خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با ویروس اچ پی وی پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
ویروس اچ پی وی HPV یکی از ویروس هایی است که از طریق رابطه جنسی انتقال داده میشود. افرادی که به این ویروس مبتلا هستند ممکن است تا سال ها هیچ نشانه ای در بدن خود نداشته باشد و همین موضوع خطر گسترش بیماری را بیشتر میکند. این ویروس حتی از طریق رابطه جنسی مقعدی و دهانی نیز قابل انتقال است. برای خارج کردن این ویروس از بدن هنوز درمانی یافت نشده، اما خوشبختانه برای پیشگیری میتوان از واکسیناسیون استفاده کرد. عارضههای این ویروس نیز اکثرا قابل درمان هستند. آگاهی از دلایل، نشانهها و عارضههای بیماری به افراد کمک میکند که هرچه سریعتر آن را شناسایی کرده و برای درمان اقدام کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله مشاوره جنسی مراجعه کنید.
HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی (STDs) است. ویروس HPV ویروسی است که از طریق رابطه جنسی و هرگونه تماس پوستی با آلت تناسلی منتقل میشود. این ویروس 150 نوع دارد که هر کدام عارضههای متفاوتی ایجاد میکنند. بعضی از انواع آن باعث زگیل و سرطان میشوند. اکثر افرادی که به این ویروس مبتلا هستند از وجود آن بی خبرند؛ چرا که این ویروس تا سالها بدون هیچ نشانهای در بدن باقی میماند. خوشبحتانه واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس وجود دارد.
ویروس اچ پی وی چند نوع دارد و در دو گروه کم خطر و پرخطر تقسیم بندی میشوند. ویورسهای کم خطر موجب سرطان نمیشوند و قابل درمانند. اما گروه پرخطر با ایجاد سلولهای غیر عادی باعث بروز سرطان خواهند شد. انواع این ویروس عبارتند از:
این ویروس در دسته کم خطر جای میگیرد. زگیلهای ناشی از این ویروس به شکل گل کلم ظاهر میشوند. اچ پی وی نوع 6 با استفاده از واکسن قابل پیشگیری است و همچنین با مصرف برخی داروها میتوان قدرت سیستم ایمنی را برای مقابله با ویروس و سایر بیماریهای مقاربتی افزایش داد. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه بیماری های مقاربتی کلیک کنید.
نوع 11 هم در دسته کم خطر قرار دارد. میتوان گفت که تقریبا 90 درصد زگیلهای تناسلی با ویروس نوع 6 و نوع 11 مرتبط هستتند. البته ویروس نوع 11 میتواند باعث تغییراتی در رحم نیز بشود. واکسن تا حدودی بدن را در مقابل این ویروس مقاوم میسازد. داروهای موضعی نیز وجود دارد که با استفاده از آنها میتوان علائم را برطرف کرد.
این دو نوع ویروس در دسته پرخطرها قرار میگیرند و علت 70 درصد از سرطانهای دهانه رحم در جهان را به خود اختصاص میدهند.
ویروس HPV از طریق آمیزش جنسی واژنی و رابطه دهانی و مقعدی یا هرگونه تماس مستقیم با آلت تناسلی منتقل میشود. کاندوم تا حدودی از انتقال جلوگیری میکند، ولی کاملا ایمن نیست چرا که ویروس میتواند از طریق نواحی که با کاندوم پوشیده نشده است انتقال پیدا کند. تحقیقات نشان داده که محلهایی مثل استخر و سنگ توالت و حتی دریافت خون آلوده باعث انتقال بیماری نمیشود. به طور کلی میتوان علت اصلی ابتلا به این ویروس را صرفا رابطه جنسی دانست. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه عوارض رابطه مقعدی کلیک کنید.
در بیشتر مواقع ویروس اچ پی وی به خودی خود از بین رفته و مشکلی برای سلامت ایجاد نمیکند. اما با باقی ماندن در بدن میتواند سلامت فرد را با بیماریهایی مثل زگیل و سرطان به خطر بیاندازد. نوع ویروسی که باعث زگیل تناسلی میشود، سرطان ایجاد نمیکند. برخی از عارضههای آن عبارتند از:
بعضی از انواع ویروس HPV باعث ایجاد زگیلهای معمولی میشوند که خطری ندارند، ولی بعضی از آنها باعث ایجاد زگیل تناسلی میشوند. زگیل تناسلی در مردان بر روی آلت تناسلی و یا ران و کشاله ران ظاهر میشود و در زنان در نزدیکی واژن یا مقعد و دهانه رحم بروز پیدا میکند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه زگیل تناسلی کلیک کنید.
سرطان ناشی از ویروس HPV درمردان بسیار نادر است. سرطان آلت تناسلی و سرطان مقعد از جمله سرطانهای ناشی از ویروس اچ پی وی هستند.
سرطان ناشی از ویروس در زنان شایعتر است و میتواند باعث ایجاد سرطان گردن رحم شود. تقریبا تمامی سرطانها گردن رحم ناشی از ویروس HPV هستند. کشیدن سیگار در زنان مبتلا به ویروس اچ پی وی خطر بروز سرطان رحم را بیشتر میکند.
ویروس HPV باعث ایجاد مشکلات دهان و زبان و سرطان حلق میشود. مصرف دخانیات و مشروبات الکلی خطر ابتلا به سرطان دهان را افزایش میدهد.
ویروس HPV با سرطانهایی که شیوع کمتری دارند نیز مرتبط است. تقریباً نیمی از انواع سرطان فرج با HPV ارتباط دارد. انواعی از HPV باعث ایجاد سرطان گردن رحم و مقعد میشوند. انواع پرخطر HPV با سرطان مهبل و سرطان آلت تناسلی مردانه مرتبط است.
سرطان ناشی از ویروس اچ پی وی میتواند سالها و یا حتی دههها بعد از مبتلا شدن ایجاد شود. در حال حاضر هیچ راهی وجود ندارد که بتوان فهمید کدام افراد به سرطان و یا دیگر مشکلات بهداشتی دچار میشوند. اما کسانی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند (مثل مبتلایان به ایدز) بیشتر در معرض خطر هستند.
مهم ترین نکته در مورد رابطه جنسی این است که شریک جنسی شما از بیماری اطلاع داشته باشد. ویروس HPV مانع از برقراری رابطه جنسی نیست ولی باید محافظت شده باشد. استفاده از کاندوم، دستکش لاتکس و dental dams میتواند روش مناسبی برای جلوگیری از انتقال ویروس باشد.
اگر با وجود ویروس باردار شدید حتما با پزشک خود صحبت کنید تا با توجه به بارداری شما تصمیم به ادامه درمان و یا توقف آن بگیرد. ویروس HPV معمولا برای نوزاد مشکلی به وجود نمیآورد. اما در برخی مواقع ممکن است که مادر در هنگام تولد ویروس را به نوزاد خود منتقل کند و نوزاد دچار مشکلات تنفسی و زگیل تناسلی شود. البته این اتفاق بسیار نادر است و اگر هم نوزاد مبتلا شود با مداخلات پزشکی درمان خواهد شد. بهترین راه زایمان برای مادر مبتلا به ویروس HPV سزارین است.
و در نهایت نکته بسیار مهمی که وجود دارد این است که شاید ویروس HPV سالها در بدن باشد و هیچ نشانهای از خود بروز ندهد و فرد مبتلا از وجود آن بی خبر باشد. پس اگر همسر و یا شریک شما ناگهان نشانه ویروس HPV را از خود نشان داد فکر نکنید که به تازگی رابطه جنسی دیگری داشته است. افراد که فعالیت جنسی دارند مستعد مبتلا شدن هستند و این دلیل بر داشتن شریکهای جنسی متعدد نیست.
• تبخال ناحیه تناسلی ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است.
• می تواند باعث ایجاد تاول ها و زخم های دردناک در ناحیه تناسلی، مقعد یا ران شود.
• می تواند از طریق تماس پوست به پوست در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی پخش شود.
• همچنین می تواند از مادر آلوده به نوزادش در حین زایمان سرایت کند.
• می تواند باعث شیوع های مکرر در طول زندگی فرد شود.
• هیچ درمانی برای تبخال تناسلی وجود ندارد، اما داروهای ضد ویروسی می توانند به کاهش شیوع و علائم کمک کنند.
• علت: تبخال تناسلی توسط HSV ایجاد می شود، در حالی که زگیل تناسلی توسط HPV ایجاد می شود.
• شکل ظاهری: تبخال تناسلی باعث تاول ها و زخم های دردناک می شود، در حالی که زگیل تناسلی باعث رشد کوچک و گوشتی می شود.
• انتقال: هم تبخال تناسلی و هم زگیل تناسلی می توانند از طریق تماس پوست به پوست در طول رابطه جنسی منتقل شوند. با این حال، تبخال تناسلی می تواند در حین زایمان نیز سرایت کند، در حالی که زگیل تناسلی می تواند از طریق اشتراک اشیاء آلوده منتقل شود.
• عود: تبخال تناسلی می تواند باعث شیوع مکرر در طول زندگی فرد شود، در حالی که زگیل تناسلی معمولاً پس از درمان عود نمی کند.
• درمان: هیچ درمانی برای تبخال تناسلی و زگیل تناسلی وجود ندارد. با این حال، داروهای ضد ویروسی می توانند به کاهش شیوع تبخال تناسلی کمک کنند و درمان ها می توانند زگیل تناسلی را حذف یا کاهش دهند.
برای تشخیص ویروس اچ پی وی در مردان هیچ روش غربالگری وجود ندارد. اما در زنان با آزمایش پاپ سلولهای غیر طبیعی در گردنه رحم را بررسی میکنند. این آزمایش هر سه سال یک بار برای زنان در سنین بین 21 تا 65 سال توصیه میشود.
ویروس HPV درمان ندارد ولی عارضههای آن قابل درمان است. در اکثر مواقع عفونتهای ناشی از ویروس به مرور زمان از بین میروند و یا به قدری ضعیف میشوند که دیگر تاثیری بر بدن نخواهند داشت. منجمد کردن و حلقههای الکتریکی راهی برای از بین بردن زگیل و ضایعات پیش سرطانی است. البته توجه داشته باشید که با این روشها فقط عارضهها از بین میرود و به این معنی نیست که فرد دیگر ویروس HPV ندارد. ممکن است زگیلها پس از مدتی دوباره برگردند. فرد مبتلایی که هیچ زگیل و عارضهای نداشته باشد نیز میتواند شریک جنسی خود را مبتلا کند.
• گارداسیل ۹
دوزها و برنامه تزریق:
این واکسن معمولاً به صورت تزریق عضلانی در قسمت فوقانی بازو تزریق می شود.
بهترین راه برای مبارزه با این ویروس، پیشگیری از ابتلا به آن است.
بهترین راه برای پیشگیری از تبخال تناسلی و زگیل تناسلی، واکسیناسیون علیه HPV و انجام رابطه جنسی ایمن، از جمله استفاده از کاندوم و محدود کردن تعداد شرکای جنسی است. روشهای پیشگیری عبارتند از:
مهم ترین راه پیشگیری از ابتلا، محدود کردن روابط جنسی است. داشتن شریکهای جنسی متعدد خطر ابتلا به ویروس HPV را افزایش میدهد. استفاده از کاندوم ممکن است اثر بخش باشد ولی به هیچ وجه روش کاملا ایمنی نیست. آموزش جوانان و نوجوانان در این زمینه میتواند تاثیر بسیار زیادی در پیشگیری از آن داشته باشد. شما میتوانید با شرکت در جلسات مشاوره جنسی با انواع بیماریهای مقاربتی آشنا شده و از ابتلا به آنها جلوگیری کنید.
راه دیگر پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV واکسن است. واکسن فقط راهی برای پیشگیری است نه درمان و هیچ تاثیری بر فرد مبتلا ندارد. بهترین زمان زدن واکسن قبل از شروع فعالیت جنسی است. افرادی که فعایت جنسی داشته و احتمال آلوده شدن را میدهند، بهتر است برای زدن واکسن با پزشک مشورت کنند. شاید واکسن بتواند از سلولهای آلوده نشده محافظت کند.
روش دیگر این است که فرد با انجام تست پاپ اسمیر، ویروس را قبل از سرطانی شدن تشخیص دهد. در این صورت با مداخلات پزشکی و ریشه کن کردن ویروس، بیماری از بین میرود. برای دریافت مشاوره روانشناسی از مرکز مشاوره حامی هنر زندگی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*