درمان خودآزاری روحی | روش‌ها

برای درمان خودآزاری روحی از یک مشاور کمک بخواهید. خودآزاری روحی در جوامع امروزی امری رایج است و به دلیل فشارهای فراوان بیش از حد تصور بر افراد مختلف خاصه جوانان تاثیر می گذارد. ده درصد از جوانان خودآزاری می کنند. به این معنا که احتمالا در هر کلاس دبیرستان در یک زمان، دو جوان به خود آسیب وارد می کنند. این آسیب ها در اکثر موارد خفیف است اما گاهی نیازمند مراقبت پزشکی هستند. خودآزاری ها در صورت عدم درمان علاوه بر مشکلات جسمی به اختلالات روانی بینجامد. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه از مشاوره تلفنی فردی مشورت بخواهید.

 

خودآزاری روحی چیست؟

خودازاری به رفتاری گفته می شود که در آن شخصی به خود آسیب برساند، معمولاً آن را به  عنوان راهی برای مقابله با افکار و احساسات دشوار یا ناراحت کننده انتخاب می کند. و نمود خارجی آن اغلب به شکل بریدن، سوزاندن یا مصرف بیش از حد غیر کشنده است. با این حال، همچنین می تواند هر رفتاری باشد که باعث آسیب شود - مهم نیست که چقدر رفتارهای جزئی یا پرخطر. برای آشنایی با علت خودزنی هنگام عصبانیت کلیک کنید.

خودآزاری روحی به مواردی گفته می شود که فرد بدون آسیب جسمی به خود، افکار و احساسات ناخوشایند نسبت به خود یا تصمیمات دارد و برای سرزنش و ملامت خود این افکار را تکرار می نماید. این افراد به خود اجازه لذت بردن نمی دهند و دائما خود را گناهکار می پندارند. فردی که خودآزاری می کند می تواند بدون آسیب رساندن به خود زندگی کند.البته تا زمانی که از نظر روحی حال او به وخامت نرفته باشد. اما آنچه مهم است این است که بدانید که همیشه احساسی را که اکنون دارید نخواهید داشت و معمولا با کمک و حمایت مناسب، اکثر افرادی که به خود آسیب می زنند، می توانند به طور کامل بهبود یابند. همچنین برای آشنایی با علت خودزنی در نوجوانان کلیک کنید.

1-علائم خودآزاری

متاسفانه اغلب افرادی که خودآزاری می کنند، علائم آن را پنهان می کنند بنابراین مشاهده و تشخیص این علائم آسیب زا برای افراد نزدیک و خانواده سخت است. در عین حال برخی از این علائم عبارتند از

• افراد خودآزار تحریک پذیر بوده، زود عصبی می شوند و مهارت کنترل احساسات ضعیفی دارند
• معمولا چون به بدن خود آسیب وارد می کنند دست و پای خود را حتی در هوای گرم می پوشانند
• ابتلا به برخی مشکلات روانی دیگر به عنوان مثال سوءمصرف مواد
• اختلال پرخوری
• داشتن زخم های غیرطبیعی و غیرقابل توجیه
• گوشه گیری و دوری از تعاملات اجتماعی
• مشاهده ی جای جراحت های متفاوت مانند بریدگی، کبودی، سوختگی
• بدتر شدن روابط اجتماعی در مدرسه و اجتماع یا ایجاد مشکلات جدید
• عزت نفس پایین و اعتماد به نفس پایین، تنفر از خود وتمایل به خودسرزنشی و تنبیه خود
• خوردن بیش از حد

2-درمان خودآزاری روحی | افراد در معرض خطر

ممکن است طیف وسیعی از افراد جامعه خودآزاری روحی داشته باشند و این موضوع فقط اختصاص به جوانان معمولی ندارد. زیرا خودآزاری چیزی است که می تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد. اعتقاد بر این است که حدود 10٪ از جوانان به خود آسیب می زنند  اما این آمار می تواند به 20٪ برسد. مطابق با تحققات انجام شده اکثر جوانان گفته اند که این کار را از 12 سالگی شروع کرده اند. اگر شما نیز از افرادی هستید که خودآزاری روحی دارید بدانید  افراد زیادی هستند که می دانند در چه حالی هستید. برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره  تلفنی روانشناسی کلیک کنید.

 

علت خودازاری چیست؟

اساساً، هر رفتاری که به عنوان راهی برای مقابله با احساسات ناخوشایند دشوار باعث آسیب یا آسیب به کسی شود، می تواند به عنوان آسیب به خود تلقی شود. و به صورت درونی یا بیرونی به کار گرفته شود تا خشم یا ناراحتی فرد تخلیه شده یا نمود خارجی پیدا کند.

برخی از افراد به دلیل اتفاقاتی که در زندگی آنها رخ داده است - مکان زندگی آنها، چیزهایی که با دوستان، خانواده یا در مدرسه اتفاق می افتد، بیشتر از دیگران به خود آسیب می رسانند.این بدان معنی است که برخی از افراد به دلیل حساسیت بیشتر نسبت به سایرین، بیشتر از دیگران در معرض خطر آسیب به خود هستند. برخی از عواملی که ممکن است فرد را بیشتر در معرض خطر قرار دهند عبارتند از

1-درمان خودآزاری روحی | اختلال روانی

اختلالات روانی که  ممکن است عاملی برای خودآزاری فرد باشد، شامل افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت مرزی و اختلالات خوردن است.

2-عدم مراقبت از جوان

جوانانی که تحت مراقب و حمایت والدین نیستند یا توسط آنها از خانه طرد می شوند یا در اثر بی مبالاتی والدین خانه را ترک می کنند می توانند دست به خودآزاری بزنند. دانش آموزانی که دچار مشکلات تربیتی و افت تحصیلی می شوند. در برخی خانواده ها والدین خیلی دیر متوجه مشکلات تحصیلی نوجوان خود می شوند و نوجوان بعد از مدت زیادی که به تنهایی با مشکلات عاطفی و تحصیلی خود درگیر می شود در اثر فشار روانی بالا به خودآزاری روی می آورد.

3-خانواده از هم گسسته

در خانواده های از هم گسسته خصوصیات مراقبت درست، حمایت و محبت کافی وجود ندارد برعکس چنین فضاهایی ناامنی و بی نظمی در حدی است که نوجوان و جوان اشتیاق و الزامی به بودن در خانواده ندارد و زمنیه برای سوق به سمت خودآزاری وجود دارد. البته تمام افرادی که با مشکلات روحی و عاطفی روبرو می شوند دست به خودآزاری نمی زنند و ممکن است فردی علی رغم وجود این مشکلات هرگز دست به خودآزاری نزند و این موضوع کاملا مربوط به شخصیت افراد و شرایط فردی آنها دارد. برای درک بهتر مسئله تعریف شخصیت را بخوانید.

4-چرخه آسیب به خود

خودآزاری معمولاً به عنوان راهی برای کاهش فشار ناشی از افکار و احساسات ناراحت کننده انتخاب می شود و این موضوع ممکن است موقتا باعث تسکین درد عاطفی فرد شود. اما انچه اهمیت دارد این است که  بدانید که این تسکین فقط موقتی است زیرا دلایل زمینه ای مشکلات روحی او همچنان باقی مانده است. اندک زمانی بعد، ممکن است این موضوع به شکل احساس گناه و شرم خود را نشان دهد بنابراین فرد می تواند این چرخه را ادامه دهد. درد عاطفی او را به خودآزاری سوق می دهد و خودآزاری باعث شرم و احساس گناه شده و عاملی برای ادامه ی خودآزاری است.

 

روش های درمان خودآزاری روحی

خودآزاری روحی درواقع ماحصل فشارهای عصبی وارد بر روح و روان انسان است که او را ترغیب به آسیب زدن به خود می کند. خودآزاری یک اقدام به خودکشی یا فریاد جلب توجه نیست. با این حال، این می تواند راهی برای برخی افراد برای مقابله با افکار یا احساسات طاقت فرسا و ناراحت کننده باشد. خودآزاری را باید جدی گرفت، هر دلیلی که پشت آن باشد. و با هر عاملی که موجب آن می شود. در درمان خودآزاری باید به این نکته توجه داشته باشید که درمان آن بسته به شرایط فرد، نوع درمان و طول مدت آن فرق می کند. در ادامه راه های درمان خودآزاری با تیغ روی دست و دیگر انواع آن ارائه شده است.

1-درمان خودآزاری روحی | روان درمانی

برخی افراد که در شرایط حادی نیستند به درمان سریع پاسخ می دهند و با چند جلسه روان درمانی و مراجعه به روان پزشک در شرایط خوبی قرار می گیرند. اما در برخی موارد به دخالت روان درمانی ساختارمندتری نیاز است و ممکن است لازم باشد فرد در بیمارستان بستری شود و طول درمان را طی کند. همچنین در گروه درمانی های روانشناختی شرکت کند و با مواجهه به افراد دیگر سریع تر روند درمان را طی کند و مشتاق به درمان خود باشد.

2-درمان خودآزاری روحی | درمان دیالیکتیکی

درافرادی که به خودآزاری اعتیاد پیدا کرده اند، معمولا از درمان رفتاردرمانی دیالکتیکی یا DBT استفاده می کنند که برای کسانی که دوره های مکرر خودآزاری دارند مفید است. این بیماران نیاز به مداخله ی روان شناختی رفتاری دارند و لازم است مهارت های کنترل تکانه و مدیریت احساسات به ایشان آموزش داده شود. عناصر DBT عبارتند از ذهن آگاهی، تنظیم هیجانی، تحمل پریشانی و مهارت های کلامی میان فردی. این رویکرد برای افرادی که به خودآزاری اعتیاد دارند و به خود آسیب وارد می کنند مفید باشد و جلوی آسیب های مکرر را بگیرد.

3-خودمراقبتی برای درمان خودآزاری روحی

برای این که فرد بتواند به درمان خودآزاری بپردازد لازم است با اقدامات خودمراقبتی مانند مکانیستم های مقابله ای مثبت و از بین بردن عوامل استرس زا اقدام کند. گاهی مهمترین گامی که فرد در جهت بهبود خود می تواند بردارد حفظ عامل ایجاد فشار و عوامل استرس زایی است که از نظر روحی فرد را به سمت خودآزاری هدایت می کند.

آموزش این مهارت ها به فرد یا افراد بیمار کمک می کند بتوانند راحت تر با دنیای اطراف خود ارتباط بگیرند و مشکل خود را ساده بیان کنند به جای اینکه بخواهند ناراحتی های خود را با فشار عصبی با خود حمل کنند. یادگیری مهارت های ارتباطی کمک می کنند فرد بیمار انسان های بیشتری را در مجموعه ی ارتباطی خود داشته باشد و از تنهایی و انزوا فاصله بگیرد. این ها عوامل موثری هستند که به بهود فرد بیمار کمک شایانی می کنند.

4-درمان خودآزاری روحی | خانواده درمانی

از بهترین نعمتهایی که می توانند درمشکلات روحی به کمک انسان بیاید، خانواده است. خانواده مهدی است که می تواند به کانون مهر و آرامش فرد تبدیل شود و با همکاری ومساعدت مناسب به بهبود بیماری کمک کند. در خانواده درمانی رواندرمانگر یامشاورین از کل خانواده یا اعضای آن می خواهند در جلسات روان درمانی شرکت کنند و در این جلسات به مشکلات فرد بیمار رسیدگی می شود. وجود خانواده به مشاور کمک می کند تصویر کلی از ارتباط اعضا داشته باشد، روش ها و شیوه های ارتباطی سالم را ارائه دهد و از اعضا بخواهد با انجام تکنیک هایی به درمان بیماری فرد کمک کنند.

5-گفتار درمانی

از دیگر شیوه های درمان گفتار درمانی است که بدیهی است تاثیر خوبی بر درمان و پیشرفت بیماری دارد. در گفتاردرمانی شخص بیمار بدون اعمال فشار و در جلسات متناسب درباره مشکلات روحی و عاطفی خود صحبت می کند و از عوامل آزار دهنده و استرس زا گفته و به درمانگر خود یک خط سیر مشخص برای دنبال روش مناسب درمان می دهد ضمن این که صحبت کردن درباره مسائل زمینه ای به بیمار کمک می کند تا فشارهای روحی خود را کاهش دهد.

6-دارودرمانی

گاهی جلسات درمانی و رویکردهای روان درمانی به تنهایی پاسخگو نیست و یا زمانبر است و لازم است همزمان برای بهبود سریع و جلوگیری از بروز اقدامات آسیب زا و خطرناک سریعا برای بیمار دارو تجویز شود. در دارو درمانی روانی روان پزشک با تجویز داروهای مناسب و تاثیر بر گیرنده ها و نورن های مغز سعی در کاهش بروز علائم خطر و کنترل بیماری فرد می کند.

در این راستا مجموعه ای از مشاوران متخصص، روانشناسان و روانپزشکان وجود دارند که با ارارئه ی یک  برنامه درمانی فراگیر  برای کمک به کاهش علائم خودآزاری به درمان بیماری کمک می کنند. این برنامه‌های درمانی ممکن است شامل رفتار درمانی شناختی، رفتار درمانی دیالکتیکی و روان‌درمانی باشد.

 

پیشگیری از خودآزاری

جهت جلوگیری از آسیب های خودآزاری گام هایی وجود دارد که می توان با انجام آنها فرد را مجاب به صحبت کردن در مورد آن کرد و از انجام کارهای آسیب زا پیشگیری کرد که نمونه های آن عبارتند از

1-رهایی از احساسات سرکوب شده

اگر درچنین وضعیتی قرار دارید که احساست ناراحت کننده ای را تجربه می کنید می توانید با انجام برخی کارها این حس های ناخوشایند را تخلیه کنید که برخی از آنها از جمله موارد زیر است

• در یک فضای آزاد جیغ بزنید. اگر امکانش نیست می توانید در یک بالش جیغ بکشید و با فریاد کردن خود را رها کنید
• از گفتگو کردن با دیگران استقبال کنید. حرف زدن انسان را سبک می کند و به تخلیه هیجانی منفی کمک می کند
• گریه کنید. علی رغم آموزش های غلط در گذشته گریه کردن به رهایی از احساسات ناخوشایند کمک می کند و روان شما را آرام می کند.
• بنوسید. از دردهای خود بنویسید و پاره کنید. این کار نیز باعث خالی شدن ذهن و روان شما از موضوعات آزار دهنده است. برای آشنایی با نحوه درمان خودآزاری در کودکان اوتیسم کلیک کنید.

2-دور کردن وسایل خودآزاری

با شناختی که از خود دارید احتمالا می دانید که چه ابزاری را برای این کار استفاده می کنید. مایعات خطرناک، ابزار تیز و برنده، وسایل آسیب زا یا سایر اشیایی که برای صدمه زدن به کار می رود، این ابزار را از خود دور کنید تا جلوی چشمتان و در دسترس نباشد. دور بودن این وسایل به کنترل شما کمک می کند.

3-از تکتیک های حواس پرتی استفاده کنید

پرت کردن حواس نیز از روش های مناسبی برای جلوگیری از آسیب زایی است زیرا باعث می شود ذهن از چیزی که مهیا برای انجام آن است منصرف شود. از جمله تکنیک هایی که به شما کمک می کند عبارتند از

• خرید یک حیوان خانگی و بازی با او
• درگیر کارهای هنری و خلاقانه شدن مانند کار با چوب، نقاشی، موسیقی
• تماشای فیلم مورد علاقه و متوجه کردن حواس پرتی به سمت آن ها
• پیاده روی و دویدن که به تخلیه انرژی نیز کمک می کند و راه خوبی برای پرت کردن حواس و دریافت حس های مطلوب است.

4-استفاده از جایگزین های موقتی

یکی دیگر از روش های موثر جایگزین کردن روش دیگر است.این کار هم گزینه مناسبی برای پیشگیری از خودآزاری هستند که می توانید با انجام و تست آن ها به مدیریت احساسات خود کمک می کنید. از جمله ی آنها موارد زیر است

• به جای استفاده از وسایل خطرناک یک قالب کوچک یخ روی پوست خود بمالید.
• در جایی از دست که تیغ می کشید می توانید نقاشی بکشید
• با خودکار روی قسمتی از دست که آسیب می زنید ضربه بزنید.

تقریبا بیشتر این روش ها دردی در ناحیه ی دست ایجاد می کند که می تواند موقت راهکار مناسبی باشد اما درمان قطعی آن گرفتن کمک حرفه ای و درمان آن به شکل جدی است. این روش پیشگیری و مقابله با خودزنی دختران در مدرسه در بلندمدت نیست. بنابراین مراجعه به درمانگر و درمان توسط او برای بهبودی کامل ضروری خواهد بود.

 

سخن آخر

این که برای رهایی از دردها و فشارهای روحی، پناه بردن به دردهای جسمی و وارد کردن آسیب جسمی می تواند جلوه و وجوه اجتماعی شما را کاهش دهد و تصویری ضعیف از شخصیت شما ایجاد کند. این باعث ضربه های روحی بیشتری در شما می شود.برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.