احساس گرسنگی و ضعف بعد

احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن غیر طبیعی به نظر می رسد.  چیزی که همه ی افراد انتظار دارند این است که بعد از خوردن غذا لاقل دیگر به دنبال آن نباشند واحساس سیری کنند که این بدان معنا است که احساس گرسنگی فروکش می کند. سیری و گرسنگی هر دو در دوسر طیف هستند که توسط مراکز خاصی در مغز اداره می شود. بااین حال مواردی هم وجود دارد که فرد ممکن است پس از خوردن غذا هم چنان احساس گرسنگی داشته باشد. بدتر از آن بعد از غذاخوردن تازه احساس گرسنگی شروع شود! این یک امر عادی نیست و بهتر است بااین مقاله همراه باشید تا با علت ها و راه های برطرف کردن چنین احساسی روبه رو شوید.

احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن نشانه چیست؟

چرا یک فرد بعد از غذاخوردن احساس گرسنگی می کند؟ گاهی پیش می آید که یک نفر با وجود خوردن غذای اصلی یک وعده یا نیم وعده ی دیگر غذا می خورد و این عجیب نیست اما مواردی نیز وجود دارد که گرسنگی می تواند نشانه ای از برخی بیماری ها باشد. اگر احساس گرسنگی بعد از غذا خوردن مکررا عود می کند یا منجر به تغییر اشتها می شود نیاز به بررسی بیشتری دارد به طور طبیعی یک فرد ممکن است شروع به خوردن بیشتر در روز کند و حتی اضافه وزن پیدا کند.
اما در برخی بیماری ها گرسنگی مداوم و افزایش اشتها ممکن است منجر به افزایش وزن نشود. درواقع ممکن است فرد در عوض وزن خود را کاهش دهد. در این رابطه می توانید مقاله اختلال پرخوری را مطالعه نمایید.

1-گرسنگی عصبی

گرسنگی توسط عوامل متعددی مانند مقدار مواد مغذی در جریان خون، سیگنال‌های معده و سلول‌های چربی، هورمون‌های خاص و تحریک مراکز مختلف در مغز کنترل می‌شود که حتی ممکن است با دید، بوییدن یا فکر کردن به غذا تحریک شود. هنگامی که فرد غذا می خورد، معده منبسط می شود، سطح گلوکز خون بالا می رود و هورمون های مختلفی ترشح می شود. این باعث تحریک مراکز سیری در مغز می شود که مراکز گرسنگی را "خاموش" می کند.  برای کسب اطلاعات درمان پرخوری عصبی کلیک کنید.
در نهایت احساس گرسنگی باز خواهد گشت. گرسنگی ناشی از معده سیگنال دیگری است که به دلیل انقباضات شدید معده است. احساس مشابهی در معده نیز ممکن است با افزایش ترشح اسید معده ایجاد شود. بنابراین مشکلات معده، سطح گلوکز خون، سیگنال‌های عصبی غیرطبیعی، اختلالات خوردن که فعالیت طبیعی مراکز سیری و گرسنگی را تغییر می‌دهند و مشکلات هورمونی همگی ممکن است حتی پس از غذا خوردن به گرسنگی کمک کنند.

2-غذای ناکافی

تحریک مراکز سیری در مغز به مقدار غذایی که می خورید بستگی دارد. به طور طبیعی اگر کمتر از حد معمول غذا بخورید ممکن است بعد از غذا احساس سیری نکنید. بنابراین گرسنگی حتی پس از خوردن غذا نیز ادامه خواهد داشت. اما مواردی وجود دارد که بدن شما به تغذیه بیشتری نیاز دارد، مانند پس از یک روز سخت طولانی که ممکن است بدن شما کالری بیشتری نسبت به حالت عادی مصرف کرده باشد. ارتباط تغذیه و اضطراب را از یاد نبرید دقت کنید حتی استرس روانی می تواند اشتهای شما را افزایش دهد. خوردن کمتر از آنچه بدن شما نیاز دارد، می‌تواند باعث تداوم احساس گرسنگی شود، علی‌رغم مصرف اندازه‌هایی که برای شما طبیعی است.

3-پروتئین و چربی

اگرچه سطح گلوکز خون عامل اصلی در تعیین گرسنگی است، پروتئین و چربی به اندازه کربوهیدرات ها مهم هستند. رژیم غذایی مدرن سرشار از کربوهیدرات است. پروتئین اغلب در مقادیر کمتر از مقدار مورد نیاز مصرف می شود و افرادی که به شدت مراقب سلامتی هستند ممکن است مقادیر کافی چربی مصرف نکنند. بنابراین اگر می خواهید بعد از خوردن غذا احساس سیری کنید، یک رژیم غذایی متعادل مهم است. در واقع پروتئین به دلیل تحریک مراکز سیری در مغز برای مدت طولانی تری نسبت به چربی ها یا کربوهیدرات ها شناخته شده است. چربی همچنین باعث ترشح برخی هورمون های گوارشی می شود که بر احساس گرسنگی تأثیر دارند. برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره تغذیه کلیک کنید.

4-احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن نشانه چیست؟| فیبر رژیمی

فیبر غیر قابل هضم است و توسط بدن قابل جذب نیست. در روده باقی می ماند و به عنوان یک عامل حجیم کننده عمل می کند. با جذب آب در روده منبسط شده و باعث انبساط معده و روده می شود. به این ترتیب فیبر می تواند به کاهش احساس گرسنگی کمک کند. فیبر همچنین می تواند به کند کردن جذب غذاها که منجر به تحویل طولانی مدت گلوکز به جریان خون می شود کمک کند. این همچنین به جلوگیری از گرسنگی کمک می کند. با توجه به این خواص، افزایش فیبر غذایی ممکن است برای جلوگیری از گرسنگی بعد از غذا مفید باشد.

5-غذا خوردن خیلی سریع

راه اندازی مراکز سیری و کاهش گرسنگی فورا اتفاق نمی افتد. اگر خیلی سریع غذا می خورید ممکن است متوجه شوید که بدن شما هنوز مراکز گرسنگی را "خاموش" نکرده است. 10 تا 20 دقیقه دیگر منتظر ماندن در واقع می تواند منجر به کاهش احساس گرسنگی شود. علاوه بر این، خوردن یک مؤلفه روانی در آن دارد. با تند غذا خوردن مغز شما ممکن است ثبت نکند که مقدار کافی غذا خورده اید. این می تواند احساس گرسنگی را بعد از خوردن غذا حفظ کند. این «مانیتور» ذهنی یکی از دلایلی است که باعث می‌شود افراد هنگام صرف میان وعده های غذایی جلوی تلویزیون یا با مزاحمت‌های دیگر، پرخوری کنند. برای آگای از میان وعده های سالم برای کودکان کلیک کنید.

6-احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن | بارداری

از نظر فنی شما در دوران بارداری برای دو نفر غذا می خورید، اگرچه این تعداد به این معنا نیست که شما به دو برابر حجم وعده غذایی معمولی خود نیاز دارید. در دوران بارداری نه تنها بدن شما بیش از حد معمول به غذا نیاز دارد، بلکه تغییرات هورمونی با بارداری می تواند اشتها را به طرق مختلف تغییر دهد. گاهی اوقات می توانید یک وعده غذایی کامل بخورید اما همچنان هوس خوردن برخی غذاها یا میان وعده ها را داشته باشید.
بدن به مواد مغذی بیشتری برای حفظ کودک و تامین مواد ضروری برای رشد جنین نیاز دارد. اگر در دوران بارداری به اندازه کافی غذا نمی خورید، حتی پس از مصرف چیزی که ممکن است یک وعده غذایی کامل در نظر بگیرید، احساس گرسنگی خواهید کرد. علاوه بر این، گرسنگی که به راحتی ارضا نمی شود نیز ممکن است نشانه دیابت بارداری باشد.

7- احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن نشانه چیست؟ | دارو و مواد

تعدادی از داروهای تجویزی و سایر مواد می توانند اشتها را تغییر داده و منجر به گرسنگی بعد از خوردن غذا شوند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی، سوماتروپین و داروهای خاصی که برای تحریک اشتها به‌ویژه در بیماران مبتلا به HIVیا AIDS استفاده می‌شوند، علیرغم خوردن یک وعده غذایی می‌توانند باعث گرسنگی شوند. داروهایی که پوشش معده را تحریک می کنند می توانند باعث ناراحتی شوند که ممکن است به عنوان گرسنگی تلقی شود، به ویژه اگر فردی از قبل مشکل معده مانند گاستریت یا زخم معده داشته باشد. مواد دیگری مانند الکل و ماری جوانا (حشیش) نیز اشتها را تغییر می دهد و می تواند منجر به احساس گرسنگی بعد از غذا شود.

8-احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن |بیماری ها

گرسنگی مداوم ممکن است نشانه ای از چندین بیماری باشد که ماهیت متفاوتی دارند. به عنوان مثال بیماری:

• دیابت: دیابت یک مشکل در کنترل گلوکز خون است که ناشی از کمبود یا اختلال در عملکرد هورمونی به نام انسولین است. اگرچه انسولین اشتها را کاهش می‌دهد، اما زمانی که گیرنده‌های بدن به انسولین پاسخ نمی‌دهند، گرسنگی ممکن است باقی بماند، همانطور که در مورد دیابت نوع 2 وجود دارد.
• مشکلات تیروئید: سرعت متابولیسم با پرکاری تیروئید افزایش می یابد. این بدان معناست که بدن کالری بیشتری نسبت به حالت عادی مصرف می کند. بنابراین فرد باید دائماً این کالری ها را دوباره پر کند. اشتهای بیشتر و گرسنگی مکرر ممکن است با پرکاری تیروئید دیده شود.
• انگل ها: آلودگی به کرم های نواری باعث افزایش اشتها می شود. این در مورد گوشت خوک، گوشت گاو یا حتی کرم ماهی صدق می کند. این انگل ها در روده ها ساکن هستند و مواد مغذی موجود در غذاها را مصرف می کنند. بدن برخی از مواد مغذی فرد «دزدیده می‌شود» و در نتیجه باعث گرسنگی غیرعادی می‌شود.
• مشکلات معده: برخی از احساسات ممکن است به عنوان گرسنگی تلقی شوند، اگرچه اینطور نیست. در بیماری گاستریت و زخم معده، تحریک و فرسایش پوشش معده ممکن است همراه با گرسنگی ظاهر شود. افزایش ترشح اسید معده بعد از غذا خوردن ممکن است باعث تحریک بیشتر پوشش معده شود و در نتیجه باعث ناراحتی یا درد شود که ممکن است به عنوان گرسنگی درک شود.

مقاومت به لپتین

دلایل تخصصی تر در زمینه احساس گرسنگی به دو دسته ی مقاومت به لپتین و ارتباط تری گلیسیرید و لپتین تقسیم می شود. لپتین محصول هورمونی چربی بدن است و این که شما بعد از غذاخوردن احساس سیری کنید یا خیر را کنترل می کند. اگر حتی بعد از خوردن یک وعده غذایی از خود می پرسید «چرا من همیشه گرسنه هستم؟»، ممکن است بدن شما نسبت به لپتین مقاوم شده باشد. همچنین در این رابطه مطالعه مقاله اعتیاد به غذا پیشنهاد می شود.

1-احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن نشانه چیست؟ | پیامد ها

فردی که عملکرد نرمال لپتین دارد، بعد از غذا خوردن احساس گرسنگی نمی کند تا زمان وعده غذایی بعدی برسد. این به این دلیل است که بدن زمانی که به اندازه کافی غذا خورده اید، لپتین ترشح می کند و به مغزتان می گوید که سیر هستید. عملکرد لپتین زمانی که بافت چربی اضافی در بدن وجود دارد به خطر می افتد. این منجر به مقاومت لپتین می شود که باعث احساس گرسنگی می شود، حتی اگر فرد قبلاً به اندازه کافی غذا بخورد. هنگامی که لپتین بیش از حد در جریان خون گردش می کند، نواحی زیر از بدن تحت تأثیر قرار می گیرند:

• هنگامی که لپتین بیش از حد در جریان خون گردش می کند، سلول های بدن غرق می شوند و سلول ها گیرنده های لپتین خود را خاموش می کنند و باعث مقاومت به لپتین می شوند. بدون ورود لپتین به سلول ها، مغز هرگز پیام پر بودن را دریافت نمی کند و فرد مستعد پرخوری است.

• لپتین باعث افزایش ذخیره چربی می شود.
• لپتین همچنین بر باروری، میل جنسی و بلوغ تأثیر می گذارد. مقاومت به لپتین می تواند توضیح دهد که چرا دختران چاق 80 درصد بیشتر احتمال دارد زودتر از حد طبیعی بلوغ خود را شروع کنند.

2-رابطه بین تری گلیسیرید بالا و لپتین

مقاومت به لپتین تنها مبارزه در مبارزه با پرخوری نیست. نشان داده شده است که تری گلیسیرید بالا توانایی لپتین را برای عبور از سد خونی مغزی (پوشش نازکی که از مغز محافظت می کند) را مسدود می کند تا سیگنال سیری خود را به مغز برساند. قندها و غذاهای غنی از کربوهیدرات مانند نان، ماکارونی، برنج و سیب زمینی تری گلیسیرید را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند و در نتیجه توانایی لپتین را مسدود می کنند تا به مغز شما بگوید سیر هستید.

3-احساس گرسنگی و ضعف بعد از غذا خوردن | رژِیم غذایی

رژیم غذایی ممکن است یکی از راه های عادی سازی سطح لپتین باشد. پرخوری و خوردن بیش از حد شیرینی ها و غذاهای نشاسته ای می تواند منجر به مقاومت به لپتین، تری گلیسیرید بالا و در نتیجه احساس گرسنگی و هوس شدید غذایی شود. بنابراین، کلید کاهش مقاومت به لپتین، اتخاذ یک رژیم غذایی حساس به لپتین است که می تواند به کاهش وزن ناخواسته نیز کمک کند. برای غلبه بر مقاومت به لپتین، سعی کنید موارد زیر را در رژیم غذایی خود بگنجانید:

• شیرینی ها و نوشابه ها را کنار بگذارید. نشان داده شده است که شکر و شربت ذرت به طور مستقیم مغز را در برابر لپتین مقاوم می کنند. شیرینی ها همچنین تری گلیسیرید را افزایش می دهند تا لپتین نتواند به مغز برسد.
• از یک رژیم کم کربوهیدرات استفاده کنید. غذاهای نشاسته ای (ماکارونی، برنج، نان، سیب زمینی، ذرت، شیرینی ها و غیره) سطح قند خون و انسولین را افزایش می دهند. این به نوبه خود باعث افزایش لپتین می شود.
• از چربی های سالم مانند روغن زیتون، روغن زیتون نپخته، آووکادو، ماهی آزاد و غیره استفاده کنید. چربی های سالم و کافی، کلید سیری لپتین را روشن می کنند.
• مصرف مکمل ماهی یا روغن کریل را در نظر بگیرید. اسیدهای چرب امگا 3 لپتین را تعدیل می کنند.
• ورزش منظم، به ویژه تمرینات قدرتی و تمرینات تناوبی، به کاهش سطح لپتین نیز کمک می کند. برای کسب آگاهی بیشتر در این راستا از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.