ماده مخدر جیب و تینا از مواد محرک جدید هستند. از انواع جدید مواد مخدر که به تازگی وارد بازار شده است، جیب و تینا است که به منظور بیدار ماندن از آن استفاده می شود که مضرات زیادی دارد و انرژی بدن را به حرکات موزون به صورت کامل تخلیه می کند. جیب و تینا از جدیدترین مواد مخدر محرک است که می تواند عوارض خطرناکی برای جوانان داشته باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه از مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
مخدرهای محرک، موادی هستند که باعث افزایش فعالیت سیستم عصبی می شوند، انرژی و هوشیاری و توجه و تمرکز را بالا می برند. این مواد در ابتدا سرخوشی را بالا می برند؛ اما به تدریج باعث عوارض بسیار زیادی خواهند شد. اغلب آن ها مانع بازجذب کاتکولامین می شوند. جیب و تینا یک ماده مخدر محرک از نوع مت آمفتامین (مواد مخدر محرک) متبلور بدون رنگ و بو است و از نظر ظاهری شبیه یک تکه یخ یا سنگ نمک کوارتز است. این ماده را اغلب در محافل شبانه به صورت تدخینی و دود کردن استفاده می کنند.
نحوه عملکرد این ماده تحریک سیستم عصبی است و مانند انواع مواد اعتیادآور قبلی از یک نوع ترکیبات ساخته شده اند و همان تاثیرات آمفتامین و کوکائین را روی سیستم عصبی دارند. یعنی با مصرف آن ها فرد، دفعتا احساس افزایش انرژی، سرخوشی، بی خیالی و شادی می کند و برای مدت زیادی بیدار می ماند و نیازی به استراحت احساس نمی کند.
مصرف کنندگان جیب و تینا اغلب نوجوانان و جوانان کم سن و سال هستند که علاقمند به تجربه مواد جدید هستند. مواد مخدر جدید اغلب همان ترکیبات مواد قبلی را دارند که با نام های جدید به بازار عرضه می شوند و در همان طبقات مواد قبلی قرار می گیرند که این نامگذاری های جدید با اهداف تجاری و جلب نظر فروشنده انجام می شود. مصرف مواد مخدر محرک نشانه هایی دارد، که مهمترین آن ها عبارتند از:
مصرف مواد محرک خطرات و عوارضی را به همراه دارد که در ادامه به مهم ترین آن ها اشاره خواهد شد.
اغلب مواد مخدری که تا کنون وارد بازار شده است، مانند جیب و تینا دارای ترکیبات مورفین، آمفتامین و کوکائین است که یک عملکرد نسبتا یکسانی روی سیستم عصبی می گذارد و در تمام آن ها حالات سرخوشی، فراغت از غم و دغدغه و از خود بیخود شدن مشهود است. از دیگر مواد مخدر هم طبقه با جیب و تینا موارد زیر است:
ای ماده مخدر از نوع مواد مخدر صنعتی و شیمایی است که جامعه هدف آن اغلب نوجوانان و جوانان هستند و بیشتر این سنین به دنبال تجربه و مصرف مواد مخدر بی تی هستند. بی تی معمولا به صورت آدامس و به صورت قاچاق و به عنوان خوشبو کننده دهان وارد فروشگاه ها شده و مورد استفاده دانش آموزان و جوانان قرار می گیرد و اثرات تخریبی زیادی بر روی مغز و سیستم عصبی دارد.
ترکیبات بی تی شامل 60 درصد آهک، 20 درصد ناس، 10 درصد خاک و ده درصد نیز از مواد خوشبوکننده است که در گذشته و سال های جنگ جهانی به منظور عقیم کردن زنان و مردان در هندوستان استفاده می شده است. این ماده به دلیل وجود مواد خطرناکی چون آهک عامل سرطان ریه هستند و به دلیل جویدن به عنوان آدامس باعث از بین رفتن لثه ها می شود.
این ماده مخدر همان آمفتامین است که کاربرد آن ساخت انواع دیگر مواد مخدر از قبیل شیشه است. از جمله خطرات و عوارض مصرف تسبیح سکته مغزی و نابینایی و از بین رفتن حس بویایی است. از نظر ظاهری شبیه به دانه های گرد و رشته هایی از جنس آمفتامین است. درواقع تسبیح یک ترکیب از آمفتامنی و آیس است که با چندین اسید خطرناک ترکیب می شود.
ریتالین ماده محرکی از خانواده آمفتامین است که به قرص شب امتحان معروف است. مصرف آن باعث ترشح دوپامین و باعث سرخوشی می شود. با مصرف آن فرد خستگی و نیاز به استراحت را درک نمی کند. درواقع مصرف آن موجب کاهش خواب آلودگی و بالارفتن تمرکز می شود. مصرف ریتالین بدون دستور پزشک فرد را مستعد اعتیاد به محرک های خطرناک می کند. از عوارض ریتالین می توان بی خوابی، سردرد، تهوع، اختلالات گوارشی و آسیب های قلبی و عروقی را برشمرد.
این مخدر نیز از موادی است که به تازگی وارد شده و از ترکیب قرص کدئین با بنزین، ید، اسید کلریدریک و فسفر قرمز تولید می شود. مصرف مخدر کروکودیل باعث تغییر رنگ پوست به رنگ سبز می شود و به مرور گوشت بدن به صورت کامل می پوسد.
از جمله مواد تحریک کننده ی سیستم عصبی است که باعث بالا بردن خلق شده و سرخوشی ایجاد می کند. مکانیسم اثر آن مانند کوکائین و با همان تاثیرات است. کراک از نظر ظاهری جامد مانند و قالب پذیر است که به شکل های مختلف کوچک و بزرگ قابل تهیه است. مانند تراشه های کوچک یا تکه های سنگ که رنگ آن کرم و قهوه ای است. برای آشنایی با مواد مخدر دست ساز کلیک کنید.
وابستگی به این مواد و سایر مواد حاوی آمفتامین به صورت آهسته و در طول زمان اتفاق می افتد.
جیب و تینا نیز مانند سایر مواد مخدر محرک اعتیاد آور هستند و ترک آن ها نیاز به زمان و تلاش بسیاری دارد. از جمله راهکارهای ترک این مواد عبارتند از:
از درمان های دارویی برای ترک مواد مخدر محرک استفاده از سم زدایی است. در این روش از داروی نالترکسون استفاده می شود که برای کاهش مقادیر مورد مصرف مواد محرک کاربرد دارد که در مدت درمان به این روش فرد دچار حالت های تنش و افسردگی می شود. روش های غیردارویی مورد استفاده برای ترک مواد مخدر محرک استفاده از درمان شناختی رفتاری و گروه درمانی است.
در درمان شناختی رفتاری از CBT به شکل وسیعی برای ترک اعتیاد استفاده می شود. در این روش به افرادی که در حال ترک مواد مخدر هستند و با مشکلات ذهنی بسیاری دست و پنجه نرم می کنند کمک می شود تا بتوانند به درک ارتباط بین افکار، احساسات و رفتار خود دست پیدا کنند و آگاه شوند که تاثیری که افکار و رفتارشان بر هم می گذارد، چطور به فرایند بهبود آن ها کمک می کند. به بیمار کمک می شود افکار منفی که باعث روی آوردن به اعتیاد شده شناخته شود و به شیوه درستی نسبت به آن ها بازخورد داده شود.
گروه درمانی از روش های درمانی است که توسط روان شناسان در کلینیک روان پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و حداقل افراد شرکت کننده در این گروه ها دو یا سه نفر هستند. در گروه، افراد پویاتر و با انگیزه ی بیشتری برای درمان خود اقدام می کنند و قرار گرفتن در جمعی که باعث می شود افراد احساس تنهایی نکنند و بدانند مشکل آن ها مشکل مشترک افراد زیادی است باعث می شود نسبت به بر طرف کردن مشکل خود تلاش بیشتری از خود نشان دهند. مزایای گروه درمانی
گرایش نوجوانان به اعتیاد می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله زمینه های شخصی و خانوادگی باشد. در اینجا برخی از عوامل کلیدی که می تواند در آسیب پذیری نوجوانان در برابر اعتیاد نقش داشته باشد آورده شده است:
1. ژنتیک: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ژنتیک در استعداد ابتلا به اعتیاد نقش دارد. برخی از تغییرات ژنتیکی می توانند احتمال بروز رفتارهای اعتیادآور را افزایش دهند. نوجوانان با سابقه خانوادگی اعتیاد ممکن است استعداد ژنتیکی بالاتری برای سوء مصرف مواد داشته باشند.
2. سابقه خانوادگی: بزرگ شدن در یک محیط خانوادگی که اعتیاد در آن وجود دارد می تواند تأثیر قابل توجهی بر خطر ابتلای نوجوان به اعتیاد داشته باشد. فرزندان والدینی که مشکلات سوء مصرف مواد دارند بیشتر احتمال دارد مواد مخدر یا الکل را آزمایش کنند و خودشان به اعتیاد مبتلا شوند.
3. تروما و تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACEs): نوجوانانی که تروما یا تجربیات نامطلوب دوران کودکی را تجربه کرده اند، مانند سوء استفاده، غفلت، یا شاهد خشونت، در معرض خطر بیشتری برای روی آوردن به مواد اعتیاد آور به عنوان مکانیزم مقابله با درد عاطفی هستند. یا پریشانی
4. نفوذ همسالان: در دوران نوجوانی، همسالان نقش تعیین کننده ای در شکل دادن به رفتارها و نگرش ها دارند. اگر دایره اجتماعی یک نوجوان شامل افرادی باشد که درگیر سوء مصرف مواد هستند، ممکن است احتمال بیشتری برای آزمایش مواد مخدر یا الکل داشته باشند و اعتیاد پیدا کنند.
5. شرایط سلامت روان: نوجوانان مبتلا به بیماری های روانی زمینه ای، مانند افسردگی، اضطراب، یا اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اعتیاد هستند. سوء مصرف مواد گاهی اوقات می تواند نوعی خوددرمانی برای کاهش علائم یا فرار از ناراحتی عاطفی باشد.
6. عدم همراهی و همدلی والدین: نوجوانانی که فاقد مشارکت، نظارت و حمایت والدین هستند، نسبت به رفتارهای پرخطر از جمله سوء مصرف مواد آسیب پذیرتر هستند. مشارکت والدین و محیط خانواده حمایتی می تواند به عنوان عوامل محافظتی در برابر اعتیاد عمل کند.
7. عوامل اجتماعی-اقتصادی: عوامل اجتماعی-اقتصادی مانند فقر، دسترسی محدود به آموزش یا مراقبت های بهداشتی، و مشکلات جامعه مانند جرم و جنایت یا در دسترس بودن مواد مخدر، می توانند در خطر اعتیاد نوجوانان نقش داشته باشند.
از آن جا که اعتیاد به مواد مخدر محرک به لحاظ تغییری که در ساختار و عملکرد مغز و سیستم عصبی ایجاد می شود و همچنین وابستگی شدیدی که در این نوع از اعتیاد وجود دارد، از بدترین انواع اعتیاد است که ترک آن مستلزم حمایت خانواده، استفاده از روش های درمانی و غیردرمانی تواما است. بنابراین سعی کنید در کمک کردن به فرد معتاد او را مجاب به استفاده ی همزمان از هر دو روش درمانی و استفاده از مشاوره روانشناسی کرده و در مسیر ترک او را حمایت و پشتیبانی کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*