- نویسنده : دکتر فرزاد طباطبایی
خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با استقلال طلبی در نوجوان پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
استقلال طلبی در نوجوان یکی از موضوعات بسیار مهمی است که می‌تواند به یک چالش و تنش جدی در خانواده تبدیل شود. در حقیقت افراد در سنین نوجوانی نیاز دارند هویت خود را پیدا کرده و شخصیتشان را به عنوان یک بزرگسال تعریف کنند. همین موضوع باعث می‌شود که در جست‌وجو و کشف محیط پیرامون خود باشند و بخواهند از والدین فاصله بیشتری بگیرند. با این حال این مسئله برای والدینی که از مسائل مرتبط با دوران نوجوانی و نحوه برخورد با آن‌ها آگاهی چندانی ندارند، منجر به بروز نگرانی‌های شدید می‌شود.
با آگاهی از ماهیت استقلال طلبی در نوجوانان و نحوه برخورد با آن‌ها می‌توانید بهترین ارتباط را با فرزند نوجوان خود برقرار کرده و به او کمک کنید تا این دوره را به بهترین نحو پشت سر بگذارد. در این راه می توانید با بهره گیری از مشاوره روانشناسی عملکرد خود را بهبود ببخشید.
.gif)
استقلال طلبی در نوجوان | چرا فرزندان از والدین فاصله می گیرند؟
استقلال برای نوجوانان و جوانان در مورد آزمایش چیزهای جدید، به عهده گرفتن مسئولیت بیشتر، تصمیم گیری توسط خود فرد درباره مسایل و تشخیص اینکه چه کسی هستند و چه چیزی می خواهند باشند، است. رسیدن به استقلال بخش مهمی از سفر کودک شما به سوی بزرگسالی است. استقلال طلبی در نوجوان می‌تواند زمینه ساز نگرانی والدین شده و تنش‌هایی را میان آن‌ها و فرزندانشان ایجاد کند. در واقع بسیاری از پدر و مادرها انتظار دارند نوجوانان همانند دوران کودکی مطیع آن‌ها باشند و بخواهند بیشتر اوقات روز را با پدر و مادر خود سپری کنند. این در حالی است که بــحران نوجوانی یک دوره بسیار مهم محسوب می‌شود. افراد در این زمان نمی‌توانند تنها بر اساس انتظارات والدین خود زندگی کنند. بلکه نیاز دارند درک دقیق‌تری از خود پیدا کرده و در واقع به نوعی هویت شخصی دست یابند.
نیاز به هــویت یابی مستقل باعث می‌شود که فرزندان بخواهند از والدین خود فاصله گرفته و با این رفتار به آن‌ها نشان دهند که دیگر بزرگ شده‌اند. هم چنین آن‌ها در این زمان بیش از هر زمان دیگری نیاز دارند به گروه‌های مورد علاقه و به خصوص هم سن و سال خود بپیوندند. زیرا احساس تعلق به یک گروه خاص نیز در شکل گیری هرچه بهتر هویت به آن‌ها کمک خواهد کرد. در نتیجه عجیب نیست که فرزنداتان در دوره نوجوانی اشتیاق زیادی برای پیوستن به گروه دوستان داشته باشد. در این شرایط به جای محدود کردن او یا تحمل نگرانی زیاد، لازم است که نحوه نظارت غیر مستقیم را یاد بگیرید و به این ترتیب نوجوان را به طور نامحسوس در مسیر سالمی هدایت کنید. برای کسب اطلاع بیشتر از نیازهای اساسی یک نوجوان کلیک کنید.
استقلال طلبی در نوجوان | نکاتی برای والدین
همان طور که پیش‌تر اشاره شد نیاز به استقلال از خانواده در دوران نـوجـوانی امری طبیعی تلقی می‌شود و برای رشد روانی اجتماعی فرزندان ضروری است. آنچه اهمیت دارد این است که چگونه این نیاز توسط والدین مدیریت می‌شود و چه واکنش‌هایی از طرف آن‌ها دریافت می‌گردد. در ادامه به چند نکته مهم اشاره کرده‌ایم که به پدر و مادرها کمک می‌کند در برخورد با این موضوع رفتار سالم و مناسبی داشته باشند.
کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به استقلال فرزندتان انجام دهید:
عشق و حمایت را به فرزندتان نشان دهید.
به احساسات و نظرات فرزندتان احترام بگذارید.
قوانین روشن و منصفانه خانواده را تنظیم کنید.
به کودک خود کمک کنید تا مهارت های تصمیم گیری را توسعه دهد.
به فرزند خود فرصت دهید تا مستقل و مسئولیت پذیر باشد.
از طریق تعارضات سازنده کار کنید.
1- در برخورد با استقلال طلبی در نوجوان از واکنش های شدید بپرهیزید
بسیار اهمیت دارد که بتوانید در این زمان واکنش‌های خود را مدیریت کرده و با صبوری، متانت و آرامش بیشتری برخورد کنید. والدینی که در برابر تمایل فرزندشان به بیرون رفتن از خانه یا سپری کردن اوقات فراغت نوجوانان با دوستان واکنش‌های بسیار تند نشان می‌دهند ناخواسته فرزندانشان را بیش از دیگران از خود دور می‌سازند.
در حقیقت نوجوانانی که والدین این چنینی دارند تمایلات بسیار شدید و غیر واقع بینانه‌ای را در مورد استقلال طلبی شکل می‌دهند که این مسئله مدیریت اوضاع را دشوارتر می‌کند. در نتیجه پیش از هر چیز اهمیت دارد که روی رفتار و واکنش‌های خود کار کرده و سعی کنید خشم، عصبانیت و کنترل‌گری کمتری را از خود بروز دهید. پیشنهاد می کنیم در این رابطه مقاله والــدین کنترل گر را مطالعه فرمایید.
2- با دوستان فرزندتان ارتباط برقرار کنید
استقلال طلبی در نوجوانان اغلب به صورت تمایل به سپری کردن اوقات فراغت با دوستان خود را نشان می‌دهد. در این شرایط بسیاری از والدین نگران این هستند که فرزندشان درگیر رفاقت‌های ناسالم و دوستان ناباب شود و به این ترتیب به سمت آسیب‌های اجتماعی و انواع رفتارهای پرخطر گرایش پیدا کند. برای پیشگیری از این مشکل سعی کنید با روی باز با دوستان فرزندتان برخورد کرده و تلاش کنید با خود آن‌ها و خانواده‌هایشان در ارتباط باشید. برای مثال می‌توانید گاهی آن‌ها را به خانه دعوت کرده و به این ترتیب به طور غیر مستقیم بر تعاملات آن‌ها نظارت داشته باشید.
3- استقلال طلبی در نوجوان | استقلال خواهی او را تشویق کنید
ممکن است فرزندان در این زمان احساس کنند که شما می‌خواهید مانعی در مسیر رشد آن‌ها باشید یا نمی‌خواهید شخصیت بزرگسالشان را بپذیرید. در این شرایط با توجه به حساسیت روانی بیشتر در نوجوانان، باید به آن‌ها نشان دهید که از مستقل شدنشان استقبال می‌کنید و از اینکه میبینید فرزندتان روز به روز بزرگ‌تر می‌شود، خوشحال هستید. توجه داشته باشید که ممکن است فرزندان از رفتارهای شما این محتوا را برداشت نکنند در نتیجه بهتر است از طریق مــهارت ارتباط کلامی در این زمینه به آن‌ها بازخورد دهید. بهترین راه برای حل مشکلات جوانان با والدین استفاده از گفتگوی موثر است.
4- با خودتان کنار بیایید
در بسیاری از مواقع والدین واقعا نمی‌توانند بپذیرند که فرزندشان دیگر آن کودک بازیگوش دیروز نیست و می‌تواند همانند یک بزرگسال فکر، رفتار و احساس نماید. احساس وابستگی شدید به فرزند باعث می‌شود پذیرش این موضوع برای والدین بیش از زمان‌های دیگر سخت شود. در این شرایط باید بیش از هرچیز روی خودتان کار کنید. اگر احساس می‌کنید با فاصله گرفتن فرزندتان و کم رنگ‌تر شدن نظارت‌های دوران کودکی اضطراب زیادی به شما تحمیل می‌شود، بهتر است از یک متخصص روانشناس برای بهبود اوضاع کمک بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه روانشناسی نوجوان کلیک کنید.
5- استقلال طلبی در نوجوان | نظارت های خود را قطع نکنید
درست است که نوجوانان در این سنین به سمت شکل دادن شخصیت یک بزرگسال پیش می‌روند اما هنوز آسیب پذیر هستند و نیاز به راهنمایی دارند. در نتیجه نباید به یک باره حمایت‌ها و نظارت‌های خود را قطع نمایید. در عوض سعی کنید نظارت غیر مستقیم را جایگزین کنید. به گونه ای رفتار کنید که فرزندتان احساس کند هر زمان مشکلی پیش آمد، می‌تواند آن را با شما در میان بگذارد. داشتن والدین حمایتگر و غیر سرزنشگر از جمله فاکتورهای بسیار مهمی است که در مسیر طی کردن دوره نوجوانی به فرزندان کمک می‌کند تا کمتر درگیر آسیب‌های احتمالی شوند. پیشنهاد می کنیم در این رابطه مقاله رفتار صحیح والدین با فرزندان در سن بلوغ را مطالعه فرمایید.
سخن پایانی
تعامل و ایجاد ارتباط موثر و موفق والدین با نوجوانان یکی از بهترین روش های تربیتی محسوب می شود. اما بسیاری از والدین از چنین مهارتی برخوردار نیستند. به همین دلیل ضروری است از طریق مشاوره های تخصصی در این زمینه آگاهی بیشتری کسب نمایند. مرکز مشاوره حامی هنر زندگی با سال ها تجربه در حوزه روانشناسی و روان درمانی و با فراهم نمودن امکان مشاوره های حضوری و تلفنی می تواند یاریگر خانواده های محترم باشد. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره تلفنی این مرکز کلیک کنید.
سوالات متداول
- در چه سنی می توانم به فرزندم اجازه دهم مستقل زندگی کند؟
در اکثر کشورها سن قانونی 18 سال است. در واقع کارشناسان بر این باورند که تا قبل از 18 سالگی فرزندان هنوز به نظارت و حمایت والدین خود نیاز دارند و بهتر است با آن‌ها زندگی کنند. اگر توانسته‌اید مهارت‌های مرتبط با زندگی کردن به طور جداگانه را به فرزند خود بیاموزید پس از 18 سال می‌توانید به او این اجازه را بدهید.
.jpg "فشار همسالان چیست")
