Aspd چیست ؟ اختلال شخصیت ضداجتماعی (ASPD)یک وضعیت سلامت روانی است که در آن فرد دارای الگوی طولانی مدت وانمودسازی، استثمار یا نقض حقوق دیگران است و رفتارها اغلب مجرمانه هستند. علت اختلال شخصیت ضد اجتماعی ناشناخته است. اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند کودک آزاری در ایجاد این بیماری نقش دارند. افرادی که دارای والدین ضد اجتماعی یا الکلی هستند و مردان بسیار بیشتر از زنان تحت تأثیر این اختلال قرار می گیرند. این وضعیت در بین افرادی که در زندان هستند رایج است. برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) وضعیتی است که با فقدان همدلی و توجه به افراد دیگر مشخص می شود. افرادی که دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند، به درستی یا نادرستی انتخاب های خود توجه کمی دارند یا اصلاً توجهی ندارند. آن ها دشمنی می کنند و اغلب بی احساس یا به شیوه ای بی احساس عمل می کنند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است دروغ بگویند، رفتار پرخاشگرانه یا خشونت آمیز داشته باشند و در فعالیت های مجرمانه شرکت کنند. به نظر می رسد که سایکوپات ها دارای شکل شدیدی از اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.
این اختلال نه تنها بر زندگی فرد مبتلا بلکه بر زندگی اطرافیان او نیز تأثیر منفی دارد. معمولاً با عدم توجه به افراد دیگر و رفتار پرخاشگرانه و اغلب خشونت آمیز مشخص می شود. فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی احتمالاً مرتکب اقداماتی می شود که او را با قانون در می اندازد. اعمال آن ها معمولا به دیگران و محیط اطراف صدمه می زند و حتی ممکن است عمداً افراد دیگر را برای منافع شخصی خود هدف قرار دهند. برخی از نشانه ها می توانند کاملاً هشدار دهنده و بالقوه مضر باشند. در صورت تداوم چندین علائمی نیاز به کمک حرفه ای خواهد بود.
اکثر افراد یک حس اخلاقی ذاتی دارند که دروغ گفتن به دیگران را اشتباه قلمداد می کند. افراد اغلب احساس میکنند که نیاز دارند یا درست تر این است که با دیگران صادق باشند و هر دروغی که میگویند ممکن است آن ها را از درون بیازارد. حتی کوچک ترین دروغ می تواند باعث شود احساس ناراحتی کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه دروغگویی کلیک کنید.
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی با دروغ گفتن بسیار راحت خواهد بود؛ مهم نیست چه تاثیری بر دیگران دارد. آن ها غالبا به دروغگویی در مورد اعمال خود ادامه می دهند؛ حتی اگر به این معنی باشد که از سمت دیگران در نهایت سرزنش بشوند. آن ها همچنین بطور معمول تمایل به فریب مردم در جهت منافع شخصی خود دارند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب می توانند بسیار جذاب و شوخ باشند. این ویژگی به آنها کمک میکند تا مورد لطف دیگران قرار بگیرند و مردم را از نظر عاطفی جذب کنند و بتوانند آن ها را متقاعد کنند که میتوان به آنها اعتماد کرد؛ حتی زمانی که از این اعتماد به ضرر دیگران سوء استفاده شود. فردی که دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی است، اغلب از دستکاری احساسات دیگران برای کمک به آن ها برای رسیدن به خواسته خود خوشحال می شود. ب
باجگیری عاطفی یک تاکتیک رایج برای مبتلایان به ASPD است و حتی ممکن است از چنین تکنیکهایی بدون اینکه دلیلی جز لذت بردن از آن داشته باشند براحتی استفاده کنند. در نتیجه، روابطی که شکل می دهند طولانی مدت نیستند زیرا مردم از یک جایی به بعد تصمیم می گیرند از اقدامات خود که به اسین دیدن منجر می شود دوری کنند.
بسیاری از مردم سعی می کنند تا حد امکان در چارچوب قانون عمل کنند. حتی اگر خود شما به قوانین خاصی احترام نگذارید، عموماً از آن ها تبعیت می کنید تا با مقامات دچار مشکل نشوید. معمولاً از سر ناامیدی است که بسیاری از مردم به نقض قانون فکر می کنند اما ترجیح می دهند به جای آن زندگی بدون دردسری داشته باشند. با این حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب قوانین را نادیده می گیرند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه تست آنلاین شخصیت ضداجتماعی کلیک کنید.
در حالی که بیشتر مردم ممکن است با احتمال گرفتار شدن در چنگ قانون، از انجام تصمیمات خود منصرف می شوند، افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی بدون توجه به عواقب آن قانون را زیر پا می گذارند. آن ها همچنین به تأثیر اعمالشان بر دیگران توجه چندانی ندارند.
هرازگاهی باید ریسک را در مقابل پاداش احتمالی سنجید. اگر پاداش به اندازه کافی بزرگ باشد و از ریسک آن بیشتر باشد، ممکن است پیش بروید و در مشکلات بعدی آن گیر بیفتید. اغلب مردم تصمیم میگیرند که پاداش صرفاً ارزش انجام بعضی کارها را ندارد و از ریسکهای مرتبط اجتناب میکنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ریسک پذیری در شغل کلیک کنید.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی بدون در نظر گرفتن اینکه پاداش بالقوه یک انتخاب چقدر کوچک و ناچیز است، به مراتب بیشتر از حد معمول برای رسیدن به آن ریسک میکنند. این امر به احتمال زیاد مشکل مواجه شدن با مقامات نسبت به افرادی که رویکرد متعادل تری نسبت به ریسک پذیری دارند را افزایش می دهد.
هنگامی که در یک جامعه زندگی می کنید، به عنوان اعضا باید از قوانین خاصی پیروی کنید تا بتوانید جامعه را کارآمد سازید که شامل رفتار با احترام و ملاحظه با یکدیگر است. در طول قرن ها انسان احساساتی مانند پشیمانی را در خود ایجاد کرده اند که به آن ها کمک می کند به قوانین پایبند باشند.
با این حال گاهی اوقات، همه افراد چنین احساساتی را تجربه نمی کنند که افراد مبتلا به اختلال رفتار ضداجتماعی از آن جمله اند. آن ها معمولاً از اعمال خود احساس گناه و پشیمانی نمی کنند. این کار آسیب رساندن به مردم را برای آن ها آسانتر میکند و اگر شخصاً از آن سود ببرند این کار را مداوم انجام میدهند. تنها نگرانی آن ها سلامتی خود است، بدون نگرانی برای افرادی که به آن ها صدمه می زنند.
اجتناب از مسئولیت در زندگی دردسرساز است. به عنوان مثال، اکثریت قریب به اتفاق افراد برای تامین هزینه های خود نیاز به کار و شغل دارند. با این حال حفظ یک شغل مستلزم مسئولیت پذیری حرفه ای است و این مسئولیت اغلب در افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود ندارد.
بنابراین یکی از نتایج قابل پیش بینی این اختلال این است که مبتلایان اغلب شغل خود را از دست می دهند که می تواند به مشکلات آن ها بیفزاید چرا که برای ایجاد درآمد برای خود به اعمال مجرمانه روی می آورند. در این اختلال به جای اینکه فرد مسئولیت اعمال خود را بر عهده بگیرد تقصیر را به گردن دیگران می اندازد. برای دریافت مشاوره شغلی کلیک کنید.
مشخص نیست که چرا برخی از افراد به اختلال شخصیت ضد اجتماعی مبتلا می شوند، اما تصور می شود که هم ژنتیک و هم تجربیات آسیب زا در دوران کودکی، مانند کودک آزاری یا بی توجهی، خانواده بی ثبات و آشفته، والدگری سلطه گرانه نقش مهمی دارند.
سایر عوامل بیولوژیکی (به ویژه در روانپریشی)، مانند رشد در محیطهای آسیبزا یا سوء استفادهکننده (بهویژه در سوسیوپاتی) نقش دارند. تحقیقات نشان میدهد که نقصها و آسیبهای مغزی در طول سالهای رشد نیز ممکن است با ASPD مرتبط باشد. احتمالاً به این دلیل که افراد مبتلا به ASPD اغلب قانون را زیر پا می گذارند، بسیاری از زندانیان به ASPD مبتلا هستند.
تحقیقات نشان می دهد که ۴۷ درصد از زندانیان مرد و ۲۱ درصد از زندانیان زن به این اختلال مبتلا هستند.
کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک بیشتر در معرض ابتلا به ASPD هستند. اختلال سلوک مشابه ASPD است اما در جوانانی که به طور مکرر هنجارهای اجتماعی و حقوق دیگران را نقض می کنند، تشخیص داده می شود. به عبارتی وجود اختلال سلوک به عنوان یک عامل خطرساز برای ابتلا به اختلال ضداجتماعی شناخته می شود. اختلال سلوک با علائمی همچون فرار از مدرسه (نرفتن به مدرسه)، بزهکاری (ارتکاب انواع جرم یا سوء مصرف مواد) و سایر رفتارهای مخرب و پرخاشگرانه همراه می باشد.
رفتار مجرمانه یکی از ویژگیهای کلیدی اختلال شخصیت ضداجتماعی است و این احتمال وجود دارد که فرد مبتلا به این اختلال در مقاطعی از زندگی خود مرتکب جرم شود و به زندان بیفتد. مشخص شده است که مردان مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی سه تا پنج برابر بیشتر از زنان نسبت به افراد بدون این اختلال احتمال سوء مصرف الکل و مواد مخدر دارند. همچنین خطر مرگ زودرس در نتیجه رفتارهای بیملاحظه یا اقدام به خودکشی در آن ها افزایش مییابد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی نیز بیشتر در دوران بزرگسالی دچار مشکلات ارتباطی و بیکار و بی خانمانی می شوند.
برای تشخیص ASPD، یک فرد باید قبل از سن ۱۵ سالگی علائم اختلال سلوک را نشان داده باشد. اگرچه تا سن ۱۸ سالگی نمی توان آن ها را تشخیص داد. اغلب بزرگسالان مبتلا به ASPD نشانه هایی از اختلال سلوک را در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی نشان داده اند. اختلال شخصیت ضد اجتماعی پس از ارزیابی دقیق روانشناختی تشخیص داده می شود. تشخیص تنها در صورتی امکانپذیر است که فرد ۱۸ سال یا بیشتر داشته باشد و حداقل ۳ مورد از معیارهای رفتاری زیر اعمال شود: برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه برخورد با شخصیت ضد اجتماعی کلیک کنید.
قانون شکنی مکرر، به طور مداوم فریبکارانه رفتار کردن، تکانشی بودن یا ناتوانی در برنامه ریزی از قبل، تحریک پذیری و پرخاشگری، بی توجهی و بی پروایی نسبت به ایمنی خود یا ایمنی دیگران، عدم پشیمانی، رفتار غیرمسئولانه داشتن. این علائم بخشی از یک دوره اسکیزوفرنی یا شیدایی نیستند. آن ها بخشی از شخصیت و رفتار روزمره یک فرد مبتلا هستند. علائم معمولاً در اواخر دوران نوجوانی و بیست سالگی در بدترین حالت خود هستند و سپس گاهی به مرور زمان خود به خود بهبود می یابند.
درمان این اختلال سخت است. افراد مبتلا به ASPD به ندرت به دنبال کمک هستند، زیرا اغلب فکر می کنند به آن نیاز ندارند. در گذشته تصور می شد که اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک اختلال مادام العمر است، اما همیشه اینطور نیست و گاهی اوقات می توان آن را مدیریت و درمان کرد. شواهد نشان میدهند که رفتارها در طول زمان با درمان تا حدی بهبود می یابد، حتی اگر ویژگیهای اصلی مانند عدم همدلی باقی بماند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی کلیک کنید.
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی نیز ممکن است تمایلی به درمان نداشته باشد و تنها زمانی درمان را شروع کند که دادگاه دستور انجام آن را بدهد. درمان توصیه شده برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، سابقه توهین و وجود مشکلات مرتبط مانند سوء مصرف الکل یا انواع مواد مخدر به شرایط او بستگی خواهد داشت. خانواده و دوستان فرد اغلب نقش فعالی در تصمیم گیری در مورد درمان و مراقبت از او دارند. گاهی اوقات، مراکز سوء مصرف مواد و مراقبت های اجتماعی نیز ممکن است لازم باشد درگیر پروسه درمان شوند.
هنگامی که برای یک فرد مبتلا به دنبال درمان هستید، رفتار درمانی یا روان درمانی در تنظیمات فردی یا گروهی کمک کننده هستند. روان درمانی هایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) میتواند برای کمک به افراد برای دستیابی به بینش در مورد رفتارهای خود و تغییر الگوهای فکری ناسازگار مفید باشد.
نتایج مؤثر معمولاً تنها پس از درمان طولانیمدت رخ میدهد. گروه درمانی و خانواده درمانی و همچنین درمان مبتنی بر ذهنیت، که توانایی شناخت و درک وضعیت روانی خود و دیگران را هدف قرار می دهد نیز برای ASPD استفاده شده و نتایج امیدوار کننده ای نشان داده است. درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT) نوعی از گفتار درمانی است که در درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. درمانگر فرد را ترغیب می کند تا طرز تفکر خود و چگونگی تأثیر وضعیت روانی بر رفتار او را در نظر بگیرد.
جامعه درمانی دموکراتیک (DTC) شیوه ای دیگر است که شواهد نشان میدهد برنامههای مبتنی بر جامعه میتواند یک روش درمانی طولانیمدت موثر برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی باشد و در زندانها رواج بیشتری پیدا کند. DTC نوعی درمان اجتماعی است که هدف آن رسیدگی به خطر توهین فرد و همچنین نیازهای عاطفی و روانی آن هاست. این رویکرد بر اساس گروههای بزرگ و کوچک درمانی کار می کند و بر مسائل جامعه تمرکز دارد و محیطی را ایجاد میکند که هم کارکنان و هم زندانیان در تصمیمگیریهای جامعه خود سهیم باشند. همچنین درمورد سلامت اجتماعی بخوانید.
همچنین فرصت هایی برای کار آموزشی و حرفه ای به وجود می آورند. طول درمان توصیه شده ۱۸ ماه است، زیرا نیاز به زمان کافی برای ایجاد تغییرات و اعمال مهارت های جدید برای فرد وجود دارد. خودانگیختگی عامل مهم دیگری برای پذیرش در این نوع طرح است. به عنوان مثال، فرد باید مایل باشد که به عنوان بخشی از یک جامعه کار کند، در گروه ها شرکت کند و تابع روند دموکراتیک باشد.
پزشکان گاهی اوقات از داروهای روانپزشکی خاصی مانند تثبیت کننده های خلق و خو یا برخی از داروهای ضد روان پریشی غیر معمول (خارج از برچسب) برای درمان علائمی مانند پرخاشگری تکانشی و اختلالات مرتبط استفاده می کنند. FDA هیچ دارویی را به طور خاص برای اختلال شخصیت ضد اجتماعی تأیید نکرده است. برخی از داروهایی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از: داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی و ضد روان پریشی، تثبیت کننده های خلق و خو.
اگر یکی از عزیزان شما مبتلا به ASPD است صحبت با یک متخصص سلامت روان برای هر دو طرف مفید خواهد بود. آن ها می توانند به شما کمک کنند مهارت های مقابله ایی را بیاموزید که به شما در تعیین حد و مرز برای محافظت از خود در برابر آسیب فرد مبتلا کمک می کند. گروه درمانی و گروه های حمایتی نیز ممکن است منابع مفیدی برای حمایت و کسب اطلاعات باشند. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی در زمینه Aspd چیست کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*