درمان پاراسومنیا | روش های مختلف درمان اختلالات خواب

درمان پاراسومنیا معمولا با گزینه های غیر دارویی شروع می شود. پاراسومنیا اختلالات مخرب مرتبط با خواب هستند. حرکات، صحبت‌ها، احساسات و اعمال غیرعادی که ارادی نیستند و هنگام خواب اتفاق می‌افتند، اگرچه ممکن است سایر افراد نزدیک فکر کنند که شما بیدار هستید. به عنوان مثال می توان به وحشت خواب، راه رفتن در خواب، اختلال کابوس، اختلال خوردن مرتبط با خواب و فلج خواب اشاره کرد. برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره تلفنی فردی مشورت نمایید.

پاراسومنیا چیست؟

یکی از اختلالات شایع خواب پاراسومنیا است که شامل رویدادها یا تجربیات فیزیکی غیرمعمول و نامطلوب می شود که خواب شما را مختل می کند. پاراسومنیا می تواند قبل یا در حین خواب یا در هنگام بیدار شدن از خواب رخ دهد.
اگر پاراسومنیا دارید، ممکن است حین خواب حرکات غیر طبیعی و غیر ارادی داشته باشید، صحبت کنید، احساسات خود را ابراز کنید یا کارهای غیرعادی انجام دهید و پس از بیدار شدن نیز ان ها را به خاطر نیاورید.
شما واقعاً خواب هستید، اگرچه شریک رختخواب شما ممکن است فکر کند که شما بیدار هستید. برای آشنایی با اختلالات خواب کلیک کنید. پاراسومنیا بر اساس مرحله ای که خواب در آن اتفاق می افتد گروه بندی می شود. دو مرحله اصلی خواب وجود دارد؛
خواب بدون حرکت سریع چشم (Non-REM) و خواب حرکت سریع چشم (خواب REM). پاراسومنیاهای دیگری نیز وجود دارند که در دسته های "دیگر" قرار می گیرند. به نظر می رسد کابوس ها بیشتر در زنان اتفاق می افتد. سکسومنیا بیشتر در مردان دیده می شود.
اختلال رفتار خواب REM بیشتر در مردان بالای 50 سال گزارش شده است. وحشت خواب، برانگیختگی های گیج کننده و راه رفتن در خواب در تعداد مشابهی از مردان و زنان رخ می دهد.

علائم پاراسومنیا چیست؟

هر نوع پاراسومنیا دارای ویژگی ها و محرک های منحصر به فرد بسیاری است. با این حال، برخی از علائم رایج تر عبارتند از:

• مشکل در خوابیدن در طول شب.
• گیج شدن یا بیدار شدن از خواب.
• خستگی در طول روز.
• پیدا کردن بریدگی‌ها و کبودی‌هایی روی بدن که علت آن را به خاطر نمی‌آورید.
• نمایش حرکات، عبارات، صداها یا فعالیت‌ها - همانطور که شریک رختخوابتان به شما گفته است - که به خاطر نمی‌آورید.

علل پاراسومنیا چیست؟

علت های  اصلی اختلالات خواب را می توان به مواردی تقسیم کرد که خواب و سایر مسائل کلی سلامتی را مختل می کند.

• انتقال ناقص از بیداری به مراحل خواب.
• کمبود خواب، برنامه خواب و بیداری نامنظم (جت لگ یا شیفت کاری ).
• داروهایی از جمله داروهایی که باعث خواب می شوند (بنزودیازپین ها: قرص زولپیدم)، درمان افسردگی (آمی تریپتیلین، بوپروپیون، پاروکستین، میرتازاپین)، درمان اختلالات روان پریشی کوتاه مدت(کوتیاپین، اولانزاپین)، درمان فشار خون بالا (پروپرانولول، متوپرولول)، درمان تشنج (توپیرامات)، درمان آسم، آلرژی (مونتلوکاست) عفونت ها (فلوروکینولون ها) را درمان می کند.
• مسائل پزشکی که خواب را مختل می کند، مانند سندرم پای بی قرار ، آپنه خواب، درد، نارکولپسی ، محرومیت از خواب، اختلالات ریتم شبانه روزی، یا اختلال حرکت دوره ای اندام.
• عدم بلوغ چرخه خواب و بیداری (در کودکان مبتلا به پاراسومنیا).

سایر مسائل بهداشتی

• تب
• فشار
• مصرف الکل یا مواد
• آسیب سر
• بارداری یا قاعدگی
• ژنتیک اگر سابقه خانوادگی پاراسومنیا وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است
• بیماری های التهابی مانند آنسفالیت
• مشکلات روانپزشکی، از جمله افسردگی، اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه
• بیماری های عصبی، از جمله بیماری پارکینسون، زوال عقل لوی، سکته مغزی، آتروفی سیستم متعدد، مولتیپل اسکلروزیس، تومورهای مغزی، میگرن، و آتاکسی نخاعی مخچه ای نوع سه

 

پاراسومنیاهایی که در طول خواب غیر REM

خواب بدون حرکت سریع چشم (Non-REM) سه مرحله اول خواب است - از اولین به خواب رفتن تا تقریباً نیمه اول شب. به اختلالات خواب غیر REM، اختلالات برانگیختگی نیز گفته می شود. پاراسومنیا غیر REM شامل فعالیت فیزیکی و کلامی است.
شما در طول این رویدادها کاملاً بیدار یا آگاه نیستید، به تلاش های دیگران برای تعامل با شما پاسخ نمی دهید و معمولاً رویداد روز بعد را به خاطر نمی آورید یا فقط تا حدی به یاد می آورید.
پاراسومنیاهای غیر REM معمولاً در افراد بین 5 تا 25 سال رخ می دهد. پاراسومنیاهای غیر REM اغلب در افرادی رخ می دهد که سابقه خانوادگی پاراسومنیا مشابه دارند.

1-درمان پاراسومنیا | وحشت خواب

اگر این اختلال خواب را تجربه کنید، ناگهان با حالتی وحشت زده از خواب بیدار می شوید. ممکن است از ترس فریاد بزنید یا گریه کنید. ترس از خواب معمولا کوتاه است (30 ثانیه)، اما می تواند تا چند دقیقه طول بکشد. از دیگر ویژگی های این اختلال ضربان قلب تند، چشمان باز با مردمک های گشاد شده، تنفس سریع و تعریق است. برای آشنایی با درمان وحشت خواب کلیک کنید.

2-راه رفتن در خواب

اگر خوابگرد هستید، از رختخواب بلند می شوید، با چشمان کاملا باز حرکت می کنید، اما در واقع خواب هستید.ممکن است زمزمه کنید یا صحبت کنید (حرف زدن در خواب).
ممکن است فعالیت‌های پیچیده‌ای انجام دهید - مانند رانندگی یا نواختن یک آلت موسیقی - یا کارهای عجیب و غریب مانند ادرار کردن در کمد یا اسباب کشی انجام دهید. راه رفتن در خواب می تواند خطرناک باشد و منجر به آسیب شود زیرا شما از محیط اطراف خود بی اطلاع هستید. می توانید به اشیا برخورد کنید یا به زمین بیفتید.

3-برانگیختگی های گیج کننده

اگر این اختلال خواب را دارید، به نظر می رسد که تا حدی بیدار هستید، اما در زمان و مکان گیج و سردرگم هستید. شما در رختخواب می مانید، ممکن است بنشینید، چشمان خود را باز کنید و ممکن است گریه کنید. شما آهسته صحبت می کنید، در درک سوالاتی که پرسیده می شوند یا به روشی معقول پاسخ می دهید مشکل دارید.
این قسمت ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. برانگیختگی های گیج کننده در دوران کودکی رایج است و با افزایش سن از فراوانی آن کاسته می شود. در این رابطه مطالعه مقاله حمله خواب یا نارکولپسی پیشنهاد میشود.

4-اختلال خوردن مرتبط با خواب

اگر به این اختلال خواب مبتلا هستید، در حالی که نیمه بیدار هستید می خورید و می نوشید. شما ممکن است غذاها یا ترکیبات غذایی را بخورید که در صورت بیداری نمی‌خورید (مانند مرغ نپخته یا تکه‌های کره).
خطرات شامل خوردن غذاهای غیرخوراکی یا سمی، خوردن غذای ناسالم یا زیاد، یا صدمات ناشی از تهیه یا پختن غذاها می شود.

5-درمان پاراسومنیا | اختلال کابوس

اینها رویاهای واضحی هستند که باعث احساس ترس، وحشت و یا اضطراب می شوند. ممکن است خطری برای بقا یا امنیت خود احساس کنید. اگر در طول کابوس خود از خواب بیدار شوید، می توانید رویای خود را با جزئیات توصیف کنید. شما اغلب در به خواب رفتن مشکل دارید.
اگر تحت استرس باشید یا یک رویداد آسیب زا، بیماری/تب، خستگی مفرط یا پس از مصرف الکل را تجربه کنید، احتمال بروز اختلال کابوس دیدن بیشتر است.

6-فلج خواب منفرد مکرر

اگر به این اختلال خواب مبتلا هستید، نمی توانید بدن یا اندام خود را در طول خواب حرکت دهید. دانشمندان فکر می کنند که فلج ممکن است به دلیل طولانی شدن خواب REM ایجاد شود - مرحله ای که در آن عضلات از قبل در حالت آرام هستند. این اتفاق یا قبل از به خواب رفتن یا زمانی که در حال بیدار شدن هستید رخ می دهد.
اپیزودها از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشند و ناراحت کننده هستند و معمولاً باعث اضطراب یا ترس می شوند. اگر شریک رختخوابتان با شما صحبت کند یا شما را لمس کند، می توان فلج خواب را متوقف کرد.  

اختلال رفتاری خواب REM (RSBD)

اگر شما این اختلال خواب را دارید، به عنوان واکنشی نسبت به یک واکنش رفتار می‌کنید، صدا می‌زنید (مثلاً صحبت می‌کنید، فحش می‌دهید، می‌خندید، فریاد می‌زنید) یا حرکات تهاجمی انجام می‌دهید (مثلاً مشت، لگد، چنگ زدن). رویای خشونت آمیز این اختلال خواب بیشتر در میان افراد مسن دیده می شود
. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال دارای بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی هستند، مانند بیماری پارکینسون، زوال عقل لوی، آتروفی سیستم چندگانه یا سکته مغزی.

1-درمان پاراسومنیا | سندرم انفجار سر

اگر به این اختلال خواب مبتلا هستید، هنگام به خواب رفتن یا بیدار شدن از خواب، صدای بلند یا صدای انفجار انفجاری را در سر خود می شنوید. همچنین ممکن است فلاش نوری خیالی را ببینید یا تکان ناگهانی عضلانی داشته باشید.

2-درمان پاراسومنیا | شب ادراری

این شب ادراری در کودکان خردسال نیست. برای پاراسومنیا، این شب ادراری باید در کودکان پنج ساله و بزرگتر اتفاق بیفتد و باید حداقل دو بار در هفته به مدت حداقل سه ماه رخ دهد. علت بیشترین بیدار شدن از خواب در شب کودکان نیاز به تخلیه ادرار است.

3-توهمات مرتبط با خواب

اگر این اختلال خواب را دارید، هنگام به خواب رفتن یا بیدار شدن دچار توهم می شوید. ممکن است چیزهایی ببینید، چیزهایی بشنوید، چیزهایی را احساس کنید یا حرکتی را احساس کنید که واقعا وجود ندارد. ممکن است تخت خود را ترک کنید تا از آنچه تجربه می کنید فرار کنید.

4- Sexsomnia

افراد مبتلا به این اختلال خواب رفتارهای جنسی را در طول خواب انجام می دهند. اینها ممکن است شامل آمیزش، خودارضایی، تجاوز جنسی، نوازش کردن شریک رختخواب خود یا صداهای جنسی در طول خواب و در حالت غیر هوشیارانه باشد.  

پاراسومنیا چگونه تشخیص داده می شود؟

متخصص طب خواب شما از شما و شریک خوابتان در مورد علائم خوابتان می پرسد. همچنین در مورد سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی، مصرف الکل و هرگونه سوء مصرف مواد از شما سوال می شود. از شما در مورد داروهای فعلی خود سؤال می شود. ممکن است از شما خواسته شود که یک دفتر خاطرات خواب داشته باشید و ممکن است از شریک رختخوابتان خواسته شود که رویدادهای خواب شما را پیگیری کند. سایر آزمایشات اختلالات خواب عبارتند از

• مطالعه خواب (پلی سومنوگرام): این یک آزمایشگاه خواب است که در آن هنگام خواب تحت نظر خواهید بود. امواج مغزی، ضربان قلب، حرکات چشم و تنفس شما هنگام خواب ثبت می شود. ویدئو حرکات و رفتار شما را ضبط می کند. در حالی که برخی از مطالعات خواب را می توان در خانه انجام داد، در صورت وجود نگرانی در مورد پاراسومنیا، مطالعه آزمایشگاهی توصیه می شود.
• نوار مغزی ویدئویی (EEG) یا نوار مغزی خواب : این آزمایش‌ها به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما کمک می‌کنند تا فعالیت مغز شما را در طول یک رویداد مغزی ببیند و ثبت کند.
• معاینه عصبی، سی تی اسکن یا ام آر آی برای تشخیص انحطاط مغز یا سایر علل احتمالی عصبی علائم شما.

برای آشنایی با روش های داشتن خواب راحت کلیک کنید.  

روش های درمان پاراسومنیا

درمان با شناسایی و درمان سایر مشکلات خواب و سایر مشکلات سلامتی و همچنین بررسی داروهایی که ممکن است باعث پاراسومنیا شوند، شروع می شود. استراتژی های مدیریت کلی برای اختلالات خواب غیر REM و REM عبارتند از

• عادات بهداشتی خواب را رعایت کنید (7 تا 9 ساعت در شب بخوابید، چراغ ها، تلویزیون و وسایل الکترونیکی را خاموش کنید، دمای اتاق را خنک نگه دارید، از مصرف کافئین و ورزش های شدید نزدیک به خواب خودداری کنید).
• برنامه منظم خواب و بیداری خود را حفظ کنید. ریتم شبانه روزی ثابتی داشته باشید.
• الکل یا مواد مخدر را محدود کنید یا از آن استفاده نکنید.
• تمام داروهای تجویز شده را طبق دستور پزشک خود مصرف کنید.

1-درمان پاراسومنیا برای اختلالات خواب غیر REM

معمولاً برای پاراسومنیاهای غیر REM دارو تجویز نمی شود. با این حال، هنگامی که از آنها استفاده می شود، بنزودیازپین ها داروهای انتخابی برای پاراسومنیا هستند که طولانی مدت یا بالقوه مضر هستند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای نیز گاهی اوقات امتحان می شوند. رویکردهای روانشناختی (مانند هیپنوتیزم، آرامش، درمانی یا درمان شناختی رفتاری، روان درمانی نیز در نظر گرفته می شود.

2-درمان پاراسومنیا برای اختلالات خواب REM

کلونازپام و ملاتونین داروهایی هستند که معمولا برای مدیریت اختلالات خواب REM استفاده می شوند.ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بهترین گزینه‌های درمانی - داروها ویا رویکردهای روان‌شناختی - را برای نوع خاص پاراسومنیا با در نظر گرفتن سابقه سلامت منحصر به فرد و مسائل پزشکی شما مورد بحث قرار می‌دهد. بحث دیگری که شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتیتان خواهید داشت، پیشنهاداتی برای ایمن نگه داشتن محیط خواب شما است. نکات عبارتند از

• اقلام خطرناک یا تیز را از اتاق خواب قفل کنید یا بردارید.
• چراغ های کنار میز را ایمن کنید.
• برای جلوگیری از صدمات ناشی از سقوط از پدهای کف استفاده کنید.
• لبه های مبلمان کنار تخت را صاف کنید.
• در صورت نیاز به آب در کنار تخت از بطری ها و فنجان های پلاستیکی استفاده کنید.
• نصب آلارم روی پنجره ها و درها برای خوابگردها.
• اگر فرد مبتلا به پاراسومنیا رفتارهای تهاجمی از خود نشان می دهد - مانند مشت زدن یا لگد زدن - در تخت های جداگانه بخوابید.

3-درمان پاراسومنیا در کودکان

پاراسومنیا در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. اختلالات خواب غیر REM در کودکان شایع تر از اختلالات REM است. شایع ترین پاراسومنیا در کودکان زیر 15 سال عبارتند از:

• برانگیختگی گیج کننده
• راه رفتن در خواب یا خوابگردی
• وحشت خواب، کابوس
• شب ادراری

پاراسومنیا بیشتر در کودکانی دیده می شود که دارای مشکلات سلامت عصبی یا روانپزشکی از جمله صرع، اختلال نقص توجه بیش فعال (ADHD) یا مشکلات رشدی هستند. پاراسومنیاهای غیر REM در دوران کودکی شایع هستند و معمولاً در دوران نوجوانی پایان می یابند. معمولاً تنها چیزی که لازم است، اطمینان آرام از طرف والدین است که همه چیز خوب است. داروها به ندرت مورد نیاز هستند، اما در صورت نیاز، معمولا فقط برای سه تا شش هفته تجویز می شوند. داروهایی که معمولاً آزمایش می شوند شامل بنزودیازپین ها یا داروهای ضد اضطراب هستند.  

پیشگیری از پاراسومنیا

اگرچه برخی از علل پاراسومنیا کمتر قابل پیشگیری هستند، مانند مواردی که به دلیل بیماری های عصبی، مسائل مربوط به سلامت روان یا وراثت هستند، برخی دیگر ممکن است با پیروی از برخی از رویکردهای مدیریتی مشابه که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته اند، پیشگیری شوند. اینها شامل هفت تا نه ساعت خواب در شبانه روز با زمان خواب و بیداری ثابت و محدود کردن مصرف الکل و مواد مخدر تفریحی است. همچنین، از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بخواهید که داروهای فعلی شما را بررسی کند. بسیاری از افراد می توانند خواب را مختل کنند. در این صورت شاید بتوان داروهای مختلفی را تجویز کرد. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان رفتارهای غیرعادی مرتبط با خواب، به‌ویژه رفتارهای مرتبط با آسیب یا اختلال خواب را تجربه کردید، بهتر است با مشاوره روانشناسی صحبت کنید.