عوارض هوش زیاد | ارتباط هوش زیاد با ابتلا به اختلالات

عوارض هوش زیاد چیست؟ افزایش ضریب هوشی می تواند شما را فهیم و خلاق تر کند. اما به گفته محققان این توانایی یک شمشیر دو لبه است. افراد با ضریب هوشی بالا در بسیاری از زمینه ها دارای مزیت هستند. پیش بینی می شود که آن ها از تحصیلات بالاتر، مشاغل بهتر و سطح درآمد بالاتری برخوردار باشند. با این حال مشخص شده است که ضریب هوشی بالا با بیماری‌های مختلف ذهنی و ایمنی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی و اضطراب، ADHD و همچنین آلرژی‌ها، آسم و اختلالات ایمنی مرتبط است. برای دریافت مشاوره افسردگی کلیک کنید.  
 

عوارض هوش زیاد | رابطه هوش و سلامت روان

وقتی صحبت از بیماری روانی به میان می آید باورهای غلط و افسانه های زیادی وجود دارد. به عنوان مثال برخی افراد بر این باورند که اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب تشخیص های چشمگیری برای احساسات عمیقا ناخوشایند مانند غم و اندوه یا  اختلالات اعصاب هستند اما مطمئناً اینطور نیست.
این شرایط و موارد مشابه واقعی هستند و برای کسانی که با آن ها رنج می برند مضر می باشد. افسانه رایج دیگر این است که افراد مبتلا به بیماری روانی از هوش کمتری برخوردارند. اما در واقعیت آن ها به اندازه دیگرانی که اختلال روانی در آن ها تشخیص داده نشده است باهوش هستند. در واقع آن ها حتی ممکن است باهوش تر باشند. 
هوش بالا به عنوان پیش بینی کننده نتایج مثبت از جمله موفقیت تحصیلی و سطح درآمد بالا شناخته می شود. با این حال اطلاعات کمی در مورد مشکلات تجربه شده در میان این جمعیت وجود دارد. به طور خاص افرادی که ظرفیت فکری بالایی دارند (هیپر مغز) دارای تحریک پذیری بیش از حد در حوزه های مختلف هستند که ممکن است آن ها را مستعد ابتلا به برخی اختلالات روانی و همچنین شرایط فیزیولوژیکی شامل افزایش حسی و تغییر پاسخ های ایمنی و التهابی(هیپر بدنی) کند. داشتن ضریب هوشی بالا گاهی منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری های روانی می شود.  

عوارض هوش زیاد بر مبنای پیشینه مطالعاتی

یک مطالعه جدید با عنوان "هوش بالا: یک عامل خطر برای تحریک پذیری های روانی و فیزیولوژیکی" منتشر شده در Intelligence نشان می دهد که افراد بسیار باهوش در معرض خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به طیف وسیعی از اختلالات روانی و فیزیولوژیکی هستند. مقاله جدیدی که در مجله نام برده منتشر شده است تحقیقی را مرور می کند که مکانیسم های موثر و احتمالاً زمینه ساز این فرایند را بررسی می کند. 
نویسندگان مطالعه داده‌های گرفته‌شده از ۳۷۱۵ عضو انجمن منسا آمریکا American Mensa, Ltd (افرادی که ۲ درصد بیشتر در آزمون‌های هوشمند امتیاز کسب کرده‌اند) را با داده‌های نظرسنجی‌های ملی مقایسه کردند تا شیوع چندین اختلال را در افراد با هوش بالاتر در مقایسه با میانگین جمعیت اندازه گیری کنند.

1-عوارض هوش زیاد | ابتلا به انواع اختلالات روحی

هر فرد تجربیات خود را با بیماری های روانی تشخیص داده شده و مشکوک مانند اختلالات خلقی و اضطراب مانند بیش فعالی و همچنین بیماری های فیزیولوژیکی مانند آلرژی های غذایی و آسم گزارش کرد. سپس محققان این داده ها را گرفته و با میانگین آماری ملی برای هر بیماری مقایسه کردند. نتایج دقیقاً همانگونه بود که تیم انتظار داشت و در حمایت از مدل فرضیه آن ها بود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه درمان بیش فعالی کلیک کنید.
آن هایی که در جمعیت Mensa بودند (یا آن هایی که IQ استثنایی داشتند) به میزان قابل توجهی از اختلالات مختلف بالاتری رنج می بردند. به عنوان مثال بیش از ۱۰٪ از جمعیت ایالات متحده با نوعی اضطراب تشخیص داده می شوند. در حالی که این علائم بین افراد منسان ۲۰٪ بوده است.

2-بیش فعالی سیستم عصبی مرکزی

تیم تحقیقاتی ابتدا یک «نظریه ادغام هایپر مغز/ هایپر بدن» ارائه کردند که نشان می‌دهد افراد با توانایی شناختی بالاتر واکنش‌های عاطفی و رفتاری بیشتری نسبت به محیط خود نشان می‌دهند و به دلیل افزایش آگاهی، افراد با ضریب هوشی بالا معمولاً سیستم عصبی مرکزی بیش فعالی را هم نشان می دهند. به عنوان مثال دکتر نیکول تترو یکی از نویسندگان این مطالعه به NeuroscienceNews توضیح می دهد یک آزار جزئی مانند تماس برچسب لباس با بدن یا صدای غیرطبیعی ممکن است باعث ایجاد یک پاسخ استرس مزمن در سطح پایین شود که سپس واکنش بیش از حد بدن را فعال می کند.
نتایج نشان داد که افراد باهوش ۲۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD)، ۸۰ درصد بیشتر به ADHD،  83 درصد بیشتر در معرض اضطراب و 182 درصد بیشتر در معرض ابتلا به حداقل یک اختلال خلقی هستند.

3-عوارض هوش زیاد | چالش های عاطفی و روحی روزانه

در حالی که داشتن ضریب هوشی بالاتر عموماً به چشم‌ می آید و مورد حسادت قرار می‌گیرد چندین مطالعه مانند آنچه شرح آن رفت، نشان می‌دهد که یک جنبه منفی بزرگ در باهوش بودن وجود دارد. زیرا این افراد دارای شدت‌های منحصربه‌فرد و تحریک‌پذیری‌های بیش از حدی هستند که می‌تواند در سطوح مختلف هم قابل توجه و هم ناتوان‌کننده باشد. یافته‌های محققان نشان می دهد بخش قابل‌توجهی از این افراد به‌ طور روزانه در نتیجه تحریک‌پذیری‌های عاطفی و فیزیکی به شکلی منظم رنج می‌برند. برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.
برای جامعه علمی مهم است که ضریب هوشی بالا را به عنوان یک سیستم مکانیزمی که ممکن است در این اختلالات نقش داشته باشد بررسی کند. با حرکت رو به جلو تیم های مطالعاتی امیدوار هستند یافته های آن ها منجر به مطالعات تازه تری بشود تا هوش بالا را به عنوان "یک قطعه ژنتیکی بالقوه از یک پازل روانی-ایمونولوژیکی" در نظر بگیرند. اما در حال حاضر این یافته‌ها به‌عنوان ابزاری بی‌نقص برای نقض این افسانه رایج است که افراد بیمار روانی باهوش نیستند.  

علت ابتلای افراد باهوش به مشکلات سلامت روان

وقتی صحبت از بیماری های فیزیولوژیکی می شود، افرادی که توانایی های شناختی بالایی دارند ۲۱۳ درصد بیشتر در معرض آلرژی های محیطی، ۱۰۸ درصد بیشتر در معرض آسم و ۸۴ درصد بیشتر احتمال دارد که به یک بیماری خودایمنی مبتلا شوند. محققان برای جستجوی برخی از پاسخ‌ها به حوزه روان‌شناسی عصبی (PNI) روی آوردند. PNI بررسی می کند که چگونه استرس مزمن انباشته شده به عنوان پاسخ به عوامل محیطی بر ارتباط بین مغز و سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد.
محققان خاطرنشان می کنند افراد با هوش بالا تمایل به "تحریک بیش از حد فکری" و واکنش بیش از حد سیستم عصبی مرکزی دارند. از یک طرف این به افراد با IQ بالا آگاهی بیشتری می دهد که به کارهای خلاقانه و هنری آن ها کمک شایانی می کند. در واقع حوزه توانایی شناختی یکی از جنبه‌های افراد باهوش را به عنوان «ظرفیت وسیع ‌تر و عمیق ‌تر برای درک محیط اطراف خود» تشخیص می‌دهد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ویژگی های افراد باهوش کلیک کنید.
این واکنش بیش از حد می تواند منجر به افسردگی های عمیق تر و سلامت روانی ضعیف شود. معلوم می شود که این امر به ویژه در مورد شاعران، داستان نویسان و افرادی با هوش کلامی بالا صادق است. واکنش عاطفی شدید آن ها به محیط، تمایل به نشخوار فکری و نگرانی را افزایش می دهد که هر دو افسردگی و اختلالات اضطرابی را پیش بینی می کنند.

1-تحریک پذیری روانی

کارپینسکی و تیم او گمان می کنند که دلیل این میزان بالای بیماری روانی در میان اعضای منسا به تحریک پذیری بیش از حد روانی مربوط می شود. تحریک پذیری روانی شامل تمایل بیشتر به نشخوار فکری و نگرانی است که هر دو ویژگی مشترک اختلالات خلقی و اضطرابی هستند.
به عنوان مثال یک فرد بسیار باهوش ممکن است با وسواس بیش از حد نظر انتقادی رئیس خود را تجزیه و تحلیل کند و سعی کند عواقب احتمالی را که ممکن است پیش بیاید را پیش بینی کند. در حالی که این توانایی زمانی که برای برنامه‌ریزی پروژه‌های پیچیده یا کسب تخصص موضوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد مفید واقع می شود وقتی همان گرایش به سمت نگرانی و نشخوار ذهنی می‌رود اثرات روانی می‌تواند فاجعه‌بار باشد.

2-عوارض هوش زیاد | تحریک پذیری جسمی

با توجه به یافته های تحقیقات مرتبط با اعضای منسا، افراد باهوش از نظر فیزیکی بیش از حد تحریک پذیر هستند. همانطور که میزان بسیار بالای آلرژی را نشان می دهد و این تحریک پذیری بیش از حد فیزیکی ممکن است در تشدید نگرانی و نشخوار فکری نقش داشته باشد. در واقع ممکن است علاوه بر فرضیه تحریک پذیری بیش از حد، توضیحات مختلفی برای این پدیده وجود داشته باشد و همه آن ها نیز تا حدی با مساله مرتبط باشند. محققان می نویسند به همین دلیل است که پاسخ های روانی تشدید شده می تواند بر ایمنی بدن تأثیر بگذارد.
افراد مبتلا به تحریک بیش از حد ممکن است واکنش‌های شدیدی نسبت به محرک‌های خارجی به ظاهر بی‌ضرر مانند تماس برچسب لباس با بدن یا صدا داشته باشند. این واکنش ممکن است به استرس مزمن سطح پایین تبدیل شود و یک پاسخ ایمنی نامناسب ایجاد کند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه کنترل استرس کلیک کنید.

3-ضعف سیستم ایمنی یا استعداد ژنتیکی برای بیماری

وقتی بدن معتقد است که در خطر است (صرف نظر از اینکه یک صدا از نظر عینی واقعی است یا یک صدای خیالی) آبشاری از پاسخ های فیزیولوژیکی را راه اندازی می کند که شامل تعداد بی شماری از هورمون ها، انتقال دهنده های عصبی و مولکول های سیگنالینگ است. هنگامی که این فرآیندها به طور مزمن فعال می شوند می توانند سیستم‌ بدن و مغز را تغییر دهند. عملکرد ایمنی را به هم ریخته و منجر به شرایطی مانند آسم، آلرژی و بیماری های خود ایمنی شوند. 
محققان معتقدند ژن‌های مرتبط با هوش نیز شما را مستعد ابتلا به بیماری‌های روانی می‌کنند اما هوش مستقیماً خطر ابتلا به بیماری روانی را افزایش نمی‌دهد.

4-انزوای خودخواسته یا تحمیلی و مراجعه بیشتر به روانپزشک

احتمال دیگر این است که افراد با ضریب هوشی بالاتر اغلب از نظر اجتماعی منزوی تر هستند که منجر به اضطراب و افسردگی بیشتر می شود. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و ​​ضریب هوشی بالاتر از حد متوسط ​​در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار دارند. این اتفاق در مورد افراد باهوشی که در این طیف نیستند به میزان کمتری اتفاق می افتد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علائم افسردگی و درمان افسردگی کلیک کنید.
از جمله دیدگاه های بررسی کننده دیگر این است که افراد باهوش تر نسبت به افراد با هوش متوسط ​​یا کمتر از حد متوسط بیشتر در معرض تشخیص های پزشکی و روانپزشکی هستند. افرادی که تحصیلکرده، مراقب سلامتی و عموماً آگاه هستند بیشتر به دنبال کمک برای بیماری های روانی و جسمی هستند و احتمال کمتری دارد که با انگ ادراک شده درباره معضلات روحی، از پی گیری درمان و مراجعه به پزشک منصرف شوند. 
به عبارت دیگر بخشی از این نرخ بالاتر تشخیص اختلالات جسمی و ذهنی در افراد باهوش ممکن است نشان دهنده آگاهی بیشتر آن ها از سلامت روان و دسترسی بیشتر به مراقبت های بهداشت روان باشد.  

هوش کودکان و ابتلا به هایپربدنی

ادبیات علمی ارتباط بین کودکان تیزهوش و افزایش میزان آلرژی و آسم را تایید کرده است. یک مطالعه نشان می دهد که ۴۴ درصد از کودکانی که دارای ضریب هوشی بالای ۱۶۰ هستند در مقایسه با ۲۰ درصد از همسالان هم سن خود از آلرژی بیشتری رنج می برند. مطالعه اکتشافی انجام شده توسط نویسندگان این مقاله اخیرا از این ارتباط پشتیبانی می کند. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید. 
پژوهشگران بر اساس یافته‌های خود و مطالعات قبلی این پدیده را ذیل نظریه ادغام هیپرمغز / هیپربدن تحلیل کرده و توضیح می‌دهند که تحریک پذیری بیش از حد مخصوص افراد با هوش بالا ممکن است این افراد را در معرض خطر حساسیت بیش از حد به رویدادهای محیطی داخلی و یا خارجی قرار دهد.
نشخوار فکری و نگرانی همراه با این آگاهی افزایش یافته به الگوی مزمنی از واکنش‌های مبارزه، فرار‌ یا انجماد ایجاد می کند و سپس هجوم بی امان از رویدادهای ایمونولوژیک راه‌اندازی می شود. در حالت ایده‌آل تنظیم ایمنی یک تعادل مطلوب از پاسخ‌های پیش‌افزا و ضد التهابی است. باید با قدرت التهاب را به صفر برساند و سپس بلافاصله به حالت آرامش برگردد. در افراد مبتلا به تحریکات بیش از حد که قبلاً مورد بحث قرار گرفت از جمله در افراد مبتلا به ASD به نظر می رسد که این سیستم در دستیابی به تعادل شکست می خورد و بنابراین سیگنال های التهابی حالتی از فعال شدن مزمن ایجاد می کنند.  

سخن آخر درمورد عوارض هوش زیاد

با توجه به آنچه گفته شد هوش بالا یک عامل خطر برای تحریک پذیری های روانی و فیزیولوژیکی به شمار می رود. طبق باور محققان مطالعه بیشتر رابطه بین هوش بالا (به ویژه ۲٪) و بیماری ها مهم است. به خصوص به منظور نشان دادن علت و آشکار کردن بیشتر جنبه های منفی داشتن ضریب هوشی بالا. همانطور که می گویند این توانایی یا می تواند کاتالیزوری برای توانمندسازی و خودشکوفایی باشد یا می تواند پیش بینی کننده بی نظمی و ناتوانی باشد.
درست است که هوش بالاتر مزایای زیادی برای فرد و جامعه دارد و ضریب هوشی بالاتر با نمرات بهتر، شغل بهتر، دستمزد بالاتر و حتی عمر طولانی تر همراه است، با این حال شناخت معایب چنین توانایی می تواند در مواقع بحرانی پیش بینی کننده خوبی برای کنترل رفتارها و آسیبها باشد. به عنوان مثال مطالعات نشان داده اند که بهره هوشی بالاتر با مصرف بیشتر و زودتر مواد مخدر مرتبط است.
همچنان که مطالعات نشان داده اند ضریب هوشی بالاتر با بیماری های روانی بیشتر از جمله افسردگی، اضطراب و اختلال دوقطبی مرتبط است. اگر شما هم در راستای این موضوع مسئله ای دارید، می توانید از مشاوران و روانشناسان در این مورد کمک بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی کلیک کنید.