نقطه ضعف افراد درونگرا

نقطه ضعف افراد درونگرا چگونه ارزیابی می شود؟ آیا به واقع درونگرا بودن یک نوع ضعف و اختلال شخصیتی است و باید درمان شود؟ چرا اطرافیان، دلسوزانه سعی در ایجاد تغییر در رفتار و شیوه زندگی آن‌ها دارند؟ طرز تفکر غالب این است که فرد سالم کسی است که در اجتماع فردی پویا و فعال باشد و مدام در معاشرت با دیگران ابراز موجودیت کند. از این رو افراد درونگرا که ذاتا از چنین مواردی دوری می کنند، بیمار و غیر معاشرتی معرفی می شوند. گاهی افراد درونگرا هم از این وجه شخصیتی خود به عنوان یک نقطه ضعف رنج می برند. اما برای رسیدن به یک پاسخ جامع و کامل باید از منظر متخصصان بهداشت روان بررسی کنیم. در خصوص اینکه نقطه ضعف افراد درونگرا چیست و آیا نیاز به درمان دارد، باید با دقت به این مقوله بپردازیم.

 

درونگرایی چیست؟

درونگرایی نوع ویژگی شخصیتی است که فرد بیشتر به دنیای درون خود تمایل دارد. فرد درونگرا انرژی لازم را از درون خود می گیرد و آن را در دنیای خارج مصرف می نماید. چنین فردی برای شارژ مجدد انرژی خود نیاز دارد که به دنیای درون خود پناه ببرد. به همین دلیل نمی تواند مدت طولانی در جمع های شلوغ حاضر باشد. برای کسب اطلاعات بیش تر در زمینه درون گرایی و برون گرایی کلیک کنید.

 

اینفوگرافیک نقطه ضعف افراد درونگرا

خصوصیات افراد درونگرا چیست؟

میزان درونگرا بودن افراد با یکدیگر متفاوت است و شدت و ضعف دارد. به همین سبب ممکن است نشانه های رفتاری آن ها با یکدیگر متفاوت باشد. در بعضی از افراد درونگرا این خصیصه بسیار بارز است. آن ها به طور اغراق آمیزی رفتار می نمایند و بعضی از آن ها حالات درونگرایی کم تری دارند. اما به عنوان شایع ترین علائم مشترک رفتاری آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

_افراد درونگرا اصولا افرادی متمرکز و ساکت و کم حرف هستند.

_تمایلی به معاشرت با افراد ناآشنا ندارند. معاشرتشان بیشتر با افرادی است که سابقه آشنایی با آن ها را دارند.

_تعداد دوستان آن ها بسیار محدود است و کمتر روابط صمیمانه ای برقرار می کنند.

_افرادی محافظه کار و مقید هستند.

_بدون نیاز به دیگران و به صورت مستقل تصمیم گیری می کنند.

_از جمع های شلوغ گریزانند. وقتی در مهمانی و دورهمی شرکت می کنند معمولا جزء اولین نفراتی هستند که مهمانی را ترک می کنند.

_به کار گروهی چندان علاقه ای ندارند.

_اصولا انسان های خود آگاهی هستند و بر احساسات و افکارشان تمرکز دارند.

_از تنهایی لذت می برند و در خلوت و تنهایd کارهای بسیاری برای انجام دادن دارند.

_اهل آزمون و خطا نیستند و برای انجام هر کاری از قبل تحقیق و بررسی می کنند

_درباره کارهایی که قصد انجامشان را دارند بسیار فکر می کنند.

_معمولا از نمایش خود در انظار عموم گریزانند و توانمندی های خود را نزد دیگران بروز نمی دهند.

 

آیا افراد به طور ذاتی درونگرا متولد می شوند؟

انسان دارای ابعاد گوناگون روحی و روانی است با ساختار های پیچیده و منحصر به فرد. همان گونه که هیچ انسانی دارای اثر انگشت مشابه به دیگری نیست، ساختار روحی و روانی انسان ها هم بسیار متنوع است. اما در بعضی از موارد تعدادی از این خصوصیات ذاتی به غلط یا به درست از سوی جامعه نوعی ضعف تلقی می شود.

به عنوان مثال در گذشته های دور، چپ دست بودن افراد نوعی ایراد به شمار می آمد. تا جایی که والدین کودکان چپ دست تمام تلاش خود را به کار می گرفتند تا این عیب را در فرزندشان برطرف کنند , گاها کار به تنبیه هم می کشید.

اما امروزه با مطالعات گسترده روان شناختی این اصل ثابت شده که آنچه افراد را از یکدیگر متمایز می کند، همین تفاوت های شخصیتی است. این اصل به این معناست که تفاوت شخصیتی افراد را نباید ضعف تلقی کرد. باید نسبت به خصوصیات شخصیتی افراد قائل به تفکیک شد. اما برای بررسی دقیق علت درونگرا بودن افراد، لازم است با دقت بیشتری به این مقوله پرداخته شود. همان گونه که گفته شد درون گرایی یک ویژگی شخصیتی است. حال این سوال مطرح است که آیا افراد از بدو تولد درونگرا متولد می شوند؟ آیا در اثر عوامل محیطی و به مرور زمان درونگرا می شوند؟

عوامل موثر در درونگرا بودن شخصیت افراد

در بررسی های انجام شده توسط محققان، نتایج جالبی به دست آمده است. مشخص شده که ریشه درونگرایی و برون گرایی افراد عمدتا وراثتی بوده و تحت تاثیر ژنتیک آن ها است.

1. نقطه ضعف افراد درونگرا | وراثت ، راز نهفته در بیوشیمی مغز انسان

مغز انسان دارای انتقال دهنده های عصبی است. یکی از این انتقال دهنده ها دوپامین می باشد. دوپامین با محرک های خارجی، تحریک و ترشح می شود و ایجاد لذت و سرخوشی در انسان به وجود می آورد. طبق تحقیقات انجام شده، مشخص شده است که در افراد درونگرا، دوپامین کمتر تحریک و ترشح می شود. به همین دلیل فرد درونگرا احساس چندان خوشایندی از محرک های خارجی ندارد. این امر باعث می شود که افراد درونگرا احساس سرخوشی و لذت را در دنیای درون خود جستجو کنند و این امر کاملا ژنتیکی است و به بیوشیمی مغز افراد مربوط می شود.

2. نقش عوامل محیطی در داشتن شخصیت درونگرا

از آنجا که صحبت از روان انسان است، پس هیچ قطعیت صدر در صدی در نتیجه گیری ها وجود نخواهد داشت. عوامل محیطی یکی از قدرتمندترین عوامل، بعد از ژنتیک در بحث روان شناحتی هستند. امروزه ثابت شده که در سنین جوانی، ژن های انسان تحت تاثیر محیط بوده و کاملا انعطاف پذیر می شود. مسلما در چنین شرایطی هر گونه تغییری در افراد، امکان بروز پیدا می کند.

3. نقطه ضعف افراد درونگرا | نحوه پرورش و تربیت خانواده

نوع تربیت خانوادگی روی افراد تاثیر بسیاری دارد. اگر در خانواده یکی از اعضا تاثیرگذار و مهم همچون پدر یا مادر دارای شخصیت درونگرا باشند، مسلما رفتار آن ها بر روی فرزندان تاثیر مستقیم خواهد داشت. در این صورت فرزندی که ذاتا برونگرا است، تحت تاثیر تربیت خانواده، رگه هایی از شخصیت درونگرا بودن را در خود به طور ناخودآگاه پرورش خواهد داد.

آیا افراد درونگرا، مضطرب و خجالتی هستند؟

در بسیاری از مواقع افراد درونگرا به عنوان انسان هایی مضطرب و یا خجالتی معرفی می شوند که به کمرویی دچارند. مثلا مادری که فرزندی درونگرا دارد در هنگام معرفی و بازگویی خصوصیات فرزندش، او را خجالتی معرفی می کند. اما آیا واقعا این گونه است؟ باید بگوییم که خیر؛ لزوما افراد درونگرا اضطراب ندارند و یا دچار کمرویی اجتماعی نیستند. نباید این دو را با هم اشتباه گرفت. کمرویی اجتماعی و یا اضطراب، ناشی از یک ترس درونی است و فرد از رویارویی با افراد و موقعیت های جدید واهمه دارد. اما افراد درونگرا ذاتا وبه طور خودکار برای خود چهارچوب و قواعدی را تعریف کرده اند و در مواقع لزوم، آگاهانه از حصار تنهایی خود بیرون می آیند و بدون تنش فعالیت های لازم را انجام می دهند.

حتی می توان ادعا کرد که افراد درونگرا انسان هایی بسیار آرام، عمیق، نکته سنج و خود آگاه هستند و پیوسته در دنیای درون خود در حال تفکر و تحلیل مسائل پیرامون خود به سر می برند. اما مسلم است که هر تیپ شخصیتی دارای نقطه قوت و نقطه ضعف است.

آیا درونگرایی نوعی اختلال است؟

با توجه به علم روانشناسی می توان نتیجه گرفت که درونگرا بودن یک خصیصه ذاتی و شخصیتی است و نه یک اختلال روانی. اما قدر مسلم این است که افراد درونگرا یک نقطه ضعف بزرگ دارند و با یک نوع تنش اجتماعی روبرو هستند. با نگاهی به خصوصیات افراد درونگرا، به ظاهر می بینیم که درونگرا بودن افراد معضل بزرگی نیست و با توجه به اینکه درونگرایی یک نوع تیپ شخصیتی معرفی می شود، به نظر هیچ مشکلی را متوجه فرد نخواهد کرد. اما به واقع درعمل این گونه نیست. درون گرا بودن شاید یک اختلال نباشد، اما می تواند به عنوان یک نقطه ضعف افراد درونگرا را رنج دهد.

نقطه ضعف افراد درونگرا

افراد درونگرا پیوسته از سوی سایرین برچسب افسردگی و بیماری دریافت می کنند. آن ها باید همواره برای اثبات محبت و علاقه خود به اطرافیانش با آن ها کلنجار بروند و انرژی زیادی صرف کنند تا به آن ها بفهماند که نزدیکان و اطرافیان را دوست دارند و معاشرت کم آن ها به این معنا نیست که نسبت به نزدیکان و دوستانشان بی اهمیت هستند.

از طرفی افراد درونگرا با مشکلات خاص دیگری نیز دست و پنجه نرم می کنند. در عصر حاضر، زندگی اجتماعی بر اساس روابط اجتماعی تعریف و پایه ریزی شده است. برای امور جاری زندگی از قبیل تحصیلات، اشتغال و ازدواج داشتن روابط عمومی قوی و اجتماعی بودن یکی از اصول موفقیت است. پس فرد درونگرا همواره باید برخلاف ذات طبیعی خود بکوشد تا بتواند از جریان زندگی خارج نشده و مسیر طبیعی زندگی اجتماعی را طی کند.

دور از اجتماع بودن و به اصطلاح در لاک خود فرو رفتن می تواند بسیاری از فرصت ها از جمله فرصت های شغلی، ورزشی، قهرمانی، ازدواج و… را از افراد درونگرا بگیرد و لطمه بزرگی در مسیر رسیدن به موفقیت به آن ها بزند. افراد درونگرا در زندگی مشترک خود گاها با مشکلات زیادی روبرو می شوند. معمولا شریک زندگی افراد درونگرا معترض هستند که همسرشان علاقه ای به معاشرت با دیگران ندارد و زندگی کسالت باری را تحمل می کنند. بی شک وجود چنین مشکلی یک زندگی مشترک را دستخوش تنش های زیادی خواهد کرد و باید برای حل این مشکل چاره ای اندیشید. برای کسب اطلاع در زمینه ازدواج افراد برون گرا و درون گرا کلیک کنید.

درمان نقطه ضعف افراد درونگرا

باید توجه داشت که افراد درونگرا بیمار نیستند اما برای آرامش بیش تر نیازمند تغییر هستند. برای این منظور می توان تمرین هایی را شروع کرد و با تداوم آن به تدریج از عوارض درونگرایی کاست:
برقراری ارتباطات بیشتر: برای این کار می توان از رسانه های اجتماعی شروع کرد. فضای مجازی تمرین خوبی است برای برقراری ارتباط. خصوصا در مورد افراد درونگرا که به سختی با دیگران ارتباط برقرار می کنند. برای کسب اطلاعات در زمینه روابط اجتماعی کلیک کنید.
تشکیل گروه های کوچک در امور دلخواه و مورد علاقه و فعالیت های ورزشی: مانند پیاده روی دسته جمعی، شب شعر، شرکت در جلسات گروهی روان درمانی.
باور داشتن توانمندی ها و بروز آن ها: نباید بروز توانایی ها را نوعی خودنمایی دانست. اصولا افراد درونگرا به دلیل تحلیل زیادی که از اطراف خود دارند بیش از اندازه به جزییات می پردازند و در نظریه پردازی تبحر خاصی دارند. به همین دلیل وقتی دلیل منطقی و عقلانی برای بروز بعضی رفتارها پیدا نمی کنند، انجام آن را نوعی نمایش و بیهوده تلقی می کنند.
کم کردن محدودیت های دست و پا گیر: محدودیت هایی که بیش ترین نقش را در تقویت روحیه درون گرایی دارند، باید به تدریج از بین بروند. این محدودیت ها برای افراد متفاوت با درجه بندی میزان درون گرایی متفاوت است.

سخن آخر

باید بپذیریم که افراد درونگرا خلاف جهت رودخانه شنا می کنند چون زندگی اجتماعی، اجتماعی بودن را می طلبد. پس یک فرد درونگرا باید تغییراتی را در خودش ایجاد کند تا بتواند همسو با جامعه باشد؛ بی تردید کار سختی است. علیرغم میل باطنی رفتار کردن، همیشه آزار دهنده است. بنابراین نمی توان انتظار داشت که افراد درونگرا به راحتی بتوانند تغییرات اساسی در خود ایجاد کنند و به یکباره تمام تابوهای خود را بشکنند.

اما کمک گرفتن از افراد متخصص در زمینه بهداشت روان می تواند مسیر را برای تغییرات اساسی و رسیدن به آرامش هموار کند. یک متخصص و روان درمانگر با ارائه راهکار و تکنیک های علمی به طوری که فرد را دچار استرس و دوگانگی نکند، می تواند شرایط را به آرامی تغییر دهد و بی شک احساس خوشایند رهایی و آرامش، نتیجه این همیاری خواهد بود. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره تلفنی کلیک کنید.