اختلال بیزاری جنسی | درمان تنفر از فعالیت های جنسی

اختلال بیزاری جنسی به تنفر یا بی میلی کامل نسبت به رابطه جنسی و به طور کلی تمام فعالیت های جنسی اعم از لمس فیزیکی، پیش نوازی و حتی بوسه و امثال آن اشاره دارد. این اختلال ممکن است از ابتدا وجود داشته باشد یا بر اثر مشکلات فیزیکی یا شرایط روانی خاص به صورت ثانویه به وجود آمده باشد. اختلال بیزاری جنسی همچنین به عنوان سندرم تنفر جنسی شناخته می شود. یک وضعیت روانی است که با بیزاری مداوم و شدید از فعالیت های جنسی و اجتناب از آن مشخص می شود. افراد مبتلا به این اختلال در پاسخ به محرک های جنسی یا فکر درگیر شدن در فعالیت های جنسی، احساسات منفی شدید، اضطراب یا انزجار را تجربه می کنند. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه از مشاوره تلفنی جنسی مشورت بخواهید

از دست دادن میل طبیعی

برای درک اختلال بیزاری جنسی، ابتدا باید درک کرد که در چه شرایطی از دست دادن علاقه افراد به فعالیت جنسی طبیعی است. سپس می توانید این موقعیت ها را با از دست دادن میل مرتبط با انواع اختلالات جنسی جدی از جمله اختلال بیزاری جنسی مقایسه کنید. دلایل متعددی وجود دارد که باعث می شود افراد علاقه خود را به رابطه جنسی از دست بدهند.
از دست دادن میل در دوران یائسگی طبیعی است. بلافاصله پس از تولد کودک؛ قبل یا در حین قاعدگی؛ در دوران نقاهت پس از یک بیماری یا جراحی؛ در طول تغییرات عمده یا پر استرس زندگی مانند مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن شغل، بازنشستگی، یا طلاق. این ها علل طبیعی برای نوسانات میل جنسی در نظر گرفته می شوند و عموماً موقتی هستند. تغییر نقش مانند پدر و مادر شدن برای اولین بار یا ایجاد تغییر شغلی نیز باعث از دست دادن میل می شود.
نداشتن زمان کافی برای خود یا تنها ماندن با شریک زندگی نیز ممکن است به از دست دادن طبیعی میل کمک کند. از دست دادن حریم خصوصی ناشی از انتقال والدین سالمند وابسته به خانه یکی از علل شایع از دست دادن میل در زوج های میانسال است. افسردگی، خستگی یا استرس نیز به کاهش علاقه جنسی کمک می کند.

اختلال بیزاری جنسی چیست؟

بیزاری جنسی اشاره به بیزاری و اجتناب فعالانه از فعالیت جنسی نسبت به فراز و نشیب های طبیعی میل جنسی دارد. اختلال بیزاری جنسی نه تنها با فقدان میل مشخص می شود، بلکه با ترس، انزجار یا احساسات مشابه زمانی که فرد مبتلا به این اختلال در تماس تناسلی با شریک زندگی خود قرار می گیرد، مشخص می شود.
بیزاری می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. ممکن است مربوط به جنبه های خاصی از رابطه جنسی باشد مانند دیدن اندام تناسلی شریک جنسی یا بوی ترشحات بدن او، اما ممکن است شامل بوسیدن، در آغوش گرفتن، نوازش و همچنین خود آمیزش نیز باشد.
در برخی موارد فرد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی از هرگونه رابطه زناشویی اجتناب می کند. با این حال، برخی از بوسیدن و نوازش ناراحت نمی شوند و می توانند تا زمانی که تماس با دستگاه تناسلی ایجاد شود، به طور عادی ادامه دهند. چندین زیر مجموعه طبقه بندی برای اختلال بیزاری جنسی وجود دارد.

• ممکن است مادام العمر (همیشه وجود داشته باشد) یا پس از یک تجربه آسیب زا به دست آمده باشد.
• موقعیتی باشد (با یک شریک خاص یا در مجموعه ای از شرایط خاص)
• تعمیم یافته (با هر شریک و در همه موقعیت ها رخ می دهد)
• بیزاری جنسی ممکن است ناشی از عوامل روانی یا ترکیبی از عوامل فیزیکی و روانی باشد. همچنین برای آشنایی با افسردگی جنسی کلیک کنید.

1-علائم اختلال بیزاری جنسی

علائم اختلال بیزاری جنسی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. این علائم خفیف شامل عدم علاقه و انزجار خفیف است. علائم شدید می تواند شامل حملات پانیک با تمام علائم چنین حمله ای از جمله سرگیجه، تنگی نفس، ترس شدید و ضربان قلب سریع باشد. افرادی که از اختلال بیزاری جنسی رنج می‌برند اغلب برای اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است به تماس جنسی ختم شود، از هر طریقی که فکر می‌کنند می شود فرار کرد تلاش می‌کنند. از جمله رفتن به رختخواب در زمان های متفاوت از همسر، صرف زمان اضافی در محل کار، یا تلاش برای کاهش جذابیت جنسی.

2-انواع اختلال بیزاری جنسی

دو نوع اختلال جنسی بیزاری وجود دارد. بیزاری مادام العمر (اولیه) و بیزاری اکتسابی (ثانویه) که در ادامه توضیح داده می شود. 1. بیزاری مادام العمر: بیزاری مادام العمر از یک پاسخ منفی یا غیر مشتاقانه به تعاملات جنسی قبل از اینکه فردی رفتار جنسی سالم شریکی را تجربه کند، ایجاد می شود. برای مثال، این می تواند زمانی رخ دهد که در یک محیط مذهبی سخت تربیت شده باشد که از اعمال جنسی برای لذت دوری می کند.
2. بیزاری اکتسابی:از سوی دیگر، بیزاری اکتسابی در پاسخ به یک تجربه جنسی منفی قابل توجه مانند ضربه جنسی و عاطفی یا سوء استفاده و پس از اولین تجربه یک دوره رفتارهای جنسی سالم ایجاد می شود. بیزاری اکتسابی نیز می تواند در یک رابطه خاص وجود داشته باشد و در خارج از آن بی میلی جنسی وجود نداشته باشد.

3-علل اختلال بیزاری جنسی

دلایل متعددی برای اختلال بیزاری جنسی وجود دارد. شایع ترین علل مشکلات بین فردی و تجربیات آسیب زا هستند. مشکلات بین فردی به طور کلی باعث اختلال بیزاری جنسی موقعیت خاص می شود که در آن علائم فقط با یک شریک خاص یا تحت شرایط خاصی رخ می دهد. در چنین مواردی تنش اساسی یا نارضایتی جنسی از رابطه اغلب علت اختلال است.

دلایل نارضایتی از رابطه ممکن است شامل کشف خیانت زناشویی باشد. اختلافات عمده بر سر فرزندان، پول و نقش های خانوادگی؛ خشونت خانگی؛ عدم رعایت بهداشت شخصی از طرف شریک زندگی یا مشکلات مشابه اگر زمانی از مقاربت لذت می‌بردید اما دیگر مطلوب نبود اغلب مشکلات بین فردی علت آن است.

1. تجارب آسیب زا همچنین باعث ایجاد اختلال بیزاری جنسی، اغلب از انواع عمومی شده است. برخی از آسیب های احتمالی شامل تجاوز جنسی، زنای با محارم، آزار و اذیت یا سایر اشکال سوء استفاده جنسی است. سپس بیمار رابطه  جنسی را با یک تجربه یا خاطره دردناک مرتبط می‌کند، احتمالاً خاطره‌ای که سعی می‌کند فراموش کند. اختلال بیزاری جنسی نیز ممکن است ناشی از آموزه های مذهبی یا فرهنگی باشد که فعالیت جنسی را با احساس گناه و شرم بیش از حد مرتبط می کند.
2. باورهای فرهنگی یا مذهبی که فرد در بستر آن رشد کرده و تربیت می شود. باورهای فرهنگی یا مذهبی قوی که رابطه جنسی را تابو یا گناه می دانند ممکن است به ایجاد بیزاری نسبت به فعالیت های جنسی کمک کنند.
3. مسائل مربوط به تصویر بدن علت دیگری است برای بروز اختلال بیزاری جنسی. تصویر ضعیف بدن یا ادراک منفی از خود می تواند به احساس ناراحتی یا بیزاری نسبت به فعالیت های جنسی منجر شود.

4-میزان شیوع اختلال بیزاری جنسی

هم مردان و هم زنان ممکن است اختلال بیزاری جنسی را تجربه کنند. تصور می‌شود که این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است، احتمالاً به این دلیل که زنان بیشتر از مردان قربانی تجاوز جنسی و سایر اشکال آن و همچنین آموزه های سختگیرانه جنسی هستند. آمار نسبتا کمی در مورد تعداد افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی وجود دارد زیرا اغلب با سایر اختلالات یا با نوسانات طبیعی میل مرتبط با استرس زندگی اشتباه گرفته می شود. از طرفی بسیاری از افراد از بیان کردن مشکل جنسی خود طفره می روند و حتی حین ثبت گزارش ها و مستندسازی شیوع اختلال پنهان کاری می کنند. همچنین، بسیاری از افراد رابطه جنسی را موضوعی دشوار برای بحث حتی با یک پزشک می دانند. به طوری که تعداد افرادی که به دنبال کمک هستند احتمالاً کمتر از تعداد افراد مبتلا به این اختلال است.

تشخیص اختلال بیزاری جنسی

تشخیص اختلال بیزاری جنسی معمولاً زمانی انجام می شود که فرد مبتلا یا شریک زندگی خود مشکل یا نارضایتی خود از رابطه را به پزشک خانواده، متخصص زنان یا روان درمانگر خود بیان کند. اولین قدم مهم در تشخیص، معاینه فیزیکی کامل، ترجیحاً از هر دو شریک، برای رد علل فیزیکی اختلال در فرد مبتلا، در بیماری های مقاربتی، بدشکلی فیزیکی، یا عدم پاکیزگی شخصی در همسر است. که ممکن است به اجتناب از رابطه جنسی توسط فرد مبتلا کمک کند.

با توجه به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی حرفه سلامت روان (DSM-IV-TR) انجمن روانپزشکی آمریکا، برای برآوردن معیارهای تشخیص اختلال بیزاری جنسی، بیمار نه تنها باید تقریباً از تمام تماس های تناسلی با خود اجتناب کند بلکه شریک زندگی احساسات ناخوشایند شدیدی در مورد چنین تماسی یا احتمال آن باید داشته باشد.
علاوه بر این، مشکل باید برای بیمار یا شریک زندگی او مشکلات و ناراحتی جدی ایجاد کند. هیچ دلیل فیزیکی زمینه‌ای مانند اختلالات خاص در سیستم گردش خون، بیماری‌های پوستی، عوارض جانبی دارو یا مشکلات مشابهی که می‌تواند باعث از دست دادن یا کاهش میل جنسی شود، نباید وجود داشته باشد.
برای تشخیص اختلال بیزاری جنسی، فرد مبتلا مجبور نیست از تمام تماس های جنسی خودداری کند بلکه باید نشان دهد که فعالانه از تماس با دستگاه تناسلی اجتناب می کند.

1-تشخیص افتراقی از بیماری های مشابه

بسیاری از اختلالات جنسی دیگر علائم و نشانه هایی مشابه علائم اختلال بیزاری جنسی دارند که تشخیص افتراقی را پیچیده می کند. اختلال بیزاری جنسی اغلب همراه با سایر اختلالات جنسی دیده می شود. در برخی موارد چندین تشخیص برای یک بیمار مناسب است. برای آشنایی با علت تنفر از رابطه جنسی کلیک کنید. یکی از اختلالات مشابه از بسیاری جهات به اختلال بیزاری جنسی، اختلال جنسی کم‌فعال است. بسیاری از علائم مانند اجتناب از تماس جنسی به طرق مختلف، مشابه هستند. تفاوت اصلی بین این دو اختلال در این است که یک بیمار مبتلا به اختلال جنسی کم‌فعال به هیچ وجه علاقه ای به رابطه جنسی ندارد. در مقام مقایسه، بیمار مبتلا به اختلال بیزاری جنسی ممکن است فانتزی های جنسی طبیعی داشته باشد، حتی با برخی از شرکا به طور طبیعی عمل کند، البته نه با یک شریک خاص. همچنین بیمار مبتلا به اختلال کم‌ فعال جنسی از هیچ گونه پیش‌نوازی در فعالیت‌های جنسی از جمله بوسیدن و نوازش لذت نمی‌برد یا تمایلی به آن ندارد. برخی از افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی، البته نه همه، تا زمان تماس با دستگاه تناسلی از پیش نوازی جنسی لذت می برند.

2-تفاوت با اختلال جنسی کم فعال

اختلال بیزاری جنسی و اختلال جنسی کم‌فعال هر دو عمدتاً ناشی از عوامل روان‌شناختی و بروز علائم روان‌شناختی هستند. اختلال دیگری که می تواند علائم مشابهی داشته باشد، اختلال برانگیختگی جنسی زنان است که به ناتوانی مکرر یک زن در دستیابی یا حفظ یک پاسخ و روانکاری کافی در طول فعالیت جنسی اشاره دارد. عدم روانکاری یک مشکل فیزیکی است که ممکن است دلایل فیزیکی یا روانی داشته باشد. زنان مبتلا به این عارضه مقاربت را ناراحت کننده یا حتی دردناک می دانند. در نتیجه ناراحتی جسمی، زن اغلب از آمیزش و فعالیت جنسی با شریک زندگی خود که ممکن است منجر به مقاربت شود، اجتناب می کند. اگرچه این یک اختلال همراه با علائم جسمی و همچنین علائم روانی است اما به راحتی با اختلال بیزاری جنسی اشتباه گرفته می شود زیرا ممکن است به عنوان یک مشکل علاقه یا تمایل ظاهر شود. برای آشنایی با مشکلات جنسی زنان کلیک کنید.

درمان مشکل تنفر از رابطه

اختلال بیزاری جنسی از برخی جهات، بسیار شبیه به اختلالات اضطرابی است تا یک اختلال جنسی. برخی از محققین از اساس معتقدند بیزاری جنسی را باید بخشی از اختلالات اضطرابی دسته می شد و نه اختلالات جنسی. به همین دلیل است که بسیاری از درمان ها مشابه درمان هایی هستند که با اضطراب شدید سروکار دارند. به هر روی درمان اختلال بیزاری جنسی معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی و در برخی موارد مداخله پزشکی است. اختلال بیزاری جنسی اغلب با استفاده از تکنیک های کاهش اضطراب درمان می شود.

1. حساسیت زدایی سیستماتیک: این شامل کار با یک درمانگر برای ایجاد فهرستی از فعالیت های جنسی است که هر یک باعث افزایش سطح اضطراب می شود. سپس بیمار در حین کار از طریق تمرینات و تکنیک های آرام سازی خود تحت نظارت با درمانگر خود در معرض محرک های ایجاد کننده اضطراب قرار می گیرد. بیمار و درمانگر طی جلساتی با یکدیگر کار می کنند تا زمانی که فرد دیگر با یک محرک خاص، اضطراب شدیدی را احساس نکند. سپس از لیست به لیست بعدی می روند. هنگامی که بیمار تمام فهرست محرک ها را با درمانگر طی کرد، تکنیک مشابهی برای گذر از هر یک از آن ها با شریک زندگی او آغاز می شود.
2. درمان شناختی-رفتاری (CBT) می تواند به افراد کمک کند تا افکار و باورهای منفی مرتبط با رابطه جنسی را شناسایی و به چالش بکشند و به تدریج از طریق مواجهه درمانی نسبت به محرک های جنسی حساسیت زدایی کنند.
3. سکس تراپی: درمان‌ها را از پزشکان، روانشناسان، درمانگران جنسی و شاید حتی یک فیزیوتراپ ترکیب می‌کند. روش استاندارد در پزشکی جنسی اشاره می کند که این نوع درمان ایده آل ترین است.
4. زوج درمانی همچنین ممکن است زمانی مفید باشد که بیزاری از رابطه جنسی باعث ایجاد مشکلات در روابط شود.
5. درمان پزشکی: می تواند شامل مصرف دارو باشد. بسیاری از داروهایی که برای افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی تجویز می شوند معمولاً برای افرادی که دارای سایر اختلالات اضطرابی هستند نیز تجویز می شوند.
6. روان درمانی: شامل کار با یک درمانگر جنسی است. مهم است که دنبال درمانگری باشید که دارای تجربه و مهارت کافی در این زمینه باشد.

چگونه با تنفر از رابطه جنسی کنار بیاییم

یادگیری مقابله با اختلال بیزاری جنسی و اضطراب مرتبط با آن می تواند بسیار مهم و مفید و البته زمان بر باشد. راه هایی را برای به دست آوردن کنترل بر موقعیت شناسایی کنید. آرامش یا تمرکز حواس را تمرین کنید. برای مقابله با رفتارهای آموخته شده ناسازگار به سراغ درمان جنسی بیزاری بروید. در اینجا چند نکته برای کمک به مقابله با اختلال بیزاری جنسی آورده شده است.

1. راه هایی برای به دست آوردن کنترل بر موقعیت را شناسایی کنید. بر توانایی خود برای شناسایی خواسته ها، تعیین مرزهای سالم و حفظ این مرزها با شریک زندگی خود بسازید. وقتی آماده شدید در مورد سابقه جنسی خود با شریک زندگی صحبت کنید، از جمله سابقه هرگونه آسیب جنسی.
2. آرامش یا ذهن آگاهی را تمرین کنید. مهارت‌هایی مانند تکنیک‌های زمینه‌سازی در مدیریت پاسخ‌های اضطرابی با کنترل تنفس و ضربان قلب و همچنین هدایت توجه شما به فضای امن و حال حاضر مؤثر است.
3. برای پرداختن به رفتار یادگیری ناسازگارانه به درمان بروید.یک درمانگر می تواند در کشف افکار منفی مرتبط با رابطه جنسی که این بیزاری را تشویق می کند، حمایت کند. این افکار را می توان به افکار مفیدتر تغییر ساختار داد که باعث ترویج رفتارهای جنسی سالم می شود.

سخن آخر

اگر شما یا شخصی که می شناسید به دلیل بیزاری از فعالیت های جنسی دچار پریشانی یا اختلال می شود، مهم است که از یک متخصص سلامت روان واجد شرایط کمک بگیرید. آنها می توانند یک تشخیص دقیق ارائه دهند و یک برنامه درمانی مناسب بر اساس شرایط فردی ایجاد کنند. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.