ترسیدن نوزاد | چرا نوزادم دائم می ترسد؟

خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با ترسیدن نوزاد پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.

ترسیدن، واکنشی به عوامل تهدید کننده‌ای است که نوزاد توانایی مقابله با آن را ندارد. ترسیدن نوزاد امری طبیعی است و به تدریج کاهش پیدا می‌کند، با این وجود والدین باید تلاش کنند هر آن چه که باعث ترس نوزاد می شود را از او دور کنند. جالب است بدانید یکی از عوارض ترساندن بیش از حد نوزاد بروز اختلالات روانی در بزرگسالی است، شدت این اختلالات ذهنی بستگی به میزان ترسیدن نوزاد دارد، بنابراین هرگز نباید برای سرگرمی با انجام دادن کارهایی مثل ایجاد صدای بلند، نوزاد را بترسانید؛ زیرا عواقب ناگواری دارد. 
در ادامه در رابطه با علائم ترسیدن نوزاد، عواملی که باعث ایجاد ترس می‌شوند و راهکارهایی برای کاهش ترس در نوزاد اشاره می‌کنیم. برای اطلاعات کامل‌تر می توانید از خدمات مشاوره کودک استفاده نمایید.

نشانه‌های ترسیدن نوزاد چیست؟

هنگامی که نوزاد می‌ترسد در بیشتر مواقع گریه می‌کند و رنگ صورتش می‌پرد یا کبود می‌شود. حتی ممکن است تــنفس نوزاد ۳۰ الی ۴۵ ثانیه قطع شود و سپس تنفسش با یک بازدم بازمی‌گردد که در اینگونه مواقع مادر باید خونسردی خود را حفظ کند و صبر کند تا کودک به حالت طبیعی بازگردد. گرد شدن چشم، جمع کردن دست و پا، از خــواب پریدن نوزاد، ضعف، استفراغ، افزایش ضربان قلب و نگاه‌های غیرطبیعی از جمله علائمی هستند که در زمان ترس نوزاد بروز پیدا می‌کنند. 

 

اینفوگرافیک ترسیدن نوزاد

علت ترسیدن نوزاد

عوامل مختلفی وجود دارد که باعث ترسیدن نوزاد می‌شود و والدین نوزاد باید سعی کنند در صورت امکان شرایطی که باعث ترسیدن نوزاد می‌شود را از او دور کنند تا نوزاد کمتر بترسد. عواملی مثل صداهای ناگهانی و مهیب، قرار گرفتن نوزاد در ارتفاع، از دست دادن تعادل، ترس از اشیاء بزرگی که به سمت‌شان می‌آیند، قرار گرفتن در برابر غریبه‌ها، جدایی از مادر یا مراقب اصلی، قرار گرفتن در برابر تغییرات، صدای رعد و برق، بوی تند، نور زیاد، حرکت ناگهانی و حتی صدای گریه‌ی خود نوزاد نیز باعث بروز ترس در او می‌شود. البته ترس از افتادن یا حس خالی شدن زیر سر نوزاد در هفته های اول که منجر به واکنش نوزاد می شود، می تواند مربوط به بازتاب مــورو نوزاد باشد که با ترس عادی کاملا متفاوت است.

عوامل جسمانی مانند اختلال در غدد و ترشحات اضافی، اســترس در دوران بارداری و ژنتیک از جمله عواملی هستند که باعث بروز ترس بیش از حد در نوزاد می‌شوند. البته این نکته را در نظر داشته باشید که ترسیدن یک پدیده‌ی آموختنی نیز هست و نوزاد به تدریج یاد می‌گیرد تا از وقایعی که مادرش و اطرافیانش می‌ترسند، بترسد و واکنش نشان دهد.

عوارض ترساندن به عنوان یک تاکتیک تربیتی

غم انگیز است که والدین گاهی اوقات از تاکتیک ترساندن استفاده می کنند تا بچه ها را به طور مثال زودتر بخوابانند، در غیر این صورت، "مومو" (شبح) یا هیولا برای گرفتن آن ها می آید. گاهی حتی برخی والدین تظاهر می کنند که هیولا را در کمد دیده اند و آن را برای فرزندان تعریف می کنند. حتی اگر آن ها به بچه هایشان اطمینان دهند که هیولا را کشته اند یا آن ها را فراری داده اند فایده ای نداشته و در ادامه اگر بچه ها درست رفتار نکنند یا زود نخوابند ممکن است مجدد برگردند. چنین تاکتیک‌های بی‌معنایی می‌تواند تأثیری دوچندان بر روی کودکان بگذارد. زیرا تخیل آن ها می‌تواند این داستان‌ها را در ذهنشان واقعی جلوه دهد. آن ها هر چیزی را که بزرگسالان به آن ها می گویند باور می کنند. به خصوص والدین یا فرد مراقب نزدیک به آن ها.

اولین ضربه ترساندن این است که ترشح ملاتونین در غده صنوبری کودکان مختل می شود و از آنجایی که ملاتونین هورمونی چندوظیفه ای است، ممکن است در رشد کودک عوارضی ایجاد شود. ممکن است کودک را در مراحل بعدی زندگی یا حتی در سنین پایین مستعد ابتلا به سرطان کند. اختلال در ترشح ملاتونین همچنین دلیلی است بر اینکه کودکان در معرض خطر نرسیدن به رشد فیزیکی کامل هستند. رشد آن ها تاثیر گرفته و متوقف می شود. بنابراین نباید کودکان را مجبور به کار در شب کرد. ضربه دوم - که بسیار جدی تر است - عواقب روانی طولانی مدت بر کودکی است که ترس از تاریکی اغراق آمیز یکی از آن ها می باشد.

آسیب های روانی 

القای ترس بی مورد در کودکان می تواند در درازمدت باعث ایجاد آسیب های روانی مخرب شود. چنین ترسی می تواند علت اصلی مشکلاتی مانند اختلال استرس پس از سانحه، حملات پانیک و اختلال اضطراب باشد. اثر روان‌شناختی رایج واکنش فوبیکی مزمن است که ممکن است تا نوجوانی و فراتر از آن گسترش یابد. به طور مثال زمانی که ترس از تاریکی به درجه‌ای از شدت برسد که آسیب‌شناسی تلقی شود، به آن نیکتوفوبیا یا آکلوفوبیا می‌گویند که یکی از رایج‌ترین فوبیاها در کودکان و بزرگسالان جوان است. چنین ترسی که می‌تواند تصاویر موجودات ترسناکی را که در تاریکی کمین کرده‌اند را تداعی کند، ردپای عمیق و منفی در ضمیر ناخودآگاه یا ناخودآگاه کودک به جا می گذارد که بر سلامت روان او تا بزرگسالی تأثیر خواهد داشت. والدینی که فرزندان خود را می ترسانند تا آن ها را تنبیه کنند، ناخواسته باعث آسیب جدی بالقوه آن ها می شوند که اگر به موقع حل و فصل نشوند یا "به اندازه کافی رسیدگی نشود موجبات درمان طولانی مدت را فراهم خواهد کرد.

راهکارهای کاهش ترس در نوزاد

هیچ والدی دوست ندارد فرزند را ناراحت ببیند، اما گاهی اوقات سخت است که بفهمید وقتی فرزند ترسیده است چگونه واکنش نشان دهید. آن ها را در آغوش می گیرید؟ آیا به آن ها اجازه می دهید فریاد بزنند؟ توصیه های متناقض زیادی وجود دارد. دفعه بعد که با واکنش به کودک ترسیده خود مواجه شدید، این نکات پیشنهاد شده و واقعی را امتحان کنید.

ترسیدن نوزاد امری طبیعی است و نیازی به نگرانی ندارد،‌ زیرا به تدریج با افزایش سن، نوزادان کمتر می‌ترسند. البته دور کردن نوزاد از موقعیت‌هایی که باعث ترسیدن او می‌شود در کاهش ترس او تاثیر دارد. هم چنین ارائه‌ی الگوی شجاع برای نوزاد باعث کاهش ترس در نوزاد می‌شود. ترس در برخی از نوزادان به دلایل جسمانی مانند اختلالات غدد و ترشحات اضافی می‌باشد، به همین دلیل اگر فرزندتان واکنش های افراطی و غیرمعمول از خود نشان می دهد لازم است معاینه‌ی پزشکی انجام دهید.

هنگامی که نوزادتان می ترسد بسیار اهمیت دارد که  او را به حال خود رها نکنید و محیطی امن برای فرزند خود ایجاد کنید.  برای آرام کــردن نوزاد او را در  آغوش بگیرید و با او ارتباط چشمی برقرار کنید. هم چنین  بوسیــدن نوزاد می تواند در آرامش بخشیدن به او تاثیر بسزایی داشته باشد. در واقع با انجام این کارها  حس اعتماد را در نوزادتان تقویت می‌کنید و به این ترتیب او  به تدریج می آموزد که در موقعیت‌های ترس‌آور واکنش بهتری نشان می‌دهد.

حضور داشته باشید.

کنار کودک باشید. برای بسیاری از کودکان، حضور شما به آرامش آن ها کمک می کند. آن ها را در آغوش بگیرید یا روی پاهای خود نگه دارید. حتی گرفتن دست آن ها می تواند احساس امنیت و راحتی بدهد.

زیاد سخت نگیرید.

درگیر ترس کودک نباشید. با گفتن اینکه دقیقاً نوزاد یا کودک ترسیده در موقعیت های استرس زا و چالش برانگیز چه کاری باید انجام دهد یا حتی چه چیزی بگوید، نمی تواند به تنهایی مشکلات او را حل کنند یا راه های مقابله را به تنهایی یاد بگیرد. این بدان معنا نیست که آن ها هرگز به کمک نیاز نخواهند داشت، اما باید به آن ها اجازه دهید قبل از ارائه یک الگوی مقابله ای مفید، ابتدا خود مشکل را حل کنند. در مورد نوزادان در آغوش گرفتن و صحبت کردن و نجوا کردن موثر است.

ترسیدن نوزاد | کلام آخر 

البته این نکته را در نظر داشته باشید که همه‌ی ترس‌ها بد نیستند و گاهی ممکن است برای امنیت نوزاد مفید باشد. بنابراین والدین نباید حساسیت بیش از حد داشته باشند و بهتر است اجازه دهند کودک شرایط مختلف را تجربه کند. همچنین برای اینکه در برابر ترس نوزادان بهترین واکنش را داشته باشید، روانــشناسی کودک می تواند بسیار کمک کننده باشد تا بتوانید علت ترس‌های فرزندتان را ریشه یابی کنید و واکنش مناسبی در برابر ترس نوزادتان داشته باشید.

در صورت نیاز به مشاوره روانشناسی، مشاوران حامی هنر زندگی با سال ها تجربه در عرصه روان درمانی می توانند یاریگر شما باشند. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره حامی هنر زندگی کلیک کنید.