پرولاپس قدامی چیست؟ علت افتادگی واژن و روش های درمان آن

افتادگی واژن یا پرولاپس قدامی وضعیتی است که در آن واژن از موقعیت خود خارج می شود. این امر در زنانی که در دوران باروری خود چندین بار زایمان کرده اند، یائسه شده اند، سیگاری هستند یا اضافه وزن دارند، بیشتر مشاهده می شود. احتمال افزایش پرولاپس با بالارفتن سن نیز افزایش می یابد. برای درمان روش هایی اعم از جراحی و غیر آن است که در این مقاله با آن ها آشنا می شوید.
همچنین توصیه می کنیم در صورتی که این عارضه موجب بروز مشکلات جنسی برای شما شده است، از طریق مشاوره جنسی برای رفع مشکل خود اقدام نمایید. 
 

پرولاپس قدامی یا افتادگی واژن

افتادگی واژن، پایین آمدن واژن از محل طبیعی خود در بدن است. واژن که کانال زایمان نیز نامیده می شود، تونلی است که رحم را به خارج از بدن یک زن متصل می کند. واژن شما یکی از چندین اندام است که در ناحیه لگن بدن شما قرار دارد. این اندام ها توسط ماهیچه ها و سایر بافت ها در جای خود نگه داشته می شوند. این ماهیچه ها گرد هم می آیند تا یک ساختار حمایتی ایجاد کنند.
در طول زندگی شما این ساختار حمایتی به مرور شروع به ضعیف شدن می کند که می تواند به دلایل مختلف اتفاق بیفتد، اما نتیجه آن افتادگی اندام شما است. هنگامی که اندام های شما از وضعیت طبیعی خود آویزان یا افتاده می شوند، به این حالت پرولاپس گفته می شود. برای آشنایی بیشتر با آناتومی دستــگاه تناسلی زنان کلیک کنید.
 

اینفوگرافیک پرولاپس قدامی چیست؟

علائم پرولاپس قدامی

در بسیاری از موارد، ممکن است هیچ علامتی از پرولاپس احساس نکنید. ممکن است در حین معاینه در مطب ارائه دهنده خدمات درمانی خود از افتادگی واژن مطلع شوید. اگر علائم را تجربه کردید ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس پری، سنگینی یا درد در ناحیه لگن. این احساس اغلب با گذشت روز یا پس از ایستادن، بلند کردن یا سرفه بدتر می شود.
• درد پایین کمر
• برآمدگی در واژن
• اندام هایی که از واژن خارج می شوند
• نشت ادرار (بی اختیاری ادرار)
• عفونت های مثانه
• مشکل در دفع مدفوع
• مشکلات رابطــه جنسی
• مشکل در قرار دادن تامپــون

تشخیص پرولاپس قدامی

پرولاپس واژن اغلب در مطب ارائه دهنده خدمات درمانی شما (پزشک زنان) در حین ملاقات تشخیص داده می شود. پزشک یا مامای شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، در مورد علائم پری در ناحیه لگن یا بی اختیاری ادرار (نشت) با شما صحبت می کند. همچنین ممکن است در مورد سابقه خانوادگی و بارداری های قبلی از شما سال شود. در برخی موارد ممکن است هیچ علائمی نداشته باشید و پرولاپس در طی یک معاینه معمول با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما پیدا شود. جهت کسب اطلاعات در خصوص علائــم افتادگی رحم کلیک کنید. 

انواع پرولاپس قدامی

انواع مختلفی از افتادگی وجود دارد. چندین اندام در ناحیه لگن شما می توانند از جای خود خارج شده و به پرولاپس تبدیل شوند. انواع مختلف افتادگی اندام لگن می تواند شامل موارد زیر باشد: 
1-افتادگی طاق واژن: بالای واژن (معروف به "طاق واژن") به سمت کانال واژن فرود می آید. این معمولاً در زنانی که هیسترکتومی (برداشتن رحم) انجام داده اند ، رخ می دهد. 
2-افتادگی رحم: رحم برجسته می شود یا به داخل واژن می لغزد، گاهی اوقات تا حدی که از دهانه واژن خارج می شود. 
3-سیستوسل: مثانه به داخل واژن می افتد.
4-پیشابراه: مجرای ادراری (لوله ای که ادرار را از مثانه خارج می کند) به داخل واژن برآمده است. سیستوسل و اورتروسل اغلب با هم یافت می شوند.
5-رکتوسل: راست روده به داخل واژن یا خارج می شود. 
6-انتروسل: روده کوچک به دیواره پشت واژن برجسته می شود. انتروسل و افتادگی طاق واژن اغلب با هم اتفاق می افتد. افتادگی ها می توانند کوچک - فقط با کمی حرکت - یا بزرگ باشند.

• افتادگی کوچک را افتادگی ناقص می نامند.
• پرولاپس بزرگتر (پرولاپس کامل نامیده می شود) جایی است که اندام به طور قابل توجهی از محل طبیعی خود خارج شده است. افتادگی کامل می تواند منجر به خارج شدن بخشی از اندام از بدن شود. این یک افتادگی بسیار شدید است. برای شناخت نــشانه های واژن سالم کلیک کنید.

علل پرولاپس قدامی

افتادگی واژن نسبتاً شایع است. بیش از یک سوم زنان در طول زندگی خود دچار نوعی افتادگی ناحیه لگن می شوند. به احتمال زیاد در اواخر عمر دچار پرولاپس واژن می شوید، به خصوص اگر چند بارداری با زایــمان طبیعی داشته اید. چندین علت شایع پرولاپس واژن می تواند شامل موارد زیر باشد:

1-زایمان و جراحی

زایمان واژینال بیش از ســزارین (زمانی که نوزاد از طریق یک حفره جراحی در دیواره شکم به دنیا می آید) خطر افتادگی را افزایش می دهد. همچنین تصور می شود که هرچه تعداد بچه هایی که یک زن به دنیا می آورد و همچنین به دنیا آوردن یک نوزاد سنگین وزن، خطر افتادگی را افزایش می دهد. روشی مانند هیسترکتومی یا پرتودرمانی در ناحیه لگن می تواند باعث افتادگی شود.

2-یائسگی و افزایش سن

در دوران یائسگی تخمدان های شما تولید هورمون های تنظیم کننده سیکل قاعدگی (پریود) ماهانه را متوقف می کنند. هورمون استــروژن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا به قوی نگه داشتن ماهیچه های لگن کمک می کند. وقتی بدن شما به اندازه قبل استروژن تولید نمی کند ماهیچه های لگن ممکن است ضعیف شده و افتادگی ایجاد شود. با افزایش سن، شما بیشتر در معرض خطر ابتلا به پرولاپس قرار دارید.
در مشکلات ارثی سیستم پشتیبانی لگن شما به طور طبیعی ضعیف تر از حالت معمولی است. این می تواند به تمام اعضای خانواده منتقل شود.

3-افتادگی ناشی از فشار بر شکم

فشار ناشی از فعالیت همچنین می تواند ماهیچه های لگن شما را ضعیف کرده و باعث شود اندام های شما از موقعیت خود خارج شوند. فعالیت ها یا شرایطی که فشار بیشتری بر ناحیه شکم شما وارد می کند نیز می تواند باعث افتادگی شود. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اضافه وزن داشتن.
• زور زدن برای خروج مدفوع.
• سرفه مزمن (مانند در افراد سیگاری یا افراد مبتلا به بیماری آســم).

مدیریت و درمان

درمان افتادگی واژن بسته به شدت افتادگی شما می تواند متفاوت باشد. گاهی ممکن است پزشک شما بخواهد به مرور زمان آن را بررسی کند تا مطمئن شود بدتر نمی شود. چند نکته وجود دارد که مامای شما هنگام تشکیل یک برنامه درمانی به آن ها توجه خواهد کرد. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سلامت عمومی شما و در صورت داشتن هرگونه بیماری جدی دیگر
• سن شما
• شدت افتادگی شما
• اگر می خواهید در آینده بچه دار شوید

مهم است که در مورد این موضوعات با پزشک خود صادقانه صحبت کنید. برخی از گزینه های درمانی ممکن است به این معنی باشد که دیگر نمی توانید باردار شوید یا رابطه جنسی داشته باشید. در مورد هرگونه نگرانی در مورد این درمان ها با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید.

روش های جایگزین جراحی

درمان های غیر جراحی معمولاً به عنوان اولین گزینه مورد استفاده قرار می گیرند و با حداقل افتادگی بسیار خوب عمل می کنند. گزینه های درمانی خاص غیر جراحی می تواند شامل موارد زیر باشد:

1-ورزش

ماهیچه های لگن شما می توانند با تمریناتی به نام تــمرینات کگل تقویت شوند. برای انجام این تمرینات، ماهیچه های لگن خود را محکم کنید طوری که انگار سعی می کنید ادرار را نگه دارید. ماهیچه ها را برای چند ثانیه محکم نگه دارید و سپس رها کنید. این کار را 10 بار تکرار کنید. شما می توانید این کار را حداکثر چهار بار در روز انجام دهید و این تمرینات را می توانید در هر مکانی انجام دهید.

2-پساری واژن

معمولاً مانند یک حلقه کوچک پلاستیکی یا لاستیکی، وسیله ای است که در واژن شما قرار می گیرد. به عنوان یک ساختار پشتیبانی عمل می کند و به ثابت نگه داشتن بافت ها کمک می کند. پساری توسط مامای شما وارد واژن و نصب می شود. باید مرتباً آن را تمیز کرده و قبل از رابطه جنسی بردارید.  عادات شیوه زندگی سالم نیز وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به پرولاپس واژن اتخاذ کنید.
حفظ وزن و تغــذیه سالم،سیگار نکشیدن،بلندنکردن وسایل سنگین یا رعایت کردن تکنیک های بلندکردن آن ها نیز جزء مواردی است که باید رعایت شود.

انواع جراحی افتادگی واژن

در موارد شدیدتر، جراحی می تواند یک گزینه درمانی باشد. این گزینه ها عبارتند از: 
تعلیق طاق واژن:این روش شامل اتصال واژن به رباط های داخل لگن است که قبلاً آن را نگه داشته است. جراحی از طریق برش (برش) در واژن انجام می شود. 
ساکروکوپوپکسی:این روش شامل اتصال یک تکه مش به واژن و محکم کردن مش به استخوان دنبالچه برای بالا بردن واژن است. این جراحی از طریق شکم، با استفاده از برش های کوچک و جراحی با حداقل تهاجم به نام لاپاراسکوپی انجام می شود. 
Colopocliesis: این روش شامل دوختن واژن است. مزیت این جراحی نتیجه آن است - خطر ابتلا به پرولاپس دیگر کم است. پس از انجام این روش دیگر نمی توانید رابطه جنسی به روش دخول داشته باشید. مسلم است که در چنین شرایطی رابــطه بدون دخول می تواند جایگزین روابط جنسی معمول باشد. کلپولیسز بیشتر در زنان مسن مبتلا به پرولاپس انجام می شود.
کولپورافی قدامی:ترمیم قدامی، که به آن کولپورافی قدامی نیز می گویند، یک عمل جراحی برای ترمیم یا تقویت لایه پشتی فاسیال بین مثانه و واژن است. هدف از جراحی این است که علائم برآمدگی ویا سستی واژن را از بین ببرد و عملکرد مثانه را بدون به خطر انداختن عمــلکرد جنسی طبیعی بهبود بخشد.  

روش انجام جراحی پرولاپس قدامی 

جراحی می تواند تحت بیهوشی عمومی، منطقه ای یا حتی موضعی انجام شود. پزشک در مورد اینکه کدام برای شما مناسب است با شما صحبت خواهد کرد. روش های زیادی برای انجام ترمیم قدامی وجود دارد.  برشی در امتداد مرکز دیواره جلویی واژن ایجاد می شود که از نزدیک ورودی واژن شروع شده و در نزدیکی بالای واژن به پایان می رسد. 
پوست واژن از لایه حسی پشتی زیرین جدا می شود. سپس فاسیای ضعیف شده با استفاده از بخیه های قابل جذب ترمیم می شود که بسته به نوع بخیه (بخیه) مورد استفاده، طی 4 هفته تا 5 ماه جذب می شود.گاهی اوقات پوست بیش از حد واژن برداشته می شود. پوست واژن با بخیه های قابل جذب بسته می شود. معمولاً 4 تا 6 هفته طول می کشد تا به طور کامل جذب شوند. 
ممکن است یک سیستوسکوپی انجام شود تا تأیید شود که ظاهر داخل مثانه طبیعی است و هیچ آسیبی به مثانه یا حالب در حین عمل رخ نداده است. در پایان عمل ممکن است یک بسته در واژن و یک کاتتر در مثانه قرار داده شود. اگر چنین باشد، معمولاً پس از 3-48 ساعت حذف می شود. این بسته مانند یک باند فشاری عمل می کند تا خونریزی واژن و کبودی بعد از عمل را کاهش دهد. به طور معمول، جراحی ترمیم واژن قدامی با جراحی های دیگر مانند هیسترکتومی واژن، ترمیم دیواره خلفی واژن یا جراحی بی اختیاری همراه است.

حال عمومی بیمار پس از جراحی

هنگامی که از بیهوشی بیدار می شوید، به روش قطره ای مایعات به شما داده می شود و ممکن است در مثانه سوند داشته باشید. ممکن است جراح بسته ای را در داخل واژن قرار داده باشد تا هرگونه خونریزی در بافت ها کاهش یابد. بسته و کاتتر معمولاً ظرف 48 ساعت پس از عمل برداشته می شوند. طبیعی است که 4 تا 6 هفته بعد از عمل ترشحات واژن خامه ای ایجاد شود. این به دلیل وجود بخیه در واژن است. با جذب بخیه ترشحات به تدریج کاهش می یابد. 
اگر ترشحات دارای بوی ناخوشایند هستند و به عفونت واژن مشکوک هستید با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است بلافاصله بعد از عمل یا حدود یک هفته بعد از عمل، ترشحات آغشته به خون مشاهده کنید. این خون معمولاً قهوه ای رنگ است و در نتیجه تجزیه خون بدن محبوس در زیر پوست است. میزان موفقیت در ترمیم دیواره قدامی واژن 70-90 است. این احتمال وجود دارد که پرولاپس در آینده بازگردد یا قسمت دیگری از واژن دچار افتادگی شود که برای آن نیاز به جراحی بیشتری دارید.  

عوارض جراحی پرولاپس قدامی

با هر عمل جراحی همیشه خطر کمی از عوارض وجود دارد. عوارض کلی زیر ممکن است بعد از هرگونه جراحی رخ دهد. با استفاده از داروهای بیهوشی مدرن و تجهیزات نظارت، عوارض ناشی از بیهوشی بسیار نادر است. خون ریزی پس از عمل نیز ممکن است تا چند روز ادامه پیدا کند. گاهی خونریزی های شدید که نیاز به تزریق خون دارند، پس از جراحی واژن غیر معمول است. تقریبا نحوه مراقبت بعد از این جراحی مشابه مراقبت های پس از زایمان طبیعی است و به همانگونه می توانید در جهت بهداشت واژن و کنترل خونریزی اقدام نمایید.
 

1-عفونت های مثانه سیستیت

اگرچه اغلب آنتی بیوتیک ها درست قبل از جراحی تجویز می شوند و تمام تلاش ها برای استریل نگه داشتن جراحی انجام می شود، اما احتمال کمی برای ایجاد عفونت در واژن یا لگن وجود دارد.
در حدود 6 درصد از زنان بعد از عمل رخ می دهد و در صورت استفاده از کاتتر شایع تر است. علائم شامل سوزش یا سوزش هنگام دفع ادرار، تکرر ادرار و گاهی خون در ادرار است. سیستیت معمولاً با یک دوره آنتی بیوتیک به راحتی درمان می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص ســوزش ادرار در زنان کلیک کنید.
 

2-درد هنگام مقاربت

برخی از زنان هنگام رابطه جنسی دچار درد یا ناراحتی می شوند. در حالی که تمام تلاش برای جلوگیری از این اتفاق می افتد، گاهی اوقات اجتناب ناپذیر است. برخی از زنان نیز بعد از ترمیم پرولاپس، احساس بهتری در رابطه جنسی دارند. یک مشکل شایع بعد از عمل است و پزشک شما ممکن است برای این کار ملین تجویز کند. سعی کنید رژیم فیبر بالایی داشته باشید و مایعات فراوان نیز بنوشید. برای کسب آگاهی بیشتر مطالعه مقاله واژینیسم پیشنهاد می شود.

3-آسیب به مثانه یا حالب و بی اختیاری ادرار

در حین عمل جراحی یک عارضه غیر معمول است که می تواند در حین عمل جراحی ترمیم شود. برخی از زنان ممکن است به دلیل عدم پیکربندی مجرای ادرار (لوله ای از مثانه) دچار بی اختیاری استرس ادراری شوند. این مشکل معمولاً با انجام تمرینات کف لگن (همانطور که توسط فیزیوتراپ متخصص کف لگن آموزش داده شده است) یا با جراحی برای حمایت از مجرای ادراری حل می شود.

مراقبت های پس از عمل پرولاپس قدامی

در اوایل دوره بعد از عمل، باید از شرایطی که فشار بیش از حد بر ترمیم وارد می شود، مانند بلند کردن وسایل، فشار، ورزش شدید، سرفه و یبوست اجتناب کنید. حداکثر استحکام و بهبودی در حین ترمیم در 3 ماه رخ می دهد و از بلند کردن وزنه های سنگین (> 10 کیلوگرم/25 پوند) باید تا این زمان پرهیز کرد.

معمولاً توصیه می شود 2 تا 6 هفته مرخصی از کار داشته باشید. پزشک شما می تواند شما را راهنمایی کند زیرا این بستگی به نوع شغل شما و جراحی دقیق شما دارد. شما باید بتوانید در مدت 2 تا 3 هفته بعد از عمل رانندگی کنید و برای فعالیت های سبک مانند پیاده روی های کوتاه از تناسب کافی برخوردار باشید. باید پنج تا شش هفته قبل از اقدام به رابطه جنسی صبر کنید. برخی از زنان استفاده از روان کننده اضافی مانند ژل لوبریکانت در هنگام مقاربت را مفید می دانند.

نکات مراقبتی برای جلوگیری از پرولاپس قدامی

 افتادگی قدامی که به آن سیستوسل یا افتادگی مثانه نیز می گویند، وضعیتی است که در آن مثانه به دیواره جلویی واژن برآمده می شود. با پیروی از روش های زیر می توان از آن جلوگیری کرد یا به حداقل رساند:

1. حفظ وزن مناسب: چاقی و اضافه وزن می تواند خطر افتادگی قدامی را افزایش دهد. حفظ وزن سالم از طریق ورزش منظم و یک رژیم غذایی متعادل می تواند فشار روی عضلات و رباط های لگن را کاهش دهد.

2. تکنیک های صحیح بلند کردن: هنگام بلند کردن اجسام سنگین، از فشار دادن عضلات کف لگن خودداری کنید. زانوهای خود را خم کنید، پشت خود را صاف نگه دارید و به جای تکیه بر عضلات لگن، از عضلات پا برای بلند کردن جسم استفاده کنید.

3. تمرینات منظم کف لگن: انجام تمرینات منظم عضلات کف لگن، مانند تمرینات کگل، می تواند به تقویت عضلات حمایت کننده مثانه و جلوگیری از افتادگی کمک کند. برای یادگیری تکنیک و دفعات صحیح این تمرینات با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

4. اجتناب از یبوست: زور زدن در حین اجابت مزاج می تواند به کف لگن فشار وارد کند و خطر افتادگی را افزایش دهد. از یک رژیم غذایی با فیبر بالا استفاده کنید، مقدار زیادی آب بنوشید و از نشستن یا زور زدن طولانی مدت در توالت اجتناب کنید.

5. ترک سیگار: سیگار کشیدن می تواند بافت های همبند را ضعیف کند و تأثیر منفی بر سلامت کلی عضلات لگن بگذارد. ترک سیگار می تواند به سلامت بهتر عضلات لگن کمک کند و خطر افتادگی را کاهش دهد.

6. حفظ سلامت کلی: شرایط مزمن مانند سرفه مزمن یا شرایطی که باعث عطسه مکرر می شود می تواند بر عضلات کف لگن فشار وارد کند. مدیریت موثر این شرایط، مانند درمان آلرژی یا ترک سیگار، می تواند به کاهش خطر پرولاپس کمک کند.

7. از بلند کردن مکرر اثاثیه سنگین بپرهیزید: اگر شغل یا فعالیت هایی دارید که شامل بلند کردن مکرر سنگین می شود، سعی کنید فشار روی کف لگن را به حداقل برسانید. از تکنیک های بلند کردن مناسب استفاده کنید یا در صورت امکان به دنبال کمک باشید.

8. مراقب عادات مثانه خود باشید: از نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی خودداری کنید زیرا می تواند ماهیچه های مثانه را ضعیف کرده و خطر افتادگی قدامی را افزایش دهد. مثانه خود را به طور منظم خالی کنید و از فشار آوردن در هنگام ادرار خودداری کنید.

سخن پایانی درباره پرولاپس قدامی

در بیشتر موارد، چشم انداز پرولاپس واژن مثبت است. درمان و تغییر شیوه زندگی معمولاً خوب عمل می کند. چنانچه فکر می کنید به این بیماری مبتلا هستید پزشک خود را ملاقات کنید. پس از تشخیص، با پزشک خود در مورد همه گزینه های درمانی و اینکه هر گزینه برای شما چه معنایی دارد صحبت کنید. مشاور شما می تواند به شما در ایجاد عادات شیوه زندگی خوب کمک کند که ممکن است به کاهش خطر ابتلا به پرولاپس واژن در آینده کمک کند. برای آگاهی بیشتر در این زمینه از مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره حامی هنر زندگی کلیک کنید.