اختلال توره از جمله اختلالات عصبی رشدی است که شامل تیکهای متعدد حرکتی و یک یا چند تیک صوتی است. سندروم توره قبل از 18 سالگی شروع میشود و تیکهایی را در پی دارد که گونهای از انقباضهای عضلانی یا حرکتهای غیرعادی را در بر می گیرد. این اختلال ژنتیکی بوده و با بروز در موقعیتهای مختلف میتواند کارکرد زندگی افراد را از کودکی تحت تاثیر قرار داده و یا مشکل ساز کند. خیلی اوقات عدم آگاهی خانوادهها در افزایش مشکلات و تبعات موثر است. بنابراین برای برخورد مناسب و مقابله با عوارض اجتماعی و رفتاری با فرد مبتلا به سندروم توره بهتر است آن را به خوبی بشناسید و با درمانهای دارویی و رفتاری آن آشنایی پیدا کنید. به علاوه داشتن یک مشاوره روانشناسی برای تشخیص به موقع ضرورت پیدا میکند.
سندرم توره یا نشانگان توره (TS) یک وضعیت سیستم عصبی است. TS باعث ایجاد تیک در افراد می شود. تیکها تکانها، حرکات یا صداهای ناگهانی هستند که افراد به طور مکرر انجام میدهند. افرادی که تیک دارند نمی توانند بدن خود را از انجام این کارها باز دارند. به عنوان مثال ممکن است یک فرد مرتباً پلک بزند یا ممکن است فردی ناخواسته صدای غرغر در بیاورد.
داشتن تیک کمی شبیه سکسکه است. حتی اگر نخواهید سکسکه کنید بدن شما به هر حال این کار را انجام می دهد. گاهی اوقات افراد می توانند خود را از انجام یک تیک خاص برای مدتی منع کنند اما این کار سخت است. در نهایت فرد باید تیک را انجام دهد. بسته به نوع تیک هایی که فرد دارد و مدت زمان ماندگاری تیک ها، ممکن است فرد مبتلا به سندرم تورت یا نوع دیگری از اختلال تیک تشخیص داده شود.
سندروم توره از جمله اختلالات عصبی-رشدی است که نوعی اختلال نوروبیولوژیک محسوب میشود و در آن تیکهای حرکتی و صوتی به صورت مکرر وجود دارد. این تیکها میتواند شامل پلک زدن، حرکت گردن، سرفه کردن باشد. اختلال توره عموما در کودکی شروع و علائم آن از سنین 3 تا 10 سالگی ظاهر میشود و شایعترین سن بروز آن در حدود اوایل سنین ابتدایی است. با این حال اکثرا سندروم توره در پسرهای 7، 8 ساله که دارای سابقه بیماری و اختــلالات روانی و سایکوپات هستند دیده میشود. این اختلال مشهورترین و معروفترین اختلال تیک است و به سندروم ژیل دولا توره نیز شناخته میشود.
دلایل اصلی ایجاد اختلال توره به طور کامل شناخته شده نیست. اما دانشمندان نقش عوامل زیستی را در ایجاد آن دخیل دانستهاند. براساس مطالعات ایجاد اختلال توره تا حد زیادی تحت تاثیر وراثت است. کودکان دارای توره به احتمال بیشتری در خویشاوندان خود افراد دچار تیک یا بیمــاری وسواس دارند.
تیک ها می توانند ساده یا پیچیده باشند:
برای تشخیص اختلال توره باید ویژگیهای زیر حتما وجود داشته باشد.
مشکلات و اختلالاتی که همراه سندروم توره ممکن است ظاهر شوند شامل اختلالات توجه و بیــش فعالی، اختلالات وسواس ، اضطراب، افسردگی، اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری، اختلالات خواب و اختلالات کنترل تکانه میباشند.
اگرچه هیچ درمانی برای TS وجود ندارد اما درمان هایی برای کمک به مدیریت تیک وجود دارد. بسیاری از افراد مبتلا به TS دارای تیک هایی هستند که مانع از زندگی روزمره آن ها نمی شود و بنابراین نیازی به درمان ندارند. با این حال اگر تیک ها باعث درد یا آسیب شوند، تداخل در مدرسه، کار یا زندگی اجتماعی یا باعث استرس شود داروها و درمان های رفتاری در دسترس هستند.
تیکهای خفیف گاهی اوقات گذرا بوده و بدون اقدام درمانی یا با تمرین کاهــش استرس و اضطراب خود به خود برطرف میشود. با وجود این خیلی اوقات تیک ها شدیدتر بوده یا پایدار است و نیازمند اقدامات درمانی است. توجه داشته باشید که نخستین گام در تعیین مناسب ترین شیوه درمانی اختلالات تیک بررسی کارکرد کلی کودک یا نوجوان است. درمانهای به کار رفته برای اختلال توره معمولا شامل درمانهای رفتاری و درمانهای دارویی است.برای کسب آگاهی بیشتر در زمینه درمــان اضطراب کلیک کنید.
برخی از درمان های رفتاری به کار رفته شامل موارد زیر هستند.
برای آشنایی بیشتر در زمینه رفــتار درمانی کلیک کنید.
یکی از قدمهای اصلی درمانی برای اختلال توره درمان دارویی است. داروهای مورد استفاده عمدتا شامل موارد زیر است.
سخن پایانی
تشخیص زود هنگام مشکلات عصبی و روانی درصد موفقیت درمانی آن را به مراتب بیشتر می کند. به همین دلیل ضروری است در صورت بروز مشکلاتی از این قبیل از طریق مشاوره روانشناسی و دریافت مشاوره و روان درمانی به پیشرفت روند درمانی کمک کنید. مشاوران حامی هنر زندگی با ارائه خدمات مشاوره تخصصی به صورت حضوری و تلفنی می توانند یاریگر شما باشند. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره تلفنی این مرکز کلیک کنید.
معمولا پسران 3 برابر بیشتر از دختران این امکان را دارند که دچار اختلال توره شوند و در پسران 7، 8 ساله نیز بیشتر دیده میشود.
معمولا اولین نشانهها در ناحیه صورت و گردن رخ میدهد و میتوان گفت چشمک زدن اولین نشانه بارز است.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*