ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
شناخت علائم و درمان سندروم پیش از قاعدگی برای سلامت جسمی و روانی بانوان ضروری است. سندرم پیش از قاعدگی وضعیتی است که بر احساسات، سلامت جسمی و رفتار زن در طول روزهای خاصی از چرخه قاعدگی و به طور کلی درست قبل از قاعدگی تأثیر می گذارد. پی ام اس یک بیماری بسیار شایع است. علائم آن چیزی حدود 80 درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماری باید جنبه هایی از زندگی شما را مختل کند تا پزشک آن را به عنوان اختلال رسمی پی ام اس تشخیص دهد. علائم ۵ تا ۱۱ روز قبل از قاعدگی شروع می شود و معمولاً با شروع قاعدگی از بین می رود. علت این اختلال ناشناخته است.
.gif)
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) دارای طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها از جمله اختلالات خلقی، حساس شدن سینه‌ها، میل به غذا، خستگی، تحریک‌پذیری و افسردگی است. تخمین زده می شود که از هر ۴ زن قاعده، ۳ نفر نوعی سندرم پیش از قاعدگی را تجربه کرده باشد. علائم معمولاً در یک الگوی قابل پیش بینی عود می کنند. اما تغییرات فیزیکی و احساسی که با سندرم پیش از قاعدگی تجربه می کنید ممکن است از اندکی قابل توجه تا بسیار شدید متغیر باشد. با این حال، نیازی نیست این مشکلات را صرفا تحمل کنید. درمان ها و اتخاذ شیوه زندگی متفاوت می تواند به شما در کاهش یا مدیریت علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی کمک کند.
-min.png)
چرخه قاعدگی یک زن به طور متوسط ۲۸ روز طول می کشد. تخمک گذاری، دوره ای که تخمک از تخمدان آزاد می شود، در روز ۱۴ چرخه اتفاق می افتد. قاعدگی یا خونریزی در روز ۲۸ سیکل اتفاق می افتد. علائم سندروم پیش از قاعدگی می تواند حدود روز ۱۴ شروع شود و تا هفت روز پس از شروع قاعدگی ادامه یابد. علائم معمولاً خفیف یا متوسط هستند.
طبق ژورنال American Family Physician تقریباً ۸۰ درصد از زنان یک یا چند علامت را گزارش می کنند که به طور قابل توجهی بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد. ۲۰ تا ۳۲ درصد از زنان علائم متوسط تا شدید را گزارش می کنند که بر برخی از جنبه های زندگی آن ها تأثیر گذار بوده و ۳ تا ۸ درصد پی ام دی دی که شکل شدیدتری از پی ام اس می باشد را گزارش می کنند. شدت علائم می تواند در هر فرد و هر چرخه از ماه متفاوت باشد. در این رابطه مطالعه مقاله سندروم ملال پیش از قاعدگی پیشنهاد می شود.
علائم و نشانه‌های بالقوه سندرم پیش از قاعدگی شامل فهرستی بلند بالا می باشد، اما همه زنان تمام علائم را تجربه نمی کنند بلکه بیشتر زنان تنها تعداد کمی از این مشکلات را در طول سیکل قاعدگی تجربه خواهند کرد. علائم در طبقه بندی مختلفی از نشانه های رفتاری، روانی و جسمی متغیر است. برای برخی، درد فیزیکی و استرس عاطفی آنقدر شدید است که زندگی روزمره آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد.
صرف نظر از شدت علائم و نشانه‌ها معمولاً در عرض چهار روز پس از شروع دوره قاعدگی برای اکثر زنان ناپدید می‌شوند. اما تعداد کمی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی هر ماه علائم ناتوان کننده دارند. این شکل از PMS اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) نامیده می شود. علائم و نشانه های PMDD عبارتند از افسردگی، نوسانات خلقی، عصبانیت، اضطراب، مشکل در تمرکز، تحریک پذیری و تنش.
اینکه دقیقاً چه چیزی باعث سندرم پیش از قاعدگی می شود ناشناخته است، اما چندین عامل ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. از جمله تغییرات چرخه ای در هورمون ها. علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی با نوسانات هورمونی تغییر می کند و با بارداری و پساقاعدگی ناپدید می شود.
هیچ یافته پزشکی یا تست آزمایشگاهی منحصر به فردی برای تشخیص مثبت سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد. چنانچه یک یا چند علامت تشریحی از جانب بیمار، بخشی از الگوی قابل پیش بینی قبل از قاعدگی باشد پزشک نشانه ها را به اختلال PMS نسبت می دهد. برای تنظیم و ایجاد یک الگوی قبل از قاعدگی قابل تشخیص، پزشک از شما می خواهد علائم و نشانه های خود را حداقل برای دو دوره قاعدگی در یک تقویم ثبت کنید. روزی که اولین علامت بروز می کند و متوجه علائم PMS می شوید و همچنین روز ناپدید شدن علائم را یادداشت کنید. حتما روزهای شروع و پایان پریود خود را علامت بزنید.
در برخی شرایط علائم ممکن است شبیه اختلال های دیگری باشند، از جمله سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب. پزشک برای حصول اطمینان از اینکه علائم به دلایل پزشکی نیست، آزمایش‌هایی مانند آزمایش عملکرد تیروئید یا آزمایش‌های غربالگری خلق و خو را برای کمک به تشخیص واضح تجویز می کند.
تشخیص زمانی انجام می شود که بیش از یک علامت عود کننده در بازه زمانی مشخص داشته باشید که به اندازه کافی شدید باشد، باعث اختلال شود و بین قاعدگی و تخمک گذاری وجود نداشته باشد. سایر علل پزشکی که پزشک وجه افتراق تشخیص قرار می دهد عبارتند از: کم خونی، اندومتریوز، بیماری تیرویید، سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، سندرم خستگی مزمن، بافت همبند یا بیماری های روماتولوژیک.
رابطه جنسی و زایمان می تواند اثرات متفاوتی بر علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) داشته باشد، به طوری که برخی از افراد تسکین موقت یا تغییر علائم را پس از فعالیت جنسی یا زایمان گزارش می دهند. در اینجا یک مرور کلی از چگونگی تأثیر رابطه جنسی و زایمان بر علائم PMS آورده شده است:
در حالی که فعالیت جنسی و زایمان می تواند اثرات مثبتی بر خلق و خو، درک درد و تنظیم هورمونی داشته باشد، تأثیر آن ها بر علائم PMS می تواند در بین افراد متفاوت باشد. عواملی مانند سلامت کلی، تاریخچه تولید مثل، تعادل هورمونی و رفاه عاطفی ممکن است در چگونگی تأثیر جنسی و زایمان بر PMS نقش داشته باشند. برای افرادی که علائم PMS قابل توجهی را تجربه می کنند یا تغییرات پس از زایمان را تجربه می کنند ضروری است که با پزشک برای ارزیابی شخصی و استراتژی های مدیریت متناسب با نیازها و نگرانی های خاص خود راهنمایی بگیرند.
برای بسیاری از زنان، تغییر شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم، پزشک یک یا چند دارو را برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز می کند. تاثیر و میزان موفقیت داروها در تسکین علائم بین زنان متفاوت است. داروهایی که معمولا برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز می شوند شامل موارد زیر می شوند.
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIs) که شامل قرص فلوکستین(پروزاک، سارافم)، پاروکستین(پاکسیل، پکسوا)، سرترالین(زولوفت) و غیره هستند در کاهش علائم خلقی موفق بوده‌اند. SSRI ها خط اول درمان PMS شدید یا PMDD هستند. این داروها به طور کلی روزانه مصرف می شوند. اما برای برخی از زنان مبتلا به PMS استفاده از داروهای ضد افسردگی ممکن است به دو هفته قبل از شروع قاعدگی محدود شود.
شما نمی توانید PMS را درمان کنید، اما می توانید اقداماتی را برای کاهش علائم خود انجام دهید. اگر یک نوع خفیف یا متوسط از سندرم پیش از قاعدگی دارید، گاهی اوقات می توانید علائم سندرم را با ایجاد تغییراتی در نحوه غذا خوردن، افزایش تحرکات بدنی و تغییر رویکرد و نگرش به زندگی روزمره که نیازی به درمان های پزشکی ندارند، مدیریت کنید.
آنچه در مورد اثربخشی داروهای مکمل مورد استفاده برای تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی شناخته شده است به شرح زیر معرفی شده اند. اگر نتوانستید سندرم پیش از قاعدگی خود را با تغییرات سبک زندگی مدیریت و سایر روش های پیشنهادی کنترل کنید و علائم PMS همچنان بر سلامت و فعالیت های روزانه شما تأثیر می گذارد، به پزشک مراجعه کنید.
بسیاری از محققان بر این باورند که سندرم پیش از قاعدگی به تغییر در سطح هورمون جنسی و سروتونین در ابتدای چرخه قاعدگی مربوط می شود. سطح استروژن و پروژسترون در زمان های خاصی از ماه افزایش می یابد. افزایش این هورمون ها می تواند باعث نوسانات خلقی، اضطراب و تحریک پذیری شود. استروئیدهای تخمدانی همچنین فعالیت بخش هایی از مغز که با علائم قبل از قاعدگی مرتبط است را تعدیل می کنند. سطح سروتونین بر خلق و خوی تأثیر می گذارد.
سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز و روده شما است که بر خلق و خوی، احساسات و افکار تاثیرگذار است و تعجبی ندارد اگر با نوسات آن دچار مشکلاتی در چرخه قاعدگی بشوید. اگر درد جسمی، نوسانات خلقی و سایر علائم شروع به تأثیر بر زندگی روزمره شما کردند یا علائم شما از بین نرفتند، به پزشک یا مشاوره روانشناسی مراجعه کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
.jpg)
