خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با حس مالکیت در کودکان پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
یکی از موضوعات چالش برانگیز برای والدین و کودکان، حس مالکیت در کودکان است. این احساس از سن 20 ماهگی در کودکان ایجاد میشود و در 2.5 سالگی به اوج خود میرسد. در بسیاری از مواقع کودکان نسبت به اسباببازی یا وسایل خود احساس مالکیت زیادی دارند و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند آن را با کودکی دیگر شریک شوند. معمولاً والدین شیوه صحیح برخورد با کودک را در ارتباط با این مسئله نمیدانند و همین موضوع میتواند منجر به جر و بحث بین خانواده و کودکان شود.
شناخت و آگاهی خانواده در مورد احساس مالکیت در کودک در این دوره سنی مشخص میتواند به سازگاری و رشد اجتماعی کودک کمک کند. در این راستا می توانید از راهکارها و روش های تربیتی ارائه شده در جلسات مشاوره کودک بهره مند شوید. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
هر دوره از رشد کودک از نظر اجتماعی، شناختی، هیجانی و جسمانی دارای ویژگیها و حالات منحصر به فرد خود است. یکی از ویژگیهای مهم رشد اجتماعی کودک، احساس مالکیت در کودک است. در دورهای از رشد یعنی از سن 20 ماهگی تا 5 سالگی احساس مالکیت در کودک به وجود میآید و در 2.5 سالگی به اوج خودش خواهد رسید. کودکان نسبت به اشیاء بیرونی مانند وسایل و اسباببازیهای خود احساس تملک زیادی میکنند و نسبت به هر عاملی که تهدیدی برای احساس تملکشان محسوب شود واکنشهایی همچون مقاومت، گریه و لجبازی و... نشان میدهند. برای آشنایی بیشتر با خصوصیات کودکان زیر پنج سال کلیک کنید.
والدین معمولاً به دلیل عدم آگاهی از این موضوع برخوردهای صحیحی با کودک انجام نمیدهند که این مسئله میتواند بر سازگاری و رشد اجتماعی کودک تاثیر منفی داشته باشد. از آنجایی که رشد اجتماعی یکی از عوامل اصلی رشد کودک محسوب میشود، دانش و آگاهی والدین در ارتباط با این موضوع میتواند بسیار کمک کننده باشد. در واقع کودکی که احساس مالکیت دارد رفتار ناهنجاری از خود نشان نمیدهد. باید توجه داشت که این رفتار یکی از ویژگیها و رفتارهای لازم برای رشد اجتماعی کودک است. پیشنهاد می کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله روانشناسی رشــد را مطالعه فرمایید.
شیوه برخورد صحیح با احساس مالکیت در کودک دارای اهمیت خاصی است زیرا اگر به این حس کودک احترام گذاشته نشود، کودک آزرده خاطر و ناراحت خواهد شد و نسبت به اطرافیان و والدینش حس خوشایندی پیدا نمیکند و نگرشش نسبت به آنها تغییر پیدا میکند. برخورد با کودک باید طوری باشد که علاوه بر احترام گذاشتن به این نیاز کودک، دیدگاه ها دیدگاهتان را بنویسید