ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
آیا تربیت کودکان بدون تنبیه کردن کار دشواری است؟ بسیاری از والدین برای بهبود عملکرد و رفتارهای کودک خود از تنبیه و کتک زدن به جای روش های مناسب و سازنده استفاده می کنند. ایحاد حس تحقیر در کودک نه تنها او را به اطاعت از شما وا نمی دارد و موجب همکاری بیشتر آن ها نمی شود، بلکه افزایش رفتارهای نامناسب و ناهنجاری بیشتری را به دنبال دارد. والدین غالباً از شنیدن این نکته غافلگیر می شوند که در بیشتر مواقع آنچه به عنوان نظم و انضباط در نظر می گیرند، چندان کمکی به کودکانشان نمی کند.
رفتار های خشونت بار همچون ضرب و شتم، روبه رو کردن کودکان با عواقب کار و تعیین ضرب الاجل برای جبران اشتباهات، نتایج مطلوبی را در پی نداشته و کودکان را تبدیل به افرادی مسئولیت پذیر و مستقل نخواهد کرد. اصولا والدین مجازات می کنند تا بچه ها رفتار درست را یاد بگیرند، ولی آیا این روش جواب می دهد؟ مشاوران کودک بر این عقیده هستند که چنین رویکردی حتی اگر در کوتاه مدت، کودکان را فرمانپذیر کند اما در بزرگسالی موجب اختلال شخصیت او خواهد شد. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره کودک کلیک کنید.
.gif)
کودکان آنچه را که زندگی می کنند می آموزند. موثرترین راه برای آمـوزش به کودکان مدل سازی است. در واقع کودکان از والدین الگو برداری می کنند. آن ها چگونگی رفتار با دیگران را از محیط خانواده می آموزند. وقتی والدین با تنبیه کودک یا فریاد زدن با کودکان خود و یا حتی افراد دیگر برخورد می کنند، کودکان یاد می گیرند و تقلید می کنند كه پرخاشگرانه عمل كنند.
حتی رفتارهایی مانند تعیین مهلت زمانی برای جبران و یا رها کردن نمادین و کم محلی به کودکان به منظور تنبیه آن ها ، به کودکان این پیام را می دهد که آن ها با احساسات ترسناک خود در مواردی که بیشترین نیاز را به والدین دارند تنها هستند. باید از زمان بندی در هیجانات و مهارت کنترل احساسات استفاده کنیم که طی آن ایمنی در برابر رفتار غلط ایجاد می شود. به گرمی ارتباط برقرار می کنیم تا به کودک در پردازش احساساتی که باعث عمل او شده است ، کمک کنیم. این بدان معنا نیست که ما از مسئولیت خود برای راهنمایی فرزندان با تعیین محدودیت صرف نظر می کنیم. اما برای تعیین یا نگهداری چنین محدودیتی نیازی به مجازات نداریم.
-min.png)
والدینی که در تربیت فرزندان مناسب و معقول، جدی هستند ، وقت زیادی را صرف راهنمایی آن ها می کنند. صرف داشتن ارزش های اخلاقی برای والدین کافی نیست. این اخلاقی را باید به کودکان آموزش داد. به عنوان مثال، سکوت کردن در مقابل کودکی که رفتار نابهنجاری انجام می دهد، پیام واضحی را به او منتقل نمی کند. ما باید برای کودک رهنمودهای اخلاقی روشن و شفافی ایجاد کنیم. همچنین لازم است برای آمـوزش اخلاق به کودکان برنامه و رویکرد مشخصی داشته باشیم.
روشن و شفاف بودن؛ یعنی در مورد آنچه انتظار داریم صریح باشیم و به طور کاملا واضح موضوع را برای کودک توضیح دهیم. اما به روشی که اجبار را به حداقل برساند. با اعمال تنبیه ، شما به فرزند خود چه پیامی می دهید ؟ فرزند شما بعد از تنبیه، به کدامیک از ارزش ها و اصــول اخلاقی پی خواهد برد و کدام رفتار شما را جایگزین رفتار اشتباه خود خواهد کرد؟
فرض بر این است که ما باید بچه ها را مجازات کنیم تا ” درس بگیرند ” . اما امروزه تحقیقات نشان می دهد که بکار گیری تنبیه در برخورد با اشتباهات کودک رفتار نادرست تری ایجاد می کند. برای لحظه ای خود را در جایگاه کودک خود قرار دهید .اگر رئیس شما از کار شما انتقاد کند ، فریاد بزند و شما را تحقیر کند شما صمیمانه از او پیروی کرده و با اشتیاق بیشتری دستورات او را اجرا خواهید کرد ؟ مسلما خیر .شاید در مقطعی از روی اجبار از او تبعیت کنید اما در اولین فرصت برای رهایی از او و رفتارهای نادرست او اقدام خواهید کرد.به خاطر داشته باشید، تنبیه همیشه نتیجه ی معکوس دارد.
مجازات و به خصوص تنبیه بدنی در واقع مانع رشد اخلاقی بچه ها می شود. زیرا کودک بیشتر از اینکه به تأثیر رفتار خود بر دیگران بپردازد، به فکر نجات جان خودش است. اما شاید بدترین قسمت استفاده از مجازات این باشد که تأثیر شما را در کودک کاهش می دهد. همانطور که توماس گوردون می گوید : “نتیجه ی اجتناب ناپذیر به کارگیری مداوم قدرت برای کنترل فرزندان در بزرگسالی این است که شما به عنوان والد ، هرگز یاد نمی گیرید که چگونه تأثیر بگذارید.”
همه ما می خواهیم بچه های مسئولیت پذیر و با ملاحظه پرورش دهیم. اما آیا تربیت کودکان بدون تنبیه کردن، آن ها را خودسر و بی مسئولیت می کند؟ باید این واقعیت را پذیرفت که کودکان وقتی بدون راهنما و بدون آموزش مهارت های لازم برای مسئولیت پذیری رها شوند، فردی غیر متعهد خواهند شد. اما باید در نظر داشت راهنمایی و مجازات دو مقوله متفاوت هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مسئولیت پذیری کودکان کلیک کنید.
مجازات و تنبیه به طور هدفمند منجر به درد جسمی یا روحی می شود و تنها با انتقال درد، کودک را مجبور به انجام کارهایی می کند که به روش دلخواه ماست. اما راهنمایی نشان دادن مسیری است که ما به کودکمان روشهایی را توصیه می کنیم. توضیح دادن اینکه چرا این مسیر او را به جاهای بهتری می رساند، یک راهنمایی اصولی است و ریسمان رابطه ما و فرزندمان را محکمتر می کند. به کودک راهکارهایی برای ماندن در مسیر درست و اصــول موفقیت را می دهد.
اثرگذاری تنها راهکاری است که باید به عنوان والدین روی آن کار کنیم. اثرگذاری در واقع موجب رشـد روانی و عاطفی بهتر کودک می شود و برای انتقال ارزش ها و معیارهای رفتاری بهتر عمل می کند. در این صورت کودکان، راه درست را انتخاب خواهند کرد.
ما کودکان را هر روز به خاطر رفتارشان راهنمایی می کنیم. این اغلب شامل تعیین محدودیت هم می شود. بچه ها نمی توانند به کسی آسیب بزنند ، در خیابان بدوند ، یا غذای خود را به سمت دیگری پرتاب کنند. اگر محدودیت ها را با اجبار تنظیم کنیم ، ممکن است بعد از مقاومت بسیار از جانب آنها پذیرفته شوند.
اما اگر محدودیت ها را با درک دیدگاه آنها تعیین کنیم چه ؟ مثلا اینکه ” تو خیلی عصبانی هستی ، اما نمی گذارم برادرت را آزار بدهی! “بچه ها وقتی احساس می کنند درک شده اند، با سرعت بیشتری این محدودیت ها را می پذیرند. آنها به جای مقاومت در برابر انتظارات والدین ، بیشتر با آنها همکاری می کنند. در این بین والدین نیز باید به اهمیت آزادی فرزندان در خانواده بیشتر توجه داشته باشند.
در ادامه چند نمونه از شیوه ی درست راهنمایی را ذکر می کنیم.
هنگامی که بچه ها یاد می گیرند احساسات خود را مدیریت کنند ، می توانند رفتار خود را هم کنترل کنند. بنابراین قادر به رفتار درست و همکاری هستند. انسان ها فقط با دوستی است که احساسات ما را کنترل می کنند. با پذیرش و تأیید طیف وسیعی از احــساسات کودک با همان دلسوزی که سراغ دارید ، شروع کنید.
سپس تعداد زیادی بازی اضافه کنید تا کودک شما حداقل نیم ساعت در روز بخندد – اینگونه بچه ها از ترس فاصله می گیرند. این روش به کودک شما پشتیبانی و مهارت لازم برای تنظیم احساسات و خود را می دهد. او می تواند به عنوان بهترین خود رفتار کند. می فهمد دقیقاً همانطور که هست کافی است و با تمام احساسات پیچیده اش کامل است. این احساس ” خوب و کافی بودن ” همان چیزی است که به همه ما کمک می کند تا نسبت به حــفظ عزت نفس خودبه سمت شکل خوب خود پیشرفت کنیم.
_مجازات شدن، روابط والدین و فرزندان و صمیمیت بین آن ها را از بین می برد. برای افزایش صمیمیت با فرزندان لازم است از روش های صحیح تربیتی استفاده کنید.
_طبیعی است که بچه ها در این شرایط نمی خواهند از والدین پیروی کنند. تنبیه کودک را عصبانی می کند و در این شرایط او حالت تدافعی خواهد گرفت. در بدن آنها، آدرنالین ترشح می شود و قسمت های همکاری کننده مغز او را خاموش می کند. بچه ها به سرعت رفتار ” بد ” را که منجر به مجازات شدن آن ها می شود، فراموش نمی کنند. آن ها فقط به حالت دفاعی می روند و در بیشتر مواقع برای خلاص شدن از موقعیت آزار دهنده تنبیه، به دروغ متوسل می شوند. مسلما در چنین شرایطی والدین عصبانی هم که اصول نحوه برخورد با کودکان دروغگو را نمی دانند شرایط را بدتر خواهند کرد.
_مجازات و تنبیه سنگین والدین را از بچه ها جدا می کند. جدایی عاطفی و ارتباطی والد از کودک؛ تأثیر والد را روی کودک کم می کند. مجازات بسیاری از رفتارهای نادرست را به کودک می آموزد. اما در مقابل، اگر ما بتوانیم مهربان و متصل به دنــیای کودکان باقی بمانیم در حالی که محدودیت هایی را تعیین می کنیم، غم کمتر و عشق بیشتری به آن ها خواهیم داد.
در این صورت فرزندان ما محدودیت های دلسوزانه و منطقی ما را به عنوان قوانین زندگی خود خواهند پذیرفت و با کسب مــهارت همدلی، همراه و همدل خانواده خواهند شد. زمانی که آن ها شاهد این باشندکه والدین از خودتنظیمی عاطفی بهره می برند، با یادگیری مهارت کنترل احساسات بیشتر می توانند بر رفتار خود مدیریت داشته باشند.
تربیت کودکان بدون تنبیه کردن آن ها کار سخت و پیچیده ای نیست و البته به نسبت تأثیرات مثبت بیشتری ایجاد می کند. فقط کافی است مهارت های فرزندپروری خود را بالا ببرید. در ادامه برخی از روش های تربیت فرزند را شرح داده ایم. پیشنهاد می کنیم مقاله تــربیت فرزند را نیز مطالعه کنید.
در ابتدا لازم است که خود کنترلی بیشتری داشته باشیم . در مواقعی که کودک دست به انجام کارها و رفتارهای ناهنجار می زند ،هیجانات خود را کنترل کنید.اینگونه کودکان یاد می گیرند که رفتار و هیجان خود را مدیریت کنند. شما در ابتدا الگوی خودتان هستید. وقتی ناراحت هستید تصمیم گیری نکنید. نفس عمیق بکشید و منتظر بمانید تا آرام شوید. قبل از اینکه به وضعیت رسیدگی کنید، از مساله فاصله بگیرید. در برابر انگیزه ی تنبیه کردن مقاومت کنید.توصیه می شود برای کسب اطلاعات در زمینه تصمیم گیری احساسی مقاله عواقب و راه های پیشگیری از تصمیم گیری احساسی را مطالعه فرمایید.
وقتی کودک شما توسط هورمون های ترس و اضطراب و سایر هورمون های مرتبط با جنگ یا گریز مواجه می شود ، نمی تواند درک درستی از پیرامون خود داشته باشد. به جای سخنرانی و جـر و بحث با کودک، با یک روش توقف رفتار نشان دهید که در آن کنار او هستید و احساسات او را تأیید می کنید. بدین صورت اول از رفتار بد خود جلوگیری می کنید. اگر رفتار کودک به یک بحران تبدیل شد ، سعی نکنید برای او استدلال کنید. فقط با دلسوزی و همدردی خود ایمنی ایجاد کنید تا او بتواند احساساتی را که باعث رفتار بد او می شود ، ابراز و روی آن کار کند. پس از آن ، به شما بسیار نزدیکتر خواهد شد و آماده پذیرش راهنمایی های شما خواهد بود.
مثال یادگیری ناچیز را در نظر بگیرید. شما در ابتدای تولد او بسیار درگیر هستید. او به تدریج مسئولیت بیشتری را به عهده می گیرد و سرانجام همه کارها را خودش انجام می دهد. همین اصل در یادگیری گفتن متشکرم ، نوبت گرفتن ، یادآوری وسایل او ، تغذیه حیوان خانگی ، انجام تکالیف، یادگیری نــظم شخصی و بیشتر مواردی که فکر می کنید وجود دارد.
روال های روزمره ” داربست ” را برای یادگیری مهارت های اساسی کودک شما فراهم می کنند. همانطور که داربست ساختار شکل گیری ساختمان را فراهم می کند. شاید عصبانی باشید که او کت خود را دوباره فراموش کرده است بپوشد ، اما داد زدن به او کمک نمی کند به خاطر بیاورد. در این صورت او بیشتر دچار اختلال یادگیری خواهد شد.این واضح است که کودک مشکلات بسیار دیگری را متحمل می شود. برای مطالعه مقاله انواع و بهترین روش های درمــان اختلالات یادگیری کلیک کنید.
در حین راهنمایی در ارتباط باشید تا کودک شما را به عنوان بهترین فرد در زندگی خود شناسایی کند. به یاد داشته باشید که کودکان وقتی به خودشان احساس بدی دارند و از ما جدا می شوند رفتار بدی دارند. تماس چشمی و فیزیکی برقرار کنید. کودک را تشویق کنید .درباره ی احساس منفی خود حرف بزند.به وضوح تاثیر تشویق بر کودکان را مشاهده خواهید کرد.
البته که شما باید بر برخی از قوانین پافشاری کنید. اما شما همچنین می توانید دیدگاه او را هم تصدیق کنید. وقتی بچه ها احساس می کنند درک شده اند ، توانایی پذیرش محدودیت ها و قــوانین در خانه را دارند. در صورت امکان ، انتخاب یا تغییر مسیر در مورد آنچه کودک می تواند انجام دهد تا نیازهای خود را برآورده کند یا مشکل خود را حل کند ، حق انتخاب بگذارید.
با همان درس اولیه شروع کنید که همه حوله های کاغذی دست می گرفتیم و به کودک در پاک کردن شیر ریخته شده کمک می کردیم. بدون هیچ سرزنشی و هیچ شرمندگی ، آلودگی ها را پاک می کردیم. با کمی بزرگ شدن ، به او پیشنهاد کنید که پس از آرام شدن ، بتواند راهی برای جبران و تــغییر رفتار خود در حق خواهری که پس از یک دعوا ناراحت شده، پیدا کند.
به یاد داشته باشید که ارتباط و شفقت رازهایی است که به کودکان کمک می کند که از شما پیروی کنند. وقتی فرزندمان با ما احساس ارتباط میکند، از او تأثیر می گیریم. او فقط هنگامی احساس ارتباط می کند ، که ما به جای قضاوت عجولانه ، با دلسوزی و پذیرش پاسخ دهیم. اما دلسوزی فقط برای فرزند شما نیست.
از خودتان شروع کنید. اگر نسبت به خود احساس بدی داشته باشید ، نمی توانید پدر یا مادری دوست داشتنی باشید. قبل از آنکه کودک شما احساس بدی نسبت به خودش داشته باشد ، می تواند درست رفتار کند. ارتباط و مهرورزی هر رابطه ای را دگرگون می کند. باور نمی کنید؟ سعی کنید این هفته ارتباط و دلسوزی را در اولویت قرار دهید و ببینید چه معجزه ای می تواند رخ بدهد.
به یاد داشته باشید که همه رفتارهای نادرست، بیانگر یک نیاز مشروع است. هرچند به شکلی گمراه کننده اما مطمئنا کودک برای رفتار خود یک دلیل دارد. حتی اگر به این موضوع فکر نکنید دلیل خوبی است برای بدرفتاری از خود بپرسید آیا رفتار کودک وحشتناک است؟ پس لابد باید از درون احساس وحشتناکی داشته باشد. آیا او به خواب بیشتر ، ارتباط بیشتر با شما ، ارامش بیشتر ، فرصت بیشتر برای گریه و آزاد کردن احساسات ناراحت کننده ای که همه ما ذخیره می کنیم نیاز دارد؟ نیازهای اولیه و اساسی کودکان را برطرف کنید در این صورت رفتار غلط برطرف می شود. در ادامه مهم ترین نکات تربیتی را شرح داده ایم.
وقتی بچه ها شروع به احساس قطع ارتباط می کنند مثلا به دلیل عصبانیت رفتارهای نادرستشان اغاز می شود. آن ها اینگونه عمل می کنند تا زمانی که ما بتوانیم قطع ارتباط را درمان کنیم. سپس وقتی احساس ارتباط با ما پررنگ شد، در برابر نفوذ و تاثیرگذاری ما پذیراتر هستند. در واقع میل به جــلب توجه در کودکان باعث می شود آنها بخواهند رفتار، همکاری و رضایت ما را جلب کنند.
از آنجایی که ما مهمترین افراد دنیای کودکمان هستیم ، کودکان مستعد گوش دادن به راهنمایی های ما هستند. به شرطی که اطمینان حاصل کنند طرف آنها هستیم. مجازات این ارتباط را از بین می برد و باعث پرخاشگری کودکان می شود . زیرا ما عمداً از نظر جسمی یا روحی به کودک آسیب می رسانیم.
در مورد اصول اخلاقی و رفتار مورد انتظار راهنمایی کنید. ارتباط درست برقرار کنید تا او کار درست را انجام دهد. به او ابزارهای مدیریت احساسات و در نتیجه مدیریت رفتار خود را بدهید و او را قادر به دیدن نتایج اقدامات خود کنید. بنابراین او می تواند انتخاب کند که آیا آنها را تکرار کند یا نه. سخت است ؟ بله . همینطور است! اما اینگونه است که ما به کودکان می آموزیم از عقل به جای زور استفاده کنند و به جای ترس ، عشق را انتخاب کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه افزایش مسئولیت پذیری کودکان کلیک کنید.
کودکان از تجربه همراه با تأمل می آموزند. وظیفه ما این است که فرصت های تأمل و اندیشیدن را فراهم کنیم. این به معنای روزانه صحبت کردن و گوش دادن با کودک است. اگر فقط وقتی مشکلی دارید صحبت می کنید ، می توانید روی بوجود آمدن بسیاری از مشکلات هم حساب کنید. کمک به فرزندی که مسئولیت کارهای خود را به عهده بگیرد هر روز اتفاق می افتد. هر روز محدودیت ها را تعیین کنید. به کودک خود نزدیک شوید و همدلی کنید.برای ترمیم و مدیریت عاطفه ، با مدل سازی و بحث و گفتگو و دادن فـرصت تجربه به کودک به او قدرت دهید. خواهید دید که بیشتر موارد رفتارهای آزاردهنده قابل پیشگیری است.
وقتی واکنش ما به رفتار کودکمان همدلانه است ، او نسبت به دیگران حتی خواهر و برادرها همدلی می کند. او در رفتــار با دیگران نیز برخورد خوبی خواهد داشت. زیرا به احساسات آن ها اهمیت می دهد. همدلی یکی از ارکان اصلی ایجاد ارتباط است. باور داشته باشیم که تربیت کودکان بدون تنبیه کردن امری ساده و زیبا و مقدس است. همه ما اشتباه می کنیم. هر یک از ما زمانی در یک رابطه به کسی که برایمان اهمیت داشته آسیب زده است. بچه ها باید بدانند که در صورت ارتکاب اشتباه می توانند جبران کنند. برای تقویت این احساس در کودک ، به او کمک کنید ،تا در مورد کارهایی که می تواند برای جبران اشتباهات خود، انجام دهد تأمل کند.
به یاد داشته باشید که هر تعاملی فرصتی برای اتصال یا قطع ارتباط با کودک است. یک بار در روز تلفن را خاموش کنید. کامپیوتر را ببندید. به کودک خود بگویید خوب، من ۲۰ دقیقه بعدی تمام و کمال در اختیار تو هستم. چه کاری باید انجام دهیم ؟ دنباله رو او باشید و از قوانینش پیروی کنید. دنیا برای بچه ها پر از تحقیر است ، بنابراین برای این ۲۰ دقیقه، یک آدم سطحی و بی کفایت باشید و بگذارید برنده شود. بــازی کودکان ترس و اضطراب فروخورده را آزاد می کند.
مشاوره به شما کمک می کند تا به جای روش های مخرب از روش های صحیح تربیتی و راه های درست تنبیه کودکان آگاهی یابید.احساس راحتی در کودک ممکن است مهمترین عامل در رشد او و همکاری با شما باشد. برای ایجاد ارتباط بهتر و عمیق تر با فرزندان خودمی توانید با یک روانشناس در ارتباط باشید تا راه کارهای جدیدی را یاد بگیرید. مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی به شما در این مسیر لذت بخش یاری خواهد رساند.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
