند. بر اساس این مطالعه، به همین دلیل، تفاوت‌ها در لوب پیشانی می‌تواند به شدت با اعمال افکار پدوفیلیک مرتبط باشد. تفاوت لوب تمپورال تفاوت در لوب گیجگاهی مغز نیز با افزایش علایق جنسی غیر معمول و رفتارهای مرتبط با پدوفیلی مرتبط بود. یک مطالعه 2013 به طور خاص به حجم کمتر آمیگدال، بخشی از لوب گیجگاهی که مسئول پردازش احساسات است، اشاره می‌کند. کارشناسان در بررسی ۲۰۱۵ مشاهده کردند که این تفاوت‌ها در لوب گیجگاهی می‌تواند به‌جای تأثیرگذاری بر روی آن جاذبه، قوی‌تر به جذب کودکان مرتبط باشد.

هورمون ها

یک مطالعه در سال 2020 نشان داد قرار گرفتن بیشتر جنین در معرض آندروژن‌ها و هورمون‌های جنسی مردانه را با اختلال پدوفیلی مرتبط می‌کند. به ویژه، سطوح بالای هورمون تستوسترون می تواند این تأثیر را داشته باشد. قرار گرفتن در معرض سطوح بالای تستوسترون همچنین می‌تواند حجم بخش‌های مختلف مغز را به گونه‌ای تغییر دهد که احتمال پدوفیلی را افزایش دهد. یک کارآزمایی بالینی درباره درمان‌های هورمونی پدوفیلی می‌تواند به روشن کردن چگونگی ایجاد این عارضه توسط هورمون‌ها کمک کند. به عنوان مثال، دارویی که تستوسترون را در شرکت کنندگان دنبال کننده کمک برای اختلال پدوفیلیک بودند کاهش داده بود توانست تعداد افکار پدوفیلیک را که این افراد تجربه می کردند و همچنین خطر رفتارهای مرتبط با آن را نیز کاهش دهد.

مسائل رشدی

برخی یافته های علمی ریشه‌های رشدی پدوفیلی را با شرایط رشد عصبی مانند اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلال طیف اوتیسم (ASD) مرتبط کرده است. این مطالعات نشان داد که ضریب هوشی (IQ) کمتری در افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک و همچنین تفاوت بیشتر بین طول انگشت دوم و چهارم آن ها وجود دارد. به گفته کارشناسان، این ویژگی ها می تواند نشانه هایی از شرایط نابهنجار رشدی باشد. افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک نیز می‌توانند نسبت به بقیه افراد دارای میزان چپ‌دستی بالاتری باشند، یکی دیگر از ویژگی‌های مرتبط با برخی از شرایط رشدی.
آسیب سر و مغز عوامل محیطی، به ویژه آسیب سر و مغز نیز می توانند در پدوفیلیا نقش داشته باشند. بررسی ها گزارش می‌دهند که مردان زندانی مبتلا به اختلال پدوفیلی قبل از ۱۳ سالگی صدمات قابل توجهی به سر را با دو برابر میزان معمول تجربه کرده‌اند. صدمات مغزی ناشی از تومورها یا سکته مغزی می‌تواند با موارد سوء استفاده در پدوفیلی مرتبط باشد. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا آسیب مغزی خود باعث پدوفیلی شده یا فقط منجر به این رفتار شده است.

تاریخچه کودک آزاری

یک نظریه بر این باور است که شرطی شدن اجتماعی، یکی دیگر از عوامل محیطی می باشد که می تواند باعث پدوفیلی شود. این شرطی شدن ممکن است به شکل کودک آزاری رخ بدهد. مانند: قرار گرفتن در معرض پورنوگرافی، قرار گرفتن در معرض مکالمات نامناسب جنسی، سوء استفاده جنسی و فیزیکی. همچنین مطالعات نشان می دهند بین سوء استفاده جنسی در دوران کودکی و علایق پدوفیلی در آینده زندگی فرد می تواند ارتباط قوی وجود داشته باشد. در نتیجه سوء استفاده در گذشته همچنین می‌تواند بر توانایی فرد برای شرکت در تجربیات جنسی سودمند دوجانبه تأثیر بگذارد و باعث شود که به جای آن به روش‌های اجباری یا عینی برای برقراری ارتباط متمایل شوند. مورد سوء استفاده واقع شدن در گذشته، فرد سواستفاده کننده را برای همدردی با کودکی که مورد سوء استفاده قرار می‌دهد دشوارتر می کند. علاوه بر آزار جنسی، ارتباطی بین سوء استفاده عاطفی در دوران کودکی و اختلال پدوفیلی نیز یافت شده است. خارج از این دلایل، بعید است که یک عامل منفرد باعث اختلال پدوفیلی شود. بلکه علل آن از مجموعه پیچیده ای از عوامل تشکیل شده است که با یکدیگر تعامل دارند. برای اطلاعات بیشتر بر روی مقاله کودک آزاری کلیک کنید.

اصلاح یک تصور غلط رایج | سکس با بچه

تصور رایج اما نه چندان قابل اعتنا این است که همه افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک کودک آزاری کرده اند. این در حالی است که برخی از افراد مبتلا به این عارضه هرگز رفتارهای پدوفیلیک را مرتکب نمی شوند. تخمین زده می‌شود 50 درصد از کسانی که از کودکی سوء استفاده جنسی کرده‌اند، معیارهای پدوفیلی را ندارند. علاوه بر این، DSM-5 بین اختلال پدوفیلیک و گرایش جنسی پدوفیلیک تمایز قائل می شود. در حالی که اختلال پدوفیلیک با اضطراب شدید در مورد این تمایلات همراه است، فردی که تمایلات جنسی پدوفیلیک دارد ممکن است در مورد این افکار احساس شرمندگی نداشته باشد. در حالی که DSM-5 نشان می دهد که اختلال پدوفیلیک ممکن است یک بیماری مادام العمر باشد، علائم می تواند با افزایش سن تغییر یا کاهش یابد. درمان نیز امکان‌پذیر است و می‌تواند به فرد کمک کند تا از این اصرارها بدون عمل به آن ها رهایی پیدا کند. داشتن افکار جنسی که شامل کودکان می شود لزوماً به معنای ابتلا به اختلال پدوفیلیک نیست. به عنوان مثال، نوعی اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) نیز می‌تواند باعث ایجاد افکار ناخواسته و مزاحم مانند نگرانی در مورد جذب شدن به کودکان شود.

درمان اختلال پدوفیلیا

درمان‌های زیستی و دارو درمانی یکی از درمان‌های پرکاربرد در میل جنسی به کودکان هستند. این درمان‌ها شامل تجویز هورمون زنانه‌ برای کاهش میل جنسی در فرد بچه باز است. اختگی یا برداشتن بیضه‌ها یا جراحی هیپوتالاموس به قصد از بین بردن تولید تستوسترون نیز ممکن است توسط مراجع قضایی اجرا شود.

مداخله‌های شناختی به درمانجو کمک می‌کند با استفاده از روش‌هایی موقعیت‌های مشکل‌آفرین را شناسایی و از آنها اجتناب کرده و خویشتن داری را در خود تقویت نمایند. مداخله های رفتاری علاوه بر اینکه قصد دارد رفتار نامناسب را خاموش و رفتار مناسبی را جایگزین آن کند می‌خواهد روش‌های جامعه پسند برقرار کردن رابطه با سایر بزرگسالان را تقویت کند.

در درمان این اختلال مداخله مشاوره جنسی اهمیت زیادی دارد. در مشاوره جنسی سعی می‌شود تا فرد مبتلا، کودک را به عنوان هدف جنسی با موضوع بزرگسال مناسبی جایگزین کند.

نکاتی برای پیشگیری از آسیب‌های اختلال پدوفیلیا | سکس با بچه

• در برخی موارد، افراد دارای میل جنسی به کودکان  کمک خود را به بستگان به عنوان پرستار کودک ارائه می‌دهند و از این طریق به کودکان نزدیک می‌شوند.
• پدوفیل‌ها آشنا هستند. هیچ گاه کودکتان را تنها با بزرگتر از خودش (حتی اقوام نزدیک) رها نکنید.
• پدوفیل‌ها اغلب متاهل هستند و بچه هم دارند. پس به هیچ عنوان به کسی که خود پدر یا مادر است به عنوان شخص قابل اعتماد نگاه نکنید.
• کودکان هیچ گاه تجاوزگر را رسوا نمی‌کنند. از هر هشت کودک مورد تجاوز تنها یک کودک آزار جنسی را گزارش کرده است.
• مراقب افرادی که حریم خصوصی کودکان را نادیده می‌گیرند و یا به آن تجاوز می‌کنند باشید.
• افرادی که زمان زیادی را به جای گذراندن با بزرگسالان با کودکان می‌گذرانند، ممکن است خطرناک باشند.
• مراقب افرادی که بدون هیچ دلیلی برای کودکان هدایای گران قیمت می‌خرند باشید احتمال این که میل جنسی به کودکان داشته‌باشند وجود دارد.
• افراد مبتلا به پدوفیلیا در شما احساس ناخوشایندی به وجود می‌آورند بدون آن که دلیل این احساس را بیابید.
• به نظر می‌رسد که کودک شما یا دیگر کودکان از او می‌ترسند و تمایل ندارند با آن‌ها تنها بمانند. برای درک بهتر موضوع مورد بخث پیشنهاد می‌کنیم مقاله اختلالات جنسی را مطالعه کنید.
  
  

سخن آخر

اگر فکر می کنید ممکن است اختلال پدوفیلیک داشته باشید، فراموش نکنید که این بدان معنا نیست که عمل به افکار موجود در ذهن شما اجتناب ناپذیر است. دریافت کمک حرفه ای برای اختلال پدوفیلیک می تواند یک چشم انداز دلهره آور باشد، زیرا افرادی که بر اساس افکار خود عمل کرده اند در بسیاری از موقعیت های درمانی بیش از حد حضور دارند. با این حال، گزینه‌های درمانی همیشه وجود دارد. این شرم آور نیست که به دنبال حمایت حرفه‌ای برای افکار یا اصرارهایی باشید که در صورت عدم توجه می‌توانند به شما و دیگران آسیب برسانند.