بچه های شیطون | با شیطنت کودکان چه کنیم؟

معمولا در هر خانواده‌ای می‌توان بچه های شیطون زیادی پیدا کرد که آروم و قرار نداشته و مدام در پی بازی و جنب و جوش هستند و شیطنت این بچه‌ها گاهی به حدی می‌رسد که والدین و اطرافیان را به ستوه می‌آورد. در این مواقع والدین نمی‌دانند چگونه با بچه شیطون خود برخورد کنند. پدر و مادران می‌دانند شیطنت و بازی گوشی خصلت ذاتی کودکان است، اما خرابکاری‌ها و خطرات تهدید کننده باعث می‌شود با کودکشان برخورد کنند. همچنین شیطونی بیش از حد کودکان باعث می‌شود که والدین و اطرافیان برچسب اختلال بیش فعالی به آنان بزنند اما باید توجه داشته باشید که بررسی این مسائل تنها برعهده روانشناس و مشاوره کودک است. در ادامه به بررسی بیشتر این موضوع خواهیم پرداخت پس همراه ما باشید.

شیطنت چیست

چیزی که آن را شیطنت می نامیم، در واقع یک کاوش اولیه در مورد اصالت و استقلال فردی است. به عنوان بچه‌های سابق بر این که شیطون خطاب می شدیم، می‌توانیم خلاق‌تر باشیم، زیرا می‌توانیم ایده‌هایی را امتحان کنیم که فوراً مورد تأیید قرار نمی‌گیرند. می‌توانیم اشتباه کنیم یا به هم ریخته‌ایم یا مضحک به نظر برسیم و این فاجعه نخواهد بود. چیزها را می توان تعمیر یا بهبود بخشید. تمایلات جنسی ما اساساً برای ما قابل قبول است و بنابراین مجبور نیستیم در مورد معرفی آن به شریک زندگی بیش از حد احساس تحقیر یا ناخوشایندی داشته باشیم. ما می‌توانیم انتقاداتی را از خود بشنویم و در جستجوی حقایق آن‌ها و رد بدخواهی‌هایشان صبر کنیم.

ما باید بیاموزیم که کودکان شیطون را چند صحنه پر هرج و مرج و گهگاه صداهای بلند را به عنوان عناصری متعلق به روان سالم ببینیم تا بزهکاری و برعکس یاد بگیریم از افراد کوچکی که هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند بترسیم و اگر گهگاه لحظات شادی و رفاه داشته باشیم، باید سپاسگزار باشیم که مطمئناً کسی در گذشته های دور وجود داشته است که تصمیم گرفته است از طریق چشمان محبت آمیز به رفتارهای عمیقاً غیرمنطقی و آشکارا ناخوشایند ما نگاه کند. پدر و مادر به اندازه کافی خوب به مجموعه ای از درس ها در مورد نحوه عملکرد ذهن کودکان و آنچه از کسانی که از آن ها مراقبت می کنند نیاز دارند تا بتوانند به بهترین نسخه از خود تبدیل شوند. پدر و مادر به اندازه کافی خوب با لحنی دلگرم‌کننده و آغشته به سال‌ها تجربه راهنمای هوشمندانه‌ای برای تربیت کودکی است که روزی در سال های بعد با ترکیبی درست از قدردانی، شوخ طبعی و عشق به دوران کودکی خود نگاه خواهد کرد.

بچه های شیطون با کودکان ساکت چه تفاوتی دارند؟

بازی گوشی و شیطنت، ذات کودک است، اما نمی‌توان گفت کودکی که شیطنت نکند سالم نیست. به طور کلی کودکان به سه دسته (کودکان سخت، آسان و متوسط) تقسیم می‌شوند. کودکان آسان آن دسته از کودکان هستند که معمولا حرف گوش کنند، آرام و انعطاف پذیرند و مقاومتی در مقابل شما انجام نمی‌دهند. راحت می‌خوابند و معمولا راحت غذا می‌خورند.

کودکان سخت برای هرچیزی مقاومت و درگیری دارند. سخت به حرف شما گوش می‌کنند. بسیار شرورند، سخت می‌خوابند و معمولا بد غذا هستند. این بچه‌ها والدین را عاصی می‌کنند و والدین ممکن است با آن‌ها برخورد بدی بکنند. بچه های شیطون در این دسته قرار دارند. این بچه‌ها انرژی زیادی از والدین خود می‌گیرند، پس خستگی و بی حوصلگی برای پدر و مادر بچه‌های شیطون امری عادی است. اما والدین می‌توانند خیلی راحت‌تر با این مساله کنار بیایند. سبک‌های فرزندپروری مناسب بچه‌های شیطون به والدین این امکان را می‌دهد که شیطنت‌ها را به فرصتی برای خلاقیت و رشد کودک تبدیل نمایند. کودکان متوسط بین این دو دسته قرار می‌گیرند. گاهی آرام و گاهی شرور. اکثر کودکان در این دسته قرار دارند. برای اطلاع بیشتر در زمینه سبک های فرزندپروری کلیک کنید.

اینفوگرافیک بچه های شیطون

چرا والدین خوب، بچه های شیطون دارند؟

دو نوع خانواده بسیار متفاوت را تصور کنید که هر کدام دور میز شام خود در یک عصر معمولی هستند. در خانواده اول: بچه خیلی خوب رفتار می کند. می گویند غذا چقدر خوب است، در مورد اتفاقات مدرسه صحبت می کنند، به آنچه در ذهن والدینشان فکر می کنند گوش می دهند و در پایان می روند تا تکالیف خود را تمام کنند.

در خانواده دوم: اوضاع نسبتاً متفاوت است. مادرشان را احمق خطاب می کنند، وقتی پدرشان چیزی می گوید از روی تمسخر خرخر می کنند. آن ها اظهار نظر خطرناکی می کنند که نشان دهنده فقدان خجالت در مورد بدن آن ها است. اگر والدین بپرسند تکالیفشان چطور پیش می‌رود، می‌گویند مدرسه احمقانه است و در را می‌کوبند. به نظر می رسد که همه چیز در خانواده اول بسیار خوب و در خانواده دوم بسیار بد پیش می رود. اما اگر به درون ذهن کودک نگاه کنیم، ممکن است تصویر بسیار متفاوتی دریافت کنیم.
در خانواده اول، به اصطلاح کودک خوب طیف وسیعی از احساسات را در درون خود دارد که آن ها را از دید دور نگه می‌دارند، نه به این دلیل که خود اینگونه می‌خواهند، بلکه به این دلیل که احساس نمی‌کنند گزینه‌ای برای تحمل کردن آن ها به آن‌ شیوه ای که واقعاً هستند، وجود داشته باشد. آن ها احساس می کنند نمی توانند به والدین خود اجازه دهند که ببینند آیا عصبانی یا خسته یا بی حوصله هستند. زیرا به نظر می رسد والدین هیچ منبع درونی برای کنار آمدن با واقعیت خود ندارند. آن ها باید خود بدنی درشت تر و ضعیت روحی فرارتر خود را سرکوب کنند. هر انتقادی از یک بزرگ تر (آن ها تصور می کنند) آنقدر زخمی و ویران کننده است که نمی توان آن را به زبان آورد.

در خانواده دوم

به اصطلاح بچه بد می‌داند که همه چیز قوی است. آن‌ها احساس می‌کنند می‌توانند به مادرشان بگویند که او یک احمق بی‌فایده است، زیرا در قلب خود می‌دانند که او آن ها را دوست دارد و او را دوست دارند و یک حمله بی‌ادبی تحریک‌آمیز آن را از بین نمی‌برد. آن ها می‌دانند که پدرشان از هم پاشیده نمی‌شود یا انتقام تمسخر شدن را نمی‌گیرد. محیط آنقدر گرم و قوی است که بتواند پرخاشگری، عصبانیت، کثیفی یا ناامیدی کودک را جذب کند. در نتیجه، یک سرانجام غیرمنتظره وجود دارد: کودک خوب به سمت مشکلاتی در زندگی بزرگسالی می رود که معمولاً ناشی از تبعیت بیش از حد، سفتی، عدم خلاقیت و وجدان غیرقابل تحمل خشن است که ممکن است افکار خودکشی را تحریک کند. و کودک شیطان در راه بلوغ سالم است که شامل خودانگیختگی، انعطاف پذیری، تحمل شکست و احساس خودپذیری است.

 

با بچه های شیطون چطور رفتار کنیم؟

تغییر کودکان سخت به راحتی ممکن نیست، بلکه این والدین هستند که باید روش‌های تربیتی خود را اصلاح کرده و در راستای انرژی بیش از حد کودکشان، طوری عمل کنند که هم از خلاقیت‌های شیطنت آمیز کودکشان لذت ببرند و هم کودکشان رشد سالمی داشته باشد. پس در رفتار با کودک خود نکات زیر را مد نظر قرار دهید.

1- خانه باید خاص کودک باشد

خانه‌ای که در آن نوزاد یا کودک وجود دارد، باید حتی الامکان با خانه‌های عادی تفاوت داشته باشد. شرایط خانه طوری باشد که هم به کودک آزادی عمل دهد و هم آسیبی به وسایل منزل و خودش نزند. پله، وسایل برقی، وسایل تیز و برنده، مکان‌های خطرناک برای مخفی شدن و... باید کنترل شود. به کودک اجازه کثیف کاری دهید. کودک به خاطر کثیف کاری مقصر نیست، شما باید شرایط را طوری ایجاد کنید که در آخر مجبور به تنبیه کودک تان نشوید.

برای آگاهی بیشتر در زمینه رفتار با کودک کلیک کنید.

2- خودتان را در مقابل بچه های شیطون کنترل کنید

کودکان شیطون، به مخفی شدن و مخفی کاری علاقه زیادی دارند. اگر فرزندتان را گم کردید، خونسردی خود را حفظ کرده و همه جا را دنبالش بگردید. همه جا یعنی حتی ماشین لباسشویی و یخچال!

3- باید مراقب بچه های شیطون بود

خاصیت کودکان پر شر و شور، شیطنت و خرابکاری است. بنابراین برای والدین این کودکان، کار سخت‌تر است. در واقع باید تا بزرگ شدن او، انرژی بیشتری صرف کنید. 

4- تا جایی که می‌توانید به کودک آزادی بدهید

کودکان اشتباه می‌کنند و از اشتباهاتشان درس می‌گیرد نه از کارهای درست، پس تنها تذکر دهید اما او را دعوا نکنید. کارهای اشتباهش را با آرامش به او گوشزد کرده و رفتارهای درست را به او آموزش دهید. البته اگر خودتان شریک جرم‌های او نیستید.

5- قانون و محدودیت‌های بی رحمانه، کودک را عاصی می‌کند

قانون وضع کردن برای کودکان سخت، مثل ریختن نفت روی آتش است. اگر ناگهان و بدون هوشیاری وارد شود، همه جا را می‌سوزاند. بنابراین قوانین باید بسیار محدود، آگاهانه و با توجه به شیوه‌های تربیتی استاندارد و علمی باشد و ترجیحا قبل از قرارگیری در موقعیت قانون، جریمه تخطی از آن را وضع کنید.

6- بیرون از خانه، قاطع باشید

اگر کودکتان بیرون از منزل نیز شیطنت می‌کند، قبل از رفتن به هر مکانی، قوانینی وضع کنید و اگر کودک آن‌ها را زیر پا گذاشت، بلافاصله و همیشه جریمه‌ها را اعمال کنید. حتی یک بار غفلت اشتباه است.

7- کودک را از خانه بیرون کنید

کودک باید بیرون از خانه رفته و با دیگر کودکان بازی کند. اگر شما 12 ساعت در روز کار می‌کنید و نمی‌توانید یا نمی‌خواهید برای بازی کردن کودک بیرون از منزل و دویدن و شر و شورهایش وقت بگذارید، حق ندارید نسبت به رفتارهای او و مشکلات روانی آینده‌اش معترض باشید.

8- به خود استراحت دهید

شما خسته می‌شوید و این طبیعی است. سعی کنید زمان‌هایی را ترتیب دهید که مدتی از کودکتان دور بوده و برای خود خلوت کنید. این استراحت و تنهایی برای شما لازم است.

برای آگاهی بیشتر در زمینه آموزش پدر و مادر کلیک کنید.

 

چند نکته کوتاه درباره بچه های شیطون

1- بازی، دنیای کودک است و او جهان را در بازی‌هایش می‌شناسد. فقط باید بازی کند و بازی کند و شما هم باید همراهی‌اش کنید. با آگاهی از اهمیت بازی کودکان آن‌ها را بهتر بشناسید.

2- هرگز از تنبیه بدنی استفاده نکنید. نه تنها اثر عکس دارد، بلکه عقده‌هایی در دل کودک شکل خواهد گرفت.

3- هر کودک پر انرژی، بیش فعال نیست. بدون تشخیص قطعی هرگز به کودک خود برچسب نزنید.

4- به هیچ وجه داروهای آرام بخش یا خواب به کودک ندهید.

5- فعالیت‌های بدنی کودک را افزایش دهید تا خوب در طول روز خسته شود. همزمان خودتان نیز باید بدنتان را سالم نگه دارید تا بتوانید با او همراهی کنید.

6- بدون حضور یک روانشناس متخصص رفتار کودک، ممکن است نتوانید به تنهایی از پس کودک شیطون خود بر بیایید. این شرایط می‌تواند حتی مشکلات روحی برای شما ایجاد کند، پس از مشاوره کودک برای رفع مسائلتان استفاده کنید.

برای آگاهی بیشتر در زمینه تنبیه بدنی و بازی کودکان کلیک کنید.

 

تفاوت شیطونی کردن و اختلال نقص توجه و بیش فعالی

معنای شیطون بودن بچه ها در هر خانواده و فرهنگی متفاوت است. به طور مثال در خانواده‌ای که تمام اعضا پر شر و شور هستند شیطونی کردن بچه به چشم نمی‌آید اما در خانواده‌ای ساکت و آرام کوچک ترین تحرکات کودک برداشت شیطونی بیش از حد و حتی برچسب اختلال بیش فعالی به کودک می‌شود. در نتیجه لازم است که تفاوت میان این دو بررسی گردد. کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی رفتارهای تکانشگرایانه همراه با کمبود توجه را به مدت بیش از 6 ماه از خود نشان می‌دهند. همچنین علائم باید قبل از 12 سالگی رخ دهد. این کودکان معمولا پرحرفی زیادی دارند و با مشکلات زیادی در زمینه تحصیل مواجه می‌شوند. اما کودکان شیطون معمولا این علائم را به صورت بسیار خفیف از خود نشان می‌دهند و کنترل آنان بسیار راحت تر است. 

با این حال باید توجه داشته باشید که تشخیص این موارد باید حتما زیر نظر مشاور و روانشناس انجام گیرد. هرچه مداخله و تشخیص زودتر انجام گیرد مشکلات کاهش پیدا می‌کند. برای آشنایی بیشتر در زمینه بیش فعالی کودکان کلیک کنید.