انواع ترس های کودکان در سن

خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با انواع ترس های کودکان پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.

انواع ترس های کودکان در سنین مختلف چیست؟ ترس ها و اضطراب ها تقریباً بخشی اجتناب ناپذیر از رشد کودکان به شمار می رود. ترس به عنوان یک واکنش طبیعی، نوعی مهارت مراقبت از خود است که به کودکان اجازه می دهد با احتیاط های لازم برای ایمن ماندن از اطراف، به رشد و فعالیت خود ادامه دهند. با توجه به بهداشت روانی کودک و نوجوان، این گونه ترس ها از نظر فراوانی، شدت و مدت زمان متفاوت هستند. هنگامی که کودک موقعیتی تهدیدآمیز را شناسایی می کند، بدن او واکنش جنگ یا گریز را انتخاب می کند.  

رایج بودن ترس در کودکان

طبیعی است که کودکان گاهی اوقات احساس ترس کنند. ترس احساسی است که می تواند به بچه ها کمک کند محتاط باشند. چیزهایی که جدید، بزرگ، پر سر و صدا یا متفاوت هستند در ابتدا ترسناک به نظر می رسند. والدین می توانند به کودکان کمک کنند و احساس امنیت بدهند تا کودکان یاد بگیرند با کشف های جدید اطراف خود احساس راحتی کنند. چیزی که بچه ها از آن می ترسند با رشد آن ها تغییر می کند. برخی از ترس ها در سنین خاص رایج و طبیعی هستند.
بر اساس یک مطالعه ۴۳ درصد از کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال، ترس ها و نگرانی های زیادی دارند. ترس از تاریکی، به ویژه تنها ماندن در تاریکی، یکی از رایج ترین ترس ها در این گروه سنی است. ترس از حیوانات، مانند سگ های بزرگ که پارس می کنند نیز همین است. برخی از کودکان از آتش سوزی، مکان های مرتفع یا رعد و برق می ترسند. برخی دیگر که از گزارش های خبری در تلویزیون و روزنامه ها آگاه هستند، نگران سارقان، آدم ربایان یا جنگ هسته ای می شوند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه اضطراب اجتماعی کودکان کلیک کنید.
اگر اخیراً یک بیماری جدی یا مرگ در خانواده رخ داده باشد، در مورد سلامت اطرافیان خود نیز مضطرب می شوند. در دوران کودکی همزمان با افزایش ترس، بخشی از آن ها نیز از بین می رود. اکثر ترس ها خفیف هستند اما حتی زمانی که تشدید می شوند، معمولاً پس از مدتی خود به خود فروکش می کنند.  

انواع ترس های کودکان در سنین مختلف

نوزادان اضطراب غریبگی را احساس می کنند. وقتی نوزادان در حدود ۸ تا ۹ ماهگی هستند، می توانند چهره افرادی را که می شناسند تشخیص دهند. به همین دلیل است که چهره های جدید می توانند برای آن ها ترسناک به نظر برسند. حتی یک پرستار بچه یا خویشاوند جدید اسباب ترسیدن کودک می شود. کودکان در این سن با احساس ترس، یا گریه می کنند یا به والدین خود می چسبند تا احساس امنیت داشته باشند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه غلبه بر ترس کلیک کنید.

1-نوپایی، از ده ماهگی تا دو سالگی

کودکان نوپا احساس اضطراب جدایی می کنند. بین سنین ۱۰ ماهگی تا ۲ سالگی، بسیاری از کودکان نوپا شروع به ترسیدن از جدایی از والدین می کنند. نمی خواهند والدین، آن ها را در مهدکودک یا هنگام خواب، تنها رها کنند. ممکن است گریه کنند، بچسبند و سعی کنند نزدیک والدین خود بمانند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال اضطراب جدایی در کودکان کلیک کنید.

2-خردسالی، بعد از دو سالگی

بچه های خردسال از چیزهای "وانمودی"می ترسند. کودکان ۴ تا ۶ ساله می توانند تصور کنند و تظاهر به چیزی بکنند که نیست. اما همیشه نمی توانند تشخیص دهند که چه چیزی واقعی و چه چیزی تخیلی است. برای آن ها هیولاهای ترسناکی که تصور می کنند واقعی به نظر می رسند. آن ها از چیزی که زیر تخت یا در کمد خود متصور می شوند می ترسند. بسیاری دیگر در این سنین از تاریکی و هنگام خواب، از خواب های ترسناک می ترسند. کودکان خردسال همچنین از صداهای بلند مانند رعد و برق یا آتش بازی نیز هراس دارند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه کابوس های شبانه کودکان کلیک کنید.

3-هفت سالگی

بچه ها پس از گذراندن دوران خردسالی، از خطرات زندگی واقعی می ترسند. وقتی بچه‌ها ۷ ساله یا بزرگتر هستند، هیولاهای زیر تخت نمی‌توانند(خیلی) آن ها را بترسانند، زیرا می‌دانند که واقعی نیستند. در این سن، برخی از کودکان شروع به ترس از چیزهایی می کنند که در زندگی واقعی اتفاق می افتد.
ممکن است ترس داشته باشند که یک "مرد بیگانه" در خانه باشد. ممکن است از بلایای طبیعی که در مورد آن ها می شنوند احساس ترس کنند. یا هراس از اینکه مبادا آسیب ببینند و یکی از عزیزان نزدیک آن ها بمیرد. برخی از بچه‌های مدرسه‌ای در مورد تکالیف مدرسه، نمرات یا قرار گرفتن در کنار دوستان خود نیز احساس اضطراب می کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ترس کودک از مرگ والدین کلیک کنید.

4-انواع ترس های کودکان در سنین مختلف | نوجوانی و بلوغ

ترس های محدوده دوران نوجوانی معمولا به ترس های اجتماعی مرتبط می شود. آن‌ها در مورد ظاهرشان یا اینکه به قدر کافی مناسب و مورد پسند هستند احساس اضطراب می کنند. گاهی قبل از ارائه گزارش در کلاس، شروع مدرسه جدید، شرکت در یک امتحان بزرگ یا بازی در یک مسابقه بزرگ، احساس اضطراب یا ترس می کنند.  

تفاوت ترس از فوبیا

گاهی اوقات ترس ها می توانند آنقدر شدید، پایدار و متمرکز شوند که به فوبیا تبدیل شوند. فوبیاها که ترس‌های قوی و غیرمنطقی هستند می‌توانند مداوم و ناتوان‌کننده شوند و به طور قابل ‌توجهی بر فعالیت‌های معمول روزانه کودک تأثیر بگذارند و در آن ها اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، فوبیای یک کودک ۶ ساله در مورد سگ ها ممکن است او را چنان وحشت زده کند که اصلاً از بیرون رفتن امتناع کند که مبادا سگی در آنجا باشد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه درمان فوبی کودکان کلیک کنید.
ترس دوران کودکی زمانی به فوبیای دوران کودکی تبدیل می شود که شروع به تداخل در زندگی روزمره کند. حالت‌های حاد ترس می‌توانند واکنش‌های فیزیولوژیک غیرقابل کنترل مانند لرزش، تعریق زیاد، احساس ضعف عمومی، ضعف در مفاصل و ماهیچه‌ها، حالت تهوع، اسهال و اختلال در هماهنگی حرکتی را برانگیزند.
در مرحله رشد به عنوان مثال، یک کودک مهدکودکی وقتی با موقعیتی تهدیدآمیز یا ترسناک مواجه می‌شود شروع به صحبت کردن می کند یا رختخواب را خیس می کند. فوبیای دوران کودکی در انواع و شدت های مختلف وجود دارد و طیف وسیعی از قابل تحمل تا ناتوان کننده را شامل می شود.

1-ترس و اضطراب جدایی

اضطراب جدایی نیز در این گروه سنی شایع است. گاهی اوقات این ترس زمانی که خانواده به محله جدیدی نقل مکان می کنند یا بچه ها در مهدکودکی قرار می گیرند که در آن احساس ناراحتی می کنند، تشدید می شود. کودکان از رفتن به کمپ تابستانی یا حتی رفتن به مدرسه اجتناب می کنند. فوبیاهای آن ها می تواند باعث علائم فیزیکی مانند سردرد یا درد معده شود و در نهایت باعث شود که کودکان به دنیای خودشان عقب نشینی کنند و از نظر بالینی دچار افسردگی شوند.

2-ترس از مرگ

در حدود ۶ یا ۷ سالگی، زمانی که کودکان به درک از مرگ می رسند ترس دیگری ایجاد می شود. با درک این موضوع که مرگ در نهایت همه را تحت تأثیر قرار خواهد داد و دائمی و غیرقابل برگشت است، نگرانی عادی در مورد مرگ احتمالی اعضای خانواده یا حتی مرگ خود آن ها تشدید می شود در برخی موارد، این مشغولیت به مرگ می تواند ناتوان کننده باشد. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.

3-انواع ترس های کودکان در سنین مختلف | ترس از رها شدن

کودک از دوران کودکی می تواند احساس کند که آیا مادرش به او اهمیت می دهد یا نه. همانطور که کودک رشد می کند، تا زمانی که به بزرگسالی برسد به راهنمایی مداوم نیاز دارد. زمانی که برای رعایت نظم و انضباط رفتار نادرست والدین متوجه او می شود، کودک احساس می کند که رابطه او با والدینش در خطر است. عباراتی مانند تو داری من را می کشی، من تو را میگذارم اینجا و میروم یا من خودم را از دست تو می کشم، برای احساس امنیت کودک بسیار مضر هستند.  برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ترس از طرد شدن کلیک کنید.
این عبارات می توانند کودک را در هنگام تنها ماندن بی ثبات و بیش از حد مضطرب کنند. بچه ها درک می کنند که مورد بی مهری قرار می گیرند و خودشان را به خاطر طرد شدن سرزنش می کنند.

4-ترس از حیوانات

ترس از حیوانات اغلب در سال سوم زندگی رخ می دهد. در برخی موارد، ترس منشأ منطقی دارد مانند یک تجربه آسیب زا با یک سگ بزرگ به ظاهر خشمگین. اما در برخی دیگر، ترس کمتر منطقی است. وقتی کودکی از حیوانات کوچک به ظاهر بی ضرر مانند خرگوش و بچه گربه می ترسد، اغلب به این دلیل است که کودک حیوان را به چیزی ترسناک مرتبط می کند که در جای دیگری دیده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه فوبیای حیوانات کلیک کنید.

5-انواع ترس های کودکان در سنین مختلف | ترس از تاریکی

یکی از اولین ترس هایی که کودک می تواند به دست آورد، ترس از تاریکی است. از آنجایی که کودک فاقد هماهنگی و دانش بزرگسالان است، اغلب به خود اجازه می‌دهد اجنه و ارواح پنهان شده در اعماق تاریکی در اطراف آن ها را تصور کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ترس از تاریکی در کودکان کلیک کنید.

6-ترس از غریبه ها

ترس از غریبه ها در شش تا ده ماه اول ایجاد می شود. هنگامی که به افراد ناآشنا معرفی می شود، با گریه یا ناله کردن ترس خود را نشان می دهد. این ترس ها یکبار دیگر در بازه سنی ده سالگی ممکن است رخ بدهد. کودک ۱۰ ساله از اخبار یک قاتل زنجیره ای چنان وحشت می کند که اصرار بر خوابیدن کنار والدینش خواهد داشت. برخی از کودکان در این گروه سنی نسبت به افرادی که در زندگی روزمره خود ملاقات می کنند، فوبیا یا اضطراب اجتماعی ایجاد می کنند.
این کمرویی شدید می تواند آن ها را از دوستی در مدرسه و ارتباط با بیشتر بزرگسالان، به ویژه غریبه ها باز دارد. به این شکل که کودکان آگاهانه از موقعیت‌های اجتماعی مانند جشن تولد یا جلسات گروهی و اردوهای آموزشی اجتناب می کنند و اغلب برای برقراری ارتباط با اطرافیان به جز خانواده مشکل دارند.

7-انواع ترس های کودکان در سنین مختلف | کابوس ها

کابوس، نماینده تحقق آرزوهای ممنوع، سرکوب شده یا نادیده گرفته شده است. رویاها ممکن است شامل هیولاهای تهاجمی، تحریکات جنسی یا چیزی غیرمنتظره باشد.  

درمان ترس و فوبیا

خوشبختانه بیشتر فوبیاها کاملا قابل درمان هستند. به طور کلی، آن ها نشانه بیماری روانی جدی نیستند که نیاز به چندین ماه یا سال ها درمان داشته باشند. با این حال، اگر اضطراب فرزند شما ادامه یابد و در لذت بردن از زندگی روزمره اختلال ایجاد کند، بهتر است از کمک های حرفه ای روانپزشک یا روانشناس متخصص در درمان فوبیا بهره مند شوید.

1-حساسیت زدایی منظم

به عنوان بخشی از برنامه درمانی فوبیا، بسیاری از درمانگران پیشنهاد می کنند که کودک خود را طی فازهای کوچک و غیر تهدید کننده در معرض منبع اضطراب قرار دهید. تحت راهنمایی یک درمانگر، کودکی که از سگ می ترسد، ممکن است با صحبت در مورد این ترس و دیدن عکس ها یا نوار ویدئویی از سگ ها شروع به درمان کند. بعد، یک سگ زنده را از پشت پنجره امن تماشا کند. سپس، با همراهی والدین یا یک درمانگر، چند دقیقه ای را در همان اتاق با یک توله سگ آرام، بگذراند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه فوبیا کلیک کنید.
در نهایت او متوجه می شود که می تواند سگ را نوازش کند، سپس خود را در موقعیت هایی با سگ های بزرگتر و ناآشنا قرار دهد. این فرآیند درمان تدریجی که حساسیت زدایی نامیده می شود، به این معنی است که کودک شما هر بار که با منشأ ترس خود روبرو می شود کمی کمتر احساس ترس می کند. در نهایت، کودک دیگر نیازی به اجتناب از موقعیتی که اساس فوبیای او بوده است احساس نخواهد کرد. در حالی که این فرآیند، منطقی و نتیجه بخش به نظر می آید، انجام آن چندان آسان نیست و باید فقط تحت نظارت یک متخصص انجام شود.

2-افزایش اعتماد به نفس یا دارو درمانی

گاهی اوقات روان درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند و ترس کمتری داشته باشند. تمرینات تنفسی و تمدد اعصاب می تواند به کودکان در شرایط استرس زا نیز کمک کند. گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است داروها را به عنوان جزئی از برنامه درمانی توصیه کند، اگرچه هرگز به عنوان تنها ابزار درمانی محسوب نمی شود. این داروها ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی باشند که برای کاهش اضطراب و هراس که اغلب زمینه ساز این مشکلات هستند، طراحی شده اند.

3-انواع ترس های کودکان در سنین مختلف | مسئولیت والدین

چند پیشنهاد وجود دارد که انجام آن ها توسط والدین برای کنترل بسیاری از ترس های کودکان موثر می باشد. صحبت درباره اضطراب های کودک از آن جمله می باشد. با کودک درباره اضطراب‌هایش صحبت کنید و با او همدردی کنید. به او توضیح دهید که بسیاری از کودکان ترس دارند اما با حمایت شما می تواند یاد بگیرد که آن ها را پشت سر بگذارد. ترس های کودک را بویژه در مقابل همسالان او، کوچک انگاری و تمسخر نکنید. سعی نکنید کودک خود را به شجاعت وادار کنید. مدتی طول می کشد تا او با نگرانی هایش مقابله کند و به تدریج بر آن غلبه کند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه غلبه بر ترس کلیک کنید.
با این حال، می توانید او را تشویق کنید(نه مجبور) که به تدریج با هر چیزی که از آن می ترسد روبرو شود. از آنجایی که ترس ها بخشی عادی از زندگی هستند و اغلب پاسخی به یک تهدید واقعی یا حداقل درک شده در محیط کودک هستند، والدین باید امنیت روانی بدهند و از کودک در برابر ترس ها حمایت کنند. هنگام صحبت با کودک، والدین باید نگرانی های فرزندان خود را بپذیرند، اما نه در مسیر افزایش یا تقویت آن ها.  

سخن آخر درمورد انواع ترس های کودکان در سنین مختلف

به عنوان والدین به کارهایی که در حال حاضر برای محافظت از کودک در برابر ترس ها چه توسط خود او و چه توسط شما انجام شده است اشاره کنید و کودک را در شناسایی اقدامات اضافی که می‌توان انجام داد مشارکت دهید. چنین فرزندپروری ساده، دقیق و سرراست می تواند بیشتر ترس های دوران کودکی را مرتفع یا حداقل مدیریت کند. هنگامی که اقدامات واقع بینانه موفقیت آمیز نباشد، ترس کودک ممکن است یک فوبیا باشد و نیاز به درمان خواهد داشت. اگر شما هم در راستای این موضوع مسئله ای دارید، می توانید از مشاوران و روانشناسان در این مورد کمک بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی کلیک کنید.