ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با علت نعوظ مکرر پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
علت نعوظ مکرر چیست؟ نعوظ مکرر (پریاپیسم) نعوظ دردناک، مداوم و غیرطبیعی است که با میل یا تحریک جنسی همراه نیست. این بیماری بیشتر در برخی پسران ۵ تا ۱۰ سال و در مردان ۲۰ تا ۵۰ سال شایع است. نعوظ مکرر جز فوریت های اورژانسی تلقی شده و نیاز به درمان در کمترین زمان ممکن دارد. چراکه به تعویق افتادن درمان یا انجام خودسرانه برخی روش ها و خود درمانی می تواند اثرات جبران ناپذیری بر زندگی جنسی فرد داشته و به اختلال نعوظ دایمی منتهی شود. درمان ها از تجویز دارو تا انجام جراحی اورژانسی می تواند متغیر باشد. برای آگاهی بیشتر در خصوص علت و درمان آن می توانید از طریق مشاوره جنسی اطلاعات تکمیلی را کسب نمایید.
.gif)
آلت تناسلی از سه فضای استوانه ای(سینوسی) در بافت تشکیل شده است که خون می تواند از طریق آن ها جریان یابد (به نام بافت نعوظ). دو سینوس بزرگتر(corpor cavernosa)، در کنار هم ایجاد می شوند. سومین سینوس(پیکر اسفنجی) مجرای ادرار را احاطه کرده و به صورت انتهای مخروطی شکل آلت تناسلی(گلنس پنیس) به پایان می رسد. هنگامی که این سینوس ها پر خون می شوند، آلت تناسلی بزرگتر و سفت می شود (نعوظ). سپس ماهیچه ها در اطراف رگ های کشاله ران سفت می شوند و از خروج خون در اندام تناسلی مردان جلوگیری کرده و آن را در حالت برانگیخته نگه می دارند.
مردان معمولاً بدون تحریک جسمی یا روانی، نعوظ را تجربه می کنند که گاهی اوقات به آن بنه می گویند. در حالی که معمولاً جای نگرانی نیست. اما می تواند احساس شرمساری ایجاد کند و در برخی شرایط نگران کننده می شود. نعوظ های تصادفی در نوجوانان و بزرگسالان به ویژه هنگام بیدار شدن از خواب طبیعی است که احتمال می دهند نوسانات تستــوسترون مسئول این اتفاق باشد. نعوظ های تصادفی بدون تحریک جنسی رخ می دهند و در مردان هر سنی شایع هستند.
نعوظ معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فردی تحریک جنسی می شود. اما نعوظ تصادفی به نعوظی اطلاق می شود که بدون محرک خاص و بدون هیچ گونه تحریک جنسی رخ بدهد. در حالیکه بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شوند. اما نــعوظ در مردان مسن نیز از این قاعده مستثنی نیست.
این کاملاً طبیعی بوده و نشان دهنده عملکرد جنسی سالم است. بیدار شدن از خواب با نعوظ تصادفی بسیار رایج است. این حالت به نام تومسنس آلت تناسلی شبانه شناخته می شود. اگر فردی نعوظ تصادفی داشته باشد اما اغلب قادر به ایجاد یا حفظ نعوظ در هنگام تحریک جنسی نباشد، نشانه ای از(ED)، اخــتلال نعوظ می باشد.
نعوظ اغلب زمانی ایجاد می شود که فرد با فکر کردن، دیدن یا احساس چیزی یا فردی که از نظر جنسی هیجان انگیز است دچار برانگیختگی جنــسی شود. مغز سیگنال هایی را ارسال می کند که عروق متصل به آلت تناسلی را گسترده می کند و باعث می شود خون بیشتری وارد شود. رگ هایی که معمولاً این خون را به بقیه بدن برمی گردانند کوچک می شوند. این منجر به تورم و سفت شدن آلت تناسلی می شود و نعوظ ایجاد می کند. نعوظ هایی که بدون نـشانه های تحریک مردان رخ می دهند می توانند دلایل مختلفی داشته باشند.
این حالت گاهی اوقات چوب صبح نیز نامیده می شود ممکن است ناشی از تغییرات هورمونی در طول شب یا تحریک فیزیکی ناشی از تماس با ملحفه های تخت باشد. یک مرد سالم معمولاً در خواب ۳ تا ۵ نعوظ را تجربه می کند که هر کدام ۲۵ تا ۳۵ دقیقه طول می کشد. برای مطالعه در زمینه علت نعــوظ صبحگاهی کلیک کنید.
سطح هورمون در طول روز به ویژه سطح تستوسترون در نوسان است و این می تواند باعث نعوظ تصادفی شود. در سال ۲۰۰۶، بررسی مطالعات به این نتیجه رسید که تستوسترون در تشکیل نعوظ ضروری است. ده سال بعد یک بررسی جداگانه با منبع معتبر همچنین نشان داد که این هورمون نقش مهمی در عملکرد جنسی طبیعی در مردان و زنان دارد. با این حال، دخالت تستوسترون در نعوظ های تصادفی نامشخص است.
اختلال نعوظ مکرر که بیش از حد معمول طول می کشد ، بسیار دردناک است. پریاپیسم یک نعوظ مداوم و معمولاً دردناک است که بیش از چهار ساعت طول می کشد و بدون تحریک جنسی رخ می دهد. این حالت زمانی ایجاد می شود که خون آلت تناسلی به دام افتاده و قادر به تخلیه نیست. اگر این بیماری بلافاصله درمان نشود، می تواند منجر به ایجاد زخم و اختلال نعوظ دائمی شود.
نعوظ مکرر می تواند در همه گروه های سنی، از جمله نوزادان تازه متولد شده رخ دهد. با این حال، معمولاً مردان را در دو گروه سنی مختلف تحت تأثیر قرار می دهد: بین ۵ تا ۱۰ سالگی و ۲۰ تا ۵۰ سالگی. مهم است که با تشخیص و اقدامات فوری درمانی، زندگی جنسی فرد را از آسیب دایمی حفظ شود. برای کسب آگاهی در خصوص سایر مشکلات جنسی مردان کلیک کنید.
پریاپیسم ناشی از ناهنجاری های رگ های خونی، گلبول های قرمز خون یا اعصابی است که باعث گیر افتادن خون در بافت نعوظ آلت تناسلی می شود. گاهی پزشکان قادر به تعیین علت پریاپیسم نیستند. علل شایع، بسته به سن تا حدودی متفاوت است. با این حال علائم هشدار دهنده در پسران و مردان مبتلا به پریاپیسم، همراه با ویژگی های خاصی است که باعث نگرانی می شود.
در صورت وجود علائم هشداردهنده، ممکن است ارزیابی بیشتری لازم باشد تا مشخص شود که علت پریاپیسم چیزی غیرعادی یا جدی است. علایم معمولا شامل موارد زیر است:
علت نعوظ مکرر را می توان در چندین مورد جستجو نمود. کم خونی، وجود مشکلی در ناحیه تناسلی یا حتی استفاده از برخی داروها می تواند تاثیر گذار باشد.
برخی از موارد پریاپیسم در بزرگسالان نتیجه بیماری سلول داسی شکل است. تقریباً ۴۲ درصد از همه بزرگسالان مبتلا به سلول داسی شکل در نهایت دچار پریاپیسم می شوند. پیشنهاد می کنیم در این رابطه مقاله عــلائم کمبود آهن در بدن را مطالعه فرمایید.
یک علت شایع پریاپیسم استفاده و یا سوء استفاده از داروها است. تزریق داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ تجویز می شود نیز ممکن است باعث پریاپیسم شود. داروهایی که برای ایجاد نعوظ بدون تجویز پزشکی مصرف می شوند از جمله داروهای خوراکی(آوانافیل، مــصرف قرص سیلدنافیل 100، تادالافیل و وردنافیل) و داروهای تزریق شده به آلت تناسلی (به عنوان مثال، کرم آلپروستادیل) می توانند باعث پریاپیسم شوند.
دو نوع پریاپیسم وجود دارد. پریاپیسم ایسکمیک و پریاپیسم غیرشیمیایی. پریاپیسم ایسکمیک که به پریاپیسم جریان کم نیز شناخته می شود، نتیجه گرفتار شدن خون در محفظه های نعوظ است.اکثر موارد نعوظ مداوم شامل عدم جریان خون از آلت تناسلی می شود. خون به عقب برگشته و مانع از ورود خون غنی از اکسیژن به آلت تناسلی می شود. در نتیجه، آلت تناسلی ممکن است از گرسنگی اکسیژن رنج ببرد. این وضعیت به عنوان پریاپیسم ایسکمیک یا پریاپیسم کم جریان شناخته می شود.
اگر نعوظ بیش از ۴ ساعت طول بکشد درد شدیدی ایجاد می شود. آلت تناسلی ممکن است در حالت راست شده باشد اما همچنان نرم مانده باشد. پریاپیسم طولانی مدت می تواند منجر به اختلال نعوظ یا حتی مرگ بافت آلت تناسلی شود. این بیماری اغلب در مردان سالم بدون علت شناخته شده، رخ می دهد اما همچنین بر مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل، سرطان خون یا مالاریا نیز تأثیر می گذارد. اختلال نعوظ جزء اخــتلالات کژکاری جنسی می باشد و همانگونه که اشاره شد نیاز به درمان فوری دارد.
به ندرت پیش می آید که پریاپیسم ناشی از جریان خون کنترل نشده به آلت تناسلی باشد. چنین جریان غیرطبیعی از خون، معمولاً ناشی از آسیب به شریان در ناحیه کشاله ران است. بطور مثال در نتیجه پارگی عروق ناشی از آسیب به آلت تناسلی یا پرینه (ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد) ایجاد شده و مانع از گردش طبیعی خون در آلت تناسلی می شود.
پریاپیسم غیر شیمیایی که به عنوان پریاپیسم جریان بالا نیز شناخته می شود درد کمتری از پریاپیسم ایسکمیک دارد و منجر به مرگ بافت نمی شود. آلت تناسلی راست است اما کاملاً سفت نیست. احتمال ایجاد اختلال نعوظ های بعدی در این حالت، بسیار کمتر از پریاپیسم ایسکمیک است. پریاپیسم جریان بالا شکل نادرتری از پریاپیسم بوده و معمولاً دردناک نیست. در هر حال این مشکلات در صورت عدم درمان می تواند منجر به ناتــوانی جنسی در مردان شود.
اگر مشکوک به پریاپیسم باشید پزشک سوالاتی را برای تشخیص درست بیماری مطرح می کند. مانند اینکه چه مدت است به این مشکل نعوظ برخورده اید و آیا پریاپیسم بعد از ضربه به آن ناحیه از بدن اتفاق افتاده است یا خیر. معمولاً نعوظ شما چقدر طول می کشد. آیا درد وجود دارد یا خیر. آیا از هرگونه داروی قانونی یا غیرقانونی چه برای تفریح و چه با هدف درمان اختلال نعوظ استفاده کرده اید. با پزشک خود صادق باشید. استفاده از مواد مخدر به ویژه ماری جوانا و کوکائین با پریاپیسم ارتباط دارند. از آنجا که برخی از افراد از اعتراف به استفاده از داروهای تفریحی خجالت می کشند، پزشکان گاهی اوقات غربالگری مواد مخدر را انجام می دهند. در تکمیل این موضوع می توانید مقاله تاثیر مواد مخدر بر عملکرد جنسی را نیز مطالعه کنید.
سوابقی که نشان دهنده وجود بیماری هایی مانند سلول داسی شکل و سرطان خون باشد می تواند برای تشخیص مهم باشد. پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد تا به علت پریاپیسم پی ببرد. پس از اتمام معاینه فیزیکی، پزشک آزمایش خون از آلت تناسلی را انجام می دهد. در طول این آزمایش، با یک سوزن کوچک از آلت تناسلی، مقداری خون گرفته می شود و سپس برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود.
این یک سرنخ برای تشخیص پریاپیسم، مدت زمان وجود این شرایط و میزان آسیب ایجاد شده ارائه می دهد. اگرچه پزشکان معاینه فیزیکی را بر روی اندام تناسلی متمرکز می کنند تا علائم آسیب یا سرطان را تشخیص دهند اما شکم را نیز معاینه کرده و معاینه دیجیتالی مقعد را انجام می دهند. پزشکان همچنین ممکن است معاینه عصبی را برای یافتن علائم اختلال نخاعی در برنامه ارزیابی قرار دهند.
انجام سونوگرافی برای اندازه گیری جریان خون و بررسی اختلالات خونی و عفونت ادراری و نیز تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی) یا توموگرافی کامپیوتری (سی تی) انجام می شود. این اقدامات ممکن است برای تشخیص درست تکرار شود. اگر موثر نباشند، پزشکان یک شانت جراحی ایجاد می کنند. شانت یک گذرگاه است که با جراحی در آلت تناسلی قرار می گیرد. جریان خون اضافی را منحرف کرده و گردش خون در آلت تناسلی به حالت عادی بازمی گردد. 
هدف روش های درمانی این است که ضمن از بین بردن نعوظ درناک، توانایی نعوظ در آینده نیز حفظ شود. اگر فردی در عرض چهار تا شش ساعت تحت درمان قرار گیرد می توان نعوظ را با دارو کاهش داد. اگر نعوظ کمتر از چهار ساعت به طول انجامیده باشد.
داروهای ضد احتقان که جریان خون را در آلت تناسلی کاهش می دهند بسیار مفید خواهند بود. اقدامات ساده ای که می توان بلافاصله انجام داد شامل استفاده از یخ، بالا رفتن از پله یا هر دو است. با این حال، پریاپیسم یک وضعیت اضطراری و اورژانسی نیازمند درمان حرفه ای و پزشکی است. درمان باید در اسرع وقت، ترجیحاً توسط اورولوژیست در بخش اورژانس شروع شود. برای آگاهی از نحوه درمان اختلالات جنسی کلیک کنید.
اقدام اولیه معمولاً شامل تزریق دارو به آلت تناسلی و حذف خون اضافی از آن خواهد بود. پزشکان به بیمارانی که درد قابل توجهی دارند مسکن می دهند. اگر پریاپیسم ایسکمیک باشد معمولاً اقدامات دیگری لازم است. پس از بی حس کردن آلت تناسلی با بی حسی موضعی، پزشکان دارویی را به آلت تناسلی تزریق می کنند که باعث تنگ شدن رگ های خونی منتقل کننده به آلت تناسلی (فنیل افرین) و کاهش جریان خون و کاهش تورم می شود.
گاهی اوقات پزشکان رگ های آلت تناسلی را با محلول آب نمک شستشو می دهند تا به کاهش اکسیژن یا لخته شدن خون کمک کنند. این اقدامات ممکن است مکررا انجام شود. با توجه به نعوظ مکرر و عدم ارگاسم و متعاقب آن بروز عوارض ارضا نشدن مردان، درمان فوری عارضه اختلال نعوظ مکرر باید سریعا انجام شود.
در صورتی که اقدامات پیشین موثر واقع نشد جراحی به میدان خواهد آمد. برای پریاپیسم کم جریان استفاده می شود. شانت گذرگاهی است که با عمل جراحی در آلت تناسلی قرار می گیرد تا جریان خون را منحرف کرده و گردش خون به حالت عادی برگردد. در روش آسپراسیون، پس از بی حس کردن آلت تناسلی، پزشکان برای کاهش فشار و تورم، یک سوزن وارد کرده و خون را از آلت تناسلی خارج می کنند.
بسته های یخ: استفاده از یخ روی آلت تناسلی و پرینه ممکن است تورم را کاهش دهد.
بستن جراحی: در مواردی که پارگی شریان مورد استفاده قرار می گیرد پزشک شریانی را که باعث ایجاد پریاپیسم می شود به منظور بازگرداندن جریان طبیعی خون، بست می کند.
تزریق داخل غار: این درمان برای پریاپیسم جریان کم استفاده می شود. داروهایی که به عنوان آلفا آگونیست شناخته می شوند به آلت تناسلی تزریق می شوند. آن ها باعث تنگ شدن عروق شده، جریان خون در آلت تناسلی را کاهش داده و تورم را کاهش می دهند. برای آشنایی بیشتر در خصوص قــوی ترین درمان نعوظ و اختلالات نعوظ کلیک کنید.
تا زمانی که درمان سریع باشد چشم انداز درمانی برای اکثر افراد بسیار خوب است. با این حال، هرچه دریافت مراقبت های پزشکی طولانی تر شود خطر اختلال نعوظ دائمی بیشتر می شود. اگر فکر می کنید در حال تجربه پریاپیسم هستید نباید خودتان اقدام به درمان آن کنید. بلکه در اسرع وقت از اورژانس کمک بگیرید.
مشکلات جنسی و از جمله آن ها نعوظ مکرر، علاوه بر پیامد های جنسی، عوارض روحی و روانی نیز بر جای خواهند گذاشت. پس از درمان جسمی و مشاوره های درمانی کمک گرفتن از متخصصان در این زمینه ضروری می نماید. برای کسب اطلاعات از مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره حامی هنر زندگی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
