داروهای خواب آور دسته ای از داروها هستند که برای افراد مبتلا به بی خوابی، کم خوابی و سایر مشکلات خواب تجویز میشوند. قرص خواب انواع بسیار گستردهای دارد و متعلق به دستههای دارویی مختلف هستند. هر کدام از آنها با توجه به کارایی خاص خود در یک شرایط مناسب تجویز میشوند و در نتیجه عوارض جانبی خود را خواهند داشت. بیماران معمولا سیر درمان را با پزشک طی نکرده و شروع به سوء مصرف داروهای خواب آور میکنند. بدون آنکه از عوارض و تداخلات داروئی اطلاع داشته باشند. مصرف خودسرانه این داروها وابستگی و اعتیاد شدید ایجاد میکند، بنابراین مراجعه به مشاوره ترک اعتیاد برای ترک اعتیاد دارویی ضرورت دارد.
قرص های خواب که به عنوان خواب آور یا آرام بخش نیز شناخته می شوند، داروهایی هستند که برای کمک به افراد مبتلا به بی خوابی یا سایر اختلالات خواب برای به خواب رفتن یا بهبود کیفیت و مدت خواب استفاده می شوند. آن ها معمولاً برای استفاده کوتاه مدت زمانی که سایر رویکردهای غیر پزشکی ناموفق بوده اند تجویز می شوند. قرص های خواب معمولاً فقط با نسخه پزشک متخصص در دسترس هستند. به این دلیل که آن ها می توانند عوارض جانبی، خطرات و تداخل با سایر داروها داشته باشند.
قرص های خواب آور به طور کلی برای استفاده کوتاه مدت، معمولا تا چند هفته توصیه می شود. مصرف طولانی مدت می تواند منجر به تحمل، وابستگی و علائم ترک پس از قطع شود. مهم است که مدت زمان تجویز شده را دنبال کنید و از دوز توصیه شده تجاوز نکنید.
برخی افراد در خوابیدن مشکل دارند. به طور معمول در به خواب رفتن دچار دشواری می شوند یا در حین خواب نمی توانند با کیفیت مناسب بخوابند. یعنی خواب آن ها عمیق نمی شود. ممکن است کابوس داشته باشند، مرتب از خواب بیدار شوند، هنگام بیدار شدن دچار مشکل شوند و بسیاری مشکلات دیگر. یکی دیگر از مشکلات افراد این است که در طی بیداری نمیتوانند در مقابل چرتهای کوتاه مقاومت کنند. بیدار ماندن برای آن ها سخت میشود.
یکی از درمانهای اصلی برای کسانی که با اختلالات خواب درگیر هستند دارو درمانی میباشد. داروهای خواب آور، داروهایی هستند که توسط پزشک تجویز شده تا شما بتوانید راحتتر به خواب بروید و یا طول خواب شما افزایش یابد و در خواب بمانید. تجویز قرص خواب بر عهده پزشک میباشد و مصرف آن باید تحت نظارت او صورت بگیرد؛ داروها را حتما طبق دوز پیشنهادی پزشک معالج استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات خواب کلیک کنید.
انواع قرص خواب را میتوان در 5 دسته طبقه بندی کلی کرد. انواع مختلفی از قرص های خواب وجود دارد از جمله بنزودیازپین ها (به عنوان مثال تمازپام، دیازپام)، غیر بنزودیازپین که به داروهای Z شناخته می شوند (مانند زولپیدم، زالپلون) و داروهای ضد افسردگی آرام بخش (مانند ترازودون). هر دسته از داروها متفاوت عمل می کنند و اثرات متفاوتی بر خواب دارند. هر کدام را در ادامه به اختصار توضیح خواهیم داد:
برخی داروهای ضد افسردگی علاوه بر درمان افسردگی، تاثیراتی روی خواب مصرف کننده دارند ولی آنها را در دوز پایینتر تجویز میکنند. آنها میتوانند در درمان بی خوابی و درمان اضطراب نیز بسیار موثر باشند. پیشنهاد میکنیم در این زمینه مقاله درمان افسردگی را مطالعه کنید. ضد افسردگیها شامل موارد زیر میباشند:
کاربرد اصلی بنزودیازپینها برای ایجاد حس ضد اضطراب میباشد. برخی از این داروها مثل امازپام و تریازولام برای درمان اختلالات خواب به کار میروند و میتوان به عنوان داروهای خواب آور از آن ها استفاده کرد. در مورد اختلالاتی مثل راه رفتن در خواب یا اختلال وحشت شبانه این دارو پر کاربرد میباشد. یکی از عوارض جانبی این داروها احتمال ایجاد وابستگی به آنها میباشد.
یعنی فرد بدون مصرف دارو خوابش نمیبرد. همچنین مصرف بنزودیازپینها منجر به خواب آلودگی روزانه می شوند. برای اطلاع از انواع داروهای ضد اضطراب کلیک کنید. برخی از مهمترین آنها را در ادامه ذکر کردهایم:
تمامی موارد نامبرده شده عوارض جانبی خاص خود را دارند و باعث وابستگی دارویی میشوند. برای جلوگیری از عوارض داروها بهتر است از روشهای غیر دارویی در درمان اضطراب استفاده کنید. مطالعه مقاله درمان اضطراب میتواند مفید باشد.
باربیتوراتها آرامش بخش بوده و جزء داروهای ضد تشنج و بیهوش کننده به شمار می روند. این دسته دارویی برای اختلالات خواب هم تجویز میشود. باربیتوراتها شامل مواردی همچون فنوباربیتال، آموباربیتال و تالبوتال میشود.
آنتی هیستامینها عموما برای درمان آلرژی و حساسیت کاربرد دارند و در کنار آن جزئی از داروهای خواب آور و آرامبخش هم هستند. این قرصها شامل مواردی همچون دیفن هیدرامین، دیمن هیدرینات و دوکسیلامین میشوند.
_ در صورت مصرف خود سرانه قرص خواب، اعتیاد ایجاد میکند. برای ترک اعتیاد به این داروها دریافت مشاوره ترک اعتیاد ضرورت پیدا میکند. برای اطلاع از سایر داروهای اعتیاد آور کلیک کنید.
_ داروهای خواب آور عوارض جانبی جدی میتوانند داشته باشند. این دلیلی است که باعث میشود استفاده از آنها خارج از نظر پزشک متخصص ممنوع و باعث آسیب زا شدن آنها بشود. خواب آلودگی و ایجاد خواب بیش ازحد یکی از همین عوارض جانبی بالقوه است که ممکن است برای مصرف کننده به وجود بیاید.
_ داروهای خواب آور عوارض جانبی دیگری مثل سرگیجه، شلی عضلات، کند شدن، واکنشهای آلرژیک، اختلال حافظه و بسیاری موارد دیگر را میتوانند به وجود آورند. برای آشنایی با اختلال حافظه کلیک کنید.
_ برخی از داروهای خواب آور اثر طولانی مدت دارند و در طول روز فرد را تحت تاثیر قرار میدهند. در واقع این داروها میزان هوشیاری و پاسخ دهی مناسب به محرکات را پایین میآورند و در فعالیتهایی مثل رانندگی که نیاز به هوشیاری دارند تداخل ایجاد میکنند.
_ برخی از داورهای خواب آور اگر همراه با الکل مصرف شوند می توانند برای فرد مصرف کننده خطرناک بوده و عوارض مرگبار داشته باشند. بنابراین هنگام مصرف چنین داروهایی به تداخلات دارویی آن و مصرف همزمان با الکل باید دقت شود. پیشنهاد میکنیم مقاله اعتیاد به الکل را مطالعه کنید.
_ همچنین خطر عوارض جانبی بالقوه مانند واکنش های آلرژیک، راه رفتن در خواب، رانندگی در خواب یا درگیر شدن در سایر رفتارهای پیچیده در حالی که بیدار نیستید وجود دارد.
برخی از قرص های خواب آور می توانند باعث ایجاد عادت شوند و منجر به وابستگی و مشکل در توقف مصرف آن ها شوند. قطع ناگهانی برخی از قرص های خواب می تواند منجر به علائم ترک مانند بی خوابی برگشتی، اضطراب، بی قراری و حتی تشنج شود. پیروی از دستورالعملهای پزشک برای کاهش مصرف دارو در صورت لزوم، مهم است.
شایان ذکر است که قرص های خواب را نباید راه حلی طولانی مدت برای مشکلات خواب در نظر گرفت. آن ها معمولاً همراه با تغییرات سبک زندگی و سایر رویکردهای غیرپزشکی برای رسیدگی به عوامل زمینهای مؤثر در اختلالات خواب استفاده میشوند. برای کسب آگاهی بیشتر از طریق مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره حامی هنر زندگی اقدام نمایید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*