تغییرات بدن بعد از اقدام به بارداری در ابعاد گسترده ای رخ می دهد. در هیچ زمان دیگری در زندگی شما چنین تغییراتی را در خود نخواهید دید. هیچگاه قلب خود را مجبور نمی کنید 50٪ خون بیشتری پمپاژ کند. در حالی که بسیاری از این تغییرات عجیب و غریب پس از تولد ناپدید می شوند، تعدادی از آن ها مانند فرزند کوچک شما برای همیشه با شما خواهند بود. از بزرگ شدن سایز پا گرفته تا دیابت، در اینجا 17 تغییر وجود دارد که ممکن است هرگز به حالت قبل از بارداری برنگردد. برای آشنایی بیشتر با این تغییرات از مشاوره جنسی تلفنی راهنمایی بخواهید.
اکثر زنان انتظار ندارند بدن پس از زایمان به سرعت به شرایط بدن قبل از بارداری بازگردد. اما برخی از زنان تعجب میکنند که وضعیت شکم یک ماه یا بیشتر پس از زایمان هنوز در حدود بارداری 6 ماهگی به نظر میرسد. این وضعیت به این دلیل است که رحمی که در دوران بارداری به آهستگی منبسط شده است تا فضایی را برای کودک در حال رشد باز کند، به زمان نیاز دارد تا به اندازه طبیعی خود بازگردد و می تواند حدود 6 تا 8 هفته طول بکشد.
مایع اضافی که در دوران بارداری در بدن شما ایجاد می شود به تدریج کاهش می یابد که به کاهش تورم و نفخ کمک می کند. وضعیت بدن در دوران پس از بارداری ممکن است برخی از زنان را آزار ندهد، اما برخی دیگر احساسات منفی نسبت به بدن خود پیدا می کنند. این تغییرات در صورتی که مدیریت نشود ممکن است موجب اختلال بدشکل انگاری شود.
بهترین و آگاهانه ترین کار این است که تفاوت های فردی در تجارب مشترک را بپذیرید. برخی از زنان ممکن است بیش از سایرین در دوران بارداری وزن اضافه کرده باشند. برخی دیگر ممکن است متوجه شوند که بهبودی بیشتر طول می کشد.
کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان می گوید که زنان با وزن طبیعی باید (11 تا 16 کیلوگرم) وزن در زمان بارداری اضافه کنند. وزن اضافی که در 10 ماه بارداری و حتی بیشتر از آن تحمل می شود قوس پا را صاف می کند. در تغییرات بدنی هورمون ریلکسین نیز نقش دارد. همانطور که از نام آن پیداست، ریلاکسین به شل شدن رباط ها و استخوان های لگن کمک می کند، بنابراین بدن می تواند در هنگام زایمان حالت ارتجاعی داشته باشد.
ریلاکسین همچنین بر رباطهای سراسر بدن از جمله پاها، تأثیر میگذارد که باعث شل شدن و بازتر شدن پاهای زن می شود. هنگامی که پاهای شما رشد کرد باید به استفاده از سایز کفش بزرگ تر عادت کنید، زیرا این تغییرات دائمی هستند. حتی پس از کاهش وزن و توقف تولید ریلکسین.
صحبت از افزایش وزن برای برخی از زنان چالش برانگیز است به ویژه آن هایی که از قبل بارداری با کمی اضافه وزن روبرو بوده اند. در حالی که این وزن اضافی همیشگی و دائمی نسیت با توجه به بحث تفاوت های فردی برای برخی از زنان دائمی است. از هر 4 زن، یک زن 5 کیلوگرم وزن تا یکسال بعد از زایمان اضافه می کند. بعد از بچه دار شدن، یک زن به طور متوسط 1 تا 2 کیلوگرم در زمان شیردهی اضافه وزن می گیرد. در این رابطه مطالعه مقاله سن مناسب برای بچه دار شدن پیشنهاد می شود.
با توجه به ابعاد متوسط سر یک نوزاد، بروز این مشکل نباید تعجب آور باشد. زنان اغلب پس از زایمان دچار تغییرات واژن می شوند. در حالی که واژن پس از تولد تقریباً به اندازه اصلی خود منقبض می شود، اکثر زنان واژن بزرگ دائمی تری خواهند داشت. توجه داشته باشید که این ربطی به شکل ظاهری و بیرونی مهبل ندارد. بلکه واژن منظور تونل داخلی ناحیه جنسی زنان است که در اثر فشار زایمان گشادتر شده است. عوامل زیادی وجود دارد که در این امر نقش دارند، از جمله انواع زایمان، اندازه نوزاد، عوامل ژنتیکی و اضافه وزن. زنان مبتلا به بی اختیاری می توانند تمرینات کگل را برای تقویت این عضلات کف لگن انجام دهند.
یک ضرب المثل است که می گوید یک فرزند به دنیا بیاور و یک دندان از دست بده. حقیقتی در آن وجود دارد با مطالعه ای که در سال 2008 روی 2635 زن در مجله آمریکایی سلامت عمومی انجام شد تایید می شود. نتایج نشان داد که هر چه تعداد فرزندان زنان بیشتر باشد احتمال از دست دادن دندان در آن ها بیشتر است. زنان بین 35 تا 49 سال دارای یک فرزند به طور متوسط دو دندان از دست داده بودند، در حالی که زنان دارای دو فرزند به طور متوسط 4 دندان از دست دادند. در همین حال زنان دارای چهار فرزند یا بیشتر به طور متوسط هفت دندان خود را از دست رفته می دیدند. دقیقاً مشخص نیست که چرا. به نظر نمیرسد فراوانی مراقبتهای دندانی با این مساله مرتبط باشد.
سایر مشکلات دندانی شامل بزرگ شدن لثه و خونریزی بیشتر از لثه در دوران بارداری به دلیل افزایش جریان خون است. اسید حاصل از استفراغ، اگر زنان با تهوع صبحگاهی روبرو باشند می تواند مینای دندان را نیز از بین ببرد. تغییرات هورمونی در دوران بارداری همچنین بر جمعیت باکتری یا میکروبیوم دهان تأثیر می گذارد. بنابراین رعایت بهداشت دهان و دندان در این دوران بسیار مهم است.
زنانی که از سلامت دندانی خوبی برخوردار نیستند در واقع در معرض خطر زایمان زودرس هستند، بنابراین برای زنان بسیار مهم است که در دوران بارداری به دندانپزشک مراجعه کنند و دندان های خود را طبق برنامه تمیز کنند. اگر مراقبت نشود، قطعا می تواند پس از زایمان ادامه یابد.
سینه های یک زن در طول بارداری و بعد از آن دچار تغییرات در سایز شده و کمی بزرگ می شود. در ابتدای بارداری بزرگتر میشوند زیرا بافت چربی خفته در سینه با بافت عملکردی جایگزین میشود و برای شیردهی آماده میشود. اما این سینه های بزرگ تر برای همیشه دوام نمی آورند. بعد از اینکه یک زن شیردهی را متوقف می کند بافت عملکردی دچار آتروفی می شود، زیرا دیگر از آن استفاده نمی شود. سپس بلافاصله با چربی هم جایگزین نمی شود زیرا چربی قبلاً از بین رفته است.
اگر زن دوباره باردار شود این روند تکرار می شود. اگر زن پس از بارداری وزن زیادی اضافه کند سلولهای چربی را در سینههای خود جایگزین میکند. اما به طور کلی اگر فردی بسیار تناسب اندام داشته باشد و وزن اضافه نکند، سینه های او در آن نقطه کوچک تر می ماند.
اصطلاح فنی این عارضه جانبی بارداری پتوز است. بر اساس مطالعه ای که در سال 2008 در مجله جراحی زیبایی انجام شد، سینه ها پس از افتادگی دیگر برجسته نمی شوند. زیرا علت افتادگی سینه، کشش رباط ها و الاستین است که بافت چربی را در جای خود نگه می دارد.
هنگامی که نوزاد را به دنیا آوردید، بعید است که شیردهی باعث تشدید افتادگی سینه شود. مطالعهای در سال 2010 در مجله ای نشان داد که زنان باردار نسبت به زنانی که باردار نبودند، افتادگی بیشتری داشتند. اما در حالی که افزایش وزن، وضعیت سیگار کشیدن و حاملگی های اضافی باعث بدتر شدن افتادگی می شود شیردهی عامل موثری در افتادگی سینه ها نیست.
در حالی که سینه ها ممکن است مبارزه خود را با نیروی جاذبه از دست بدهند، یک واقعیت مرتبط با سلامتی وجود دارد که ممکن است شما را خوشحال کند. شیردهی با احتمال زیاد خطر ابتلا به سرطان سینه را در طول زندگی زنان کاهش می دهد. بر اساس نتایج بررسی ها به ازای هر 12 ماه شیردهی یک زن، خطر نسبی سرطان سینه در او 4 درصد کاهش می یابد.
نویسندگان با بررسی اعداد و ارقام چنین نتیجه گیری کرده اند که تا نیمی از خطر ابتلا به سرطان سینه در کشورهای توسعه یافته با بارداری و شیردهی کاهش می یابد. اگر زنان به اندازه کشورهای در حال توسعه بچه داشته باشند دو سوم این کاهش خطر سرطان ناشی از تغذیه با شیر مادر است. با این حال مزایای زیادی هم در ارتباط با داشتن فرزند کمتر وجود دارد. برای آشنایی بیشتر با بیماری های پستان کلیک کنید.
زنان باردار ممکن است در دوران بارداری متوجه علائم کشش صورتی یا قرمز روی پوست خود شوند. البته، این وضعیت مختص بارداری نیست. افراد می توانند هر زمان که افزایش یا کاهش وزن زیادی داشته باشند دچار ترک های پوستی شوند. خبر خوب این است که در حالی که علائم کشش پوستی به اطراف بدن محدود می شود، با گذشت زمان بسیار کمرنگ تر می شوند. آن ها معمولاً در عرض یک تا دو سال از بین می روند. اگر زن دوباره باردار شود یا دوباره وزن زیادی به دست آورد یا از دست بدهد، ممکن است برجسته تر شوند.
زنان اغلب متوجه می شوند که موهای سر در دوران بارداری براق تر و متراکم تر است. اما چرا این اتفاق می افتد؟ پاسخ به سطح هورمون ها مربوط می شود. افزایش سطح هورمون ها می تواند منجر به کاهش موهای زائد در دوران بارداری شود. به همین دلیل است که زنان در دوران بارداری ممکن است موهای پرپشت تری داشته باشند.
پس از بازگشت سطح هورمون ها به حالت عادی پس از بارداری، این موهای خوش حالت از بین می روند. غیرمعمول نیست که زنان در شش ماهگی از ریزش مو شکایت کنند. اما ریزش مو واقعاً فقط یک چیز موقتی است و معمولاً بین 12 تا 18 ماه برطرف میشود.
بارداری با انواع تغییرات پوستی همراه است. به عنوان مثال، خط سیاه یک خط تیره و عمودی است که در دوران بارداری از روی شکم تا ناحیه موهای اندام تناسلی ظاهر می شود. زنان همچنین ممکن است به "ماسک بارداری" معروف به ملاسما مبتلا شوند. ملاسما لکه های قهوه ای رنگی هستند که صورت را درگیر می کنند. کک و مک و خال نیز می توانند در دوران بارداری تیره تر شوند.
خط سیاه و ملاسما به دلیل افزایش ملانین، رنگدانه ای که به پوست و موی شما رنگ می بخشد ایجاد می شود. نواحی تیره معمولاً پس از زایمان از بین میروند، اما برخی از زنان مبتلا به ملاسما ممکن است سالها لکههای تیره داشته باشند. برخی از زنان مبتلا به ملاسما در استفاده از کرم ضد آفتاب یا کلاه در صورت بیرون رفتن بسیار مراقب هستند و برخی دیگر پس از زایمان برای رفع لکه های تیره پوست از روشن کننده های پوست استفاده می کنند.
دیابت بارداری یعنی قند خون بالا در دوران بارداری در 10 درصد از بارداری ها در ایالات متحده ایجاد می شود. اما خطر ابتلا به دیابت مادر با بارداری پایان نمی یابد. پس از زایمان، نیمی از زنان مبتلا به دیابت حاملگی در آینده به دیابت نوع 2 مبتلا می شوند. معمولاً این دسته از زنان از قبل میدانند که در معرض خطر ابتلا خواهند بود، زیرا اعضای خانواده آن ها دیابت داشته اند.
اگر زنی مبتلا به دیابت بارداری است، مهم است که وزن و رژیم غذایی مناسبی داشته باشد. قند خون خود را کنترل کند و در سال های بعد از بارداری خود غربالگری دیابت بارداری را انجام دهد تا بتواند از پیش دیابتی شدن خود آگاه شود.
پس از زایمان، یک سال طول می کشد تا میل جنسی زن به سطح طبیعی خود بازگردد. خستگی شدید ناشی از مراقبت از نوزاد یکی از دلایل آن است. دیگری مربوط به شیردهی است. اگر زن شیر دهد، سطح استروژن پایینتری خواهد داشت که میتواند میل جنسی را کاهش دهد. برای آشنایی بیشتر با علل کاهش میل جنسی کلیک کنید.
برخی از زنان باردار متوجه رگهای متورم، دردناک و آبی رنگ به نام رگهای واریسی در پاهای خود و همچنین در ناحیه فرج و واژن می شوند. هنگامی که این وریدهای دردناک روی رکتوم ایجاد شوند به آنها هموروئید میگویند. رگهای واریسی و هموروئید به این دلیل ایجاد میشوند که وزن و فشار سنگین رحم میتواند جریان خون را از قسمت پایینی بدن کاهش دهد. علاوه بر این، افزایش جریان خون و ضعیف شدن پوشش رگهای خونی میتواند به این شرایط کمک کند.
معمولاً رگهای واریسی و هموروئید ظرف 6 تا 12 ماه پس از تولد نوزاد از بین میروند. زنان بارداری که می خواهند از بدتر شدن رگ های واریسی جلوگیری کنند باید به طور منظم ورزش کنند، از نشستن طولانی با پاهای روی هم خودداری کنند. با خوردن غذاهای پر فیبر و نوشیدن مایعات زیاد از یبوست جلوگیری کنند.
به طور معمول، اندازه رحم تقریباً به اندازه یک گلابی است. در دوران بارداری، اندام به اندازه یک هندوانه متورم می شود. پس از آن در طی شش هفته در فرآیندی به نام انفولشن تخلیه شده و دوباره منقبض می شود. اما این انقباض لزوماً 100 درصد نیست. برای آشنایی بیشتر با اندام تناسلی زنان کلیک کنید.
مطالعات نشان داد که زنان یائسهای که بچه داشته لند، رحمهای کمی بزرگتر از زنانی داشتند که هرگز زایمان نکرده بودند. حتی پس از سپری شدن این دوره پس از زایمان.
یکی از تغییرات شگفت آور رایج و در نهایت دائمی مرتبط با بارداری، وضعیتی به نام دیاستاز رکتی شکم است. اشاره به وضعیتی است که ماهیچه های شکم از هم جدا می شوند و شکافی بین عضلات شکم ایجاد می شود. همه زنان در مراحل پایانی بارداری این جدایی را خواهند داشت تا جایی برای شکم در حال رشد ایجاد شود. اما مطالعات مختلف نشان می دهد که تا یک سال پس از زایمان، بین یک سوم تا بیش از دو سوم زنان مقداری جدایی بین عضلات شکم را حفظ می کنند و از بین نمی رود.
یکی دیگر از آسیب های کشیده شدن عضلات کف لگن این است که انقباضات مرتبط با ارگاسم زنان ممکن است ضعیف تر از قبل باشد. در حالی که این شرایط ممکن است برای همه زنان در دنیا یکسان نباشد برای بسیاری از زنان، عدم دسترسی به یک نقطه اوج تا حدی خوب می تواند یکی از عوارض جانبی ضعیف شدن کف لگن باشد. با این حال، تغییرات در شدت ارگاسم لزوما به دلیل تغییرات فیزیکی نیست. تغییرات دیگری مانند خستگی، درد، احساس مطلوب بودن کمتر به دلیل تغییرات بدن و شیردهی نیز می تواند در این مساله موثر باشد.
هنگامی که یک زن باردار است بدن او از سلول های کودک در حال رشد پر می شود. اما این سلول ها همه با نوزاد خارج نمی شوند. حداقل برخی از این سلول ها از طریق جفت به بقیه بدن مادر می روند. جایی که برخی ممکن است تا پایان عمر باقی بمانند. بر اساس مطالعه ای در سال 2012 کالبد شکافی زنانی که ده ها سال قبل از آزمایش بچه دار شده بودند شواهدی از وجود DNA مردانه در مغز این زنان پیدا کرده است که احتمالاً به بارداری فرزند پسر آن مرتبط است.
برخی از زنان ممکن است متوجه شوند که حجم باسن آن ها بعد از زایمان بزرگ تر شده است. اما چرا؟ ممکن است فکر کنید که این به هورمون ریلکسین مربوط می شود که تا حد زیادی به این دلیل که ریلکسین مفاصل و رباط های لگن را شل می کند و نرم می کند تا به مادر کمک کند نوزاد را در طول زایمان بیرون براند مرتبط است. ما احتمالاً این دلیل واقعی پشت باسن پهن تر نیست. پهنتر بودن باسن احتمالاً به دلیل رسوب چربی در مناطقی از بدن است که دارای سلولهای چربی اضافی است. به عبارت دیگر، برخی از زنان به دلیل انباشته شدن سلولهای چربی چاقتر میشوند نه به این دلیل که استخوانهای لگن در واقع پهنتر شده باشد.
بازیابی توان عضلات شکم پس از بارداری به زمان و صبر نیاز دارد. چند استراتژی وجود دارد که ممکن است کمک کننده باشد. قبل از شروع هر برنامه ورزشی پس از زایمان توصیه می شود با پزشک زنان یا فیزیوتراپیست متخصص در مراقبت های پس از زایمان مشورت کنید. آن ها می توانند وضعیت خاص شما را ارزیابی کنند، مشکلات اساسی را بررسی کنند و توصیه های شخصی ارائه دهند.
توجه به این نکته ضروری است که تجربه هر زن پس از بارداری منحصر به فرد است و این تغییرات بسته به عواملی مانند ژنتیک، سلامت کلی و ویژگی های بارداری و زایمان می تواند متفاوت باشد. علاوه بر این، حفظ ارتباط باز با پزشکان متخصص زنان و زایمان و کادر مراقبت های بهداشتی و جستجوی راهنمایی آن ها در مورد بهبودی پس از زایمان، فعالیت بدنی و هرگونه نگرانی در مورد تغییرات بدن خود پس از بارداری ضروری است. برای کسب آگاهی بیشتر از تغییرات بدن پس از اقدام به بارداری و نحوه بازگشت و کنترل این تغییرات با پزشک و یا مشاوره روانشناسی مشورت کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*