گوشه گیری و انزواطلبی | نشانه ها، علت و درمان گوشه گیری

خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با گوشه گیری پیج اینستاگرام مؤسسه حامی را دنبال کنید.

گوشه گیری، انزوا طلبی و کمرویی معمولا صفات افرادی است که در محیط مدرسه یا کار یا هر فضای دیگری از ورود به جمع‌ها خودداری می‌کنند. این افراد به تنهایی کارهای خود را پیش می‌برند و در کارهای جمعی مشارکتی ندارند. اغلب اطرافیان آن‌ها را خجالتی می‌دانند. در بیشتر مواقع گوشه گیری ویژگی است که افراد از دوران کودکی با خود به همراه دارند، اما انزوا طلبی و گوشه گیری در دوران نوجوانی بیشتر دیده می‌شود. برخی از این خصوصیت خود راضی هستند و شرایط روحی خود را پذیرفته‌اند اما در مقابل کسانی هستند که دلشان می‌خواهد در اجتماع مشارکت داشته‌باشند و از گوشه گیری خود رنج می‌برند. شاید فرزند شما یا همسر شما یا یکی از عزیزانتان انزواطلب باشد، اگر می‌خواهید دنیای انزواطلبان را بهتر بشناسید یا تغییر دهید با ما همراه باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه دوران نوجوانی کلیک کنید.

انزوا طلبی و گوشه گیری چیست؟

انزوا طلبی الگویی نسبتا ثابت از ویژگی‌های شخصیتی است که شامل ترس از طرد شدن، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم و خجالت در روابط می‌شود. این افراد تنها ماندن را ترجیح می‌دهند و فقط در صورتی که نسبت به افرادی حس اعتماد سازی شکل گرفته باشد وارد رابطه می‌شوند. از منظر تخصصی روان شناسی دو تیپ گروه هستند که این ویژگی‌ها را دارند اما وجه افتراق آن‌ها مهم است.

تیپ شخصیتی اسکیزویید که الگوهای رفتاری انزواطلبانه آن‌ها کاملا از سر بی میلی به ارتباط است و خود از چیزی که هستند رضایت دارند. اما تیپ انزواطلب دیگر الگوهای رفتاری اجتنابی‌شان به دلیل ترس از پذیرفته نشدن و طرد و انتقاد از سوی دیگران است و گاه می‌تواند نشانه‌ای از وجود افسردگی باشد. آن چه در این خوانش منظور است دومین تیپ رفتاری است و نه شخصیت اسکیزویید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه افسردگی و گوشه گیری در افسردگی کلیک کنید.

ریشه‌های انزوا طلبی و گوشه گیری چیست؟

الگوهای تربیتی کنترل گرانه: والدینی که قدرت استقلال به کودک نمی‌دهند و مرتبا او را چک می‌کنند و با تعریف باید و نبایدهای غیر ضروری رفتار کودک را کنترل می‌کنند او را مستعد انزواطلبی می‌کنند.

خلق و خوی اولیه خجالتی بودن: همه کودکان با یک ویژگی ثابت به دنیا نمی‌آیند. پایه‌های زیستی و ژنتیکی در نوع رفتار آن‌ها تاثیر دارد. برخی کودکان از ابتدای تولد با الگوهای زیستی دوری گزینی واکنش نشان می‌دهند. معمولا از غریبه‌ها روی بر می‌گردانند و پشت والدین خود قایم می‌شوند و از پاسخ دادن به سوالات امتناع می‌کنند. این کودکان می‌توانند زمینه‌های گوشه گیری را داشته باشند.

نداشتن اعتماد به نفس: افرادی که استقلال طلبی و فردیت آن‌ها در سنین کودکی به درستی ارضا نشده و درک درست و کاملی از توانمندی‌های خود ندارند و تصویر ذهنی که از خود دارند مغشوش و ضعیف است، مستعد انزواطلبی هستند.

مشکلات خانوادگی: خانواده‌هایی که با انبوهی مشکلات رفتاری، مالی، بزهکاری یا رویدادهایی مثل طلاق و اعتیاد مواجهند کودک را در بستر انزوا طلبی و ابتلا به افسردگی می‌توانند قرار دهند. برای کسب اطلاعات در زمینه علائم افسردگی کلیک کنید.

ترس از نتیجه: افرادی که توان رویارویی با واقعیت را ندارند و شکست را به عنوان بخشی از واقعیات زندگی نمی‌پذیرند یا در ذهن خود واگویه‌های منفی نسبت به انتقاد دارند می‌توانند جزو انزواطلبان قرار گیرند.

علل انزواطلبی در کودکان و نوجوانان

_ تحقیر شدن کودک در جمع‌های مختلف و شکست خوردن کودک و نوجوان در جنبه‌های مختلف تحصیلی، خانوادگی

_ به کارگیری شیوه‌های تربیتی سخت‌گیرانه و وسواس‌گونه برای کودک و نوجوان

_ فشارهای روانی زیاد در محیط خانه و مدرسه و نداشتن امنیت روانی

_ کمبود محبت از جانب خانواده و محیط مدرسه

_ اختلالات یادگیری، اختلال در تکلم و گوش

_ سرزنش کردن بیش از حد کودک و نوجوان

_ بیماری‌های جسمانی و یا نقص عضو از جمله علل گوشه گیری

گوشه گیری و انزواطلبی | خصوصیات انزوا طلبان چیست؟

• بدبین هستند
• از معاشرت خودداری می‌کنند.
• طاقت مواجهه با انتقاد را ندارند.
• افرادی که گوشه گیری می‌کنند اعتماد به نفس پایینی دارند.
• احساس بی کفایتی و بی ارزشی دارند.
• خود را آزرده نشان می‌دهند.
• دید مبالغه آمیزی به شکست دارند.
• از صمیمیت گریزانند.
• دوستان کمی دارند.
• حساسیت زیادی نسبت به انتقاد دارند.
• اعتماد و وفاداری دیگران نسبت به خودش را می‌آزماید.
• با رویا و خیال پردازی بیشتر از واقعیت سر و کار دارند.
• از فعالیت‌های گروهی خودداری می‌کنند.
• پیش بینی منفی به شروع روابط دارند.
• فرار از ارتباطات در آن‌ها احساس ملال و اندوه ایجاد می‌کند.

انزواطلبی و گوشه گیری | شخصیت تنها

افراد گوشه گیر و انزواطلب که تنهایی را ترجیج می دهند افرادی هستند که فعالانه سعی می کنند تا حد امکان از تعاملات اجتماعی دور بمانند. آن ها تنهایی را به همراهی با دیگران ترجیح می دهند و تمایل دارند از مشغول شدن به افکار خود لذت ببرند. افراد تنها معمولاً از بیکار نشستن یا منتظر ماندن بدشان نمی آید تا زمانی که این کار را به انتخاب خود انجام می دهند. مطالعه ای که در ژانویه 2021 منتشر شد نشان می دهد که در ایالات متحده، 31 درصد از افراد بین 16 تا 74 سال احساس تنهایی می کنند یا خود را تنها می دانند. در سال 2018، این رقم 30 درصد بود که نشان می‌دهد با کوچک‌تر شدن جهان (با رسانه‌های اجتماعی)، درصد افراد تنها به آرامی در حال افزایش است.

5 تیپ شخصیتی تنها (شما کدام یک هستید؟)

بسته به شدت تمایل به تنها بودن و دلیل شخصی تنها بودن، پنج نوع اصلی از افراد تنها که گرایش به انزوا طلبی دارند وجود دارد. بسته به نوع شخصیت ممکن است مثبت و سالم، منفی و مخرب یا چیزی در وسط باشد. در اینجا توضیحی در مورد این تیپ های شخصیتی تنها و نمونه هایی آورده شده است تا به شما کمک کند تشخیص دهید که کدام یک هستید.

تنهای مثبت خودخواسته

فرد تنهای مثبت خودخواسته، تنها بودن را انتخاب می کند. آن ها معمولاً خود را تنها می بینند، یا به این دلیل که افراد اطراف خود را دوست ندارند یا ارزش های متفاوتی نسبت به دیگران دارند میل به انزواطلبی پیدا می کنند. به عنوان مثال، کسی که به کار خود فکر می کند و از همکاران خود دوری می کند تا زمانی که تعامل لازم باشد. اگر همکاران سمی باشند و عادت به شایعه کردن داشته باشند، می تواند گزینه ای عالی برای انتخب تنهایی باشد. در این مورد، فرد تنها به جای معاشرت با این شخصیت های منفی، تنها بودن را انتخاب می کند.

افراد تنهای مثبت معمولاً بسیار مستقل هستند و دارای ارزش‌ها، علایق اصلی قوی می باشند و اغلب افکار مستقل خود را دارند که با دیگران متفاوت است. اگر یک تنهای مثبت هستید، ممکن است متوجه شوید که برای احساسات و افکار خود بیشتر از آنچه دیگران فکر می کنند ارزش قائل هستید.

تنهای منفی خودخواسته

افراد تنهای منفی افرادی هستند که تنها شدن را انتخاب کرده‌اند، زیرا یا به‌ نظر خوب به نظر می‌رسد یا به این دلیل که ضد اجتماعی هستند. اگر عمداً منزوی منفی هستید، ممکن است دائماً به دنبال دلایلی باشید که از دیگران یا حتی خودتان بیزار باشید. افراد تنهای منفی نگرش منفی نسبت به جامعه دارند و ترجیح می دهند با دیگران معاشرت یا همسان سازی نکنند. این ویژگی ها می توانند نشانه آغاز یک اختلال شخصیت ضد اجتماعی باشند.

گوشه گیری و انزواطلبی | تنهای ناخواسته

تنهای ناخواسته از آن دسته از افراد منزوی هستند که می خواهد با دیگران معاشرت کند و پذیرفته شود، اما شانس آن را نداشته اند. افراد تنهای ناخواسته ممکن است مهارت های اجتماعی بد، زبان بدن عجیب و غریب یا سایر عادات منفی داشته باشند که باعث می شود از نظر اجتماعی ناجور به نظر برسند. برخی از علائم کلاسیک یک تنهای ناخواسته به شرح زیر است:

احساس طرد شدن توسط جامعه
افکار خود تحقیر کننده
ناتوانی در شوخی کردن بدون حمله شخصی
ترس از صحبت کردن در گروه های کوچک، به دلیل ترس از طرد شدن
این نوع شخصیت تنها می تواند به سرعت به تعداد زیادی اختلال شخصیت تبدیل شود.

تنهای کوتاه مدت

افراد تنهای کوتاه مدت افرادی هستند که هرازگاهی نیاز دارند از دیگران دور شوند. آن ها نمی خواهند همیشه تنها باشند. افراد تنهای کوتاه مدت نسبت به انواع دیگر انزواطلبان تعادل بهتری را در زندگی پیدا می کنند، زیرا اغلب دوره هایی از تنهایی و به دنبال آن با دیگران و غیره را پشت سر می گذارند. اگرچه این ممکن است طبیعی به نظر برسد، اما افراد تنهای کوتاه مدت اگر بخواهند زمانی را به تنهایی بگذرانند اما نتوانند آن را پیدا کنند، ممکن است مستعد خستگی شدید یا ناراحتی ذهنی باشند.

به عنوان مثال، اگر شما یک فرد کوتاه مدت تنها هستید و به تازگی از یک مهمانی به خانه آمده اید، ممکن است کمی آرامش و سکوت بخواهید. اما اگر همسایه‌تان به شما زنگ بزند تا بازی را با آن ها تماشا کنید، یا دوستی بیاید چه؟ در این موارد، ممکن است احساس کنید موظف به معاشرت هستید اما در درازمدت باعث می شود احساس خستگی بیشتری از نظر اجتماعی کنید.

گوشه گیری و انزواطلبی | تنهای مزمن

اگر نیاز به تنها ماندن ادامه یابد، شخصیت کوتاه مدت تنها می تواند به تنهایی مزمن ظاهر شود. تنهاهای مزمن با افراد تنهای مثبت عمدی تفاوت دارند زیرا افراد تنهای مزمن معمولا تمایل دارند در کنار دیگران باشند، اما با گذشت زمان، تنها بودن برای آن ها عادی می شود. شخصیت مزمن تنها می تواند در افرادی مانند راهبان، گوشه نشینان در مناطق دور افتاده و حتی قاتلان زنجیره ای ظاهر شود.

راه‌های درمان انزوا طلبی و گوشه گیری چیست؟

توانمندی‌های خود را مرور کنید: یکی از ریشه‌های اصلی انزوا طلبی عدم شناخت فرد از خود است. شناخت آگاهانه از سایه روشن‌های شخصیتی، پذیرش ضعف‌ها و استمرار در به خاطر داشتن نقاط قوت می‌تواند فرد را از درون قدرت بخشد.

مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کنید: برخی از علت‌های ترس از رابطه در انزواطلبان ناشی از عدم داشتن مهارت اجتماعی آن هاست. انزوا طلبان با یادگیری شیوه‌های شروع، ادامه و پایان یک رابطه و مهارت‌های ارتباطی بخش کثیری از ترس‌های خود را می‌توانند مدیریت کنند.

خود را در فضای معاشرت با دیگران قرار دهید: ترس از انتقاد یا طرد شدن نوعی ترس پیش بینانه منفی از رویدادهاست. انزوا طلبان با مواجهه سازی و حساسیت زدایی خود می‌تواند دریابد که همیشه آنچه می‌اندیشید محقق نمی‌شود.

تفکرات بی‌ارزش خود را ارزیابی کنید: مرور شناخت‌های ناقص و تفکرات ناکارامد مثل من خوب نیستم، من ناکاملم، من بی کفایتم یا ... فرصتی می‌دهد تا فرد آگاهانه برداشت‌ها و ادراکات غیر منطقی خود را سامان بخشد.

از یک درمانگر راهنمایی بگیرید: گاهی ریشه‌های انزواطلبی عمیق‌تر از آن است که فرد به تنهایی بتواند آن را بهبود بخشید. لذا صحبت با یک یا درمان گر و بهره‌مندی از جلسات مشاوره افسردگی گزینه مناسبی برای درمان خواهد بود. برای کسب اطلاعات در زمینه درمان افسردگی کلیک کنید.