ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
تا به حال برایتان اتفاق افتاده است که درجمع دوستان یا همکارانتان صحبت از ریسک پذیری در شغل شود و شما به فکر فرو روید، شروع کنید به سوال کردن از خود، آیا در زندگی خود جایی ریسک کرده اید که با آن ها به اشتراک بگذارید؟ برداشتتان نسبت به ریسک پذیری چیست؟ فکر می کنید می تواند باعث ارتقای شغلی شما شود یا شما را به زمین بزند؟ آن چه در این مقاله می خوانید شما را در مورد مزایای ریسک پذیری برای کارفرما و کارکنان، ریسک اشتباه و مدیریت ریسک راهنمایی خواهد کرد.
.gif)
ریسک به معنای خطرکردن بدون آگاهی نسبت به نتیجه ی آن به طور قطعی است و افراد ریسک پذیر دارای خصوصیات فردی خاصی هستند که آن ها را برای رسیدن به اهداف شغلی یاری می کند. ریسک پذیری شغلی یک ویژگی شخصیتی است که می تواند از اصول موفقیت در کسب و کار و زندگی باشد. ممکن است هرکسی این ویژگی را در ذات خود نهفته داشته باشد اما به علت زندگی در محیط خانواده ترس را باور کرده باشد. هر فردی برای دستیابی به اهداف خویش بایستی میزانی از این صفت را داشته باشد تا بتواند بداند چه زمان وقت ریسک کردن است، چه کارهایی را باید انجام دهد و چگونه ریسک کند که بتواند به هدف خوئد دست یابد.
جهان روز به روز تغییر می کند و رو به سمت پیشرفت و ترقی دارد. در جهان امروز صرف داشتن مدرک آکادمیک یا سابقه ی کار نمی توان در شغلی شهرت پیدا کرد. امروزه با پیشرفته تر شدن جوامع، و افزایش جمعیت تحصیکرده، به دست آوردن مشاغل ثابتی مثل بانک و تعلیم وتربیت هم به آن آسانی نیست چه رسد به مشاغل بزرگ با افق نامحدود. این موضوع باعث شده است مدیران سازمان ها نیز به دنبال کارکنانی باشند که فقط به دنبال انجام وظایف هر روزه و رفت و آمد منظم به شرکت نباشند بلکه یک پله بالاتر ؛ به دنبال ترقی و پیشرفت شخصی نسبت به رشد جامعه امروز باشند.
اگر تعداد کارمندان دارای روحیه ریسک پذیر وخلاق بالاتر از یک نفر باشد، ناخودآگاه ذهن دیگر کارمندان هم به سمت ایده های نو و جدید کشیده می شود. کم کم فضا رقابتی می شود. از طرفی تاثیر کارتیمی را دست کم نگیرید. این موجب می شود طرفین شرکت به سود زیادی دست پیدا کنند.
روحیه ریسک پذیری به صورت فردی نیز باعث رشد و پیشرفت خواهد شد. عبور از حدو مرزها و باید و نبایدها مسیر دیگری برای موفقیتتان باز می کند. درمحیط کار یک کارمند نمونه که به نحو احسن وظایف خود را انجام می دهد مورد تحسین واقع می شود اما نمی تواند از طریق انجام روتین ها و رعایت چهارچوب های هر روزه به رشد خارق العاده ای برسد. داشتن کارمندی که به دنبال روحیه ترقی باشد و اهل ریسک کردن و دارای خلاقیت فردی باشد نه تنها برای مدیران حائز اهمیت است بلکه فرد با چنین روحیاتی می تواند مسیر موفقیت جدیدی را برای خود باز کرده و به این ترتیب باعث رشد و پیشرفت خودش شود.
ریسک پذیری به تنهایی به شما اطمینان خاطر ندهد اما اگر فردی ریسک پذیری و خلاقیت را باهم ترکیب کند و اسلوب مدیریت ریسک را هم رعایت کند؛ قطعا می تواند به پیشرفت شغلی خوبی دست یابد. اگر شما در شغلی هستید که متاسفانه یک محیط خشک اداری با نظام اداری خاص خود باشد و اجازه حتی کوچکترین تغییرات خلاقانه جهت بهبود اوضاع را به شما ندهد، خلاقیت شما کور خواهد شد. کم کم شما هم بخشی از آن سازمان بی روح می شوید. 
رویداد ریسک کردن ناگهان اتفاق نمی افتد، معمولا افراد از مدتی قبل در حال بررسی شرایط آن در ذهن هستند. اما این که چه زمانی بالاخره می خواهند کلنگ اول را بزنند مشخص نیست. وقت تغییر که شود انگیزه و شجاعت ریسک کردن نیز می آید.
حالا تصور کنید شما هر روز از خواب بیدار شوید و با حسی سرشار از تنفر از رختخواب خودتان را به زور بلند کنید و آماده ی رفتن به محیط کاری شوید که یا از آن تنفر دارید، یا انقدر تکراری و روتین شده است که حس می کنید در یک باتلاق گیر افتاده اید و هیچ راه پیشرفتی ندارید!
خب باید بگویم که اگر به این مرحله رسیده اید یعنی دیگر ارتباط خود را با شغل خود از دسته داده اید و آن شغل کارایی مفید برای شما نخواهد داشت. چرا که اگر سائقی درونی شما را به سمت کار یا هدفی هل ندهد شما میلی برای به درستی انجام دادن کارها ندارید. از این لحظه به بعد دیگر همه چیز گرفتاری است؛ دعوا با کارفرما به خاطر عدم انجام صحیح وظایف، خستگی و فرسودگی شغلی و کسالت به خاطر نداشتن عشق به کار و ...
ممکن است شما ابتدا شغلی را با علاقه شروع کرده باشید اما از آن جایی که هر شرکتی روتین کاری خاص خود را دارد حس درجا زدن به شما بدهد. مثلا یک کارمند بانک هر روز صبح که وارد محل کار خود می شود چیزی جز انجام کارهای بانکی ارباب رجوع ندارد. کارهایی مثل بازکردن حساب، افزایش یا کاهش موجودی حساب، انجام کارهای مربوط به وام و ... بماند که هرکارمند یک کار خاص را هر روز و هر روز انجام می دهد.
متاسفانه به هر دلیلی شما سال هاست پشت همان میزی نشسته اید که روز اول آمدید. علی رغم مزایایی که این شغل برایتان داشته است مثل امتیاز وام و تعطیلات .... دیگر برایتان ارضا کننده نیست. این نه بدین معنا است که شغل بانکداری شغل بدی است نه به بدین معنا است که شما کارمند خوبی نیستید. بلکه ممکن است شما به عنوانی یک فرد برون گرای فعال خلاق، در شغلی گیر افتاده باشید که مناسب شخص شما نیست.
به این روال ادامه دادن به زودی شما را دچار فرسودگی شغلی خواهد کرد. شاید هم اکنون وقت تغییر شغل است. اما وقتی سخن از ریسک پذیری است آیا منظور ریسک کردن به هر قیمتی یا اصطلاحا ریسک اشتباه است؟
ریسک اشتباه یعنی شما ندانید در هر هدف شغلی چه مقدار ریسک می کنید. ممکن است شما قصد تاسیس یک شرکت تجاری یا پاساژ یا هر چیز دیگری داشته باشید اما در مورد احتمال اتفاق افتادن سودی که در ذهن شما است دچار اشتباه باشید. نمونه ی آن را در سهام داران بورس مشاهده کرده اید. کسانی که به دلیل ناآگاهی صرف شنیدن سودی که اطرافیانشان از سهام خود داشته اند تصمیم به خرید سهام نامناسب کرده و به آسانی اندوخته ی مالی خود را از دست داده اند. برای این که هر ریسکی به سرانجام مناسب خود برسد و شما بتوانید به سودی که انتظار دارید برسید باید چهارچوبی را رعایت کنید که به آن اسلوب مدیریت گفته می شود. در ادامه به تفصیل درباره آن آمده است.
باتوجه به شرایط سخت رایج این روزهای جامعه ایران، ریسک کردن کمی محال به نظر می رسد اما اگر به تمام اصول آن دقت کنید وقدم به قدم حساب شده آن را دنبال کنید. می توان نسبت به موفقیت شما امیدوار بود. شاید برایتان باورپذیر نباشد که خطرپذیری می تواند یک نیروی قوی برای پیشرفت کسب و کار شما باشد! اگر نشانه هایی از بیماری ترس از تغییر دارید احتمالا ریسک کردن برای شما سخت باشد و تمایل داشته باشید به منطقه امن ذهنی خود بچسبید و بخواهید به همان کسب و کارکوچک ولی مطمئن خود بچسبید.
از این نکته ی مهم غافل نشوید که به هر حال هرکسب وکاری در طول زمان در مواجهه با شرای بحرانی مثل رکود اقتصادی،تورمی که این روزها شاهد آن هستیم، بیماری خودتان در این روزهای کرونایی، و ... ممکن است به خطر بیفتد. البته ذکر این نکته لازم است؛ ریسک کردن نیاز به مدیریت دارد. 
اسلوب مدیریت ریسک چهارچوبی است که به شما راهنمایی می کند برای ریسک عاقلانه چه کارهایی را باید انجام دهید. به عبارتی بی گدار به آب نزنید. مدیریت ریسک 5 مرحله دارد که در نهایت بتوانید ریسک را کنترل کنید و حاصل آن پیشرفت شغلی در محیط کارتان باشد. تمامی مراحلی که در ادامه قصد توضیح آن ها دارم در کسب و کارهای کوچک به صورت دستی و در مشاغل سازمانی و بزرگ به صورت رمزگذاری انجام می شود.
برای ایجاد تغییر مطلوب، از مرحله ای که نیاز به تغییر ظاهر می شود تا مرحله ایجاد تغییر باید خطرات احتمالی را در نظر بگیرید. خطرات قانونی، ریسک های بازار، وضعیت اقتصادی و تورم... در بعضی مشاغل نیز افراد با آلودگی ها در ارتباط خواهند بود مثل بیمارستان، وضعیت بیمه و ...
پس از این که خطرات موردنظر را نوشتید، نوبت به تجزیه و تحلیل می رسد. باید محدوده خطر را مشخص کنید. برای تعیین شدت و جدی بودن ریسک لازم است ببینید ریسکی که قصد انجامش را دارید چقدر روی عملکرد شما یا وضعیت اقتصادیتان در این اوضاع اقتصادی تاثیر می گذارد. در هر هدف شغلی خطراتی وجود دارد که می توانند در صورت تحقق ایجاد ورشکستگی کند و خطراتی هم وجود دارند که قابل مدیریت هستند.
تا به این لحظه خطرات ریسک کردن و ارزیابی شدت آن را پشتت سرگذاشته اید. حالا وقت این است که خطرات را به ترتیب اولویت آن ها از شدید تا ضعیف دسته بندی کنید. برای این منظور مثالی می زنم. فرض کنید شما مدت زمانی را برای یک کسب وکار بزرگ کار کرده و به این نتیجه رسیده اید که وقت تغییر است و زمان این است که برای خودتان کسب و کار مورد نظر را راه اندازی کنید. اگر بخواهید خطرات را برحسب شدت و تاثیراتشان در کل کار بررسی کنید، خطر تاسیس یک شرکت تجاری یا یک بازار موبایل، این است که باتوجه به وضعیت تحریم ها، نوسان قیمت دلار و ... قادر به واردکردن محصولات مورد نظر خود نباشید.
اگر قرار باشد بی گدار به آب بزنید بدون این که فکر کنید اقدام به تهیه مکان می کنید. درحالی که اولین فدم شما تهیه مکان نیست. اولویت دوم شما اخذ جوازهای لازم برای تاسیس هر شغلی است که شما نیاز دارید مسائلی از قبیل مالیات و... تهیه مکان تجاری اولویت سوم است. اولویت چهارم شما افزایش مهارت های شما برای فروش محصولات، ارتباط خوب با مشتریان، روابط اجتماعی لازم برای جلب رضایت اتحادیه ها یا مسئولینی که در هر شغلی لازم دارید تا از آن ها جوازها و یا دستورات لازم را بگیرید و ... پس لازم است ریسک ها را اولویت بندی کنید. آن ها را به خطرات فاجعه بار و خطرات کم ریسک دسته بندی کنید.
در مثال تاسیس شرکت یا بازار موبایل خطرات را دسته بندی کرده اید و به این نتیجه رسیده اید که به دلایلی که پیش تر گفته شد قادر به وارد کردن محصولات ... نیستید. در این مرحله باید بررسی کنید آیا این خطر قابل مدیریت است؟ آیا قادر به مدیریت آن به نحوی هستید که بتوانید سراغ خطرهای بعدی بروید؟ مثلا آیا امکان تولید داخلی هست یا خیر، آیا می توان از راه های قانونی دیگر اقدام به وارد کردن محصولات کنید، در این صورت در پرداخت هزینه ها چه تغییراتی ایجاد می شود؟
تحقیقات خود را آغاز می کنید اگر هریک از عوامل خطرساز مثل اخذ جواز یا واردات محصول امکان پذیر بود آن را مدیریت می کنید. در این مرحله لازم است با افرادی که در این قبیل مشاغل آشنایی دارند مشورت کنید تا شما را در حذف ریسک هایی که وجودشان لازم نیست راهنمایی کنند. در این زمینه می توانید از مشاوره شغلی مشورت بگیرید.
بخشی از ریسک ها قابل حذف نیستند و ممکن است در شغل شما همیشه وجود داشته باشد مثلا اجاره ی مکانی که برای کسب و کار خود کرایه کرده اید. هرساله اجاره آن با توجه به وضعیت تورم افزایش قابل توجهی خواهد داشت. ریسک های بازار هم که قابل انکار نیست. ممکن است شما جنسی را وارد بازارکنید و درست همان لحظه یک منبع بسیار بزرگ تر و قوی تر از شما جنسی بهتر را وارد بازار کند.
شما باید نبض بازار را به دست بگیرید و حساب شده محصولات را انتخاب و تهیه کنید. اما در هر شغلی خطرات قابل حذف نیز وجود دارد مثلا در مشاغل بزرگ مثل کارکردن در معدن ریسک خطر ریزش کوه یا خطر آلودگی است که با استفاده از کلاه ایمنی و ماسک به حداقل می رسد و تاحدودی قابل حذف است. به این ترتیب گامی در جهت کاهش استرس شغلی برداشته اید.
برای تغیر شغل خود و تاسیس کسب و کار جدید بهتر است.
روحیه ریسک پذیری درکنارمزایایی که دارد اگر با دقت وحساب شده مدیریت نشود، می تواند شما را از نقطه ای که هستید پایین تر ببرد. برای انجام هرکاری در زندگی شخصی تان که احتیاج به ریسک کردن دارد، بهتر است از مشاوره کمک بگیرید. در زمینه ریسک پذیری در شغل بهتر است مشاوره روانشناسی بگیرید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
