خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با زمین خوردن کودک پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
زمین خوردن کودک به خصوص کودک نوپا یکی از مسائلی است که منجر به نگرانی و اضطراب والدین میشود. والدین معمولاً نگران این هستند که آسیب جدی به سر یا سایر اندامهای بدن فرزندشان وارد نشود و برای کسب اطلاعات در این زمینه از متخصصین سؤال میپرسند. گاهی زمین خوردن کودک میتواند ارادی، برای جلب توجه و ناشی از اشتباهات تربیتی والدین باشد. همچنین برای آنکه در مورد نشانههای خطر هنگام زمین خوردن کودک و اقدامات لازم پس از آن اطلاعات بیشتری به دست آورید و برای اینکه در چنین شرایطی اضطراب خود و کودک را کنترل نمایید می توانید با مشاوران کودک مشورت نمایید. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره کودک کلیک کنید.
در صورتی که هریک از علائم زیر را پس از زمین خوردن در کودک خود دیدید او را تکان ندهید و با اورژانس تماس بگیرید:
- آسیب دیدن جدی سر، گردن، ستون فقرات و پاها
- ناهشیار شدن
- بروز مشکلات تنفسی
- استفراغ
کودکان به دلیل عضلات ضعیفتر به دفعات زیادی هنگام راه رفتن یا دویدن به زمین میافتند. همچنین افتادن کودک از دست مراقب نیز یکی از موارد شایعی است که اتفاق می افتد.اگر علائم اورژانسی که در بالا ذکر شد در فرزندتان وجود ندارد میتوانید اقدامات زیر را انجام دهید:
- کنار کودک باشید او را آرام کنید و بررسی کنید که جایی از بدن کودک آسیب جدی ندیده باشد.
- در صورت بروز هرگونه کبودی و تورم کمپرس آب سرد یا کمپرس یخ روی آن ناحیه قرار دهید.
- اگر زمین خوردن کودکتان شدید بوده تا 24 ساعت او را در نظر بگیرید که علائم جدی نداشته باشد.
- در صورتی که کاهشی در هشیاری فرزندتان به وجود نیامده و سر او آسیب ندیده برای کاهش درد میتوانید از مسکنهای خفیف مخصوص به کودکان استفاده کنید.
اگر پس از گذشت زمان علائم زیر را در فرزندتان مشاهده کردید لازم است حتماً برای دریافت خدمات پزشکی مناسب اقدام کنید:
- خواب آلود شدن غیر طبیعی کودک و ناتوانی در بیدار ماندن
- بیقرار شدن و افزایش تحریکپذیری کودک
- استفراغ بیش از یک مرتبه
- داشتن درد در نواحی سر، گردن یا کمر
- ادامه دار شدن درد در هر ناحیه از بدن
- بروز مشکلات حرکتی و ناتوانی در راه رفتن
کودکان به ویژه آنهایی که تازه راه افتادهاند و به اصطلاح نوپا هستند نیاز به مراقبتهای بیشتری دارند. آنها به دلیل ضعیف بودن عضلات، ماهیچهها و نرم بودن استخوان بیش از دیگران در معرض خطر آسیب جدی قرار دارند. پیشنهاد میکنیم مقاله رشد کودک یک ساله را مطالعه کنید.
برای اینکه احتمال آسیب ناشی از زمین خوردن کودک را به حداقل برسانید اقدامات زیر میتواند کمک کننده باشد:
- هرگز نوزاد و کودک نوپا را بدون نظارت خود روی تخت یا مبلمان قرار ندهید.
- از گذاشتن کودکان در مکانهای مرتفع پرهیز کنید.
- هنگام غذا خوردن از صندلیهای مخصوص کودک استفاده کنید و تا زمانی که کودک هنوز در راه رفتن به مهارت کافی دست نیافته در خیابان و محلهای پرخطر از کالسکه استفاده کنید.
- هنگام انجام بازیهایی نظیر دوچرخه سواری و اسکیت اطمینان حاصل کنید که فرزندتان از کلاه ایمنی استفاده میکند.
- بهتر است محلی که در خانه بیشتر از همه جا کودک در آن بازی میکند را با فرش و یا موکت بپوشانید.
- از محافظها برای پوشاندن لبه تیز پنجرهها یا مبلمان استفاده کنید.
پیشنهاد می کنیم در این رابطه مقاله ایــمنی نوزاد و کودک را مطالعه فرمایید.
زمین خوردنهای مداوم در کودکان بیشتر در سال اولیه زندگی رخ میدهد؛ چرا که کودک یک ساله نمیتواند به طور کامل تعادل خود را حفظ کند. گاهی اوقات زمین خوردن کودک به صورت رفتاری آموخته شده در میآید. به این صورت که به دلیل جـلب توجه در کودکان، آن ها خود را به صورت ارادی به زمین میاندازند. حتی رفتارهایی مانند کوبیدن سر به زمین در کودکان در بیشتر مواقع به قصد جلب توجه والدین انجام می شود.
کودک میآموزد زمانی که به زمین میافتد والدین به او توجه میکنند و نگران او میشوند. بنابراین این رفتار را در شرایط دیگر و یا حتی زمانی که به خاطر اشتباهش مورد سرزنش قرار گرفته تکرار میکند. نحوه واکنش والدین در رابطه با اخـتلالات رفتاری کودکان اهمیت زیادی دارد و بیشتر والدین نمیدانند چگونه این رفتار را در کودک خود از بین ببرند.
برای حل چنین مشکلی می توان با مشاوره های روانشناختی و ریشه یابی اختلالات، اقدامات موثری انجام داد. مشاوران حامی هنر زندگی با سال ها تجربه در حوزه روانشناسی می توانند یاریگر شما باشند. برای کسب اطلاعات در خصوص مشاوره روانشناسی این مرکز کلیک کنید.
تورم و برآمده شدن ناحیه آسیب دیده در بسیاری از موارد پیش میآید و لزوماً نشان دهنده یک آسیب جدی نیست. یک بسته یخ را در یک حوله یا پلاستیک نازک بپوشانید و به مدت 2 تا 5 دقیقه به صورت متناوب روی سر کودک بگذارید.
چند ثانیه آن را روی ناحیه آسیب دیده نگه دارید و مجدداً آن را بر دارید و این کار را برای چند دقیقه ادامه دهید. در این مدت برای اینکه فرزندتان کمتر بیقراری کند میتوانید با خوراکیهای خوشمزه یا وسایل بازی حواس او را پرت کنید.
کودکان از سنین 12 تا 15 ماهگی شروع به راه رفتن میکنند. در ابتدا آنها بسیار محتاط هستند و هنگام راه رفتن پاها و دستهای خود را باز میکنند و حالتی شبیه به هواپیما به خود میگیرند پس از پشت سر گذاشتن این دوران و مهارت یافتن بیشتر در راه رفتن، کودک شجاع میشود و میخواهد این مهارت را به دیگران نیز نشان دهد.
به همین خاطر شروع به سریع راه رفتن و سریع دویدن میکند. این مسئله باعث میشود که بارها و بارها زمین بخورد. این مسئله در سنین پایین امری طبیعی است و جایی برای نگرانی ندارد. اما در کودکان بزرگتر وقوع این اتفاق میتواند ناشی از ضعف عضلانی یا اسکلتی باشد که بهتر است در این شرایط با پزشک متخصص مشورت کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*