- نویسنده : دکتر فرزاد طباطبایی
کم حرفی بهتر است یا پر حرفی؟ به چه افرادی کم حرف گفته می‌شود؟ برخی افراد بسیار خوش صحبت هستند و در هر جمعی که باشند کانون توجه قرار می‌گیرند و به راحتی با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند. در مقابل برخی دیگر بسیار آرام و کم حرف هستند و اصولا در جمع و میهمانی‌ها بیشتر شنونده‌اند. از لحاظ شخصیتی گروه اول را برونگرا و گروه دوم را درونگرا می‌نامند. به عبارتی این تفات‌های فردی و شخصیتی آدم‌ها است که آن‌ها را از هم متفاوت و متمایز می‌کند. اما آیا می‌توان کم حرفی را معادل درون گرایی دانست؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال با ما همراه باشید.
.gif)
کم حرفی چیست؟
منظور از کم حرفی صحبت نکردن در موقعیت‌هایی است که انتظار می‌رود فرد حرف بزند، در واقع گویا در حال فرار است و از قرار گرفتن در موقعیت صحبت کردن اجتناب می‌کند. این مسئله می‌تواند ریشه در اعتماد به نفس و کم رویی فرد داشته باشد. افراد کم حرف به احتمال بسیار قوی افراد خجالتی و کم رویی هستند، همین عامل موجب کم حرفی آن‌ها می‌شود و در مهارت‌های ارتباطی آن‌ها تأثیر سوءی بر جا می‌گذارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مهارت های ارتباطی کلیک کنید.
نکته مهم این است که کم حرفی با درونگرایی تفاوت دارد. وجه تمایز کم حرفی و درونگرایی این است که فرد درونگرا با اینکه خیلی مواقع تصمیم می‌گیرد صحبت نکند و شنونده باشد اما در مواقع لزوم و در جای مناسب قاطعانه صحبت می‌کند و اظهار نظر می‌کند. اما فرد کم حرف تا جای ممکن از صحبت کردن اجتناب می‌کند و حتی اگر نظرش را هم بپرسند از پاسخ دادن طفره می‌رود. افزایش اعتماد به نفس و فراگیری مهارت‌های ارتباطی کمک شایانی به افراد کم حرف می‌کند. برای کسب اطلاعات در زمینه افزایش اعتماد به نفس کلیک کنید.
اینفوگرافیک کم حرفی
آیا کم حرفی ذاتی است؟
همانطور که گفته شد تیپ‌های شخصیتی مثل درونگرایی و برونگرایی تا حدی ذاتی هستند، اما آیا کم حرفی هم ذاتی است؟ باید توجه داشت که یادگیری زبان و صحبت کردن از دوران کودکی شروع شده و یک روند طبیعی است و میزان پرورش و رشد زبانی به شخصیت فرد بستگی دارد. شایان ذکر است زبان با تمرین و ممارست پیشرفت می‌کند و بازخوردهای محیطی در تشویق کودک برای صحبت کردن نقش کلیدی ایفا می‌کند، اگر والدین بی حوصله باشند و زمان کافی برای صحبت کردن به کودک خود اختصاص ندهند و با بی حوصلگی به سوالات کودک پاسخ دهند در واقع او را از سر خود باز کنند، کودک احساس سرخوردگی کرده و میل به برقراری ارتباط کلامی کم کم در او از بین می‌رود. پیشنهاد می‌کنیم مقاله برقراری ارتباط با دیگران را مطالعه کنید.
علل کم حرفی
در مجموع کم حرفی می‌تواند علت‌های مختلفی داشته باشد. که در ادامه به آن‌ها اشاره کرده ایم:
_اعتماد به نفس پایین یا نداشتن اعتماد به نفس باعث می‌شود فرد احساس کند، مهارت لازم برای صحبت کردن را ندارد.
_ اضطراب اجتماعی؛ نگرانی و ترس از صحبت کردن در جمع (برای کسب شناخت در زمینه اضطراب اجتماعی کلیک کنید.)
_نداشتن مهارت‌های اجتماعی مثل مهارت ابراز وجود، مهارت برقراری ارتباط موثر، مهارت دوستیابی و فن بیان (برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ارتباط موثر کلیک کنید.)
_داشتن افکار و باور‌های غلط در مورد عملکرد اجتماعی خود (توصیه می‌کنیم مقاله باور‌های غلط غم و اندوه را مطالعه کنید.)
_تصورات اشتباه درباره اینکه حرف‌های من برای هیچ کس جالب نیست یا چون در این مورد اطلاعات زیادی ندارم نباید اظهار نظر کنم، در واقع می‌توان خطاهای شناختی باعث کم حرفی شود. (برای کسب اطلاعات در زمینه خطاهای شناختی کلیک کنید.)
_ کم حرف بودن در ملاقات‌های اولیه که از خجالتی بودن و عدم راحتی و آشنایی با طرف مقابل ناشی می‌شود. (در این زمینه پیشنهاد می‌کنیم مقاله نحوه برخورد در اولین ملاقات را مطالعه کنید.)
_آشنا نبودن به زبان بدن
_خانواده، مدرسه و جامعه
_خجالت و کم رویی
_درون گرایی
آیا راهی برای مقابله با کم حرفی وجود دارد؟
افراد کم حرف اغلب به واسطه اضطرابی که تجربه می‌کنند و نیز ناتوانی در ابراز وجود رنج عظیمی را متحمل می‌شوند. وقتی کسی در جمع شروع به صحبت می‌کند و جمع را با خود همراه می‌کند ولی فرد کم حرف که در حاشیه قرار گرفته و نمی‌تواند حرف‌هایش را بزند در واقع درحال انجام یک جنگ درونی است. در چنین شرایطی شخص کم حرف بارها و بارها خود را سرزنش می‌کند و با احساسات منفی و بی ارزشی روبرو می‌شود. از راهکارهای مهم و مؤثر در زمینه مقابله با کم حرفی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تقویت اعتماد به نفس
- کنترل و درمان اضطراب و استرس (برای اطلاع از روش‌های درمان اضطراب کلیک کنید.)
- تقویت مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی
- تمرین گوش دادن فعال
- تمرین خودگویی مثبت بجای خودگویی منفی
- شرکت در گروه‌های مختلف از جمله گروه درمانی
- تمرین جلوی آیینه
- اهمیت به ظاهر و پوشش مناسب
- آگاهی از نحوه ایستادن و نگاه کردن خود، همواره سعی کنید با اعتماد به نفس به نظر برسید
بسیاری از راهکارهای گفته شده نیاز به همراهی یک فرد متخصص دارد. مشاوره روانشناسی شما را برای رسیدن به این اهداف یاری خواهد کرد.
کم حرفی در جمع
داشتن شخصیتی آرام و متین می‌تواند خواسته بسیاری از افراد باشد، زیرا این را می‌دانند که اگر بتوانند شخصیت محکم و قوی از خود بسازند در حین این که لزومی وجود ندارد که حتما صحبت کنند، همیشه مورد احترام و توجه خواهند بود. اما بهتر است بدانید که این روش زیاد عملی و آسان نیست.
مسلما در جمعی از دوستان، اقوام یا خانواده که در یک رستوران دور هم جمع شده‌اند و مشغول صحبت کردن و یادآوری خاطرات گذشته هستند، معمولا کسی به فردی که همیشه ساکت است علاقه‌ای ندارد. مسلما آن‌ها فردی را می‌خواهند که در جمع مشارکت کند.
اگر سعی کنید که هر حرفی که می‌زنید حتما هوشمندانه باشد، قطعا فشار زیادی به خودتان وارد می‌کنید. اگر مدام تلاش کنید تا فرد هوشمندی به نظر برسید، ممکن است برعکس، دیگران گمان کنند در حال ادا درآوردن و تظاهر کردن هستید.
البته قرار نیست برای جبران کم حرفی، گستاخ و پر حرف باشید. بلکه قرار است هوشمندانه، کوتاه و مؤثر صحبت کنید. تنها باید بدانید چه زمانی صحبت کنید و چه زمانی سکوت کنید، از خنده‌های بیجا اجتناب کنید و لبخند بی دلیل نداشته باشید. در آخر پیشنهاد می‌شود ابتدا در جمع دوستان نزدیک شروع به تمرین کنید و سپس درگروه‌های بزرگ‌تر قرار بگیرید.
توصیه‌ها و روش‌های مؤثر در درمان کم حرفی
1. جملات خود را از قبل آماده کنید
می‌توانید پیش از رفتن به مهمانی عبارت‌ها و جملاتی را تمرین کنید؛ مثلا بگویید: «غذا خیلی خوشمزه بود، آیا شما فلان غذا را هم دوست دارید؟» یا می‌توانید از دیگران تعریف کنید. مثلا بگویید: «چه لباس قشنگی پوشیده‌اید، معمولا لباس‌هایتان را از کجا می‌خرید؟» جملاتی که قرار است بگویید را از قبل برای خود، رو به آینه تکرار کنید. این کار به شما کمک می‌کند راحت‌تر صحبت کنید. ممکن است مکالمه‌ای که تمرین کردید طبق برنامه پیش نرود اما هیچ اشکالی ندارد می‌توانید به تناسب موقعیت جملات خود را تغییر دهید.
2. تمرکز کردن بر فرد مقابل
افراد خجالتی و کم حرف اغلب در برخورد با دیگران بر روی خود تمرکز می‌کنند و می‌ترسند رفتاری داشته‌باشند که طرف مقابل قضاوت بد کند. ممکن است به این فکر کنند که دیگران چه نظری در مورد آن‌ها دارند یا در این موقعیت باید چه بگویند یا چگونه رفتار کنند. به جای این کار سعی کنید بر طرف مقابل و صحبت‌های او تمرکز کنید. تماس چشمی از مهم‌ترین موارد برقراری ارتباط مؤثر است. همچنین لازم است شنونده بودن را تمرین کنید. گاهی برای نشان دادن توجه خود به گوینده سرتان را تکان بدهید و یا لبخند بزنید. پیشنهاد می‌کنیم برای اطلاع از راه‌های کاهش کم رویی کلیک کنید.
3. سریع وارد صحبت شوید
اگر می‌خواهید وارد جمعی شوید و با آن‌ها صحبت کنید بهتر است در دقایق اولیه این کار را انجام دهید. در صورتی که از ابتدای بحث وارد شوید بیشتر می‌توانید صحبت کنید و کمتر خجالتی و کم حرف به نظر می‌رسید. لازم نیست صحبت خاصی بکنید فقط کافی است با گوینده موافقت کنید و در مورد موضوع سؤال بپرسید.
4. پیش بردن صحبت
بسیاری از افراد در ادامه مکالمه و پیش بردن صحبت مشکل دارند. حرف زدن و نظر دادن در مورد جزئیات می‌تواند مفید باشد. برای مثال دوستی به شما می‌گوید: دیروز با فلانی به رستوران رفتم. در این جا شما می‌توانید در مورد رستوران، غذایی که خورده‌اند و کارهای دیگری که انجام داده‌اند سؤال کنید و خود را مشتاق نشان دهید. علاوه بر این می‌توانید از تجربیات خود در این مورد صحبت کنید یا به او پیشنهاد دهید در یک زمان مناسب با هم به رستوران بروید و در مورد مکان و غذایی که دوست دارید با او بخورید صحبت کنید.
5. افکار منفی را از خود دور کنید
الگوهای فکری منفی در ذهن افراد کم حرف وجود دارد که آن‌ها را در موقعیت‌های اجتماعی پریشان و خجالت‌زده می‌کند. این افکار منفی را شناسایی کنید و آن‌ها را از بین ببرید. در بسیاری موارد این افکار واقعی نیستند و تنها اعتماد به نفس شما را کاهش می‌دهند. برخی از این افکار منفی می‌توانند شامل این موارد باشند: من آدم عجیبی هستم، دیگران حتما من را قضاوت می‌کنند، دیگران مرا دوست ندارند، آن‌ها حتما می‌فهمند که من خجالتی و کم حرفم، اگر حرف اشتباهی بزنم خیلی بد می‌شود و همه مسخره‌ام می‌کنند.
معایب پرحرفی
وقتی تمایل دارید بیش از حد صحبت کنید، مردم آنچه را که به جمع می آورید و مطرح می کنید کم ارزش می دانند. در حالی که صحبت کردن چیز بدی نیست، زیاد پرحرف بودن هم مانند زیادی کم حرف بودن می تواند مساله ساز شود. ایجاد روابط جدید و حفظ روابطی که دارید به این معنی است که یاد بگیرید چه زمانی صحبت کنید و به خصوص چه زمانی صحبت نکنید. برای انجام این کار، ممکن است نیاز به تمرین برخی از مهارت های اساسی داشته باشید. مردم در کمترین زمان به شما به عنوان یک سخنران احترام می گذارند مادامی که زمان سخن گفتن و زمان خاموش ماندن و سکوت کردن را به درستی تشخیص دهید.
