خطرناک ترین قرص اعصاب و عوارض آن

خطرناک ترین قرص اعصاب یک اصطلاح اشتباه است. شاید خطرناک نامیدن یک دارو به دلیل عوارض جانبی شدید و یا زیاد آن دارو باشد اما باید در نظر داشته باشید عوارض جانبی اگرچه وجود دارند اما قابل مدیریت هستند. در صورت مصرف صحیح دارو و با تجویز پزشک عوارض ناخواسته دارو را کاهش دهید. برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.

قرص اعصاب و دلایل تجویز آن

قرص های اعصاب که به عنوان داروهای ضد اضطراب نیز شناخته می شوند، دسته ای از داروهای تجویزی هستند که برای درمان اختلالات اضطرابی، حملات پانیک و سایر شرایط مرتبط استفاده می شوند. این داروها با تغییر سطح برخی مواد شیمیایی در مغز مانند سروتونین و گاما آمینوبوتیریک اسید(GABA) که مسئول تنظیم خلق و خو و اضطراب هستند، عمل می کنند. انواع مختلفی از قرص‌های عصبی وجود دارد. از جمله بنزودیازپین‌ها که معمولاً تجویز می‌شوند و همچنین داروهای جدیدتر مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین. هر نوع دارو به روشی کمی متفاوت عمل می کند و انتخاب دارو به علائم و سابقه پزشکی فرد بستگی دارد.

دلایل تجویز قرص اعصاب

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) وضعیتی است که با نگرانی بیش از حد و مداوم در مورد انواع موقعیت ها و رویدادهای روزمره مشخص می شود. افراد مبتلا به GAD ممکن است علائم فیزیکی مانند تنش عضلانی، خستگی و اختلالات خواب را تجربه کنند. برای کمک به مدیریت علائم GAD و کاهش دفعات و شدت حملات اضطراب می توان قرص های عصبی تجویز کرد. اختلال پانیک وضعیتی است که با حملات پانیک ناگهانی و غیرمنتظره مشخص می شود که می تواند با علائم فیزیکی مانند درد قفسه سینه، تعریق و تنگی نفس همراه باشد. برای کمک به مدیریت علائم اختلال پانیک و کاهش دفعات و شدت حملات پانیک می توان قرص های عصبی را تجویز کرد.

اختلال اضطراب اجتماعی وضعیتی است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیت های اجتماعی مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است علائم فیزیکی مانند سرخ شدن، تعریق و لرز را تجربه کنند. قرص های اعصاب را می توان برای کمک به مدیریت علائم اختلال اضطراب اجتماعی و کاهش ترس و اضطراب مرتبط با موقعیت های اجتماعی تجویز کرد. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) وضعیتی است که می تواند پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا مانند یک بلای طبیعی، یک حادثه جدی یا یک عمل خشونت آمیز ایجاد شود. افراد مبتلا به PTSD ممکن است علائمی مانند فلاش بک، کابوس و هیپ را تجربه کنند.

خطرناک ترین قرص اعصاب

قرص های اعصاب که به عنوان داروهای ضد اضطراب نیز شناخته می شوند، برای انواع شرایط مرتبط با اضطراب و استرس تجویز می شوند. درست نیست که هر قرص خاص اعصاب را به عنوان "خطرناک ترین" برچسب گذاری کنیم زیرا هر دارویی خطرات و مزایای خاص خود را دارد و آنچه ممکن است برای یک فرد خطرناک باشد ممکن است برای دیگری نباشد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع قرص های اعصاب و موارد استفاده آن ها آورده شده است.

1-بنزودیازپین ها و خطرناک ترین قرص اعصاب

بنزودیازپین ها دسته ای از داروها هستند که معمولاً برای اختلالات اضطرابی تجویز می شوند. آن ها با تقویت اثرات یک انتقال دهنده عصبی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) عمل می کنند که به آرامش مغز و کاهش اضطراب کمک می کند. برخی از بنزودیازپین های رایج عبارتند از زاناکس، والیوم و آتیوان. بنزودیازپین ها همچنین می توانند باعث ایجاد طیفی از عوارض جانبی از جمله خواب آلودگی، سرگیجه، گیجی، اختلال حافظه و کاهش هماهنگی شوند. آن ها همچنین می توانند عادت ساز باشند و در صورت استفاده طولانی مدت یا در دوزهای بالا ممکن است منجر به وابستگی یا اعتیاد شوند.

2-مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین

SSRIها دسته ای از داروها هستند که معمولاً برای اختلالات افسردگی و اضطراب تجویز می شوند. آن ها با افزایش سطح سروتونین در مغز کار می کنند که می تواند به بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب کمک کند. برخی از SSRIهای رایج عبارتند از زولوفت، پروزاک. این دارو ها می توانند باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض جانبی، از جمله تهوع، اسهال، سردرد، بی خوابی و اختلال عملکرد جنسی شوند. در موارد نادر، آن ها همچنین ممکن است خطر افکار یا رفتارهای خودکشی را به ویژه در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان افزایش دهند.

داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین ها دسته ای از داروها هستند که معمولاً برای اختلالات افسردگی و اضطراب تجویز می شوند. آن ها با افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین در مغز کار می کنند که می تواند به بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب کمک کند. برخی از مهارکننده های بازجذب های رایج عبارتند از Cymbalta و Effexor.
برخی از عوارض جانبی رایج این داروها عبارتند از تهوع، سردرد، خشکی دهان و یبوست. این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از چند روز یا چند هفته خود به خود از بین می روند. سایر عوارض جانبی بالقوه مهارکننده های بازجذب ها شامل سرگیجه، خواب آلودگی و بی خوابی شبانه است. این عوارض جانبی اغلب با تغییرات سبک زندگی مانند ورزش منظم و رژیم غذایی سالم قابل کنترل هستند.

3-مسدودکننده های بتا

بتا بلوکرها دسته ای از داروها هستند که معمولاً برای شرایطی مانند فشار خون بالا و بیماری قلبی تجویز می شوند. آن ها همچنین می توانند برای کمک به مدیریت علائم اضطراب مانند ضربان قلب سریع و لرزش استفاده شوند. مسدود کننده های بتا با مسدود کردن اثرات آدرنالین عمل می کنند که می تواند در کاهش علائم فیزیکی اضطراب موثر باشد. برخی از بتا بلوکرهای رایج عبارتند از پروپرانولول و آتنولول. با این حال، بتابلوکرها همچنین می توانند عوارض جانبی از جمله خستگی، سرگیجه و کاهش فشار خون ایجاد کنند.

4-بوسپیرون خطرناک ترین قرص اعصاب

بوسپیرون دارویی است که معمولاً برای اختلال اضطراب فراگیر تجویز می شود. با افزایش سطح سروتونین در مغز عمل می کند که می تواند به کاهش اضطراب کمک کند. بوسپیرون یک بنزودیازپین نیست و پتانسیل یکسانی برای سوء استفاده یا اعتیاد ندارد. برخی از عوارض جانبی رایج بوسپیرون عبارتند از: سرگیجه، سردرد، حالت تهوع و عصبی. این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از چند روز یا چند هفته خود به خود از بین می روند. سایر عوارض جانبی بالقوه بوسپیرون شامل خشکی دهان، تاری دید و مشکل در خوابیدن است. عوارض جانبی آن را می توان با تغییر در شیوه زندگی مدیریت کرد. مانند نوشیدن آب فراوان، اجتناب از کافئین و اعتیاد به الکل و رعایت بهداشت خواب. اگر این عوارض ادامه یافت یا آزاردهنده شد، باید با پزشک صحبت کنید. در موارد نادر، بوسپیرون می تواند عوارض جانبی جدی تری مانند درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع و تشنج ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

5-پره گابالین خطرناک ترین قرص اعصاب

پرگابالین دارویی است که معمولاً برای اختلالات اضطرابی و دردهای عصبی تجویز می شود. این ماده با اتصال به نوع خاصی از کانال کلسیم در مغز عمل می کند که می تواند به کاهش انتشار برخی از انتقال دهنده های عصبی که در اضطراب نقش دارند کمک کند. عوارض جانبی ایجاد می کند. اگرچه همه کسانی که آن را مصرف می کنند آن ها را تجربه نمی کنند. برخی از عوارض جانبی رایج پره گابالین شامل سرگیجه، خواب آلودگی و خشکی دهان است. این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از چند روز یا چند هفته خود به خود از بین می روند. سایر عوارض جانبی احتمالی پرگابالین شامل تاری دید، افزایش وزن و مشکل در مهارت تمرکز است. این عوارض جانبی را می توان با تغییرات سبک زندگی، مانند ورزش منظم و رژیم غذایی سالم، کنترل کرد.
اگر این عوارض ادامه یافت یا آزاردهنده شد، باید با پزشک خود صحبت کنید. در موارد نادر، پره گابالین می تواند عوارض جانبی جدی تری مانند تورم دست ها یا پاها، درد قفسه سینه و افکار خودکشی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید باید فورا به پزشک مراجعه کنید. توجه به این نکته ضروری است که پره گابالین می تواند با سایر داروها، از جمله داروهای مسکن خاص و داروهای ضد افسردگی، تداخل داشته باشد. مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل ها، مطلع کنید تا از تداخلات احتمالی جلوگیری شود. پرگابالین همچنین در صورت قطع ناگهانی مصرف می تواند باعث علائم ترک اعتیاد شود. این علائم می تواند شامل اضطراب، بی خوابی و تعریق باشد.

6-گاباپنتین خطرناک ترین قرص اعصاب

گاباپنتین دارویی است که معمولاً برای درمان صرع و دردهای عصبی استفاده می شود، اما گاهی اوقات برای اختلالات اضطرابی نیز تجویز می شود. این ماده با اتصال به نوع خاصی از کانال کلسیم در مغز عمل می کند، که می تواند به کاهش انتشار برخی از انتقال دهنده های عصبی که در اضطراب نقش دارند کمک کند. مانند همه داروها، می تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اگرچه همه کسانی که آن را مصرف می کنند، این عوارض را تجربه نمی کنند. برخی از عوارض جانبی رایج گاباپنتین شامل سرگیجه، خواب آلودگی و خستگی است.

این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از چند روز یا چند هفته خود به خود از بین می روند. سایر عوارض جانبی بالقوه گاباپنتین شامل افزایش وزن، خشکی دهان و تاری دید است. این عوارض جانبی را می توان با تغییرات سبک زندگی، مانند ورزش منظم و تغذیه سالم، کنترل کرد. اگر این عوارض ادامه یافت یا آزاردهنده شد، باید با پزشک خود صحبت کنید.
در موارد نادر، گاباپنتین می تواند عوارض جانبی جدی تری مانند تورم دست ها یا پاها، درد قفسه سینه و افکار خودکشی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. توجه به این نکته مهم است که گاباپنتین می تواند با سایر داروها، از جمله داروهای مسکن خاص و داروهای ضد افسردگی، تداخل داشته باشد. گاباپنتین همچنین در صورت قطع ناگهانی مصرف می تواند باعث علائم ترک شود. این علائم می تواند شامل اضطراب، بی خوابی و تعریق باشد.

7-هیدروکسی زین

هیدروکسی زین یک داروی آنتی هیستامین است که گاهی برای اضطراب تجویز می شود. این دارو با مسدود کردن اثرات هیستامین در مغز عمل می کند که می تواند به کنترل اضطراب کمک کند. هیدروکسی زین یک بنزودیازپین نیست و پتانسیل مشابهی برای سوء استفاده یا اعتیاد ندارد.

8-اسیتالوپرام خطرناک ترین قرص اعصاب

اسیتالوپرام یک داروی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین(SSRI) است که معمولاً برای اختلالات اضطرابی و افسردگی تجویز می شود. با افزایش سطح سروتونین در مغز عمل می کند که می تواند به کاهش اضطراب کمک کند. این دارو می تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اگرچه همه کسانی که آن را مصرف می کنند آن ها را تجربه نمی کنند. برخی از عوارض جانبی رایج اسیتالوپرام شامل حالت تهوع، خشکی دهان و سرگیجه است.
این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از چند روز یا چند هفته خود به خود از بین می روند. سایر عوارض جانبی بالقوه اسیتالوپرام شامل سردرد، بی خوابی و کاهش میل جنسی است. این عوارض جانبی را می توان با تغییرات سبک زندگی، مانند ورزش منظم و رژیم غذایی سالم کنترل کرد. اگر این عوارض ادامه یافت یا آزاردهنده شد، باید با پزشک خود صحبت کنید. در موارد نادر، اسیتالوپرام می تواند عوارض جانبی جدی تری مانند تشنج، سندرم سروتونین و افکار خودکشی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.

از کجا بفهمیم عوارض جدید از قرص اعصاب بوده است؟

علائم تاثیرگذاری قرص اعصاب بر بیماری فرد منوط به بهبودی در برخی از زمینه های خلقی و ذهنی است که در ادامه به شرح بیشتر آن پرداخته شده است. قرص های اعصاب که به عنوان داروهای ضد اضطراب نیز شناخته می شوند، بسته به عوامل مختلفی مانند نوع دارو، دوز، مدت زمان مصرف و پاسخ فردی می توانند تأثیرات متفاوتی بر روی افراد بگذارند. در اینجا برخی از علائم رایج مرتبط با اثرات قرص های اعصاب بر سلامت افراد آورده شده است:

1. آرام بخشی: یکی از اثرات اولیه قرص های اعصاب، آرام بخش و آرام بخش است. این داروها می توانند به کاهش احساس اضطراب و ایجاد حس آرامش و آرامش در افراد کمک کنند.
2. خواب آلودگی و خستگی: قرص های اعصاب ممکن است باعث خواب آلودگی و خستگی شوند و منجر به کاهش سطح انرژی و احساس خواب آلودگی شوند. این اثر می تواند در فعالیت های روزانه و هوشیاری اختلال ایجاد کند.
3. اختلال در هماهنگی و تعادل: برخی از افراد ممکن است هنگام مصرف قرص‌های اعصاب دچار اختلال در هماهنگی و تعادل شوند که می‌تواند خطر سقوط یا تصادف را افزایش دهد، به‌ویژه زمانی که درگیر فعالیت‌هایی می‌شوند که نیاز به هماهنگی فیزیکی دارند.
4. اختلال شناختی: قرص های اعصاب می توانند بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارند و منجر به مشکلات تمرکز، حافظه و تصمیم گیری شوند. برخی از افراد ممکن است مه ذهنی، سردرگمی، یا احساس کند شدن ذهنی را تجربه کنند.

علائم موثر بودن قرص اعصاب

تعیین اثربخشی یک قرص اعصاب، یا داروهای ضد اضطراب، بر روی یک بیماری خاص شامل ارزیابی عوامل مختلف و نظارت بر پاسخ فرد به درمان است. در اینجا برخی از شاخص‌های کلیدی وجود دارد که می‌تواند به تعیین اینکه آیا یک قرص اعصاب برای بیماری یا شرایط خاصی که برای آن تجویز شده مؤثر است یا خیر، کمک کند:

1. بهبود علائم: یکی از شاخص های اولیه اثربخشی کاهش علائم مرتبط با وضعیت تحت درمان است. برای اختلالات اضطرابی، این ممکن است شامل کاهش احساس نگرانی بیش از حد، حملات پانیک یا اضطراب اجتماعی باشد.
2. بهبود عملکرد: بهبود عملکرد روزانه و کیفیت زندگی معیاری مهم برای سنجش اثربخشی است. قرص‌های اعصاب مؤثر باید به افراد کمک کنند تا علائم خود را بهتر مدیریت کنند و در فعالیت‌های منظم با کاهش تداخل ناشی از اضطراب یا علائم مرتبط شرکت کنند.
3. مهارت های مقابله ای بهتر: قرص های اعصاب موثر می توانند به افراد کمک کنند تا مکانیسم های مقابله ای بهتری برای مقابله با استرس و محرک های اضطراب ایجاد کنند. توانایی بهبود یافته برای مدیریت عوامل استرس زا می تواند نشان دهنده این باشد که دارو به طور مثبت به سلامتی و بهبودی فرد کمک می کند.
4. بهبود خلق و خو و ثبات عاطفی: درمان موفقیت آمیز با قرص اعصاب باید به بهبود خلق و خو و ثبات عاطفی منجر شود. افراد ممکن است احساس آرامش بیشتر، کاهش تحریک پذیری و دیدگاه مثبت تری نسبت به زندگی را تجربه کنند.