ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
مواد افیونی دسته ای از داروها هستند که به طور طبیعی در گیاه خشخاش یافت می شوند. افیون ها می توانند داروهای تجویزی باشند که به آن ها مسکن گفته می شود. مسکن ها در مغز تأثیرات مختلفی از جمله تسکین درد ایجاد می کنند. همچنین می توانند به اصطلاح داروهای خیابانی مانند هروئین باشند. مصرف خارج از دستور پزشک یا مصرف تفننی منجر به وابستگی به افیون می شود. ترک و درمان سخت اما امکان پذیر است. از جمله درمان های دارویی یا روان درمانی تحت نظر پزشک متخصص. درمان های روان شناختی رایج مانند درمان شناختی رفتاری و درمان های دارویی مانند متادون و غیره بیشترین کاربرد درمانی را دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مواد مخدر کلیک کنید.
.gif)
تریاک و مشتقات آن که مجموعا به نام مواد افیونی خوانده می شوند داروهایی هستند که از راه کند کردن فعالیت دستگاه عصبی مرکزی فعالیت می کنند. آن ها سبب می شوند احساس های بدنی و توان پاسخ دادن به محرک ها کاهش یابد. این داروها را معمولا داروهای مخدر می نامند. اما مواد افیونی اصطلاح صحیح تری است؛ چون اصطلاح مواد مخدر به روشنی تعریف نشده است و داروهای غیرمجاز گوناگونی را در بر می گیرد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مواد اعتیاد آور کلیک کنید.
همه داروهای افیونی به مولکول های معینی در مغز به نام گیرنده های افیونی می چسبند. تفاوت میان آن ها بستگی به آن دارد که با چه سرعتی به گیرنده ها می رسند. چقدر زمان می برد تا فعال شوند. بنابراین قدرت مواد افیونی، سرعت ورود آن ها به بدن به روش مصرف آن ها بستگی دارد. هنگامی که به صورت دود یا تزریق مصرف شوند در عرض چند دقیقه به سطوح اوج در مغز می رسند. موادی که استنشاق می شوند کندتر جذب می شوند زیرا باید از درون غشا مخاطی بینی به رگ های خونی زیرین آن برسند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک اعتیاد کلیک کنید.
در دهه هفتاد میلادی گام مهمی در فهم چگونگی اعتیاد به مواد افیونی برداشته شد. گام مهم این کشف بود که مواد افیونی بر گیرنده های عصبی خاصی در مغز اثر می گذارند. پیک های عصبی پس از گذشتن از پیوندگاه بین دو نورون به گیرنده های عصبی می چسبند و نورون گیرنده را فعال می کنند. شکل مولکولی مواد افیونی شبیه گروهی از پیک های عصبی به نام اندروفین ها است. آندروفین ها به گیرنده های افیونی می چسبند و موجب احساس لذت و کاهش ناراحتی می شوند.
بطور کلی سه نوع اصلی از مواد مخدر وجود دارد که به مرور کوتاهی از آن ها می پردازیم. انواع فرعی از مواد ممکن است در هریک از این دسته ها جا بگیرد.
مواد افیونی به خاطر خاصیت دردزدایی مصرف پزشکی دارند، اما به علت اثری که در تغییر خلق و خو و کاهش اضطراب دارند، مصارف غیرقانونی فراوانی پیدا کرده اند. تریاک که شیره در هوا خشک شده خشخاش است، حاوی چند ماده شیمیایی از جمله مورفین و کدیین است. کدیین عنصر متداول در نسخه های درد زدایی و متوقف کننده سرفه می باشد. معمولا توسط پزشک تجویز می شود و اثرات نسبتا ملایمی دارد. مورفین و هروئین که از مشتقات مورفین است اثرات بسیار قوی تری دارند. بیشترین مصرف غیرمجاز مواد افیونی به صورت هروئین است. چون غلظت آن بیشتر است و می توان آن را آسانتر از مورفین مخفی کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک مورفین کلیک کنید.
چنانچه ذکر آن رفت مواد افیونی تجویزی، هنگامی که طبق دستور پزشک مصرف شوند، مسکن های موثری هستند. با این حال، اثرات آرام بخشی که مسکن های افیونی ایجاد می کنند، عادت ایجاد می کند و می تواند منجر به الگوهای سوء مصرف در آینده شود. نمونه هایی از سوء مصرف مواد افیونی شامل مصرف مکرر دارو یا در مقادیر بیشتر از تجویز اولیه است. ادامه الگوهای سوء مصرف مواد افیونی می تواند منجر به اعتیاد پیشرونده شود که بدون کمک کادر پزشکی در دوره توانبخشی، برطرف شدن آن مشکل است. اگر گمان می کنید که یکی از عزیزان با وابستگی به داروهای مسکن دست و پنجه نرم می کند، مهم است که بلافاصله قبل از بدتر شدن وضعیت اقدام کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره انواع داروهای اعتیاد آور کلیک کنید.
تشخیص زود هنگام سوءمصرف مواد، موثرترین راه پیشگیری از ایجاد اعتیاد است. برای کمک به تشخیص اینکه آیا کسی به مشکل سوء مصرف مبتلا است، چندین علامت هشدار دهنده فیزیکی و رفتاری وجود دارد که باید توجه کافی به آن ها داشته باشید. علایم سومصرف به شرح زیر می باشد. شایع ترین علائم جسمی و رفتاری سوء مصرف و اعتیاد به مواد افیونی عبارتند از:
عوارض کوتاه مدت مواد افیونی بستگی به نوع دارو، میزان مصرف و نحوه مصرف آن دارد. اثرات این داروها معمولاً در عرض ۱۵ تا ۳۰ دقیقه رخ می دهد و ممکن است تا چند ساعت ادامه یابد. عوارض جانبی فوری استفاده عبارتند از:
زیانبارترین عارضه جانبی طولانی مدت سوء مصرف مواد، آسیب به اندام های حیاتی بدن است. همچنین ممکن است افراد معضلات شناختی مانند مشکل تمرکز، اضطراب و افسردگی را تجربه کنند. لیست زیر را برای عوارض جانبی احتمالی طولانی مدت این داروها در نظر داشته باشید.
برای برخی از افراد مبتلا به اختلال استفاده از مواد افیونی شروع درمان با سم زدایی خواهد بود. به معنای خروج کنترل شده با دارو و تحت نظارت پزشک. به تنهایی یک راه حل قطعی نیست، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی، مصرف دارو را از سر می گیرند. مگر اینکه کمک بیشتری دریافت کنند. هیچ رویکرد واحدی برای سم زدایی که برای همه بیماران مناسب باشد وجود ندارد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره سم زدایی برای ترک اعتیاد کلیک کنید.
بسیاری از مصرف کنندگان معمولی هروئین به متادون مصنوعی تریپادی، یک داروی طولانی مدت که می تواند به صورت خوراکی مصرف یا تزریق شود، تغییر رویه می دهند. سپس دوز به تدریج در مدت زمان حدود یک هفته کاهش می یابد. داروی کلونیدین ضد فشار خون (کاهش فشار خون) گاهی اوقات برای کوتاه کردن زمان ترک و تسکین علائم جسمانی به آن اضافه می شود.
اعتیاد یک وضعیت پیچیده و طولانی مدت است که در افرادی که به طور خاص نسبت به آن آسیب پذیر هستند ایجاد می شود. به همین ترتیب، درمان لازم برای غلبه بر اعتیاد نیز پیچیده و چند وجهی است. با این حال، به خاطر داشته باشید که یک درمان خاص لزوماً برای همه مناسب نیست. به ویژه هنگامی که جدا از سایر درمان های ضروری به کار برود. برای موثر بودن درمان، فرد نیاز به کمک دارد تا آسیب های جسمی، زیر بناهای روانی و جنبه های فیزیکی اعتیاد و علل و پیامدهای اجتماعی مصرف مواد را مورد بازبینی قرار دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.
اگر تمام جنبه های سلامت جسمی، اجتماعی و روانی اعتیاد به مواد افیونی مورد توجه قرار نگیرند، به احتمال زیاد درمان موفقیت آمیز نخواهد بود و فرد به احتمال زیاد، دوره بازگشت خواهد داشت. درمان ها باید بخشی از یک برنامه درمانی جامع باشد که به طور مداوم قبل، حین و بعد از ترک فرد از مواد افیونی دنبال می شود. از همین رو درمان به مواد افیونی به دو دسته کلی درمان دارویی و درمان روان شناختی تقسیم می شود. این درمان ها بنا به صلاحدید پزشک با هدف افزایش اثرات درمانی، گاهی ممکن است همزمان استفاده شود. در ادامه به شرح بیشتر پرداخته شده است.
در چند دهه گذشته، درمان های روانشناختی پیچیده تر شده است. رویکردها روی هر مرحله از غلبه بر اعتیاد، از تصمیم گیری برای تغییر و ترک گرفته تا کاهش مصرف مواد افیونی و پرهیز و جلوگیری از عود مجدد، تمرکز می کنند. رویکردهای متفاوتی وجود دارد اما هر کدام باید برای پاسخگویی به نیازهای فردی شخص مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی طراحی شود.
یکی از این شیوه ها مصاحبه انگیزشی و درمان تقویت انگیزش است. انگیزه مهم ترین پیش بینی کننده روانشناختی درمان موثر اعتیاد به مواد افیونی است. اگر کسی انگیزه ای برای ترک مواد مخدر نداشته باشد ، در معرض خطر عود مجدد قرار دارد که به نوبه خود او را در معرض خطر بیشتر مرگ ناشی از مصرف بیش از حد قرار می دهد. به همین دلیل، مصاحبه انگیزشی یا درمان تقویت انگیزشی گامی مهم برای ترک محسوب می شود. این شیوه معمولا مورد استقبال قرار می گیرد، زیرا یک رویکرد حمایتی محسوب می شود.
یکی از موثرترین درمان ها برای اختلال مصرف مواد افیونی است. همچنین یک درمان بسیار موثر برای سایر اختلالات روانی از جمله اختلالات اضطرابی و افسردگی است که می توانند با اعتیاد به مواد افیونی همزمان شوند. اگر فردی به مواد مخدر و همچنین بیماری های روانی همزمان مانند افسردگی و اضطراب اعتیاد دارد، سی بی تی، اغلب یک درمان روانشناختی خوب برای شروع می باشد.
زوج درمانی: گاهی اوقات زوج درمانی می تواند بخش مهمی از برنامه درمانی برای افرادی باشد که دارای اختلال مصرف مواد از جمله اعتیاد به مواد افیونی هستند. اغلب با سایر درمان ها استفاده می شود. مشاوره زوجین می تواند برای زوج هایی که مایل به استمرار دوران بهبودی و پس از آن هستند و همچنین برای کسانی که تصمیم به جدایی دارند مفید باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درمان اعتیاد کلیک کنید.
خانواده درمانی می تواند به خانواده های دارای عضو یا اعضایی که با اعتیاد سر و کار دارند کمک کند. به ویژه برای نوجوانان مبتلا به اختلالات مصرف مواد موثر است. رویکرد اساسی بر پویایی خانواده به عنوان یک کل متمرکز است. توجه درمان فقط بر روی فردی که از مواد استفاده می کند متمرکز نیست. بلکه مصرف مواد یکی از اعضای خانواده "علامت" کلی "بیماری" درون خانواده تلقی می شود. هنگامی که رفتار فرد معتاد به مواد افیونی بر فرزندان یا والدین آن ها تأثیر می گذارد، خانواده درمانی می تواند مفید باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نقش خانواده در ترک اعتیاد کلیک کنید.
هیپنوتیزم درمانی نوعی روان درمانی است که از حالات طبیعی ذهنی و پیشنهادات درمانی استفاده می کند تا به افراد مبتلا به اعتیاد کمک کند و در مورد تغییرات متفاوت فکر کنند. هیپنوتیزم درمانی از هیپنوتیزم برای کمک به افراد در دستیابی به شرایط روانی به شیوه ای اخلاقی و مسئولانه استفاده می کند. هیپنوتیزم درمانی می تواند توانمند کننده و حتی آرامش بخش باشد. به فرد کمک می کند بدون دارو بیشتر تحت کنترل افکار خود قرار گیرد. برای کسب اطلاعات بیشتر دربراه هیپنوتیزم درمانی کلیک کنید.
نوروتراپی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد اما برخی تحقیقات در مورد اثرات مثبت استفاده از آن در اعتیاد وجود دارد و ممکن است در آینده مورد توجه بیشتری قرار گیرد. مخصوصاً برای افرادی که از روان درمانی رایج بهره نمی برند.
تسهیل دوازده مرحله ای یک استراتژی مبتنی بر این فرض است که مشارکت در یک گروه پشتیبانی متقابل، مانند اعضای گروه معتادین گمنام (ان_ ای) یا الکلی های ناشناس (ای_ ای) می تواند به افراد در دستیابی و حفظ پرهیز از مصرف کمک کند. در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این روش برای درمان سوء مصرف و وابستگی به الکل موثر است، شواهد قطعی از اثربخشی آن برای درمان افراد وابسته به مواد افیونی محدود است.
اگر درمان دارویی را برای اعتیاد انتخاب کنید، چندین گزینه خواهید داشت. آن ها معمولا با سایر روش های درمانی ترکیب می شوند. گاهی لازم می شود بیش از یک مورد را امتحان کنید تا درمانی را که برای شما مناسب است پیدا شود. داروهای تجویزی برای ترک و درمان مواد افیونی شامل متادون، بوپرنورفین، نالترکسان می شود. به معرفی کوتاهی از داروها می پردازیم.
اولین خط درمان دارویی مستقر در مطب برای درمان اعتیاد به مواد افیونی، بوپرنورفین است. داروی زیر زبانی که با مسدود کردن گیرنده های افیونی در مغز عمل می کند. دارو از ایجاد علائم ترک مواد افیونی جلوگیری می کند. بدون ایجاد میزان آرام بخش یا سرخوشی که در مورد آگونیست های خالص تریاک مشاهده می شود. درمان نگهدارنده بوپرنورفین از طریق کلینیک یا پزشک متخصص انجام می شود. برای کسب اطلاعات در مورد ترک اعتیاد به ب2 کلیک کنید.
یک درمان موثر برای ترک اعتیاد است و در درمان اعتیاد جدی به مواد مخدر به کمک دارو مصرف می شود. این دارو معمولاً به صورت خوراکی، مایع یا قرص مصرف می شود. به طور معمول از طریق یک برنامه مورد تأیید دولت ها توزیع می شود. البته نباید فراموش شود که متادون نیز اعتیاد آور است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک متادون کلیک کنید.
نالترکسون یکی دیگر از داروهای درمان وابستگی به مواد مخدر است. گیرنده های افیونی را به طور کامل مسدود می کند. مانع از مصرف زیاد مواد افیونی می شود. در نتیجه افرادی که از مواد افیونی استفاده می کنند از این اثر دارو خوششان نمی آید. نالترکسون کمتر از سایر درمان ها مورد استفاده قرار می گیرد. مصرف کنندگان مواد افیونی معمولاً متوجه می شوند که تنها زمانی از آن باید استفاده کنند که انگیزه آن ها برای ترک زیاد باشد. تزریق طولانی مدت ویویترول که نوعی نالترکسان است نیاز به تزریق ماهیانه دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر از مشاوره ترک اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.
-با ادغام استراتژی‌های متنوع در برنامه‌های درمان اعتیاد، افراد می‌توانند از یک رویکرد جامع که به نیازها و چالش‌های منحصربه‌فرد آن ها رسیدگی می‌کند، بهبودی پایدار و سبک زندگی سالم‌تری را در پیش بگیرند. مراقبت شخصی، حمایت مداوم و یک رویکرد جامع به سلامتی، عناصر کلیدی در دستیابی به هوشیاری طولانی مدت موفق و رفاه کلی برای افرادی است که از اعتیاد به مواد افیونی بهبود می یابند. رویکردهای کل نگر مانند طب سوزنی، یوگا، هنر درمانی و موسیقی درمانی نیازهای عاطفی، جسمی و روحی فرد را برطرف می کند و مکمل روش های درمانی سنتی و ارتقای رفاه کلی است. این درمان‌ها بر رفاه کلی فرد تمرکز می‌کنند و جنبه‌های عاطفی، فیزیکی و معنوی بهبودی را مورد توجه قرار می‌دهند.
-برنامه‌های تلفن همراه ابزارهایی را برای خود مدیریتی، هدف‌گذاری، آموزش و ارتباط با یک جامعه حامی ارائه می‌دهند و افراد را قادر می‌سازد تا پیشرفت خود را پیگیری کنند و با انگیزه بمانند. برنامه های کاربردی موبایل ابزارهایی را برای ردیابی پیشرفت، تعیین اهداف، دسترسی به منابع آموزشی و ارتباط با جامعه ای از همتایان ارائه می دهند که تجربیات مشابهی را تجربه می کنند. این برنامه ها می توانند پشتیبانی و انگیزه شخصی را ارائه دهند.
-تمرین‌های ذهن‌آگاهی و مدیتیشن: ترکیب تکنیک‌های ذهن‌آگاهی باعث ارتقای خودآگاهی، انعطاف‌پذیری و تنظیم هیجانی می‌شود و به افراد در مدیریت استرس و محرک‌های مرتبط با اعتیاد کمک می‌کند. گنجاندن تکنیک‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی و مدیتیشن در روال‌های روزمره می‌تواند به افراد در مدیریت هوس‌ها و محرک‌های عاطفی مرتبط با اعتیاد به مواد افیونی کمک کند.
-درمان مجازی و گروه‌های پشتیبانی در پلت‌فرم‌های آنلاین، مشاوره در دسترس و پشتیبانی همتایان را ارائه می‌دهند و تضمین می‌کنند که افراد می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند و از راحتی محیط خود به راهنمایی دسترسی داشته باشند. مسیر بهبودی هر فرد منحصربه‌فرد است، بنابراین یافتن ترکیبی از استراتژی‌هایی که بهترین عملکرد را برای او دارد، کلید غلبه بر وابستگی به مواد افیونی است.
داروهایی که برای درمان سومصرف مواد به کار می روند به دو دسته اگونیست و انتاگونیست تقسیم می شوند. اگونیست ها به گیرنده افیونی می چسبند و احساس لذت ایجاد می کنند. از این طریق میل به مواد افیونی را کاهش می دهند. اما در مقایسه با مواد افیونی آسیب های روانی و فیزیولوژیایی کمتری را سبب می شوند. آنتاگونیست ها نیز به گیرنده ها می چسبند اما آن ها را فعال نمی کنند؛ بلکه مسدود می سازند. به این طریق مانع از دسترسی مواد افیونی به آن ها می شوند. بنابراین دیگر احساس لذتی وجود ندارد و میل به مصرف هم برآورده نمی شود. به عنوان نمونه متادون معروف ترین داروی اگونیست برای درمان افراد معتاد به هرویین است و نالترکسون نیز یک نمونه از داروهای انتاگونیست برای منع عمل هروئین می باشد.
MAT داروهایی مانند بوپرنورفین یا متادون را با مشاوره و درمان های رفتاری ترکیب می کند. این داروها به مدیریت علائم ترک و هوس کمک می کنند و در عین حال خطر عود را کاهش می دهند.
اگرچه جستجوی درمان برای اختلال مصرف مواد افیونی می تواند گامی دشوار باشد و گاهی اوقات ممکن است درمان های متعدد و حتی عودهای احتمالی طول بکشد، اما به احتمال زیاد از این تصمیم پشیمان نخواهید شد. بسیاری از داستان های الهام بخش از افرادی وجود دارد که بر اختلال مصرف مواد افیونی غلبه کرده و با تجدید حیاتی دوباره در زندگی ظاهر شده اند. برای کسب اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
