انواع قرص بوپرنورفین و میزان تاثیر آن در ترک اعتیاد

بوپرنورفین یکی از سه داروی مورد تایید سازمان غذا و دارو برای درمان اعتیاد (MAT) است. مصرف بوپرنورفین یک رویکرد ایمن و مؤثر برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی (OUD) در نظر گرفته می‌شود، به‌ ویژه زمانی که همراه با یک برنامه جامع درمان اعتیاد از جمله درمان‌های رفتاری و مشاوره استفاده شود. انواع مختلفی از این دارو در دسترس است که رایج ترین آن سوباکسون بوده که به صورت زیرزبانی استفاده می شود. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.

بوپرنورفین چیست؟

بوپرنورفین نوعی ماده تخدیری به شمار می‌رود که به گیرنده های افیونی در مغز انسان اتصال دارد و در پی آن خروج افیون را سرکوب کرده و از تاثیرگذاری بر مغز جلوگیری می کند. این دارو در سال ۲۰۰۲ میلادی مورد تایید اداره غذا و دارو قرار گرفت. بهتر است بدانید هنگامی درمان اعتیاد با قرص b۲ نتیجه دارد که فرد تحت یک برنامه صحیح و در کنار روش های گروه درمانی اعتیاد اقدام به ترک اعتیاد نماید. برنامه ای که بتواند وضعیت ذهنی، جسمی و محیطی فرد را کنترل کند. از آنجایی که استفاده از ب ۲ در کنار دیگر مواد مخدر می تواند عوارض جانبی شدید داشته باشد حتماً لازم است که فرد زیر نظر یک متخصص باشد. داروهای بوپرنورفین شامل موارد زیر است:

سوباکسون (زیرزبانی بوپرنورفین/نالوکسان)
Zubsolv (قرص زیر زبانی بوپرنورفین/نالوکسان)
بوپرنورفین/نالوکسان ژنریک
سابوتکس (قرص بوپرنورفین)
سابلوکاد (تزریق بوپرنورفین)

1-انواع قرص بوپرنورفین | نحوه مصرف قرص ب ۲

بیماران معمولاً استفاده از قرص بوپرنورفین را حداقل ۱۲ ساعت بعد از استفاده مواد افیونی و بین ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعد از استفاده متادون آغاز می کنند. اما با توجه به شرایط هر فردی این دوز مصرف می تواند تغییر کند. طبق توصیه متخصصان تا حد امکان باید بین استفاده از مواد مخدر و درمان بوپرنورفین فاصله باشد. آنچه لازم به گفتن است اینکه برای درمان اعتیاد با هر نوع دارو یا مخدر جایگزین حتماً لازم است با تجویز پزشک اقدام به استفاده از آن نمایید.

2-عوارض قرص بوپرنورفین

بوپرنورفین بر خلاف دیگر مواد افیونی همچون هروئین سقف اثر دارد. به این معنا هنگامی که فرد میزان معینی از ماده مخدر استفاده نکرده باشد تاثیرات آن را احساس نخواهد کرد. با این حال این قرص مانند دیگر داروها عوارض جانبی زیادی دارد که رایج ترین آن ها شامل موارد زیر هستند: دل درد، بی خوابی شبانه، سردرد، خشکی دهان، سوزش و خارش پوست، تورم یا قرمزی در ناحیه پد بوپرنورفین. برخی از پیامدهای نامطلوب دیگر استفاده بوپرنورفین که باید به آن ها توجه کنید شامل توهم، تب و لرز و تعریق، سرگیجه، گرفتگی عضلات و اسهال و استفراغ است. این را بدانید که تمام داروها همراه با تاثیرات مفید خود عوارضی هم دارند که ممکن است در کنار هم دیده نشود و به اشکال مختلفی بروز می کند.

3- عوارض جدی قرص ب2

هر یک از این عوارض اگر طولانی شد لازم است که فرد با پزشک یا متخصص تماس بگیرد. برای پیشگیری از یبوست در رژیم غذایی خود لازم است فیبر بیشتری استفاده کنید. آب بنوشید و ورزش کنید. علاوه بر این ممکن است پزشک داروی مسهل هم همراه همه این ها تجویز کند. برای پیشگیری از سرگیجه یا زمین خوردن از تغییر وضعیت های سریع مانند نشستن و برخاستن ناگهانی خودداری کنید.
چنانچه شما عوارضی مانند موارد زیر را مشاهده کردید باید حتماً و در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید؛ اختلال تنفس در هنگام خواب یا آپنه خواب، اختلال خلق و خو هم چون بی قراری و اضطراب، درد شکمی، اختلال عملکرد غدد فوق کلیوی با نشانه هایی همچون کمبود وزن و خستگی بیش از حد، بیهوشی، ضربان نامنظم و تند قلب و تنفس سطحی و کند و دشواری در برخاستن ازخواب. هر چند این دارو برای کم کردن عوارض سندرم محرومیت تجویز می گردد در برخی موارد مخصوصاً در مواردی که فرد دچار اعتیاد به موادی با اثر بلند مدت مانند متادون بوده است احتمال دارد خود دارو سبب ایجاد علائم ترک شود.

4-انواع قرص بوپرنورفین | تداخلات دارویی بوپرنورفین

برخی از داروها همچون نالترکسون، بوتورفانول، پنتازوسین، پروکائین آمید، کینیدین، سیتریزین، دیفن هیدرامین، آلپرازولام و دیازپام زولپیدوم، کدئین، هیدروکدون، الکل، ماری جوانا و نالبوفین با بوپرنورفین تداخل دارند. اگر میزان زیادی از دارو به صورت تصادفی مصرف کرده و دچار نشانه هایی همچون اختلال تنفسی، ضربان قلب نامنظم، بیهوشی وعوارض دیگر شدید احتمال دارد نیاز به درمان با نالوکسون داشته باشید. بنابراین به محض مشاهده نشانه های مسمومیت با دارو و فوریت‌های پزشکی تماس حاصل کنید. لحظات اولیه بعد از ایجاد مسمومیت برای نجات انسان بسیار حیاتی است.

5-قرص ب۲ چند روز در ادرار می ماند؟

هنگامی که یک فرد مقدار قابل توجهی بوپرنورفین مصرف می کند در سیستم بدن تأثیر گذاشته و تقریباً بین 24 تا 60 ساعت نتیجه اثرات گذاری مشهود خواهد بود. با اینحال فقط مقادیر کافی از این دارو در بدن باقی می ماند تا نتایج مثبت تست را در آزمایشات دارویی به مدت 7 تا 10 روز ارائه دهد. این بازه زمانی بسته به متابولیسم فرد و میزان بوپرنورفینی که مصرف می کند متفاوت خواهد بود. نیمه عمر یک ماده عبارت است از مدت زمانی که طول می کشد تا نیمی از دوز به طور کامل از بدن خارج شود. نیمه عمر بوپرنورفین بین 24 تا 42 ساعت و نیمه عمر نالوکسان بین 2 تا 12 ساعت است.

حتی پس از خروج Suboxone از بدن، آثار کوچکی همچنان باقی می ماند. بدن بوپرنورفین را در کبد متابولیزه می کند که متابولیت های بوپرنورفین، نوربوپرنورفین را تولید می کند. پس از خروج کامل سوباکسون از سیستم فرد، نوربوپرنورفین باقی می ماند و در طی چند روز یا هفته از طریق ادرار از بدن خارج می شود.

قرص ب۲ معمولاً ۱۰ تا ۱۵ روز پس از آخرین استفاده در آزمایش نشان داده می شود. به احتمال زیاد در صورت انجام تست مرفین نتیجه آزمایش منفی می شود اما در صورت درخواست تست دقیق تر آزمایشات در رابطه با مشتقات مرفین مانند ب۲ هم انجام می گیرد و مسلما با جواب مثبت مواجه می شوید.

6-شرایط دفع بوپرنورفین

نوربوپرنورفین معمولاً 14 روز پس از ورود Suboxone به بدن از سیستم خارج می شود اما این روند بسته به هر فرد می تواند کندتر یا سریع تر باشد. عواملی که بر مدت زمان خروج نوربوپرنورفین از سیستم تأثیر می‌گذارند عبارتند از: عملکرد کبد، سن، وزن، دفعات استفاده از Suboxone و اگر سایر داروها همزمان با Suboxone مصرف شوند این زمان می تواند تغییر کند. عملکرد ضعیف کبد باعث می شود که Suboxone برای مدت طولانی تری در بدن باقی بماند. هر کس دارو را به طور متفاوتی پردازش می کند، بنابراین پزشکان باید مقدار دارو را برای هر بیمار تنظیم کنند. بوپرنورفین نیز به مرور زمان افزایش می یابد و برخی از بیماران باید آن را با دفعات کمتر یا با مقدار کمتر شروع کنند.

7-آیا بوپرنورفین در ترک اعتیاد موثر است؟

اعتیاد به مواد مخدر نوعی بیماری به شمار می‌رود که جامعه زیادی از افراد را در جهان درگیر خود کرده است. معمولاً کسانی که برای درمان روش های اصولی را انتخاب می کنند به گروه های روان درمانی و مشاوره های ترک اعتیاد رجوع می کنند؛ اما برخی دیگر استفاده از داروهایی همچون بوپرنورفین را ترجیح می‌دهند. بوپرنورفین مانند داروهای شبکه مخدری می باشد که استفاده آن برای افراد ایجاد وابستگی می کند. از این رو به هیچ عنوان مصرف آن بدون تجویز پزشک توصیه نمی شود.

انواع قرص بوپرنورفین

انواع مخدر بوپرنورفین که در بازار موجود است: داروی بوپرنورفین به صورت گوناگون قابل استفاده است مانند قرص، آمپول، ایمپلنت داخل بدن و یا پد های درمانی. انواع متفاوتی بوپرنورفین با توجه به وضعیت فرد توسط پزشک تجویز می گردد.

• قرص بوپرنورفین: این قرص که به صورت زیرزبانی تجویز می گردد رواج یافته ترین نوع استفاده آن است و به شکل قرص های ۲ و ۸ میلی گرم یافت می شود. احتمال جذب در روش زیر زبانی قرص بوپرنورفین تنها ۱۰ درصد می باشد به همین علت در مقایسه با آمپول بوپرنورفین نشانه های درمان اعتیاد به مواد مخدر کمتری دارد.
• آمپول بوپرنورفین: این آمپول که توسط مراکز غیرمجاز تجویز می گردد می تواند به عنوان جانشینی برای قرص بوپرنورفین باشد. در مقایسه با قرص عوارض بیشتری دارد و میزان استفاده آن لازم است زیر نظر یک پزشک باشد. تزریق بوپرنورفین به ناحیه معده رخ می دهد و غالباً یکبار در ماه تزریق می شود. لازم است بین دوز های مصرف حداقل ۲۶ روز فاصله باشد.
• ایمپلنت بوپرنورفین: ایمپلنت از تازه ترین روش های درمانی استفاده بوپرنورفین می باشد که در کلینیک ها کاربرد دارد. برتری این روش در مقایسه با مصرف قرص و تزریق آمپول این است که فرد دیگر نگرانی بابت فراموشی مصرف دارو نخواهد داشت. برای مصرف ایمپلنت فرد باید دقت کافی داشته باشد چراکه عوارض نادر اما خطرناکی چون آمبولی و مرگ ناشی از گذاشتن نادرست ایمپلنت‌های دارویی برای سلامتی بیمار که بسیار تهدید کننده هستند وجود خواهد داشت.
• پد بوپرنورفین: این پد یک چسب دارویی است که روی پوست گذاشته می‌شود تا میزان خاصی از دارو را توسط پوست به جریان خون وارد کند. فایده مصرف پد نسبت به سایر روش ها انتقال دوز معینی از دارو به بیمار است.

نکات مهم حین استفاده از قرص ب2

قبل از استفاده بوپرنورفین سابقه حساسیت به برخی داروها را باید به پزشک خود اطلاع دهید. بیماری‌های زمینه‌ای زیر را قبل از مصرف دارو حتماً گزارش نمایید: بیماری هایی مانند مشکلات مغزی همچون ضربه به ناحیه سر، تومور مغزی، تشنج، ناراحتی تنفسی مثل آسم، آپنه خواب، نارسایی کبد، اختلالات خلق و خو مانند اضطراب و افسردگی، اختلالات گوارشی و اعتیاد و مصرف الکل یا هرگونه مواد روانگردان. این دارو سبب خواب آلودگی و گیجی می گردد.
مصرف همزمان الکل و ماری جوانا در کنار این دارو سبب شدت یافتن این تأثیرات شده و احتمال دارد خطرات جدی برای فرد ایجاد نماید.
پیش از انجام اعمال جراحی یا قبل از مراجعه به دندانپزشکی مراتب استفاده از دارو را به پزشک اطلاع دهید. هنگام استفاده از این دارو از کار با وسایل سنگین یا رانندگی کردن اجتناب نمایید. در هنگام مصرف بوپرنورفین احتمال دارد پزشک شما به صورت ادواری عملکرد کبد را توسط تست های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار دهد. چنانچه فردی قصد بارداری داشته باشد قبل از مصرف دارو باید با پزشک خود مشورت نماید. در صورت بارداری به علت عوارض ناخوشایندی که برای جنین دارد تنها در موارد خیلی ضروری استفاده از آن توسط متخصص تجویز می شود. بوپرنورفین زیر زبانی ۲ میلی گرمی و ۸ میلی گرمی به صورت قرص ب۲ معروف است.

آیا قرص ب۲ اعتیاد آور است؟

این قرص گیرنده‌های مواد افیونی را فعال کرده و تمایل به استفاده را کم میکند ولی مشکل بزرگ آن احتمال وابستگی به خود دارو می باشد. با این حال تعداد کمی از افراد کنترل دارویی خود را از دست داده و دچار سوء مصرف بوپرنورفین می گردند که نهایتا فرد باید برای ترک ب ۲ اقدام کند. با مصرف بوپرنورفین برخی وابستگی‌های جسمی انسان به مواد افیونی باقی می ماند اما این کار قابل کنترل است و به تدریج برطرف می شود. طبق تحقیقات مواد مخدری که فوراً وارد مغز می‌شود پتانسیل بیشتری برای اعتیاد دارند. داروهایی که فرایند و چرخه موقتی برای تاثیرگذاری دارند به نسبت داروهایی که روند بلند مدتی دارد قدرت اعتیادآوری بیشتری هم به همراه می آورد. چرخه بوپرنورفین نیز کم کم آغاز می‌شود و تاثیر خفیف و طولانی مدتی دارد. به همین علت در مقایسه با موادی مانند هروئین و مرفین وابستگی کمتری هم ایجاد می کند.

ترک قرص ب۲چند روز طول می کشد؟

معمولاً کسانی که میخواهند قرص ب۲ را ترک کنند نگرانی از بابت مدت زمان ترک دارند. مانند هر ماده مخدری ترک این قرص هم لازم است به صورت تدریجی انجام گیرد اما امکان ترک به صورت سریع و در مدت زمان یک هفته تا دو هفته می تواند به طول بیانجامد. هرچند این زمان با توجه به وضعیت فیزیکی فرد و مقدار دوز مصرفی و مدت زمان مصرفی متفاوت است. افراد به دلایل متفاوتی که خیلی از آن ها ریشه در وضعیت روانی دارد از ترک این قرص خودداری می‌کنند. در اصطلاح گفته می‌شود دچار اعتیاد روانی به قرص ب۲ شده اند. یکی از علل این وضعیت ترس از برگشت به اعتیاد بعد از کنار گذاشتن قرص ب دو است. برخی افراد هم به علت فرار از مسائلی که با قطع مصرف این قرص مانند اختلالات جنسی احتمال دارد سراغ آن ها بیاید به استفاده از آن ادامه می دهند.

بهترین روش ترک قرص بوپرنورفین

چنانچه از قرص بوپرنورفین به عنوان قسمتی از روند درمان جهت ترک اعتیاد از جمله ترک شیشه استفاده شود بدن از نظر فیزیکی وابسته به دارو می شود. برای ترک قرص بوپرنورفین روش های گوناگونی وجود دارد که سه مرحله اصلی آن ها شامل:

1-انواع قرص بوپرنورفین | کمک حرفه ای و کاهش تدریجی مصرف

از مصرف بوپرنورفین بدون اجازه پزشک پرهیز کنید. پزشک با داشتن برنامه های مناسب برای پاکسازی کامل بدن فرد از دارو استفاده میکند. پزشک ترک مواد مخدر می تواند با آغاز روند درمان از داروهای دیگر هم برای فرایند سم زدایی کمک بگیرد. متخصصان پیشنهاد می‌کنند که بهتر است میزان استفاده بوپرنورفین به تدریج کم شود. این مرحله با توجه به وضعیت فرد باید در طی یک دوره سه هفته ای یا بیشتر انجام گردد. غالباً در هر هفته مقدار استفاده تا ۲۰ درصد کم می شود که این امر سبب کم شدن نشانه های ترک اعتیاد خواهد شد. در ادامه احتمال عود کردن بیماری و میزان دشواری ترک را نیز کاهش می دهد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ترک ب 2 کلیک کنید.

2-مراجعه به روان درمانگر

هرچقدر هم که در روند ترک بوپرنورفین موفق باشید هرگز نباید مراجعه به روان درمانگر را فراموش کنید. حتی اگر از لحاظ فیزیکی در بهبودی کامل باشید باز هم احتمال دارد برخی از نشانه های بیماری مخصوصا علائم روان شناختی را تجربه کنید. علاوه بر این شرکت در جلسات گروه درمانی اعتیاد و برقراری ارتباط با کسانی که مشکلی همانند شما دارند بهتر می تواند به روند ترک شما کمک کند.

سخن آخر درمورد انواع قرص بوپرنورفین

اعتیاد به هر نوع ماده مخدر تاثیرات گوناگونی بر جسم و روان انسان می گذارد و در روابط بین فردی او هم مشکلات زیادی ایجاد می کند. برخی ها برای ترک اعتیاد ترجیح می‌دهند فورا از داروها استفاده کنند با این امید که نتیجه بیشتری بگیرند در حالی که گاهی خود این داروها می‌توانند وابستگی ایجاد کنند. بنابراین جهت ترک اعتیاد توصیه می شود در کنار هر نوع درمان پزشکی از مشاوره و روان درمانی هم کمک بگیرید. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.