خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با دست بزن در کودک دو ساله پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
وقتی ندانید داشتن دست بزن در کودک دو ساله از کجا نشات میگیرد، مسلما نمیتوانید راهی برای جلوگیری و از بین بردن آن پیدا کنید. کودکان معمولا در حدود دوسالگی، تمایل به پرخاشگری دارند و کتک زدن در بیشتر موارد رفتاری غیر عادی به حساب نمیآید. این حس مالکیت کودک در دو سالگی است که اغلب موجب پرخاشگری او میشود. اما کتک کاری و تمایل کودک به زدن مادر یا همبازیها میتواند نشان دهنده وجود یک الگوی نامناسب رفتاری و یا موضوعی آزار دهنده برای کودک باشد. بنابراین، والدین در ابتدا باید دلیل دست به زن و تمایل به پرخاشگری در کودک خود را پیدا کنند، سپس از طریق راهکارهای تایید شده، رفتار آنها را اصلاح نمایند. در این مطلب علل دست بزن داشتن کودکان 2ساله و راههای برطرف کردن آن را بررسی کرده ایم. همچنین شما میتوانید از مشاوره کودک بهره برده و راهکارهای لازم را در این زمینه دریافت نمایید.
در دو سالگی، کودک شما قادر خواهد بود اشیاء کوچک را به راحتی دستکاری کند. او صفحات یک کتاب را ورق میزند، برجی به ارتفاع شش بلوک میسازد. کفشهایش را در میآورد و زیپ بزرگی را باز میکند. او همچنین حرکات مچ، انگشتان و کف دست خود را به خوبی هماهنگ می کند تا بتواند دستگیره در را بچرخاند، درب شیشه را باز کند، با یک دست از فنجان استفاده کند و کاغذ را از یک آب نبات باز کند. یکی از دستاوردهای اصلی او در این سال یادگیری "نقاشی" است. یک مداد رنگی به او بدهید و ببینید چه اتفاقی می افتد: او انگشت شست خود را در یک طرف آن و انگشتانش را در طرف دیگر قرار می دهد، سپس به طرز ناخوشایندی سعی می کند انگشت اشاره یا میانی خود را به سمت نقطه دراز کند. هرچقدر این چنگ زدن دست و پا چلفتی به نظر برسد، کنترل کافی برای خلق اولین شاهکارهای هنری خود با استفاده از ضربات عمودی و دایره ای گسترده به او می دهد. تمام این ها جز ویژگی های دوست داشتنی کودک دو ساله است. اما اگر رفتاری مانند دست بزن داشتن بروز کرد چه؟
کتک زدن و داشتن دست بزن با پرخاشگری کودکان زیر دوسال متفاوت است. ممکن است کودکی پرخاشگر نباشد، اما دست بزن داشته باشند و یا بالعکس بدون کتک زدن دیگران، پرخاشگری کند، یا حتی این دو مورد با هم همزمان باشند. کودک هیچ رفتاری را انجام نمیدهد، مگر اینکه آن را مشاهده کرده یا یاد گرفته باشد. بنابراین در ابتدا باید علتی که کودک دیگران را کتک میزند کشف کنید و سپس مهارتهای لازم برای برخورد با آنها را یاد بگیرید. برای اطلاع از علائم و نشانه های پرخاشگری کودکان زیر دو سال کلیک کنید.
کتک خوردن دائمی کودک از والدین خود، قبح این کار را در چشم کودک میشکند و او فکر میکند کتک زدن کار بدی نیست. مخصوصا زمانی که با خود میگوید پدر و مادری که مرا دوست دارند مرا کتک میزنند، پس دوست داشتن و کتک زدن با هم تناقضی نخواهد داشت. تنبیه بدنی کودکان میتواند عوارض بدتری نیز داشته باشد. برای اطلاع از عوارض و راههای جایگزین تنبیه بدنی کلیک کنید.
برخی از کودکان، برای جلب توجه کتک میزنند. چرا که طبق تجربه هر بار که کسی را کتک میزند، به او توجه میشود؛ خواه این توجه مثبت باشد یا منفی، برای او مهم در معرض دید بودن است. شما میتوانید با محبت و روش های مناسب از بسیاری از اختلالات رفتاری کودک تان جلوگیری کنید. برای اطلاع از سایر اختلالات رفتاری کودکان کلیک کنید.
کودک برای تخلیه هیجانات و خشم خود راههای زیادی بلد نیست، اولین چیزی که به ذهنش میرسد جیغ کشیدن، سر و صدا کردن یا درگیری و کتک زدن است. عصبانیت، شایعترین مشکل کودکان و بیانگر دردها و ناکامیهایی است که ناشی از ناتوانی کودک میباشد. برای اطلاع از بهترین روشهای تربیت کودک کلیک کنید.
بسیار شنیده ایم که والدین، کودک را تشویق به کتک زدن میکنند. با اصطلاحاتی مثل اگر زد تو هم بزن، آفرین قهرمان، یا تشبیه فرزند به کودکی پدر، در بسیاری از مواقع علت دست به زن داشتن کودکان 2 ساله میباشد.
کمبود محبت یا لوس کردن بیش از حد کودک، باعث میشود که کودک از والدینش حرف شنوی نداشته باشد. هر دو سبک تربیتی آسیبهایی را به کودک میزند که در بزرگسالی نمایانتر میشود.
اگر کودک فقط یک بار با این رفتار، به خواسته خود برسد، آن را یاد گرفته و تکرار خواهد کرد. اگر هر بار خواستههای او را پس از کتک زدن برآورده کنید، در واقع به او یاد میدهید که با کتک زدن به خواسته هایش برسد.
کودکان، از طریق مشاهده و تقلید یاد میگیرند، بنابراین اگر در تلویزیون، در خانه و یا در اطرافیان چنین چیزی را مشاهده کند، قطعا یاد خواهد گرفت. با خواندن مقاله پرخاشگری کودکان بیشتر به آثار منفی و پیامدهایی که میتواند در آینده بر فرزندتان تاثیر بگذارد آشنا میشوید.
برخورد شما میتواند رفتار منفی کودکتان را تقویت یا خاموش کند. مشاوره کودک یا ارتباط با یک متخصص به شما این امکان را میدهد که قدمهای درستی در مسیر تربیت کودک خود بردارید.
به کودکتان آموزش دهد که دعوا کردن و کتک زدن کار بسیار بدی است و هرگز خود اینکار را نکنید. به آنها بفهمانید که ترسو نیستند، آدم خوبی هستند و پاداش فراموش نشود. همچنین هرگز به پرخاشگری و درگیری کودکتان پاداش (حتی کلامی) ندهید.
دست به زن داشتن کودکان معمولا از احساس عدم امنیت ناشی میشود. بنابراین، سعی کنید این اطمینان را بدهید که در کنارش هستید.
جلوی گریه کودک را نگیرید. او راهی برای تخلیه هیجان و آرامش نیاز دارد، سعی کنید اگر عصبانی است، شما آرام باشید و به او احساس امنیت بدهید.
کاملا به خواسته کودک در زمانی که در حال کتک زدن دیگران است بی توجه باشید و هرگز درخواست او را اجابت نکنید.
اگر کودک شما درگیر شد، بلافاصله بدون هیچ توضیحی، او را از دعوا دور کرده و با او صحبت نکنید. بگذارید خشم و غم خود را تخلیه کند. سپس که آرامتر شد میتوانید با او صحبت کنید.
بسیار مهم است که علت یا ریشه این رفتار کودکتان را کشف کرده و آسیب شناسی کنید تا بتوانید با رفتار مناسب، کودک را آرام کنید. با دریافت مشاوره کودک راحت تر میتوانید علل را بررسی و رفع نمایید.
بعد از درگیری و کتککاری فرزندتان با دیگر همسالان، به سراغ کودک کتک خورده بروید و سعی کنید ابتدا او را آرام کنید. این کار به شما کمک میکند تا خود آرامتر شوید. پس از آن به سراغ کودک خود بروید و به او بگویید که برخوردش درست نبوده و لازم است از دوستش عذر خواهی کند. به کودک کتک خورده بگویید که شما و فرزندتان از این درگیری متأسف هستید و میخواهید برایش جبران کنید و حالش را بهتر کنید. با این کار کودکتان جبران کردن و عذر خواهی از دیگران را یاد میگیرد.
معمولا کودکان به خاطر لذتی که از جمع و مهمانی می برند، در این محافل به اندازه خانه آرام نبوده و اصطلاحا از این رو به او رو میشوند. کودکان نمیدانند چگونه باید این لذت را نشان دهد. پس با کودک تان قبل از مهمانی صحبت کنید و به او بگویید اگر کتک بزند یا درگیر شود، او را از مهمانی خارج میکنید. به هرقیمتی باید روی حرف خود بایستید، حتی اگر مهمانی را دوست دارید یا با میزبان رودربایستی دارید.
البته خارج شدن از مهمانی آخرین مرحله تنبیه کودک است. در ابتدا میتوانید با صحبت کردن و قرارداد بستن، او را آموزش دهید. فراموش نکنید که تربیت کودک، کار بسیار سختی است و به تنهایی و صرفا با نصایح دیگران قابل انجام نیست. اگر توان تربیت فرزند و تحمل سختی هایش را ندارید، قبل از تصمیم به بچه دار شدن کمی فکر کنید. برای اطلاع از آمادگیهای لازم و برنامه ریزی برای بچه دار شدن و دریافت مشاوره روانشناسی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*