ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
علت خود زنی هنگام عصبانیت چیست؟ خودزنی مانند بریدن یا سوزاندن خود یک نوع خودآزاری است. این نوع خودآزاری روشی ناهنجار برای مقابله با درد عاطفی، عصبانیت و خشم شدید و ناامیدی است. به خود صدمه زدن احتمال اقدامات پرخاشگرانه جدی تر و حتی کشنده علیه خود شخص را بالا می برد. دریافت درمان مناسب به فرد کمک می کند راه های سالم تری برای مقابله بیاموزد. اگر به خود صدمه می زنید حتی به صورت جزئی یا اگر فکر آسیب رساندن به خود دارید کمک حرفه ای بگیرید. هر نوع خودآزاری نشانه مسائل بزرگتر عمیقی است که باید به آن ها رسیدگی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر دراین رابطه با مشاوره تلفنی فردی تماس حاصل فرمایید.
.gif)
خودزنی و خودآزاری بسیار رایج است و افراد زیادی را بیش از آنچه فکر می کنید تحت تاثیر قرار می دهد. ده درصد از جوانان خودآزاری می کنند. این بدان معناست که احتمالاً حداقل دو نفر در هر کلاس دبیرستانی به خود صدمه زده است. خودآزاری یک اقدام به خودکشی یا رفتاری صرفا جهت جلب توجه نیست.
با این حال برای برخی افراد شیوه ای است جهت مقابله با افکار یا احساسات طاقت فرسا و ناراحت کننده. خودآزاری را باید جدی گرفت هر دلیلی که پشت آن باشد مهم نیست. باید برای آن چاره ای اندیشیده شود. فرد خودازار باید متوجه شود جلب توجه کردن اشکالی ندارد بلکه شیوه بروز آن است که مساله ساز می شود. باید به او آموخته شود که می توان بدون آسیب رساندن به خود زندگی کرد. برای آشنایی با علل خودزنی در نوجوانان کلیک کنید.
بدتر شدن احساس شرم و گناه و عزت نفس پایین که تا قبل از خودآزاری هم وجود داشته است.بروز عفونت، زخم و اسکار یا تغییر شکل دائمی پوست
اگر چه خودآزاری معمولاً اقدامی برای خودکشی نیست اما به دلیل مشکلات عاطفی که باعث خودزنی می شود احتمال خطر خودکشی نیز افزایش می یابد. الگوی آسیب رساندن به بدن در مواقع پریشانی می تواند چنان شدید باشد که احتمال خودکشی را افزایش دهد.
بیشتر اوقات بازوها، پاها و جلوی تنه هدف خودآزاری هستند اما هر ناحیه از بدن ممکن است برای خود آسیبی استفاده شود. افرادی که به خود صدمه می زنند ممکن است از بیش از یک روش برای آسیب رساندن به خود استفاده کنند. بسیاری از افراد تنها چند بار خود را مجروح می کنند و سپس متوقف می شوند. اما برای برخی دیگر خودآزاری می تواند به یک رفتار طولانی مدت تکراری و عادت گونه بدل شود. خودآزاری معمولاً در خلوت اتفاق می افتد و به شیوه ای کنترل شده یا تشریفاتی انجام می شود. اغلب بر روی پوست اثراتی به جا می گذارد. نمونه هایی از اشکال خودآزاری عبارتند از:
خودآزاری معمولاً به عنوان راهی برای برجسته کردن افزایش فشار ناشی از افکار و احساسات ناراحت کننده شروع می شود. ابتدا باعث تسکین موقت درد عاطفی فرد می شود. این تسکین موقتی است زیرا دلایل زمینه ای هنوز باقی مانده است. اندکی بعد در ادامه چرخه، احساس گناه و شرم به دنبال رفتار شکل می گیرد که این چرخه را مجدد ادامه می دهد. از آنجایی که ممکن است در ابتدا تسکین موقتی وجود داشته باشد خودآزاری به روش عادی یک فرد برای مقابله با مشکلات زندگی تبدیل می شود. از این جهت مهم است که هر چه زودتر با شخصی مورد اعتماد صحبت کنید تا از حمایت و کمک مناسب برخوردار شوید. یادگیری راهبردهای مقابله ای برای مواجهه با مشکلات می تواند شکستن چرخه خودآزاری را در دراز مدت آسان تر کند.
هیچ دلیل تک عاملی یا معمولی وجود ندارد که کسی را هنگام عصبانیت به مرز خودزنی برساند. به طور کلی، آسیب به خود نتیجه فرایندهای متفاوت و پیچیده ای است که فرد در طول عمر و طی رشد با آن ها مواجه بوده است و مهارت های ضعیفی برای مقابله با آن داشته است. خودازاری می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
مهارت های مقابله ای ضعیف: خودآزاری غیرخودکشی معمولاً نتیجه ناتوانی در کنار آمدن سالم با دردهای روانی است.
مشکل در مدیریت احساسات: فرد در تنظیم، بیان یا درک احساسات مشکل دارد. ترکیبی از احساساتی که باعث آسیب به خود می شود پیچیده است. به عنوان مثال ممکن است خود کم بینی، تنهایی، وحشت، عصبانیت، گناه، طرد شدن، نفرت از خود یا تمایلات جنسی سردرگم وجود داشته باشد.
اکثر افرادی که به خود صدمه می زنند، نوجوانان و جوانان هستند. اگرچه آن هایی که در سایر گروه های سنی هستند نیز به خود آسیب می رسانند و مختص قشر خاصی از افراد نیست. خودآزاری اغلب در سال‌های پیش از نوجوانی یا اوایل نوجوانی شروع میشود. زمانی که احساسات ناپایدارتر هستند و نوجوانان با فشار همسالان، تنهایی و درگیری با والدین یا دیگر شخصیت‌های تاثیرگذار اطراف مواجه می‌شوند.
عوامل خاصی ممکن است خطر آسیب به خود را افزایش دهند، از جمله داشتن دوستانی که به خود صدمه می زنند. فرادی که دوستانی دارند که عمداً به خود آسیب می رسانند با احتمال بیشتری شروع به خودآزاری می کنند.دراین رابطه مقاله دوران نوجوانی پیشنهاد میشود.
برخی از افرادی که به خود آسیب می رسانند رفتارهایی مانند مورد بی توجهی قرار گرفتن، مورد آزار یا تجاوز جنسی، جسمی یا عاطفی قرار گرفتن یا در معرض حوادث آسیب زای دیگر بودن را تجره کرده اند. اگر آن ها طی بزرگسالی نیز در یک محیط خانوادگی ناپایدار باقی بمانند یا جوانانی باشند که هویت شخصی یا جنسیتی خود را زیر سوال می برند دست زدن به چنین اقداماتی دور از ذهن نخواهد بود. برخی از افرادی که به خود صدمه می زنند از نظر اجتماعی نیز منزوی هستند.
افرادی که به خود صدمه می زنند به احتمال زیاد به شدت خودانتقادگر بوده و مشکلات موجود را حل نمی کنند. علاوه بر این خودآزاری معمولاً با برخی اختلالات روانی مانند اختلال شخصیت مرزی، افسردگی، اختلالات اضطرابی و اختلال استرس پس از سانحه و اختلالات خوردن همراه است.
اعتیاد به الکل یا مواد مخدر: برخی از افرادی که به خود آسیب می رسانند اغلب در حالی که تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر هستند این کار را انجام می دهند.
اگرچه برخی از افراد خود اقدام به درخواست کمک می کنند، گاهی اوقات خودآزاری توسط اعضای خانواده و دوستان یا پزشکی که معاینه پزشکی معمولی انجام می دهد متوجه علائمی مانند جای زخم یا جراحات تازه می شود و معضل خودآزاری را کشف می کنند. هیچ آزمایش تشخیصی برای خود آزاری وجود ندارد. تشخیص صرفا بر اساس ارزیابی فیزیکی و روانی انجام می شود. غالبا برای ارزیابی به یک متخصص سلامت روان با تجربه در درمان خودآزاری ارجاع داده می شوند. یک متخصص بهداشت روان فرد را از نظر اختلالات سلامت روان که ممکن است با آسیب به خود مرتبط باشد مانند افسردگی یا اختلالات شخصیت ارزیابی می کند. در این صورت ارزیابی شامل ابزارهای اضافی مانند پرسشنامه و آزمون های روانشناسی می شود.
روشی که بشود از آن بهترین راه برای درمان رفتار خودآزاری نام برد وجود ندارد اما اولین قدم این است که مساله را با کسی در میان بگذارید تا بتوانید کمک بگیرید. درمان بر اساس مسائل خاص شما و هر گونه اختلال سلامت روان مرتبطی که ممکن است وجود داشته باشد مانند افسردگی طرح ریزی می شود. از آنجایی که خودآزاری می‌تواند بخش عمده‌ای از زندگی فرد باشد بهتر است از یک متخصص سلامت روان با تجربه در مسائل آسیب‌دیدگی کمک بگیرید.
اگر رفتار آسیب‌رسان به خود با یک اختلال سلامت روان مانند افسردگی یا اختلال شخصیت مرزی همراه باشد برنامه درمانی ابتدا بر روی آن اختلال و همچنین رفتار آسیب‌رسان به خود متمرکز می شود. درمان رفتار آسیب‌رسان به خود به زمان، سخت کوشی و تمایل خود فرد برای بهبودی نیاز بستگی دارد.
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از رفتار آسیب زننده افراد به خود وجود ندارد. اما کاهش خطر آسیب به خود شامل استراتژی هایی است که هم افراد و هم جوامع را بیش از پیش نسبت به مسئولیت های خود حساس می کند. والدین، اعضای خانواده، معلمان و اولیا مدرسه، مربیان یا دوستان می توانند در مواقع لزوم کمک کننده باشند. فرد در معرض خطر را شناسایی کنید و به او کمک کنید. به افراد در معرض خطر می توان مهارت تاب آوری و مقابله سالم را آموخت که در دوره های پریشانی مفید واقع می شود.
در مورد نفوذ رسانه ها به ویژه بازی های آنلاین صحبت کنید. برخی رسانه ها، موسیقی و سایر ابزارهای ارتباط جمعی گاهی دارای محتوای آسیب به خود هستند که ممکن است کودکان آسیب پذیر و بزرگسالان جوان را به آزمایش چنین رفتارهایی ترغیب و گاهی وادار می کنند. آموزش مهارت های تفکر انتقادی در مورد تأثیرات چنین رویکردهایی تأثیر مضر بالقوه آن ها را کاهش می دهد. برای کاهش احساس تنهایی با دیگرانی که می توانند در امنیت از شما حمایت کنند و خود نیز از شیوه های خودآزاری استفاده نمی کنند ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال، با یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود تماس بگیرید یا با یک گروه پشتیبانی پزشکی و متخصص سلامت روان در تماس باشید.دراین رابطه مقاله درمان تنهایی پیشنهاد میشود.
اگر دوست یا عزیزی دارید که به خود آسیب می زند در ابتدای امر طبیعی است کمی شوکه شوید و بترسید. تمام صحبت ها و تهدید به خودزنی را جدی بگیرید. آسیب رساندن به خود مشکل بزرگی است که نمی توان آن را نادیده گرفت یا به تنهایی با آن کنار آمد. در اینجا چند راه برای کمک آورده شده است.
در صورت آسیب رساندن به خود از زخم های خود مراقبت کافی و جدی بکنید. در صورت نیاز به دنبال درمان پزشکی باشید. حتی با وجود اینکه همیشه دلایلی وجود دارد که کسی به خودش صدمه می زند مهم است بدانید هنگامی که به خودازاری وابستگی پیدا کنید مدت زیادی طول می کشد تا رفتار را متوقف کرده و آن را با روش های سالم تر جایگزین کنید. بنابراین از ابتدا به دنبال تقویت مهارت های زندگی باشید.
چنانچه خود شما خودزنی می کنید با مطرح کردن موضوع اولین گام ها را برای درمان موفق بردارید. اگر از رفتار خود خجالت می کشید و طرح موضوع با دیگران سخت است صرفا با یک رواندرمانگر مشورت کنید. در این صورت کمک حمایتی، مراقبتی و بدون قضاوت دریافت می کنید.درصورتی که نیازمند اطلاعات بیشتری در رابطه با علت خود زنی هنگام عصبانیت هستید با مشاوره روانشناسی در مرکز مشاوره حامی هنر زندگی تماس حاصل فرمایید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
.jpg)
