داروهای افسردگی و ریزش مو آیا مرتبط هستند؟

داروهای افسردگی و ریزش مو می توانند با هم مرتبط باشند. شواهد نشان داده است استفاده از برخی داروهای ضد افسردگی نظیر مهارکننده های انتخابی سروتونین و مهار کننده های باز جذب سروتونین تاثیر زیادی در ریزش، خشکی و نازکی موها دارند. این مقاله روش هایی برای جلوگیری از ریزش و درمان ریزش مو هنگام استفاده از این دارو ها ارائه نموده است. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه از مشاوره افسردگی مشورت بخواهید.

 

افسردگی و نشانه های آن

افسردگی یک اختلال سلامت روان است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این یکی از اختلالات خلقی است که می تواند باعث احساس مداوم غم، نا امیدی و از دست دادن علاقه به فعالیت هایی شود که زمانی لذت بخش بوده اند. افسردگی می تواند در زندگی روزمره، روابط و عملکرد شغلی یا مدرسه اختلال ایجاد کند. علائم افسردگی ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از:

1. احساس غم و اندوه یا پوچی مداوم
2. از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند
3. تغییر در اشتها یا وزن
4. مشکل در خوابیدن یا پرخوابی
5. خستگی یا از دست دادن انرژی
6. احساس بی ارزشی یا احساس گناه
7. مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
8. افکار مرگ یا خودکشی

توجه به این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به افسردگی همه این علائم را تجربه نمی کنند و برخی از افراد ممکن است علائمی را تجربه کنند که در اینجا ذکر نشده است. افسردگی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله بیماری های ژنتیکی، شیمی مغز، رویدادهای زندگی و شرایط پزشکی باشد. اغلب ترکیبی از این عوامل است که در ایجاد افسردگی نقش دارد.  

عوامل موثر در ایجاد افسردگی

افسردگی یک اختلال پیچیده سلامت روان است که می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. در اینجا برخی از شایع ترین علل افسردگی آورده شده است:

1.داروهای افسردگی و ریزش مو | ژنتیک

تحقیقات نشان داده است که افسردگی می‌تواند در خانواده‌ها وجود داشته باشد، که نشان می‌دهد ممکن است یک مؤلفه ژنتیکی در این اختلال وجود داشته باشد. با این حال، ژن های خاصی که مسئول افسردگی هستند هنوز شناسایی نشده اند. اعتقاد بر این است که چندین ژن ممکن است درگیر باشند که هر کدام مقدار کمی در خطر کلی ابتلا به افسردگی نقش دارند.
مطالعات همچنین نشان داده است که افراد با سابقه خانوادگی افسردگی بیشتر احتمال دارد خود به این اختلال مبتلا شوند. افراد دارای بستگان درجه یک (والدین، خواهر و برادر یا فرزند) مبتلا به افسردگی دو تا سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند. در حالی که ژنتیک می تواند علت افسردگی باشد، توجه به این نکته مهم است که داشتن سابقه خانوادگی این اختلال تضمین نمی کند که فرد به افسردگی مبتلا شود. عوامل محیطی مانند رویدادهای زندگی و استرس نیز می توانند در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند.

2.داروهای افسردگی و ریزش مو |  شیمی مغز

انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی در مغز هستند که خلق و خو را تنظیم می کنند. عدم تعادل در این مواد شیمیایی، مانند سروتونین و دوپامین، می تواند به ایجاد افسردگی کمک کند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که در تنظیم خلق و خو، اشتها و خواب نقش دارد. سطوح پایین سروتونین با افسردگی و همچنین اضطراب و اختلال وسواس فکری عملی مرتبط است.
دوپامین یکی دیگر از انتقال دهنده های عصبی است که در تنظیم خلق و خو و همچنین انگیزه و پاداش نقش دارد. سطوح پایین دوپامین با افسردگی و همچنین سایر اختلالات خلقی مانند اختلال دوقطبی مرتبط است. علاوه بر سروتونین و دوپامین، سایر انتقال دهنده های عصبی مانند نوراپی نفرین و گاما آمینو بوتیریک اسید (GABA) نیز در افسردگی نقش دارند.
نوراپی نفرین در تنظیم پاسخ استرس بدن نقش دارد و سطوح پایین این انتقال دهنده عصبی با افسردگی مرتبط است. GABA یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده است که به کاهش اضطراب و استرس کمک می کند و عدم تعادل در این انتقال دهنده عصبی با افسردگی و سایر اختلالات خلقی مرتبط است. توجه به این نکته مهم است که در حالی که عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی با افسردگی مرتبط است، هنوز مشخص نیست که آیا این عدم تعادل علت یا نتیجه این اختلال است. برخی از محققان بر این باورند که افسردگی ممکن است ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی شیمیایی باشد.

3.داروهای افسردگی و ریزش مو |  رویدادهای زندگی

رویدادهای آسیب زای زندگی یا استرس زا، مانند مرگ یکی از عزیزان، طلاق یا از دست دادن شغل، می تواند باعث افسردگی در برخی افراد شود. این وقایع می تواند باعث ناراحتی عاطفی قابل توجهی شود و روال روزانه را مختل کند و منجر به احساس غم و ناامیدی شود. برخی از صفات شخصیتی مانند اعتماد به نفس پایین، بدبینی و تمایل به نگرانی می تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد. این ویژگی ها می تواند مقابله با استرس را دشوار کند و ممکن است به الگوهای فکری منفی کمک کند.

4.داروهای افسردگی و ریزش مو |  بیماری ها یا اعتیاد

برخی از شرایط پزشکی، مانند درد مزمن، سرطان و بیماری قلبی، می توانند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهند. این ممکن است به دلیل استرس فیزیکی و روحی ناشی از برخورد با یک بیماری مزمن باشد. سوء مصرف مواد، از جمله مصرف الکل و مواد مخدر، می تواند به ایجاد افسردگی کمک کند. سوء مصرف مواد می تواند شیمی مغز را مختل کند و احساس غم و ناامیدی را افزایش دهد.  

رایج ترین داروهای ضد افسردگی

1. مهار کننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین: اینها رایج‌ترین داروهای ضدافسردگی هستند که با افزایش سطح سروتونین در مغز کار می‌کنند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که در تنظیم خلق و خو نقش دارد. نمونه هایی از SSRI ها عبارتند از فلوکستین (پروزاک)، سرترالین (زولوفت) و اسیتالوپرام (لکساپرو).
2. مهارکننده های باز جذب سروتونین- نوراپی نفرین: این داروهای ضد افسردگی با افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین در مغز عمل می کنند. نوراپی نفرین یک انتقال دهنده عصبی است که در پاسخ استرس بدن نقش دارد. نمونه هایی از SNRI ها عبارتند از ونلافاکسین و دولوکستین.
3. ضد افسردگی های سه حلقه ای: این ضد افسردگی ها از اولین داروهایی بودند که تولید شدند و با افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین در مغز کار می کنند. امروزه به دلیل عوارض جانبی آنها کمتر تجویز می شوند. نمونه هایی از TCA ها عبارتند از آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین.
4. مهارکننده های مونوآمین اکسیداز: این داروهای ضد افسردگی با مهار فعالیت مونوآمین اکسیداز، آنزیمی که سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین را تجزیه می کند، کار می کنند. امروزه کمتر تجویز می شوند.
5. داروهای ضد افسردگی غیر معمول: اینها گروهی از داروهای ضد افسردگی هستند که در دسته های دیگر قرار نمی گیرند. آنها با هدف قرار دادن انتقال دهنده های عصبی مختلف در مغز کار می کنند. نمونه هایی از داروهای ضد افسردگی غیر معمول عبارتند از بوپروپیون (ولبوترین)، میرتازاپین (رمرون) و ترازودون (Desyrel).
6. کتامین: کتامین یک ضد افسردگی جدیدتر است که متفاوت از سایرین عمل می کند. این دارو به صورت انفوزیون داخل وریدی تجویز می‌شود و می‌تواند به سرعت علائم را تسکین دهد، گاهی اوقات در عرض چند ساعت. این دارو با مسدود کردن گیرنده ای در مغز به نام NMDA که در یادگیری و حافظه نقش دارد، عمل می کند.
7. لیتیوم:  لیتیوم یک تثبیت کننده خلق و خو است که گاهی اوقات به عنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده می شود. با تغییر سطوح انتقال دهنده های عصبی خاص در مغز عمل می کند. بیشتر برای اختلال دوقطبی استفاده می شود، اما می تواند برای درمان افسردگی نیز استفاده شود.

توجه به این نکته ضروری است که تجربه همه افراد با داروهای ضد افسردگی متفاوت است و هیچ رویکردی برای درمان افسردگی وجود ندارد. همکاری نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای یافتن دارو و دوز مناسب برای شما مهم است. علاوه بر این، مهم است که به یاد داشته باشید که داروهای ضد افسردگی درمانی برای افسردگی نیستند، بلکه ابزاری برای کمک به مدیریت علائم هستند در حالی که سایر اشکال درمان دنبال می‌شوند.  

داروهای افسردگی و ریزش مو

ریزش مو یک نگرانی رایج در میان افرادی است که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند. در حالی که همه داروهای ضد افسردگی باعث ریزش مو نمی شوند، برخی از آنها پتانسیل ایجاد این عارضه جانبی را دارند. در این پاسخ، رابطه بین داروهای ضد افسردگی و ریزش مو را توضیح خواهم داد، از جمله اینکه کدام داروهای ضد افسردگی بیشتر باعث ریزش مو می شوند و چرا. درک این نکته مهم است که ریزش مو یک مسئله پیچیده با دلایل بالقوه بسیاری است. علاوه بر عوارض جانبی دارو، عواملی مانند ژنتیک، استرس و کمبودهای تغذیه ای رایج همگی می توانند به ریزش مو کمک کنند. بنابراین، همکاری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تعیین علت اصلی ریزش مو و ایجاد یک برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است.

1-داروهای افسردگی و ریزش مو | داروهای موثر در ریزش مو

همانطور که گفته شد، برخی از داروهای ضد افسردگی بیشتر از سایرین باعث ریزش مو می شوند. شایع ترین دلایل، مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده های باز جذب سروتونین - نوراپی نفرین (SNRIs) هستند. این داروها با افزایش سطوح انتقال دهنده های عصبی خاص در مغز عمل می کنند، اما می توانند سایر قسمت های بدن از جمله فولیکول های مو را نیز تحت تاثیر قرار دهند.

2-داروهای افسردگی و ریزش مو | چگونگی تاثیر

یک نظریه این است که داروهای ضد افسردگی می توانند چرخه رشد طبیعی مو را مختل کنند و منجر به افزایش ریزش مو و نازک شدن موها شوند. نظریه دیگر این است که داروهای ضد افسردگی می توانند باعث کاهش سطح برخی هورمون ها (مانند تستوسترون) شوند که برای رشد مو مهم هستند. علاوه بر این، برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند باعث خشکی یا التهاب پوست سر شوند که می تواند به ریزش مو نیز کمک کند.
مصرف داروهای ضد افسردگی باعث ریزش مو می شود و شدت عارضه آن می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است فقط ریزش یا نازک شدن خفیف را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است ریزش موی چشمگیر تری را تجربه کنند. زمان ریزش مو نیز می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است مدت کوتاهی پس از شروع یک داروی ضد افسردگی متوجه ریزش مو شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تا زمانی که دارو را برای چندین ماه مصرف نکرده باشند، ریزش مو را تجربه نکنند.  

درمان ریزش مو

اگر در حین مصرف داروهای ضد افسردگی دچار ریزش مو می شوید، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. آنها می توانند به تعیین اینکه آیا دارو علت ریزش موی شماست و اینکه آیا دارو یا دوز متفاوتی مناسب است یا خیر کمک کنند. در برخی موارد، ریزش مو ممکن است موقتی باشد و پس از قطع دارو یا سازگاری بدن با دارو، خود به خود برطرف می شود. علاوه بر کار با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، اقداماتی نیز وجود دارد که می توانید برای کمک به کاهش ریزش مو در حین مصرف داروهای ضد افسردگی انجام دهید. این شامل:

• استفاده از محصولات ملایم مراقبت از مو و اجتناب از مواد شیمیایی خشن یا ابزارهای حالت دهنده حرارتی
• داشتن تغذیه سالم و متعادل که شامل مقدار زیادی پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی است
• مدیریت استرس از طریق تکنیک هایی مانند مدیتیشن یا یوگا
• انجام ورزش منظم برای بهبود گردش خون و تقویت رشد مو
• استفاده از درمان های موضعی مانند ماینوکسیدیل برای تقویت رشد مو

در نتیجه، در حالی که همه داروهای ضد افسردگی باعث ریزش مو نمی شوند، برخی از آنها پتانسیل ایجاد این عارضه جانبی را دارند. اگر در حین مصرف داروی ضد افسردگی دچار ریزش مو می شوید، مهم است که با مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. برای دریافت اطلاعات کافی در هر زمینه ای می توانید با مشاوره روانشناسی موسسه حامی هنر زندگی تماس حاصل نمایید.