ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با ناسازگاری فرزندان با یکدیگر پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
ناسازگاری فرزندان با یکدیگر معمولا از کودکی آغاز می شود و ممکن است در صورتی که به شیوه ای صحیح جلوی آن گرفته نشود ادامه پیدا کند. در این میان نقش والدین به عنوان بزرگتران آن ها و مسئولین تربیت کودکان حیاتی است. این مقاله به بررسی علت ناسازگاری و روش های جلوگیری آن می پردازد.
.gif)
کودکانی که به شیوه ای غیرکارآمد به بیان احساسات خود می پردازند و فاقد مهارت صحیح برای ابراز احساسات ناخوشایند ناراحتی و فرار مشکلات و استرس هستند را غالبا ناسازگار می گویند.عموما رفتار های آن ها شامل رفتارهایی مانند، جیغ زدن، کتک زدن فرزند دیگر و گریه کردن برای دستیابی به خواسته خود می باشد.
در خانواده هایی که بیش از یک فرزند دارند و فواصل سنی میان آن ها کم است، ناسازگاری میان آن ها شایع و طبیعی است. اما اجازه دهید به این مطلب بپردایم، که رفتار ناسازگار شامل چه رفتاری است،چرا بچه ها با هم دعوا می کنند و علت ناسازگاری آنها چیست.
بچه ها به دلایلی با یکدیگر نزاع می کنند، که برخی از آن ها به رفتار و واکنش های آن ها مربوط می شود و بعضی به رفتارهای میان خودشان که بعضی از مهمترین این دلایل عبارتند از:
در کودکانی که نیازهای آن ها برآورده نشده، به علت افزایش تحریک پذیری و احساس فشار از سمت نیاز برآورده نشده، دعوا کردن طبیعی است. زیرا آن ها ظرفیت و تحمل یک بزرگسال را ندارند و اساسا نمی دانند، در چنین شرایطی مشکل از کجا آب می خورد. مثلا وقتی کودکان شما گرسنه هستند یا خوابشان می آید، حتی ممکن است ندانند. که این گرسنگی در حال کم کردن آستانه تحمل آن ها است. در این رابطه مطالعه مقاله رفتار با کودک حرف گوش نکن پیشنهاد می شود.
بنابراین بدون توجه به عامل پس زمینه، ناخوداگاه احساس همکاری و بازی با یکدیگر را از دست می دهند. در این لحظات احساسات خود را با خشم ابراز می کنند و به صورت واکنشی به محرک های محیطی پاسخ می دهند. با امتحان کردن این موضوع و رفع این نیازها قطعا متوجه می شوید، که رفتار آن ها کاملا تغییر کرده است. بنابر این مبنای بعضی دعواها می تواند، نیازهای اولیه یک کودک باشد.
یکی از نکات بسیار حساس در تربیت کودکان، پرهیز جدی از مقایسه آن ها با یکدیگر است. به جرات می توان گفت، مقایسه کردن کودکان با یکدیگر ریشه حسادت و دشمنی میان آن ها است. وقتی فرزند خود را با دیگر کودک خود مقایسه می کنید، درواقع در حال نادیده گرفتن ظرفیت های او و تحقیر کودک خود هستید. حساسیت کودک را بالا می برید و باعث می شوید، احساس کند شما از او راضی نیستید و او را دوست ندارید.
شاید فکر می کنید با این کار او را از کرده هایش پیشمان می کنید. اما عملکرد شما نتیجه معکوس می دهد و او را به سمت انجام کارهای پرخطر و ناسازگاری بیشتر می کشد. بنابراین برای تربیت کودکان و ختم نزاع به جای متهم کردن و مقایسه کردن، دعوا را با مخاطب قرار دادن همه بچه ها خاتمه دهید. مشکل دعوای بین آن ها را یک مشکل جمعی ببینید و به همین شکل آن را حل و فصل کنید.
وقتی میان فرزندانتان مشکلی پیش می آید سعی کنید، میان آن ها نقش قاضی را بازی نکنید. خودتان می دانید همه فرزندان در اختلاف، دنبال دریافت رای مثبت والدین و ختم قائله به نفع خودش است. دخالت شما به عنوان قاضی در دعوای کودکان موضوع ناسازگاری جدیدی می شود. سعی کنید بی طرف باشید و بخواهید مشکل خود را به دور از نزاع و با صحبت کردن و کنار آمدن حل کنند.
از دیگر دلایل ناسازگاری فرزندان، تلاش آن ها برای جلب توجه والدین است. وقتی کودک بیش از یکی است، طبیعتا والدین بیشتر به کارهای خود می رسند و توقع دارند کودکان با یکدیگر سرگرم شوند. اما ممکن است این اطمینان خاطر شما از این که دیگر تنها نیستند و با یکدیگر بازی می کنند، باعث شود، کودکان شما بخواهند با آوردن شما به بازی خود توجه شما را دریافت کنند و نزاع برای این است که به شما بگویند از شما اهمیت و توجه می خواهند.
شما می توانید هر از گاهی برایشان وقت بگذارید و اجازه ندهید خلاء شما طولانی شود و آن ها نیازمند یک نزاع ساختگی باشند تا با شما وقت بگذرانند. به راه انداختن یک سروصدا و دعوا یکی از ترفند های جلب توجه در کودکان است.
این موضوع ممکن است، بیشتر به سن کودک مربوط باشد، چون در سنین پایین مخصوصا کودکان با مفهوم هم بازی و اشتراک وسایل خیلی کنار نمی آیند. اما به هر حال انحصارطلبی و حس مالکیت در کودکان می تواند از عوامل سبب ساز دعوا و جنگ باشد. برای پیشگیری از چنین وضعیتی والدین ناچار به مدیریت کودکان و آموزش به آن ها برای تبادل وسایل هستند و به آن ها مفهوم همکاری، مبادله لوازم، قرض گرفتن اسباب بازی یا اشتراک گذاشتن آن ها را بیاموزند. اگر چه با تمام این ها بازهم ممکن است این اتفاق بیفتد که گاهی اجتناب ناپذیر است.
وقتی والدین به کودکان خود مسئولیت های متفاوتی می دهند، شاید با توجه به تفاوت در ظرفیت و توان بچه ها این کار را بکنند، اما کودکان لزوما این را درک نمی کنند. چیزی که آن ها برداشت می کنند، مورد تبعیض واقع شدن از سوی والدین است که باعث می شود، به اختلاف بخورند و بخواهند صدای اعتراض خود را به گونه ای به گوش شما برسانند. که می توانید، برای از بین بردن اختلاف، در واگذاری مسئولیت ها کمی منعطف تر برخورد کنید. یا در صورت امکان، بخواهید اشتراکی یک کار را انجام دهند.برای آگاهی بیشتر درباره راه های افزایش مسئولیت پذیری کودکان کلیک کنید.
اگر کانون خانوادگی شما گرم نیست و با همسر خود دچار تعارض و اختلاف هستید، این موضوع قطعا به روابط بین فرزندان نیز سرایت می کند. زیرا کودکان در چنین فضایی احساس امنیت و آرامش ندارند. احساسات خود را به صورت خشم و درگیری با یکدیگر نشان می دهند. چه بسا در این کار از والدین الگو بگیرند. بهترین راه حل مشاجرات خانوادگی مراجعه به مشاوره خانواده است.
بعضی از بچه ها به صورت ژنتیکی ناسازگار هستند و این عدم سازش در سرشت آن ها است که باعث می شود، با هیچ شرایطی کنار نیایند. به این بچه ها، کودکان دشوار گفته می شود. که برای هر چیزی یک دغدغه دارند و بنای ناسازگاری با دیگر اعضای خانواده و خواهر و برادر خود می گذارند.
برای از بین بردن اختلافات کودکان و مدیریت رفتارهای آنان راه کارهای زیر پیشنهاد می شود. تصور نکنید اگر کودکتان به رفتارهای ناسازگارانه دست می زند، این کار را با غرض ورزی و برای این که حرص شما را در بیاورد انجام می دهد. فرزند خود را عامل گرفتاری و ناهنجاری در منزل نبینید. زیرا نتیجه این طرز فکر باعث بازخورد بد شما به رفتار او است. ممکن است در تربیت یا تنبیه او دچار مشکل شوید.
برای آرام کردن کودکان، باید به صورتی کاملا قاطع رفتار کنید وخیلی مختصر بحث را جمع کنید. و درکمال آرامش مشکلات رفتاری آن ها به ایشان گوشزد کنید. از بسط و توسعه اختلاف بپرهیزید و دنبال مقصر ماجرا نباشید. فقط به فرزند ناسازگار اعلام کنید کار او باعث از بین رفتن آرامش شده و رفتارش می تواند عواقبی برایش در پی داشته باشد. و آن چه به عنوان پیامد رفتارش قرار است، تحمل کند. به او گوشزد کنید. البته تنبیهی را درنظر بگیرید، که کوتاه مدت و عملی و متناسب با سن او باشد.
به کودکان خود بیاموزید، با احساسات خود ارتباط برقرار کنند. بدانند چرا ناراحت می شوند، دلیل خشم آن ها چیست. بعد از شناخت، مهارت ابراز احساسات را به شیوه درست به آن ها یاد بدهید. بگویید که حق دارند عصبانی بشوند. اما حق ندارند آن عصبانیت را به روش نادرست نشان دهند و روش های تخلیه انرژی منفی و کنترل خشم در کودکان را به آن ها نشان دهید. به آنها یاد بدهید، هر زمان که عصبانی می شوند و می خواهند با هم دعوا کنند فورا یاد نفس عمیق بیفتند و تنفس را تمرین کنند تا آرام شوند.
بچه ها گاهی نمی دانند، فشارهای روانی خود را چطور از بین ببرند. می توانید آن ها را در این زمینه راهنمایی کنید. کمک کنید بدانند با هنر مثلا نقاشی کردن می توانند، حس خود را ابراز کند و ناراحتی خود را تخلیه کنند. هنگام ناسازگاری فرزندان برای آن ها فرصتی ایجاد کنید، که هر یک به تنهایی به علت کارهایی خود فکر کند و به تنهای پی به اشتباهات خود ببرد. این روش موثری است، که از تکرار خطا جلوگیری می کند و به کودک فکر کردن موثر را می آموزد. برای آشنایی بیشتر در این زمینه از مشاوره کودک کلیک کنید.
4- مدیریت بازی
به رفتارهای کودکان در اوقات مختلف روز دقت کنید. ساعاتی از روز ممکن است به دلیل کمبود انرژی یا خلق کمتر، بازی کردن آن ها باعث ایجاد دعوا و تنش شود. بنابراین برای آن ها وقت تعیین کنید. تا در ساعاتی که خلق خوبی دارند و خسته نیستند با یکدیگر بازی کنند و در مواقعی که حوصله ندارند، به تنهایی بازی کنند و هر کدام برنامه جدایی برای خود داشته باشد. اهمیت بازی در کودکان بسیار زیاد است تا جایی که برای برخی از اختلالات رفتاری از بازی درمانی کودکان استفاده می شود.
از مزایای بازی با کودکان شناخت بیشتر روحیات هر کدام و ایجاد فرصتی برای نزدیکی روحی با آن ها است. وقتی کودک به شما حس نزدیکی می کند، میزان صمیمیت بین شما بالا می رود و باعث کم شدن حس ناامنی و بهتر شدن روابط می شود. کودک بیشتر به شما اعتماد می کند و به حرفهایتان گوش می دهد. از این رهگذر بهتر می توانید، روابط آن ها را مدیریت کنید. زیرا آن ها بیشتر شما را باور می کنند. حرف زدن و بازی کردن با کودک یکی از راه های صمیمیت با فرزندان است.
برای ارتباط بچه ها با هم، قانون تعیین کنید و حد و مرزی که جلوی دعوا را می گیرد، از ابتدا گوشزد کنید. می توانید از همان اول یادآوری کنید. که زورگفتن در بازی ممنوع است، گاز گرفتن، برچسب زدن، کتک زدن و امثال رفتارهای ناشایست ممنوع است. البته این کار را باید زمانی انجام دهید که روش واکنش صحیح را نیز آموزش داده باشید. قانون گذاری یک راه خوب برای جلوگیری از جر و بحث با کودک است.
بعضی از کودکان زود رنج هستند و به عبارتی می توان گفت در بازی نسبت به هر چیزی عکس العمل نشان می دهند. این باعث می شود، از سمت دیگران بی جنبه خطاب شود. به او کمک کنید. حساسیت های خود را کم کند و برای هر چیزی ناراحت نشود، تا جلوی اختلافات و ناسازگاری احتمالی را بگیرید.
به هیچ عنوان از تنبیه بدنی کودک یا روحی برای تربیت فرزندان خود استفاده نکنید. این کارتان هیچ کمکی به برطرف کردن مشکل نخواهد کرد. ضمن این که پایه های مشکلات اخلاقی، روانی، حسادت، کینه توزی و حس خودکم بینی را در آن ها رشد می دهید. به این شیوه اختلافات آنها می تواند، بیشتر شود. همچنین گرفتاری شما در برخورد آن ها بزرگتر می شود. اگر از این شیوه ها استفاده کنید، فرزندان شما ممکن است در بزرگسالی دست به خودتخریبی زده و احساس ارزشمندی نکنند.
کودکان شما نیازهای مختلفی دارند، که بی توجهی شما به آن ها ممکن است، باعث بیقراری و ناسازگاری آنها در محیط خانه شود. اگر خواسته ای از شما دارند، که معقول بوده و در توان شما است، نسبت به برطرف کردن آن تردید و اهمال نکنید. کودکان ملجایی جز خانواده برای پناه بردن و بیان خواسته های خود ندارند. بی توجهی شما می تواند موجبات فشار روحی و تجربه حس خشم را فراهم کند. برای آگاهی از نیازهای اولیه و اساسی کودک کلیک کنید.
همیشه مسائل زمینه ای یافت می شود، که اگر دقت کنید. سبب ساز اختلاف کودکان است. حتی اگر به چند دعوای آن ها دقت کنید، این موضوع را درک می کنید. آن عوامل را که جلوی سازش بچه ها را می گیرد، حذف کنید. دست کم چند دلیل برای دعوا از بین می رود و شما می توانید امیدوار باشید، با شناختن دلایل دیگر کمتر شاهد نزاع بچه ها باشید.
در برخورد با فرزندانتان، شناخت روحیات آنها بسیار مهم است. کودکان با یکدیگر فرق می کنند. وقتی آن ها را بهتر بشناسید، بهتر رفتار می کنید و نتیجه بیشتری هم می گیرید. ممکن است یکی از فرزندان شما درونگرا و دیگری اجتماعی باشد، یکی خجالتی و آن یکی جسور باشد. با این اوصاف مناسب است، با هر کدام به شیوه ای که برای او مطلوب است برخورد کنید. و بدانید نقاط قوت و ضعف او چیست.
شناخت بهتر کودکان به شما کمک می کند به عنوان والد، بهتر بتوانید بین آن ها سازگاری و دوستی ایجاد کنید. در این رابطه مراجعه به مشاوره روانشناسی می تواند راه های خوبی برای سازگاری بیشتر فرزندان در خانواده به شما ارائه نماید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
.jpg)
